Seite
Deferiis. ſeu dicebat ſe acquiſiſſe: ⁊ tunc etiā intereſt iſtiꝰ ne habeat plures dn̄os ſeu ſuꝑiores ad hͦ qd̓ noͣ. Inn. in. c. ꝯquerente. de offi. ordi. Aut dicit ſe queſiuiſſe illud ius pͥmatie ad patriarchā ⁊ tunc etiā. dico hūc debere admitti ad defenſionē. quia ut noͣ. dicit Inn. in. c. auditis. de p̄ſcrip. ſicut intereſt p̄latoꝝ ne ꝑdāt iura que habēt in ſubiectis Ita intereſt ſubditoꝝ nō mutare dn̄os. ad hoc. c. cū inter de re iudi. ⁊ qd̓ noͣ. in. c. inter quatuor. de ma. ⁊ obe. ⁊ ſic omni cāu iſtiꝰ archiep̄i intererat ut admitteret̉ ad defendēdū. Iteꝫ ex quo nolebat obedire iſti archiep̄o dituricen̄. tāqͣꝫ habenti iura pͥmatis. licite potuit ⁊ debuit iſte archi ep̄s facere iſtū citari ⁊ cōpelli ad obediēdū. ut. in. d. qui inter. de capel. mo. dilectus. Ultimo hic que nt̉ an procurator ꝯſtitutus ſub hac forma ut faciat cū ea que ip̄e cōſtituēs in propria ꝑſona poſſet face re. videt̉ habere ptātē explicādi exigēdi ſpālia man data: Io. an. dicit ꝙ nō ꝑ. c. qui ad agendū de ꝓcu. li. vi. Bar. tenet cōtrariū in. l. p̄cerator. cui libera. ff. de procu. dicit enī de tali ꝓcuratore cui videt̉ ꝯceſſa libera facultas exigendi. ⁊c̄. ꝓ hoc habes bo. tex. in l. creditor.§. lutius. ff. man. ⁊ videt̉ tenere Archi. in c. i. de reſcri. li. vi. ⁊ hoc placet per dictum.§. lutius. Quid aūt ſi ꝓcurator ē cōſtitutus ad certa negocia. ⁊ poſtea ſubijcit̉ clauſula ꝓmittens ip̄e cōſtitues hr̄e ratū quicquid ꝓcurator ſuꝰ fecerit an videat̉ ex hoc cōceſſa libera. vide per Bar. ⁊ alios ī. l. i. ff. de offi. ꝓcu. ceſſa. ⁊ in. d. l. procurctor cui libera. ⁊ ſunt opi­ride ibi. De feriis Rubrica. Uiſo ſupra de dilationibus que dant̉ a iudice: de dilationibus que dant̉ a iure; vidēdū ē. Ideo. ⁊cͣ. ita cōtinuat Goſ. ⁊ cōmuniter alij. ſed iſta ꝯtinuatio pōt impugnari quia ferie non ſunt ꝓprie dilationes iuriſ cū dilatio det̉ ab hoīe vel a iure ad aliquid explican dū. ut dixi in. c. i. sͣ. ti. xx. probat̉ de dilatione hoīs. sͣ. ti. xx. De dila. iuris. pꝫ in. c. ad ꝯſultationē. de re iudi. ⁊ qd̓ ibi noͣ. iij. q. iij. ſpacij. cū ſi. ferie vero dant̉ ut hoīes quieſcāt. jͣ. e. ꝑ totū. Ideo ꝯtinuo ſic. Quia tēpore dilationū iudicis officiū ꝯquieſcit. de appel. ſi gnificāte. ⁊. l. ſiue pars. C. de dila. Et quia idē cōtin git de ferijs iō annectit ꝯpetēti ordine hāc rubricam vel ſic. Quia ferie largo modo ſunt dilatōes iō poſt ⁊cͣ. de ferijs cāꝝ ⁊ alijs colendis ſeu feſtinandis ha­bet̉. xv. q. viiij. ⁊ de cōſe. di. iij. c. i. De ferijs autem nuptiarū habet̉ xxxiij. q. iiij. Et aduerte pro vocabu lo ſeu ſignificato huius verbi feria. nā eccleſia appel­lat quālibet diē feriam. ⁊ in die dominica dicit̉ feria prima. die lune dicitur feria ſecūda. die martis feria tertia. ⁊c̄. ⁊ ſic deinceps vſqꝫ ad finē. ⁊ tunc dicit̉ feria a fando. i. loquēdo. quia deus in creatione per ſingu los dies dicebat fiat. ut fiat lux ⁊c̄. fiet firmamētū ⁊c̄ ⁊ hoc modo nō capimus hic. ſed ẜm ꝙ capiebāt an tiqui qui diem ſolēnē appellabāt feriam. ⁊ tunc feria dicit̉ a ferendis victimis ⁊ holocauſtis que illo tem pore offerebant̉. Uel dicit̉ feria quia illo tēpore de­bemus vacare a malis operibꝰ ⁊ inſiſtere bonis vel debemus vacare circa diuina ⁊ vacare ab operibus ſeruilibus. vnde feriari idem ē ꝙ a malis operibꝰ va care ẜm papiā. quod noͣ. Mnes dies. Caſus. Diebꝰ dominicis mer­cari litigari iudicari vel iurari non dꝫ Ita ꝯmuniter ſummat̉. Sꝫ puto ſuꝑ plendū videlicetꝭ ꝙ de veſpere in ve­ſperā debēt celebrari. h. d. Hic nō colligo aliqͣ. quia omnia veniūt infra latius examināda. Et pͥmo iu xta morē primo attingendo gl. opponit̉. quia nō de­beat celebratio fieri d̓ veſpere ad veſperā ſabbati. cū iudex poſſit iudicare die iuridica vſqꝫ ad noctis te­nebras. ut in. c. conſuluit. de offi. dele. Glo. i. re­ſpondet fatendo ꝯtrariū. ⁊ tex. dicit ꝓcedere. quo ad celebrationē diuinoꝝ. Doc. cōiter ſentiūt oppo. dicē­tes ꝙ in vigilia ſancti vel die ſabbati nō debēt cauſe audiri. nec ob. ẜm eos decre. cōſuluit. quia dꝫ intelli gi in alijs diebꝰ. Ego puto tex. iſtū ꝓcedere ſeu poſ ſe intelligi dupliciter. prīo ẜm p̄dictū intellectū doc. ſed quia hodie de cōſuetudine nō ſeruat̉ puto hoīes nō peccare quia in pͥncipio ⁊ fine cuiuſqꝫ feſtiuitatis attēdenda ē cōſuetudo. ut ꝓbat̉. jͣ. c. xx. ⁊ videtur hec obſeruantia honeſtior ut ſic tota die dn̄ica abſtineat̉ ab oꝑe ſeruili ⁊ ne ī aliquo celebret̉ dies ſabbati ne xp̄iani viderent̉ iudaizare ⁊ ſeruare in ꝑte ritus iude orū. cōtra. c. quidā. de apoſta. Secūdo pōt intel ligi ut celebret̉ de veſꝑe ad veſperā. i. ab ortu ſolis. Nā veſꝑa veſꝑe capit̉ ꝓ ortu ſolis ẜmipapiā. ⁊ ſic cōgruit hic intellectus cōi obſeruantie. Intellectus aūt gl. nullo mō placet: ut intelligat̉ quo ad celebra tione officij diuini. cū exp̄ſſe tex. dicat ꝙ non debeat fieri mercatū. ⁊c̄. ⁊ ſic prohibet etiā quo ad oꝑa ſerui lia. Ad idē tex. iu. c. xxi. in pͥn. vbi ponunt̉ verba le­gis antique in qͣ dicit de veſꝑa in veſꝑam celebrabi tis ſabbata vr̄a ⁊ originalius leuitici. xxij. q̄ verba fu erūt dicta ad totū populū ut ibi dico. tene gͦ alterum p̄miſſoꝝ intellectuū. Opp. ſcd̓o in eo qd̓ dicit ad mortē neminē his diebus ꝯdēnādū. nā videt̉ ꝙ nec ciuiliter tūc ꝓcedi debeat ut ī. c. fi. jͣ. eo. So. gl. ſuppli maxime ſed dic melius ꝙ iſta ſuppletio non ē neceſ­ſaria. quia tex. ꝯprehēdit vtrūqꝫ ut pꝫ in verbo placi cū qd̓ intelligit̉ de iudicio ciuili ut differat a ſequenti xv. q. iiij. placita. Glo. vlt. q̄rit qͣre ꝓ pace pōt iu­rare rn̄det ꝗa ē opꝰ pietatis Nūc venio vltra gl. ad declarationē lr̄e capiēdo quālibet ꝑtē de ꝑ ſe. Et oppo. videt̉ enim innuere iſta lr̄a ꝙ nunqͣꝫ ſit licitum