Seite
per no. in. c. finē. de do. ⁊ tu. ſed qͦ ad alias penas ꝓ cedet dictū Io. de lig. Credo ꝙ vigore huius ti. in nullo punitur reꝰ ꝗa tm̄ hic punit̉ plus petēs. ſꝫ re poterit cōdemnari in expenſis ut fiat cōdēnatio per alia remedia quia temere litigauit reſpectu partis de pe. c. calūniam Ultimo oppo. ⁊ videt̉ ꝙ ante tꝑs poſſit peti ⁊ ſic cōſiliū nō autē īportunitas. ut pꝫ ī. c. ꝑ vr̄as de do. poſ. di. re. ⁊. l. vbi. C. d̓ iud. doc. vbi re petit̉ dos ante ſolutū matrimoniū. So. dicit Hoſti. hoc ꝓcedere regulariter ſed in quibuſdā caſibus a iu re cōceſſis pōt ante tꝑs peti ut in cāu p̄dicto. Itē in debitore fugiente qui pōt capi ⁊ duci ad iudice. ff. d̓ his que in fra. cre. l. ait p̄tor.§. ſi debitorē. Itē ut ī terponat̉ cautio a ſuſpecto. ff. qui ſatiſda. co. l. ſi fide iuſſor.§. fi. ⁊. l. in omnibus. ff. de iudi. ⁊ in alijs caſi bus qui ex diuerſis iuris ꝑtibus colligi pn̄t. Et pōt dici ꝙ in veritate in caſibus predictis non petit̉ ante tempus. quia cauſa inherens facit debitū: qd̓ alias erat adhuc non debitū. Nico. abbas. De cauſa poſ. et proprietatiſ Supra viſum eſt de ordine cogni. veꝝ quia dubi tari potuiſſet de ordine adhibendo cū cā poſſeſſio­nis ⁊ proprietatis ab eodem vel a diuerſis deducun tur in iudicium. merito hec rubrica ſubijcitur. Doc. noſtri noͣ ſum ſceptis mant ſed ponūt ca­ſum forte ꝙ actor preſens. petebat re um abſentē cōdēnari in vtroqꝫ.ſ. ī cau poſ. ⁊ proprie. aūt ꝙ papa cām poſ­ſeſſionis ꝯmitteret vni. ⁊ cām proprietatis alteri pa pa vero rn̄dit ut in littera. vel pͥmo petijt vnū ⁊ vtrū qꝫ iudiciū diuerſis iudicibus ꝯmitteret̉: ⁊ ab hoc re­pulſus petijt ſcd̓m. ut ſaltē papa ꝓnunciaret. ⁊ itera to fuit repulſus. rō repulſionis habet̉ in littera. ⁊ po­teſt decre. ſic ſummari Cauſa poſ. ⁊ proprie. ſub eo­dem iudice terminari dꝫ. nec cōtra abſentē ē ꝓnunci­andū. ⁊ ſcd̓a ꝑs ibi nec nos. Noͣ cās decidendas ī foro canonico ẜm ꝓuiſionē iuris ciuilis ex quo ius canonicū non reſiſtit. de quo in. c. i. de no. ope. nun­Noͣ ꝙ proprietas capit̉ ꝓ dominio. Idē enī ē di cere cā proprietatis qd̓ cā dn̄ij cū diſcutit̉ cuius ſit res. dicitur gͦ res eē propria alicuius. cū hꝫ illius rei dominiū. vnde nō verificat̉ in ſola poſſeſſione. quod noͣ. propter ſtatuta. Noͣ ꝙ cāe habentes aliquaꝫ cōnexitatē adinuicē debent corā vno eodemqꝫ iudice tractari. ꝯcor. ff. de. qui. re. ad eum. ui. ea. per totum. hic enī pͥmo dat̉ ꝯnexitas rōne eiuſdē ſubiecti. nā tā cā poſſeſſionis qͣꝫ proprietatis verſant̉ circa eādē rē. Scd̓o dat̉ ꝯnexitas rōne facilioris deciſionis. ꝗa il le qui cognouit de poſſeſſione facilius diſcernit cām proprietatis ⁊ iſtis reſpectibus dicunt̉ habere aliqͣꝫ ꝯmunionē: ſed alio reſpectu ꝗa poſſeſſio ē ius ſeꝑatū a iure proprietatis. nō dicunt̉ habere aliquā ꝯmuni­tatē adinuicē. ⁊ ſic intellige. l. naturaliter.§. nihil cōe ff. de acqui. poſ. vbi dicit̉ ꝙ proprietas nihil cōe hꝫ cum poſſeſſione. Ultimo no. ⁊ tene menti. ꝙ etiā pͥnceps vel papa n̄ pōt ꝑte abſente ⁊ nō vocata cām diffinire. vnde pondera tex. qui proponit negationē v̓bo pōt. Ex quo infert̉ hͦ eē de neceſſitate iuxͣ theori cā gl. in regula beneficiū de re. iu. li. vi. ſed non vide̓ poſſe ꝓcedere. quia papa ē ſupra ius ut ī. c. ꝓpoſuit de ꝯceſ. preben. ⁊. l. p̓nceps. ff. de legi. gͦ pōt ꝓcede­re nō ſeruata hac ſolēnitate citationis. Io. an. metu ꝯtratij intellexit tex. de iuridica. ſeu ordinata potētia nō de abſoluta ſil̓i. jͣ. de fi. inſtru. c. i. Do. meus dn̄s car. intellexit tex. ſimpliciter ⁊ abſolute. quia diffini­re ꝯtra inauditā partē eēt tollere defenſionem. que ē de iure naturali. ꝙ p̓nceps nō pōt de re iudi. de. pa ſtoralis. Et pro ſuo dicto adduco Bar. in. l. filiuſta. ff. de dona. vbi dicit citationē eſſe de iure gentiū. Ex quo infert ꝙ ſi p̓nceps dat alicui ptātē ut poſſit ꝓce dere ſine iuris ſolēnitate nihilominꝰ tenet̉ citare. ſed in ꝯtrariū allego. gl. in. l. meminerit. C. vn̄ vi. q̄ innu­it imperatorē poſſe dare facultatē occupandi poſſeſ ſionē: ſine citatione licet aliud ſit ī iudice inferiori. ut l. fi. C. ſi per vim vel alio mō. ⁊ noͣ. glo. in. l. iuſte. ff. de acqui. poſſ. Cōcludo ſic. ꝙ aūt certū ē abſenti de fenſione nō ꝯpetere. ⁊ non requirit̉ citatio etiā ꝑ infe­riorē quia citatio fit vt veniat citatus ad ſe defenden dum in cle. paſtoralis. p̄all̓. ergo fruſtra fieret citatō ꝓ hoc tex. optimꝰ. in. c. cū olim. d̓ re iud. ⁊. l. ij. ⁊ qd̓ ibi noͣ. Bar. ff. de admi. re. ad ci. ꝑti. Aut pōt cōpe­tere defenſio. ⁊ tunc inferior nō ꝓcedit ſine citatione. ad actū preiudicialē. ut. d. l. fi. ⁊. iij. q. ix. caueāt. ⁊. c. omnia. ⁊ sͣ. de ꝯſti. eccleſia. Princeps vero regulari ter citare dꝫ. ſed ſi non citat ⁊ ꝓcedat ex certa ſcīa vl̓ dat facultatē procedendi ſine citatione: valet qd̓ agi­tur quia in eo p̄ſumit̉ cā etiā ſi tollat ip̄m dominium licet enim non poſſit tollere ea que ſunt de iure gen­tium ſine cauſa. tamen ſi facit preſumitur in eo cauſa ut noͣ. doc. in. l. fi.§. ſi contrarius vel vti. pub. ⁊ in. c. que in eccleſiarum de conſti. facit cle. vna de proba. ⁊ qd̓ noͣ. Inn. in. c. inquiſitioni. de ſen. ex. Non ob­cle. paſtoralis. vbi non preſumitur cauſa. quia ibi im perator non erat iudex illius regis. ſed papa: ſed p̄­tendebat iuriſdictionem ratione delcti. vnde licet pͥ­ſumatur cauſa. in principe dn̄o naturali ſecus in alio nō dn̄o: niſi rōne accidentie. ꝓ hoc qd̓ noͣ. idē Inn. in. d. c. inquiſitioni. ſed ī ꝯtrariū facit tex. ī dicta cle. paſtoralis. in. ꝟ. nūc p̄dicta ſuppletio. vbi expreſſe di citur ꝙ etiā cōtra ſubditum nō poteſt princeps ſuꝑ plere defectum citationis vel defenſionis. quia cum illa ſit de iure naturali nō pōt ſuꝑ principem tolli. ut ibi ⁊ vide tex. iuncta gl. in. l. fi. C. de legi. qui aperte.