Seite
ſed ip̄m puꝝ factū affigendi citatōis edictū apud ec­cleſiā citandi mīſtro cōmittit̉ Citatio aūt nō erit ꝯce pta ſub noīe affigentis ẜꝫ iſtorū qͥ precipiūt affigi. pō dera enī lr̄am qꝛ ibi loquit̉ de citatōe fienda ad ꝑſo­nā nullā mētōem facit. de alijs ẜꝫ ī ea dūtaxat ꝑte ī qͣ citatōis edictū affigēdū ē apud eccleſiā. ſicut ī ſil̓i noͣ. inn. c. cuꝫ bertoldꝰ. de re iudi. ubi dicit ꝙ lꝫ delega tus inferioris a pn̓cipe nō ſubdelegat vices ſuas de appel. c. cū cām. ⁊. l. a iudice. C. de iudi. articulū tn̄ nō iuriſdictōnalē cōmittit ut ibi videt̉ potiꝰ ip̄e explicare mīſterio iudicis alterius. ⁊ hec ſo. ē ſubtilior. ⁊ fac̄. qꝛ ip̄e actus citādi aucͣte ſuꝑioris maioris auctoritatis videt̉ tā in ꝑſona honorabili qͣꝫ in inferiori ⁊ hͦ reſpe ctu nō poſſit alteri ſudelegari. ſꝫ ip̄e actus affigēdi ci­tatōem factā non reſplēdet magis ī cōmiſſario qͣꝫ in alio. cū ipſe cōmiſſarius videat̉ face̓ miniſterio alteriꝰ ut predixi Ultimo h̓ q̄ro poſt hoſti. an ſemel cita tus nō veniēs reputet̉ ꝯtumax. ut ſic poſſit cōdēnari. uel miſſionē pati ſeu excōicari. dicit ꝙ qͦ ad expenſas reputat̉ cōtumax. de ꝓcura. querelā. ⁊ ibi de hͦ noͣ. et vide tex. cū glo. in. c. i. eo. ti. li. vi. Sꝫ qͦ admiſſionem uel excōicatōem diſtinguit an rn̄deat ſe nō vētuꝝ uel nō obediturū. ⁊ tūc ꝓcedit̉ ꝯtra ip̄m. cū ſit cōtumax. ad hoc de ſen. ex. venerabilibus.§. ſecus. li. vi. ⁊. ff. de re iudi. l. cōtumacia. An ꝟo nihil rn̄deat uel dicat ꝙ deliberabit. uel nō reperit̉. ⁊ tūc nō procedit̉ cōtra ip̄m nec cenſet̉ contumax quo ad p̄dicta niſi premiſ­tribus edictis. Qn̄ vero ſit tribus edictis citatus et nō uenit. reptuat̉ cōtumax p̄ſumptiue ẜm eū. ⁊ proce­dit̉ cōtra ipſuꝫ. xxiiij. q. iij. de illicita. ⁊ ī preal. l. cōtu macia. ⁊. ff. de iudi. l. ad ꝑemptoriuꝫ. Et idē ẜm eū ſi querat̉ de alia pena infligēda. ut ibi. de vita ⁊ ho. cle. ⁊. c. fi. ⁊ de cōſti. c. ex lr̄is. Aduerte pͥmum dictū ē ve rū ut reſpectu ꝯdemnatōis expenſarū ſufficiat prima cōtumacia in prima citatōe ut probat̉ in. c. i. eo. ti. li. vi. vbi tex. cū glo. ⁊ in dicto. c. querelā. de procū. qd̓ limita ⁊ intellige ut dixi in. c. cū dilecti. s. eo. Scd̓m dictū vt etiā ꝑ talē cōtumatiā poſſit procedi ad excōi cationē vel miſſionem vel ꝯſil̓em penā ſi rn̄det ſe nol le venire. ē etiā veꝝ ſi dixit hoc ī iudicio. qꝛ tūc cōtu macia ſua ē notoria. ideo non eſt opus vt fiāt trine ci tationes. qꝛ ille fiunt ad cōuincendā contumaciaꝫ rei ſed nunc clariſſime patet de ſua cōtumacia vt notan­ter probatur in dicto.§. ſecus. ubi eſt tex. ſingularis cū glo. optime facit. c. qm̄.§. porro. ut lite non ꝯteſt. ubi ſi reus ſeip̄m occultat vel īpedit ne citatio ad euꝫ perueniat. pōt procedi contra eum ſine illa ſolēnitate citationū. Et idem noͣ. ſentit Inn. in. c. ad petitōem. de accu. ibi tn̄ loquit̉ generaliter. qn̄ dixit nūtio ſe nō venturū. nec reſtrigit ſe cū hoc dixit in iudicio. Si au tem hoc dixit extra iudicium tunc eſt dubium ꝑ tex. ⁊ glo. in. d.§. ſecus. Do. an. tenet h̓ aliud eſſe quan do dixit extra iudiciū ꝑ glo. in. d.§. ſecus. Ego dice rem ſic ꝙ ſi in iudicio dixit ſe non venturū tunc non ē neceſſe expectare finem termini. ſed poteſt incōtinen ti contra eum procedi tanquam contra contuma­cem. ut in dicto.§. ſecus. non enī requiritur alia ꝓba tio contumacie: ⁊ ex hoc aperitur intellectus. c. i. d̓ iu di. ubi excōicacio fuit lata ſine trina monitōne. quia in iudicio ille dixit ſe non velle ibi reſpondere. fac̄ qd̓ in ſimili notat Inno. in. c. cumana. de electi. vbi dicit ꝙ ſi aliquis dicit iudici nolo comparere coraꝫ vobis tanqͣꝫ coram iudice ⁊ proteſtor ⁊cͣ. ꝙ iudex poteſt di­cere. ⁊ ego ex nunc reputo te contumacem ⁊ pōt eum ut contumacem condemnare. Si autem hoc dixit nū cio extra iudicium. tunc non ſtatim proceditur cōtra eum; quia forte calore iracundie dixit. nec factum fuit notorium. cum extra iudicium dixerit. ſed ſi in termi nō prime citationis nō comparuit. tunc preſumptio eſt pro dicto nuncij. et ꝙ velit factis exequi. ⁊ adim­plere quod verbo dixit. nam nuncio creditur de con ſecutiuis ad citationem ut probatur in. c. cum parati de appel. ⁊ poſtmodum ſuꝑuenit alia preſumptio in non comparendo ī termino quare fruſtra mandaret citatio: exquo ſatis liquide conſtat de ſua cōtumacia ⁊ ſic procedit dictum Hoſt. hͦ ⁊ Inno. in. d. c. ad pe titionem Inqͣꝫtum vero Hoſt. dixit ꝙ ſi citatus non venit eſt cōtumax preſumptiue. dic plene. ⁊ diſtingue vt nota. glo. in clemen. vna. de dolo ⁊ contu. ⁊ ꝑ bar. in. l. ex conſenſu.§. fi. ff. de appel. ubi inuenies. ⁊ vide ibi. Nico. abbas. De eo qui mit. in cauſarei ſer­Supra viſum eſt de contumacio. Uerum quia ꝑ eam ſepe ꝑuenitur ad miſſionem in poſſeſſione ideo ꝯgrue annectitur hec rubrica. Et nota ꝙ in rubro fit dūtaxat mentio de eo qui mit. in poſ. cauſa rei ſerua de ⁊ tn̄ in nigro tractat etiam d̓ interpoſitione ſcd̓i de creti. per quod tranſfertur vera poſſeſſio ut. jͣ. c. i. Ex qͦ collige ꝙ nigrū qn̄qꝫ ē generalius rubro. ꝯcordat de offi. dele. c. i. li. vi. referedo rubrū ad. c. fi. eo. ti. C. etiam. ob ciro. pe. pig. deti. poſſ. ⁊ ibi hoc vide ī glo. Onſtitutus Caſus. Actor miſſus ī poſſeſſionē poſt annum efficit̉ verus poſſeſſor. lꝫ reꝰ infra annū cautionē preſtare voluerit. hͦ dicit uel ſumma ſic miſſus ī poſ ſeſſionē ex pͥmo decreto ī reali ꝑ lapſum āni verā ⁊ in cōmutabilē illiꝰ rei poſſeſſionē acqͥrit. lꝫ paſſus miſſi onē habuerit. jͣ. ānuꝫ volūtatē cautōem p̄ſtādi quā tn̄ nō deduxit ad effectū ſuo defectu hoc. d. ẜm veꝝ ītel­lectō. pͥmo narrat factū. ſcd̓o interloquit̉ ibi. ideoqꝫ. Noͣ primo ꝙ etiā religioſi poni pn̄t ī poſſeſſionē rerū petitaruꝫ ob cōtumatiam aduerſe partis. et non