Seite
De ſpon. ⁊ matri Incipit liber quartus d̓ ſponſalibꝰ ⁊ mrimonijs. Efrancia. Caſus. Qui­dā iuuēis d̓ frā cia duxit vxoreꝫ quandam nobi lem mulierē de ſaxonia ẜm con ſuetudinem ſaxonum. iuuenis il­ledicebat ꝙ in matrimonijs con trahendis franci non vtunt̉ eiſ­dem conſuetudinibus cum illis d̓ ſaxonia. et hoc ideo quia ſponſa uerat eam non lege ſua ſed ſaxo­num. dimiſit ergo illam. ⁊ aliam vxorem duxit. In concilio queſi­tum eſt. quid de hoc fieri debe­ret Satuit conciliū vt ille tranſ­greſſor euangelice legis ſubicia tur penitencie. et a ſecunda vxo re ſeparetur. et ad primam redi re cogatur. Nota ꝙ in matri momo contrahendo pocius cō­ſideratur intencio contrahenti­um ꝙͣ verba quibus medianti­bus contrahunt dūmodo animo contrahendi hoc faciant. Itē ſolemnitates non ſunt de ſubſtā cia matrimonij. Iteꝫ verba de bent deſeruire intentoni et non intencio verbis. Item ad in­tentōnem recurrendum eſt. Caſus. Quidaꝫ Preterea. vir et mulier volunt contrahere promittunt ad inuicem pure et ſine conditō­ne fide hincinde preſtita ꝙ con trahent matrimonium. poſtea mutant propoſitum. Queritur quid ſit ſuper hoc agendum an videlicet ſint cōpellendi vel n̄ Reſpondet papa ꝙ commonen di ſunt et modis omnibus indu­cendi vt fidem preſtitam obſer­uent. Si autem hoc facere nolue rint non ſunt compellendi ne de terius inde contingat vt illam ducat quam odit ſed ad inſtar il lorum qui ſocietatem contrahūt fide data et poſtea illam ſibi re­mittunt poteſt in paciencia tol erari. Nō ꝙ licet fides ſit pu­re et ſimpliciter hincinde data de matrimonio contrahendo. ſi poſtea diſpliceat contrahenti­bus non ſunt vt contrahant com pellendi ne deterius inde con­tingat. jdem intelligein ſocie­tate. Caſus Quidā iu­Iuuenis. uenis duxit quan dam puellam nondum. vij. anno rum ſponſalia contrahendo cum ip̄a et temptauit cum ip̄a qd̓ cō­plere non potuit. Tandem mo­tua fuit vel dictus iuuenis ab ea receſſit antequā poſt. vj. annum ſponſalibus conſentiret et cum alia conſanguinea ipſius puelle matrimonium contraxit. Quere­batur vtrum poſſent ſimul rema nere. reſpōdet papa. in his que dubia ſunt quod certius eſt ſer­uari debet et ideo tam propter honeſtatem ecceleſie qꝛ dicebat̉ ſponſa eius ꝙͣ propter predictū dubium debent ab inuicem ſeꝑa rari. Notandum ergo ꝙ in du bijs ſemper tenendum eſt illud quod ſecurius eſt et cercius. Quidam ci Ad audienciā uis papien̄.