Seite
De impen. in re. dota. fac. bona ſūt publicata: ⁊ alie ꝯdēnatiōes: ⁊ mulcte impoſite. q̄rit̉ an iſte debeāt reſtitui mulieri. Ui detur ꝙ ſic: ut. l. iiij. ⁊. l. cū in fūdo. sͣ. de iur. do. ⁊ sͣ. e. l. diuortio.§. ſi uir: ubi ea q̄ nō renaſcūt̉ d̓ bēt reſtitui. In cōtrariū uidet̉. l. iſta: ꝗa quando aliꝗd uniuerſale dat̉ in dotē: ut peculiū: fructꝰ illius ꝑtinēt ad maritū. ꝗdā dicūt ꝙ pecunia: et res mobiles ꝑcepte ex cōdēnatione ſunt mariti. īmobilia reſtituūt̉ uxori. Alij dicūt ꝙ oīa d̓bent eē mariti tanꝙͣ fructus illius iuriſditionis: ⁊ hoc uerū puto ꝑ hāc. l. ⁊. l. item ſi fūdi.§. ij. ⁊.§. aucu pioꝝ sͣ. de uſufru. ⁊. l. uſufru. sͣ. e. oīa enī ſūt fru­ctus iuriſditiōis: ut. x. coll̓. q̄ ſint regalia. ca. i. C. de modo mulcta. l. mulctarū: ⁊ ibi ꝑ Cy. Ad cō traria rn̄deo ꝙ illd̓ qd̓ accreſcit dꝫ uxori r̄ſtitui ſi tn̄ nō eſt in fructu ut hͨ. Nō ob. qd̓ dicit̉ ꝙ ea q̄ nō renaſcunt̉ nō ſūt in fructu: ꝗa nūꝙͣ ex aliena re illud idem numero qd̓ ſemel naſcit̉ poſtea re­naſcit̉: ſed aliud eiuſdē generis. ita in iuriſditiōe ſepe ⁊ ſepius ꝯtingit cōmitti d̓licta ꝓpter q̄ con dēnatiōes mulcte ⁊ bonoꝝ publicatiōes dicun tur renaſci: lꝫ nō eorūdē bonorū nūero. Que ro pone ꝙ dat̉ in dotē grex ouium. ꝗd ꝑtinebit ad uirū. Dico ꝙ oīa q̄ naſcunt̉: ſꝫ ex renatiſdꝫ in loco mortuoruꝫ ponere: ⁊ gregē ſupplere: ut. l. uetus fuit q̄ſtio. cū. l. ſe. sͣ. de uſufr. facit. l. diuor tio.§. nō ſolū. sͣ. e. Ultimo no. text. ꝗ dicit ꝙ uir tenet̉ acꝗrere: qd̓ intelligo.i. lucra obuenien tia nō repudiare ẜm formā. l. ſeruus dotalis. sͣ. eo. alias ſequeret̉ ꝙ uir teneretur ad utileſ impē ſas qd̓ nō eſt uerū: ut dicā. jͣ. ti. i. l. i. circa princi. De īpēſis in rebus dotalibus factis. Rub. Mpenſarū. In iſto ti­tulo ſic ꝓ­cedit iuriſcōſultus: ꝗa primo ponit vnā diuiſionē generaleꝫ īpenſarum uſqꝫ ibi neceſſe. ubi tractat de neceſ­ſarijs uſqꝫ ad. l. qd̓ dicit̉.§. utiles. ubi incipit tra ctare de utilibus uſqꝫ ad. l. uolūtarie. ubi de vo lūtarijs uſqꝫ ad. l. utiliū: ubi īcipit tractare ꝯmu niter: ⁊ ꝑmixtiꝫ de oībus uſqꝫ ad fi. Legā totuꝫ ſimul ponēdo caſū uſqꝫ ad. l. qd̓ dicit̉. Aſſume. .§. neceſſarie. Ex.§. ſequenti. An vir teneat̉ facere impenſas ex neceſſitate ꝯtractus. ⁊ an cū accepit nomē debitoris in do­tem d̓ducat expenſas factas. Neceſſarie. Nota hic: ⁊ in. l. totuꝫ in prin. ꝙ neceſſarie ī­penſe ſūt quas maritus hꝫ neceſſe facere aliaſ te neret̉. Cōtra maritus tenet̉ facere īpēſas vti­les. vt. jͣ. e. l. pe. ⁊ sͣ. ti. i. l. fi. ergo utiles ſūt neceſ ſarie. Huius timore gl. hͨ poſite ſe inuoluūt. Di cit enī prīa gl. ꝙ dꝫ intelligi hic de neceſſitate ex ꝑte rei: ꝗa alias ſi nō fieret res ꝑiret: ut. l. impen ſe. jͣ. e. Sed hoc eſt ꝯtra tex. in. l. ⁊ in totum: ubi inſpicitur neceſſitas ex parte ꝑſone. Eſt eniꝫ ne­ceſſitas ex parte rei: ut qn̄ domus periret oportꝫ ꝙ reficiatur. Eſt etiaꝫ neceſſitas ex parte perſo. ne: ut quādo. l. imponit perſone neceſſitatem q̄ faciat: ⁊ de qua neceſſitate loquitur glo. inuiceꝫ variant hic: ⁊ in. l. ⁊ in totum. Et vide glo. que incipit.ſ. a. l. impoſita ⁊cͣ. Pro cuius declara tione quero an uir teneatur facere vtiles impen ſas ex neceſſitate contractus quia non uenit in actione mādati uel negoci. geſto. ſed in actione ex eo cōtractu: ut. l. heredes.§. ſed ſi vnus. sͣ. fa­mili. herciſ. ⁊. l. ſi cōmunes. de neg. geſt. Sed im penſe vtiles repetuntur a uiro per actionē man dati vel actio. neg. geſt. vt. l. i.§. ſed nec ob impē ſas. C. de rei vxo. actio. ergo non debꝫ vir eas fa ad iuriſditō nem: ꝗa mu lier erat. d. vniuerſalis territorii et iuriſditiōis non ſingulo rū bonoruꝫ īmobiliū vn̄ ſicut ſi tran­ſeūt de pͥua­to in pͥuatuꝫ titulo dona tiōis uel uē­ditiōis non alterat̉ terri toriū ⁊ uni­uerſitas ita ⁊ ſi trāſeant in uirū ꝑ cō fiſcationē: ⁊ ſic mulier re cuꝑato terri torio exerce bit iuriſditō nē ꝯͣ uirum uel heredes eius ſuꝑ bo nis cōfiſca­tis ſicut cō­tra alioſ ſub ditos alleg. bonū tex. in .l. uſufructu legato. sͣ. de vſufru. an aūt dans in dotē ciuita­tē videatur dare territo riū vid̓ bal. cōſi. cccclxx xxij. iiij. vol. ⁊ an dando oīa bōa ⁊ iu ra in dotem tranſeat ius patronatus vide bal. cō ſilio.i. lib. v. De impē ſis in rebus dotalibuſ fa ctis. Rub. cere ex neceſſitate contractus: ⁊ hoc eſt uerum. Non ob. l. penul. jͣ. eo. quia ibi dicit ꝙ d̓beat res tueri: non ꝙ debeat augeri. Non obſtat. sͣ. titu. .i. l. fi. quia intelligitur ꝙ debet acquirere non fa ciendo expenſas d̓ nouo: ſed lucra ſibi obueniē­tia agnoſcere: ⁊ non repudiare ẜm formā. l. ſer­uus dotalis. sͣ. ti. i. ⁊. l. ſi omnes. sͣ. de neg. geſt. nunc ad propoſitum dico ꝙ impenſe neceſſarie dicuntur que habent neceſſitateꝫ ex parte rei: et ex parte perſone ſimul. nunꝙͣ eniꝫ eſt neceſſitas perſone mariti: niſi ſubſiſtat neceſſitas rei: ⁊ ita ſentit. Hugo. in. l. ⁊ in totum in princi. quod eſt ueriſſimuꝫ. Predicta uera cum tractatur de im penſis in rebus dotalibus factis: ſed in petitiōe hereditatis uel in rei uendicatiōe in quibus bo­ne fidei poſſeſſor non tenetur ad aliquid ſolum inſpicitur neceſſitas ex parte rei. ut dicantur im penſe neceſſarie: vt dicit glo. in. l. ⁊ in totum: et bene. Una obiectio reſtat de curatore qui repe­tit actio. nego. geſt. ⁊ iſtd̓ teneo: ⁊ ſemper tenui nec unꝙͣ reperi contrarium. Oppo. jͣ. e. l. im­penſe. Sol. vt in glo. Venio ad uerſi. in neceſſa rijs. Quero mulierª dedit in dotem nomina de bitorum: maritus fecit expenſas in exigendis d̓ bitoribus: an ille expenſe computentur mulieri. Glo. vero hic dicit ꝙ non: quia illud nō eſt im­penſum in rem mulieris: ⁊ ita dicit caſuꝫ eē hic. Et vide glo. que incipit res dotales: ibi conue­nire videtur. uel ſigna eaꝫ: ⁊ no. quia ſingularis eſt. Spe. tractat hac queſtionē in ti. de do. inter ui. ⁊ uxo.§. fi. ver. illd̓ queritur: ⁊ ibi recitat opi. antiquorū.ſ. Io. ⁊ gͣuaruerij. ꝗ Guar. fuit in cō traria opi. Et ꝓ iſta glo. facit. C. de bo. ma. l. .i. ⁊ de bo. que lib. l. fi.§. vbi aūt. vbi uidetur ca­ſus in contrariuꝫ: quia ſi impenſe fiant gratia re ruꝫ deducūtur de fructibus: vt. l. ſi a domina.§. fi. sͣ. de pe. here. ⁊ sͣ. titu. i. l. fructuſ: ⁊. l. diuortio .§. impendia. Preterea iſte impēſe in exigē dis uel cōueniēdis debitoribus videntur neceſ­ſarie: quia eis nō factis maritus tenetur: ⁊ ſuum eēt periculum: ut dixi. sͣ. ti. i. l. meuia in prin. ⁊ in hac opi. eſt Guar. Non obſt. l. i. de bo. ma. ⁊ de bo. que lib. l. fi.§. vbi aūt: ꝗa ibi pater ꝑcipit fru ctus ꝓpter patriaꝫ poteſtatem non propter ali­quod onus quod ipſe ſuſtineat: quia etiā ſi nul­lum onus ſuſtineret: ⁊ ipſe perciperet merito de illis fructibus debet facere impēſas. ſed hic vir percipit fructuſ propter onera matrimonij. ſi er go de illis debet facere impenſas in conuenien­do debitores iā in duplicem caſum computarē­tur contra. l. quod ſepe. sͣ. de compē. quid dice­mus. modo dico ſic. quandoqꝫ datur in dotem nomē eſtimatum: ⁊ ſic periculū eſt mariti: tunc ſine dubio non repetet impenſas: ut. l. ſi nomen .sͣ. de here. uel act. uē. dixi in. l. meuia in prin. sͣ. ti.i. Quandoqꝫ vir accepit nomē debitoris ī do tem ſimpliciter: ⁊ tūc dico ꝙ oēs impenſe legiti me facte in exigendis noībus debitorū debēt d̓ duci de dote. pro hoc do. glo. que hoc dicit in ſi mili. C. mā. l. ꝑ diuerſas.i. gl. ma. ubi dicit̉ ꝙ qn̄ nomē dat̉ tātū videt̉ dari quātum poteſt conſe­qui deducta impenſa. Venio ad uer. proinde: ⁊ in eo ꝙ dicit ꝙ preſtitit ex ſtipulatiōe damni in­fecti intereſſe. intellige ſi uxori erat vtile magiſ p̄ ſtare ꝙͣ domum pro derelicto relinquere: ut. l. fi quis putans. cōmuni diui. El in ualitudīe. Qu po. s. ti.i. l. diuortō.§. īpēdia. So. hͨ ī īpēſa ma gna. ibi in parua. qd̓ facit ad qōnē quaꝫ ibi dixi. Nos autem. No. regulā aūt īpē­ſa ſit ad ꝑpetuāᵇ rei Mpē­ſarum quero mulier. vide bald. in. l. ij. .C. de act. ⁊ obli. ⁊ in. l. ꝑ diuerſas in .v. q. C. mā. bal. in. l. iij. .C. de fal. cā dicit hāc gl. ꝓcedere in expēſis par­uis: de quo no. ꝑ bar. in .l. ꝗ ſe debe­re in vlt. q. .sͣ. d̓ cō. ob. cau. ⁊ ad iſtā gl. vide glo. in. l. meuia .§. fi. sͣ. tit..i. ⁊ not. ꝑ bal. in. l. i. C. de bo. mater. A in valitu dīe.§. Nos aūt ꝑ­petuā. dixit tn̄ gl. in. l. in fundo. sͣ. de rei vē. ꝙ ex­penſa q̄ ſit pͥncipaliter cā p̄cipiēdo doꝝ fructuū nō dicit̉ fie­ri ad perpe­tuā vtilitatē ⁊ ita dic̄ ibi Bart.