Seite
De libe. agno. ris agnoſcendis diuiditur: ꝗa pͥmo iuriſconſul­tus ponit in ſumma que fuit mens ſenatuſcōſul ti circa hoc vſqꝫ ibi ꝑmittit igit̉. Ibi ponit̉ q̄ fu­it mens ſenatuſcōſulti inqͣtum ſpectat ad mulie rē cū quibuſdā declarationibus vſqꝫ ibi mariti. Ibi tertia in qͣ ponitur mēs ſenatuſcōſulti inqͣ­tū ad maritum ſpectat vſqꝫ ibi. ſꝫ ſi maritus. ibi quarta in qua tractat ꝑmixtim de marito: ⁊ uxo­re cōtēnētibus ſenatuſcōſultū vel obedientibus vſqꝫ ad. l. ſiue ꝯtra.§. ꝗa plautianum. ibi ꝗnta in qua circa dicta format aliqͣs qōnes vſqꝫ ad. l. ſi­ꝗs a liberis. Uenio ad pͥmā ꝑtē ⁊ iſta eſt cla­ra in tex. Op. ad pͥnci. ꝗa de p̄tu falſo ſuppoſito nō tractatur hͨ. So. lꝫ nō ponat̉ hic ponebat̉ tn̄ in uerbis ſenatuſcōſulti. uel aliter licet nō tracte tur pͥncipaliter tn̄ tractat̉ ꝑ ꝯſequētiā cū dāt̉ re­media ne partus poſſit ſupponi. Quero qͣ le ge tenet̉ ꝗ ꝑtū falſo ſupponit. Dic plene: ut. l. i. .C. d̓ fal. ⁊ ibi plene ꝑ gl. Ex.§. ſequenti. An ſufficiat generale mādatū ad d̓nūciandū ⁊ an ſufficiat ſi mādatū fiat a filia tātuꝫ uel a pa. tre tātū: vel d̓beat ab utroqꝫ fieri. Et an ſufficiat citatio ad domum. ⁊ qn̄ ſufficiat: ⁊ an poſſit fie­ri ad apothecā: ⁊ ꝗd ſi habitat plures domos. ⁊ an poſſit fieri citatio ad hoſpicium. ⁊ ꝗs dicitur manere in ciuitate ſi habet familiam. ꝙ facit ad ſtatutum dictans ꝙ a die editi ſtatuti habitātes in ciuitate habeantur pro ciuibus: ꝗa haberi de bēt ꝓ ciuibus illi ꝗ ſunt abn̄tes cū hn̄t ibi fami­liam ⁊ ꝙͣ dr̄iam facit iuriſcōſultꝰ inter ciuitatē vil lā: ⁊ macipium. ⁊ an mulier in d̓nunciatiōem de beat dicere ſe pregnantem. Permittitur. Oppo. jͣ. que ſen. ſine ap. re. l. i. .§. ſꝫ ex hoc. Soluit. vt ibi. Nota hic ꝙ denū ciatio pōt fieri ꝑ ꝓcuratoreꝫ. Sꝫ hic q̄rit̉ an reꝗ ratur ſpeciale mādatū. Et gl. dicit ꝙ ſic q̄ īcipit ſpāle: vt dicūt ⁊cͣ. Et ſic no. ꝙ vt ꝓcurator poſ­ſit d̓nunciare reꝗrit̉ ſpāle mādatū. ſimilē gloſā hēs in. l. de pupillo.§. ꝗ ꝓcura. jͣ. de op. no. nun. gl. q̄dā in hac. e. l. vident̉ dicere ꝯtrariuꝫ. jͣ. ꝓxi. .§. ſuꝑ v̓bo noīe in ꝟ. mariti ⁊ allegat. l. actione .§. renūciare. sͣ. pro ſo. Poſſumꝰ dicere ꝙ hec glo. loꝗtur in d̓nunciatiōe facta ex ꝑte mulieris. alie ī d̓nūciatōe ex ꝑte viri. ⁊ licet iſte gl. poſſent ſuſtineri: tn̄ credo ꝙ ꝓcurator hn̄s generale mā datū poſſit denūciare: ut. l. act.§. renūcia. sͣ. pro ſo. ⁊. l. i. in fi. cum. l. ſe. de ope. no. nū. facit. l. ſiꝗs .§. i. de uſuris. p̄dicta ītelligo qn̄ denunciatō ſit circa id qd̓ ſpectat ad adminiſtrationē bonorū nō enī eſt d̓ caſibus ī ꝗbus reꝗrit̉ ſpāle mādatū ꝗ ponūtur in. l. pōpo. sͣ. d̓ ꝓcu. Qn̄qꝫ d̓nūciatio nō ſit circa ea q̄ reſpiciūt adminiſtrationē bono rū: ⁊ tūc q̄dā ſūt q̄ nō pn̄t eē no. niſi qͣtenus a ꝑ ſona pͥncipali ꝓcedat: ut mulierē eē p̄gnātē: ⁊ re ꝗrit̉ eē ſpāle mādatū: ut hic. alias ſecus: ut ī gl. ꝯtraria in hac. l. poſita. Quero iuxta idē an̄ hͨ mādatū d̓beat fieri a pr̄e ⁊ filia. an ſufficiat fieri a pr̄e: ⁊ filia. an ſufficiat fieri a filia tātū. dy. dicit ꝙ ab utroqꝫ ꝑ hͦ ꝙ dic̄ mādatū ab eiſ.§. ē. puto ꝙ filia ſola poſſit facere ꝓcuratorē: ꝗa in eo ꝙ ſo lus filius poſſet facere ſine pr̄e in eo ſolus poſſꝫ ꝯſtituere ꝓcuratorē: ut. l. filiuſfam.§. ſꝫ ⁊ ſi filia .sͣ. de ꝓcu. Ad tex. ꝗ dicit ab eis. Rn̄deo ꝙ d̓bet intelligi diſiunctiue ẜm ꝙ diſiūctiua oratio pre­ceſſerat. Scd̓o nota ꝙ denunciatio debet fieri in ꝑſonā vel ad domū ſi ꝑſone copia haberi nō pōt per hoc dicunt quidā ꝙ citatio ita demuꝫ te net ad domuꝫ ſi perſona reperiri nōpoteſt. Cō­trariū tenet Dy. hic per. l. ſcire oportet.§. opor tet. d̓ excu. tu. vbi dicit citationē fieri ꝑſonaliter vel ad domū: ⁊ ſic ſufficit alterum eorum. Sed ipſe idem Dy. in. l. iiij.§. pretor. jͣ. de dam. infec tenet ꝙ tunc poteſt fieri ad domuꝫ ſi non poteſt haberi copia ꝑſone. Idē glo. extra de dolo. ⁊ cō tu. c. cām ⁊ inno. de eo ꝗ mit. in poſ. ca. rei ſer. .c. vlti. quod intelligo in eo qui nūqͣ fuit in iudi cio. ſecus ſi ſemel incepit litigare: tūc enim ſi nō comparet in iudicio ſufficit ꝙ citetur ad domuꝫ vt. l. ab eo. C. qūo ⁊ quando in. ⁊ qd̓ ibi no. ⁊ in aucͣ. qui ſemel. ibi poſita. Cōſulo ergo ꝙ relatō nuncij ſcribatur ſic. dicit ſe eum ſolēniter ꝑquiſi uiſſe: ⁊ ꝗa eū perſonaliter reperire nō potuit. iō citauit ad domū. p̄dicta examino multum late ī .d. l. iiij.§. p̄tor. de dā. infec. Tertio ex uerſi. domum. nota ꝙ denunciatio ſeu citatio dꝫ fieri ad domū habitationis nō ad apothecaꝫ vel ſta tionē: lꝫ in cōtrariū faciat. l. itē apud labeonē.§. ꝯuiciū. jͣ. de iniur. Sed quero quid ſi habeat plures domos in ꝗbus habitet. Rn̄deo de hoc eſt glo. extra de elec. c. cām in cle. dixi in. d.§. pre tor. Quero nūquid ſufficit citari ad hoſpiciū in quo hoſpitatur. Tex. hic uidet̉ dicere ꝙ ſic ſi in ciuitate maneat. hoc intelligo de hoſpitio in quo habitat nō de eo in quo pauliſꝑ hoſpitat̉. illd̓ enī nō eſt habitare: ut. l. i.§. habitatores.sͣ. de his ꝗ deie. vel effu. ⁊ hoc īnuit hͨ tex. dum di cit in ciuitate maneat. hoc eſt in ciuitate habita­tionē habeat. Et ex hoc no. gl. q̄ eſt hic ꝙ in ciuitate dicit̉ manere: lꝫ ibi non ſit p̄ſens ſi tn̄ ibi retinet familiā ſuā: ut dixit hic gl. ſuꝑ uerbo ma­nere. facit de vſu ⁊ ha. l. ſi maritus: ⁊. jͣ. de. le. iij. .l. q̄ſitū.§ i. qd̓ allegabā in. q. de facto. factū fuit hͨ ſtatutū ꝙ oēs habitātes de ciuitate a die dicti ſtatuti ꝯfecti habeant̉ ꝓ ciuibus. cōtingit ꝙ illa die ꝗdam erat extra territorium ciuitatis: tn̄ do mū ⁊ familiā ſuā retinebat in ciuitate certe illa die habitare videbatur: vt ex predictis patet. Quero quā dr̄iam facit hic iuriſcōſultus īter ciuitatē villā: ⁊ municipiū. Rn̄deo in ciuitate cō muniter nō habet̉ domus: niſi cā habitandi. iō in ciuitate hoſpitiū ſimpliciter ꝓ domo accipit̉. In villa uero municipio habēt̉ domus qn̄qꝫ cā habitatiōis: qn̄qꝫ cā fructuū querēdorū: ⁊ ideo expreſſit ꝙ dꝫ ītelligi de domo in qua larē matri monio collocauit.i. ī qua familiariter habitauit dicā in. l. i.§. qui opus. jͣ. de operi. no. nū. ⁊ Io. an. ponit in nouella in. c. ſi ciuitas. de ſen. excō. lib. vj. Uenio ad uer. denunciare. ex quo no. formā denūciatiōis quā mulier debet facere: ꝗa ſolū dꝫ notificare ſe pregnātē nec dꝫ vlterius in ſtigare virū: ut mittat cuſtodes. ex quo dicit Ia. de are. ꝙ nō tenet̉ ꝗs inſtruere aduerſariuꝫ ſuū ſimile. jͣ. de publica. l. fi.§. diui. Sꝫ quero an in d̓ nunciatione debeat dicere ſe pregnātem ex eo. tex. hic dicit primo ꝙ ſic. Secūdo īnuit ꝙ ſuffi­cit ꝙ ſimpliciter dicat ſe pregnāteꝫ: ⁊ ſic nō facit dr̄iam. dicūt ꝗdā: vt dicit gl. ꝙ denūciatio ꝙ eſt pregnās ſubintelligit̉ ex eo. Iſtud nō eſt veruꝫ: ꝗa denūciatio eſſet incerta: ut. l. denunciaſſe. jͣ. d̓ adul. ⁊ uide glo. q̄ incipit denunciare: ⁊ ſic lꝫ in ſtipulatione ꝑſona extrinſecus non intelligat̉: vt .l. ſi ita ſtipulatus.§. griſogonus. jͣ. de ꝟbo. ob. tn̄ in nūciatiōibus ſemꝑ intelligit̉ ꝑſona cui nū­ciat̉: ⁊ pro hoc glo. eſt in. l. ſtipulatio iſta.§. ꝗ ita de ver. ob. ſed puto ꝙ talis nūciatio nō ualeat ꝑ hūc tex. ⁊ ꝗa nūciatio dꝫ eē certa: ut dixi in. d. l. denūciaſſe. jͣ. d̓ adul. ⁊ iō puto pͥmā opi. eē ueraꝫ .ſ. ꝙ debeat dicere ſe eē ex eo pregnantem. Ex.§. ſequēti. An quelibet ꝓteſtatio tollat ꝓteſtationē pri­mā. ⁊ an denunciatio ꝓcuratori facta conſtituat dn̄m in mora.