Seite
De lib. ⁊ poſthu tur: ſed ad illū circa quē ē poſita porrigit̉.. Ex prī. huius.§. no. ꝙ clauſulaª poſita inter vnū ca pitulū ad illud tm̄ refertur nō ad aliud: vt. d. l. pe. jͣ. ti. i. Et aduerte diligenter ꝗa vnum ca­pitulū dicit̉ qn̄ circa idem diſponit̉: ita ꝙ ille di­poſitiones circa illud pn̄t ſimul ꝯcurrere vt plu res inſtitutiones heredū in primo gradu. Sed qn̄ ſunt plures inſtitutiones q̄ nō pn̄t ſimul cō currere ſed vna in defectū alterius: tunc dicunt̉ diuerſa capitula ⁊ diuerſi gradus: ut inſtō ⁊ ſub ſtitutio: qd̓ facit ad intellectū multoꝝ. Uenio ad ꝟ. niſi. ex quo no. ꝙ nō vꝫ exhr̄datō a certa ꝑ ſona facta: qd̓ apparet: ꝗa exheredatio eſt priua tio ab hereditate: iō nō dꝫ fieri a ꝑſona certa ſꝫ ab ipſa hr̄ditate. Quero ꝗd ſi fiat ſimpliciter dicendo: filiū meū exheredo. Rn̄ recte vr̄ exhe­redatus: ut glo. dicit. Pōt eſſe alia rō: ꝗa exhe­redatus a ꝑſona reperit̉ p̄teritus a gradu: ideo tanꝙͣ preteritus rumpit teſtm̄ ⁊ ī idē recidit cuꝫ prima. Uenio ad tertiā particulā ex qua no. ꝙ exheredatio hec. ꝗſquis mihi heres erit filiuꝫ exheredo nō vꝫ: ꝗa hec verba ꝗſquis mihi hr̄s erit faciunt ꝯditionē: ut. l. qui liberis.§. hec uer­ba de vulg. ⁊ pu. ſꝫ exheredatio dꝫ fieri pure: ut .sͣ. ꝓxi.§. ergo ⁊cͣ. Eſt alia rō: ꝗa ante aditaꝫ hereditatē reperit̉ preteritus. ergo teſtm̄ eſt irri tum ⁊ ruptū. ⁊ hāc rōnem innuit tex. Oppo. ad illud expreſſio eoꝝ q̄ tacite inſunt nō uitiat: ut. l. iii. jͣ. de le. i. ſꝫ ſi tacite ineſt ut exr̄datio aſſu­mat effectū adita hereditate: ut. l. filiū.§. ſed cū exhr̄datio. ergo ⁊c̄. Glo. rn̄det vno uerbo exp̄ſ ſa nocēt: que nō ſunt expreſſa nō nocent: ut ī re­gula iuris. dic ꝙ hic exprimat ꝑ aliū modum ꝙͣ per eū per quē tacite ineſt: ut dicā plene in. l. iij. .jͣ. de le. i. Uenio ad quartā particulam ex qua no. ꝙ clauſula poſita in pͥn. refert̉ ad oīa capitu la. Idē ſi poneret̉ in fine vel in medio inter plu ra capitula: ut hic ⁊ sͣ. e. l.i. qd̓ intellige ſi non ſit aliqua rō ꝑꝑ quā magis debeat referri ad vnuꝫ capitulū ꝙͣ ad aliud: ut dicit tex. in. d. l. i. C. e. et hoc eſt veꝝ in clauſula aliqua que ꝑ ſe ſubſiſtit ⁊ pōt referri ad plura. Sed qn̄ ī una diſpoſitiōe adijceret̉ aliꝗd ꝑ modū ꝯditiōis uel alteriꝰ mo­dificationis: tunc an illud porrigat̉ ad alia capi­tula: dicut dixi in. l. lꝫ. jͣ. de le i. tetigi ī. l. talis ſcri ptura.§. fi. e. ti. Op. sͣ. e.§. in pͥn. So. ibi clau­ſula fuit appoſita inter gradū: ⁊ ſic inter vnū ca pitulū. hic vero poſt oēm gradū uel intra gradꝰ ⁊ ſic loquūtur ſequētia rn̄ſa. Ulterius gl. no. ꝗnqꝫ que ſunt neceſſaria ad exheredationē quā vide ⁊ ſigna. Ultimo ex hoc.§. potes colligere qn̄ in. l. uel ſtatuto debeat dici.§. ꝟ. uel lr̄a groſ. ſa. nā ex hoc.§. intelligit̉ ꝙ dicat̉ vnū capituluꝫ uel plura. ſi.n. eſt unū capitulū tūc intra illud nō eſt.§. dū incipit aliud tunc pōt eſſe.§. īter unuꝫ capitulū pn̄t eſſe ꝟ. ut ī pͥn. huius.§. pꝫ. Que ro an in dubio videat̉ facta eē exheredatio a ꝑ ſona. Et dic ut in glo. qd̓ no. Quero an cōtra iſtā p̄ſumptionē admittat̉ ꝓbatio in ꝯͣriuꝫ. Gl. .C. e. l. i. tꝫ ꝙ nō. doc. tenent ꝯͣrium ꝑ. l. plane.§. ſꝫ ſi nō corpus. jͣ. de le. i. ⁊. l. in his in pͥn. jͣ. d̓ ꝯdi. ⁊ demon. vbi non eſt aliqua p̄ſumptio in teſtōꝯ quāᵇ nō admittit̉ ꝓbtio in contrarium. Ex.§. ſequenti. Que ſit rō ꝙ qn̄ poſthumꝰ ē preteritus vitia­ta inſtitutione teſtm̄ nō incipit a ſubſtitutiōe ſꝫ a Clauſula. ADDꝝ bar. in. l. pretor.§. eritqꝫ differētia. jͣ. bo. rap. ⁊ in. l. ſi idē cum eodē de iur. omnium iudi. ⁊ per cano. in. c. ii. requiris de ap­pel. melius Ro. conſilio. ccccxxxvii. b Contra quā. ADDE ꝙ fulgo. in. l. i. C. de libe. preteri. dicit hoc eſſe veꝝ niſi in ſcd̓o gradu eſſent inſtitute eēdē perſone que in pr̄mo qm̄ tūc nihil ꝓdeſſet probare con trarium. c Nō puta uit. ADDE. ꝙ pau. de ca. dic̄ ītellectū bar. eſſe ueriſ finum ad. d. .l. nō putauit ⁊ dicit ꝙ iſta glo. facit ad .q. ſi teſtator confiteatur ī teſtō ſe tene ri vxori in ce tum pro do te quā ipſe re cipit ipſa pr̄e ſente ⁊ acce ptante ⁊ mā dat eā ſibi re ſtitui ꝙ ſi po ſtea reuocet̉ teſtm̄: ꝙ a pͥn ci. valuit uel efficiatur ir­ritum dicta confeſſio nō reuocetur tā qͣꝫ ꝯfeſſio ce perit habere dependentiā qꝛ illud non eſt veꝝ quia nō require bat cōfirma ti. per adi. he reditatis: ſic nec alius cō tractus con tentus in te ſtamento ut donatio cau ſa mortiſ vel inter uiuos īmo cōfirma tur ſola mor te ut not. C. fa. her. l. filie ⁊. l. poſt lega tuꝫ.§. ꝗ mor tis. jͣ. de his qui. ut indi. de qua. q. vi de bal. conſi. .cliiii. ii. vol. ⁊ eo. vol. clx. xx. ⁊ oīno ui de Ro. cōſil­ccccxlv. inci piente omni potentis cō ſultatio hec. d Natum. ADDE ẜm bal. ꝙ ī diffi. nita appella tio poſthūi n̄ comprehen­dit niſi illu­qui naſcitur ex legitimo matrimonio ideo non cō prēderet na­turalem tūc ſiue vxora. tus eēt teſta tor ſiue non e In. q. ADDE ꝙ cū bar. tran ſeunt cōmu niter ceteri ⁊ idem conſu­qn̄ eſt preteritus iā natus ſic. ⁊ quomodo intelli gatur caſus cōprehēſus ī ſubſtitutione vulgari .ſ. ſi heres nō erit ut quia non potuerit. Si ita teſtatus. Si nō vꝫ inſti­tutio teſtm̄ in­cipit a ſubſtitutione. h. d. Quero exemplum ⁊ dic ut in glo. ij. qn̄ fuit īter gradū inſtitutoruꝫ expreſſe. Op. jͣ. ti. i. l. nā ⁊ ſi ſub ꝯditiōe.§. fi. So. glo. ibi in poſthumo p̄terito: hic in iā nato ⁊ ē rō: quia qn̄ poſthumus fuit p̄teritus ab ini­tio valuit inſtitutio: ⁊ ſic cepit ſubſtitutio depē­dere ab ea. merito irritata inſtitutione ꝑꝑ nece­ſitatē ſubſtitutio uitiat̉: ſꝫ in filio iā nato nunqͣ valuit. ⁊ uide gl. q̄ incipit iā natuꝫ: ⁊ tene men­ti iſtā rōnem q̄ eſt rō tex. in. l. ꝯͣria. ⁊ pro ea facit id qd̓ hēs in. l. ſi homo mortuus. ⁊. l. in. illa ſtipu latione. jͣ. de ꝟ. ob. ī ſo. illaꝝ duaꝝ legū. Op ad hanc ſo. C. de ca. tol.§. in. i. ubi legata ꝓ non ſcripta nō debent̉. Solu. doc. tangūt ibi in.§. ꝓ ſcd̓o. nā hic loquitur in ſubſtitutiōe q̄ pōt per ſe ſubſiſtere ⁊ aſſumere uires a ſeipſa: ſꝫ legata uel fideicōmiſſa nō pn̄t relinꝗ niſi aliquid relinqua tur ei ꝗ grauatur: ut. l. ab eo. C. d̓ fideicō. ⁊. l. pla ne. la. ij. in fi. de le. i. ⁊ ꝑ rōnem p̄dicte ſolutōnis ſoluit̉ cōtrarium de. l. ī illa ſtipulatione. ⁊. l. ſi ho mo mortuꝰ. jͣ. de ꝟ. ob. ⁊ ibi dixi. Op. de. l. n̄ putauitᵉ.§. i. jͣ. de ꝯtratab. So. vt ibi dicet̉. nā ibi loquit̉ in emācipato p̄terito cuius p̄teritio ab initio nō rumpit teſtm̄ ẜm iſta iura: ⁊ iō eſt eadē rō que eſt ī poſthumo. Vltimo hēs notare vnū: tu ſcis ꝙ ſubſtō vulgaris facta ꝑ ſi hr̄s nō erit porrigit̉ ad duos caſus.ſ. ſi heres eē noluerit v­nō potuerit: vt. C. de hr̄. inſti. l. cum ꝓponas. qd̓ dictū ſi nō potuerit quō intelligit̉. Dic ꝙ quo­cūqꝫ mō nō poſſit ſiue ex parte teſtī ſit vitium vt hic: ſiue ꝓpter vitiū ꝑſone inſtitute ꝗa ſpurius vt. l. ij. C. de hr̄. inſti. ſiue ꝓpter defectū ꝑſone in ſtitute: ꝗa nō eſt natus inſtitutus: vt. l. fi. C. de in ſti. ⁊ ſubſti. vel ꝗa mortuꝰ anteꝙͣ adeat: vt. l. ab oībus.§. cum ꝗdam. jͣ. de le. i. Ex. l. ſequenti. Inſtitutio poſthumi ſimpliciter facta cōpre hendit omnē poſthumū: ſecus ſi īſtituēs ſe aſtri geret ad poſthumū naſcituꝝ ex tali vxore ſua vl̓ ad naſciturū ex ventre vxoris ſue q̄ p̄gnās ē. Et mādans hoſpitale conſtitui in domibꝰ ſuis ſi il las alienet alias emat tamē cōſtrui dꝫ hoſpitale Lacet. Inſtitutio poſthumi trahit̉ ad omnē poſthu mū: et ex alia uxore natuᵇ. h. d. Op­ꝙ intelligat̉ tm̄ de primo poſthumo: ut. l. bone .§. hoc ẜmone. jͣ. de uer. ſig. ⁊. l. cum pr̄.§. here ditatē. jͣ. de le. ij. So. hoc ſpāle fauore inſtōnis ⁊ teſtī ꝯſeruandi: ⁊ in odiū p̄teritōis. dicit gl. In eo ꝙ dicit ſpāle fauore teſtī ꝯſeruandi dicit bn̄. In eo ꝙ dicit fauore inſtōis ſpāle n̄ dicit bene. Nā ideꝫ ī exheredatōe vt glo. ſubdit in. l. iij. ī fi .jͣ. ti. i. Et aduerte qd̓ hic dr̄ ſimpliciter locuꝫ hꝫ qn̄ appellatio poſthumi ſimpliciter ꝓfertur ſecus ſi ſe aſtringeret ad poſthumū naſciturum ex tali ſua uxore. tūc nō porrigeret̉ ad aliū: uel ſi reſtringeret ad certū tꝑ̄s ut filium naſciturū ex uentre uxoris mee q̄ pregnās eſt. nō.n. porrigi tur ad alios poſthumos naſcituros ex alia imp̄­gnatione: ut. l. filius.§. ſi quis. ⁊. l. cōmodiſſime .jͣ. e. Ultimo hanc. l. allegaui pridie. in. q. de luit bar. ſuo conſi. xxv. incipiente teſtator diſpoſuit. ⁊ ꝑ hanc. l. placet in fi. dicit pau. de ca. Io. an. referre in Rubri ca. de teſta. ꝙ quidam diſputa do tenuerunt ꝙ ſi quis inſtituat uentrem uxoris ſue que ſit pregnans ꝙ non ſolum uidetur inſtituiſſe illum qui eſt in utero ſed quēcunqꝫ alium poſtea naſcituꝝ ex ea uel alia vxore. ꝙ dictū Raph. nec ipſi pau. placet ꝑ glo. que eſt ī .l. j. ſequenti quaſi teſtator uideatur ſe aſtrinxiſſe ad filiuꝫ qui eſt ī utero. quin īmo dicit ip̄e ꝙ ſi teſtator dicat ſimpli­citer īſtituo poſthumum mihi naſcitu ruꝫ ſi ſciebat vxorē p̄gnā tem ceſetur ſoluꝫ ſenſiſſe de illo ꝗ na­ſcetur ex illo partu: qꝛ iſta lex debet in­telligi quan­do ignora­bat uxoreꝫ p̄ gnantem qꝛ tunc non ha buit reſpectū magis ad v­nuꝫ qͣꝫ ad ali um. d. alex. al legat ꝓ opi io. an. quā di cit eſſe ueriſ ſimā conſiliū Oldra. cxii. i meo ē. ccxxii. vbi formali­ter illam. q. decidit. ideꝫ uidetur ſen­ſiſſe ang. con ſilio. li. ī meo incipiēte ſer Simon in fi. ſcd̓e col. Ad do ꝙ ideꝫ ui tur ſenſiſſe quidam. d. Io. de ame lia eius con­filio. xxii. iter conſilia bal. clarius conſi lio ſtatim ſe­quenti. ꝗdaꝫ .d. philippus d̓ peruſio cui bal. ſe ſubſcri pſit inter ea dem conſilia vol. iiii. nam dicit ipſe i­dem ē dice­re īſtituo uē­trē ⁊ inſtituo poſthumum uenter enim ꝓ poſthumo ponitur. l. cū quidam.§. ꝙ dicitur. jͣ. de acqui. here. ⁊. l. uētre. sͣ. ſi pars here. pe. unde ſi te ſtator dicit ī ſtituo uentrē ideꝫ eſt ꝙ di cere poſthu­muꝫ inſtituo Si ergo dic̄ poſthumū in ſtituo īcludit̉ quicꝗd filio rum natum erit qͥſicunqꝫ