Seite
De libe. ⁊ poſthu. facto. Quidam iuſſit fieri hoſpitale in domibꝰ ſuis: ⁊ illud heredē inſtituit: poſtea ſuꝑuiuens domos illas alienauit ⁊ alias emit. dico ꝙ lꝫ illa uerba regulariter ī domibus ſuis referantur ad tꝑs teſtī: ut. l. ſi quis ita. de aur. ⁊ ar. le. tn̄ fauore inſtōnis ⁊ teſtī ꝯſeruandi referuntur ad domos poſtea emptas per hanc. l. Ed eſt queſitu. Qui ī­pedii grauare ꝓpter accūs nō īmpedit̉ po­ſthumuꝫ inſtituere: ſecꝰ ſi a natura. h. d. Op. .jͣ. e. l. ſi ꝗs poſthumos. So. ut dixi ī ſummario. Ex. l. ſequenti. Limitationē habes ad. l. hac cōſultiſſima.§. ſi ꝗs aūt ⁊ intellectuꝫ ad. l. ſi duobꝰ.§. ſi prius. I filius. Teſtm̄ ex quo im­poſſibile eſt heredi­tatē adiri de iure ciuili pͥmum teſtm̄ nō rumpit .h. d. Oppo. ⁊ videt̉ ꝙ pͥmum rūpatur: vt. l. hac ꝯſultiſſima.§. ſi. ꝗs aūt. C. de teſta. Sol. di­cunt quidā ꝙ iſta intelligit̉ ẜm illā.ſ. ꝙ primum nō rumpit̉ niſi qn̄ in ſcd̓o inſtituti ſunt veniētes ab inteſtato. Alij dicūt ꝙ illa. l. loquit̉ qn̄ ſcd̓m teſtm̄ ē imperfectū rōe ſolēnitatis omiſſe: vt ꝗa nō fuit numerus teſtiū: ſecus ſi fuit imperfectū ex cauſa p̄teritionis vt hic: ꝗa tunc nō loquit̉ ille .§. ⁊ in hoc reſidet glo. ⁊ bn̄ quaꝫ no. ꝗa eſt op­tima limitatio ad illum.§. Cōtra hanc videt̉ tex. in. l. ſi duobꝰ.§. ſi priusª. jͣ. d̓ ꝯͣtab ſed ibi dꝫ intelligi de teſtō imperfecto rōne ſolēnitatis in quo fuit p̄teritus filius emancipatꝰ ⁊ alij veniē­tes ab inteſtato inſtituti. nā cū filius emancipa­tus nō rumpat ipſo iure: apparet ꝙ ſcd̓ꝫ in quo ſunt inſtituti venientes ab inteſtato vꝫ ⁊ rūpit pͥ­mum: vt in. d.§. ſi ꝗs aūt: ⁊ illud ſcd̓m poſtearū pitur per ꝯͣtab. petitas a filio emācipato p̄teri­to: ⁊ hic eſt verus intellectꝰ illius.§. Idē ſi teſta mentū ſit imperfectū rōne imperfecte volunta­tis: vt. sͣ. t. i. ⁊. l. ſi is qui teſtm̄: ⁊ ibi no. Op. ī­ſti. ꝗ mo. te. infir.§. poſteriore. Rn̄deo dicit gl. ibi impoſſibile erat adiri hereditatem ex ſcd̓o te­ſtō. hic nō: iō prius hic nō vitiatur. Oppo. jͣ. ti.i. l. poſthumus. in prin. So. ibi in poſtumo p̄­teritio non eſt poſſibile adiri: ꝗa eo non nato: ⁊ ideo primū rumpit̉. Oppo. ex teſtō vbi filiꝰ iam natus eſt p̄teritus poſſibile eſt adiri ipſo ap probante teſtm̄: vt. l. filio. jͣ. tit. i. Breuiter dicit Dy. hic fuit filiꝰ morte p̄uentus: iō nō fuit poſſi bile: ſed iſtud nō eſt aliquid dicere: ꝗa nō queri mus an adierit: ſed an adiri potuit. Sol. glo. ꝙ hic in teſtō quod de iure ciuili nō vꝫ. iō nō rum pit primū: iō vꝫ d̓ iure pretorio: ⁊ lꝫ valeat de iu­re pretorio non tn̄ rumpit primū vt hic ⁊ ibi: ⁊ glo. in. l. cū in ſcd̓o. jͣ. ti. i. ⁊. l. ſi quis.§. i. jͣ. de vul. ⁊ pu. ſubſti. tu dic ꝙ nunꝙͣ ē poſſibile adire hr̄ ditatem de iure ciuili. nam filio approbāte pote rit petere bonoꝝ poſ. ẜm ta. nō adire: vt. d. l. fi. lie: ⁊ no. in. l. i. de pe. he. ⁊. l. certū. C. vn̄ legi. I a primo. Filius iaꝫ natº rūpit ſpē eius gradus a quo preteritus ē incōtinenti poſthumus vero ſtatim cuꝫ naſcit̉. h. d. Op. exhr̄datio facta a ꝑſona nō vꝫ: vt. liij.§. filiꝰ. sͣ. .e. ſed hic fuit exheredatus a pͥmo herede. ergo ⁊cͣ. So. intelligas nō eē exheredatū a ꝑſona ſed a gradu. qd̓ in dubio p̄ſumitur. Et expone a pri mo herede.i. a pͥmo gradu inſtitutorū. Op. qd̓ nō eſt non pōt rumpi: vt. l. nā ⁊ ſi ſub condi­tione.§. ⁊ poſt defectū. jͣ. ti. i. ſed ſubſtō penden te cōditione nō hꝫ effectū. ergo ⁊c̄. So. qd̓ non eſt re nec ſpe nō pōt rumpi vt in ꝯtrario: ſed qd̓ alleg. hanc. l. vbi dicit eſſe caſum cuili­bet recte in tuenti. alleg. ēt not. in. l. ꝗ ſiliabus de le ga. i. idem te net bal. cōſi. .cvii. ī. ii. col. vbi alle. hāc .l. iii. volu. fa cit qd̓ fede. conſuluit cō filio. xlii. ꝙ ſi teſtator inſti. tuit poſthu­mum ex vxo re pregnante ꝙ ſi uxor po riat duos ꝙ ambo cenſen tur inſtituti per not. in. l. qui filiabꝰ. ⁊ per glo. in. l. ex duobꝰ. jͣ. de reb. dub. Dixit tamen Ange. preal­legato conſi. ꝙ ſi teſtator dixiſſet uen treꝫ inſtituo ſi pregnans eſſet ꝙ ſoluꝫ ille qui eſt in utero cenſet̉ inſtitutus. pter illd̓ uer bum eēt ⁊ ita conſuluit cu ius cōtrariū tenuit paul. de ca. conſil. .lxxviiii. inci diente caſus iſte frequen­ter accidit: quia ꝑ illa v̓ ba ſi p̄gnans eēt non cēſe tur ꝙ teſta­tor dixerit ad finē ſi tūc nō eēt p̄gnāſ lꝫ impregna retur ab eo­dē poſtea uē­ter nō eēt in­ſtitutus quia tunc diceret̉ elegiſſe viaꝫ ad impugnā dum eius te ſtamentū uel iudiciū ꝙ nō eſt dicenduꝫ .l. miles qui deſtinauerat .jͣ. de teſt. mi. ſed illa dixiſ­ſe cēſet̉ quia de illa īfirmi tate crede. bat mori. Et ꝙ illud v̓buꝫ ſi pregnans eēt et cōpre­bēdat alios poſthumos qͣꝫ illum qui erat in utero tenuit bal. in .d. cōſi. cvii. dictus. d. 10. de amelia. in dicto conſil. .sͣ. allegato ⁊ eſt ſpe poteſt rumpi: vt. l. iij.§. i. sͣ. vſufruc. quē­admo. ca. ⁊. jͣ. de vſufurc. le. l. ſemproniꝰ attalus: ſed ſubſtō ē aliquid ſpe: ergo rūpi pōt. Op hic dicit̉ idem in poſthumo. Cōtra. jͣ. e. ti. l. poſt humus. in prin. So. intellige poſthumū natum viuo pr̄e ⁊ deceſſiſſe eo mortuo: vt ī gl. Op­ꝙ poſthumus rumpat incōtinenti ſicut iā natꝰ: ꝗa pro nato hētur: vt. l. qui in vtero. de ſtat. ho. Dicit glo. non hētur pro nato fauore teſtī: ſed nō eſt neceſſe dicere: ꝗa anteꝙͣ naſcatur nō ē in ptāte pr̄is: vt. l. fi. jͣ. de colla. bo. ergo nō pōt rū­pere. Oppo. sͣ. e. l. iij. in fi. vbi ſit differētia in ter poſthumū ⁊ iam natū. So. qn̄ fit a primo ex heredatio a ſecundo preterito nō eſt dr̄ia inter iam natū ⁊ poſthumū vt hic: ſed qn̄ p̄terito ſit a primo: exheredatio a ſcd̓o tunc eſt differentia vt in contrario. Ex. l. ſequenti. Un mulier ſterilis gaudeat priuilegio dotis. I quis poſthūos. Non pōt quis poſthumū vt ſuū īſtitue re quē non lꝫ habere impediēte natura vel iure. ſecus ſi hr̄i poteſt lꝫ cum difficultate. h. d. prin cipium huius. l. cū.§. fi. Oppo. dicit̉ hͨ poſſe inſtitui poſthumū quē hr̄e non pōt. Contra. sͣ. .e. l. ſed eſt queſitū.§. ſpadonē. ⁊.§. ſed ſi caſtra tus. So. glo. tripl̓r. Una eſt non pōt.ſ. de facili. Scd̓o mō intelligit̉ ꝙ inſtituit poſthumū quem hr̄e poteſt per adoptōem: ⁊ eſt magis nota. que libet tn̄ pōt eſſe bona: ⁊ vide glo. que incipit fa­cile ⁊cͣ. Op. ad vltimā ſolutionē d̓ tex. qui di­cit quos hēre ⁊cͣ. Rn̄det glo. ꝙ quos facit ſim­pliceꝫ relationē nō ad id de quo querit̉. Op .jͣ. de le. ij. l. ſi ita quis.§. fi. ⁊. l. fideicōmiſſum. jͣ. de ꝯdi. ⁊ de. vbi appellatio filij in dubio intelli­gitur de naturaliᵇ. So. glo. ꝙ iſtud iō ne rumpa tur teſtm̄: ⁊ glo. bene dicit: ꝗa illud teſtator vi­det̉ voluiſſe cū de alio poſthumo cogitare non potuerit: cū naturaliter eū habere non poterat ꝓpter impedimentū accn̄tis vt dictū ē. Op .jͣ. e. l.§. fi. So. glo. hic loquit̉ qn̄ eſt impedimē tum nature: ibi qn̄ ē impedimentū iuris ciuilis. Tu dic hic expectare ꝙ alij deſinit eē nupta eſt turpe. iō nō eſt expectandū: vt. l. inter ſtipulan tē.§. ſacrā. jͣ. de ver. ob. ſed in fi. hꝰ. l. expectare ꝙ emancipet̉ nō ē turpe. Op. jͣ. e. l. filiꝰ.§. fi. So. ibi inſtituit talē qui poterat naſci ex ea que in euentu cōditionis poterat eſſe vxor. Ulti­mo debetis ſcire ꝙ iſtā. l. induxi ī arg. sͣ. ſo. ma. .l. i. An mulier ſterilis habeat priuilegiū dotis. Et vide glo. que multū facit ⁊ incipit ꝯſuetudo .ſ. generalis. ⁊ illud qd̓ ibi dixi. ⁊ iſtud quod hic dicit̉ eſt veruꝫ ꝙ magis inſpicit̉ natura ꝙͣ aliqd̓ impedimentuꝫ accn̄tale: vt ꝗa ex aliquo accn̄ti nō generat̉. ſecus ſi natura impediret̉: vt. l. ſed eſt queſitū.§. ſed ſi caſtratus. sͣ. e. ⁊ nota. glo. in .l. ẜuum.§. ſpadonē. sͣ. de iur. do. Ita in ꝓpoſi­to ſi mulier eēt ita arta ꝙ nō poſſet ꝯcipere: tūc non hēret priuilegiū: vt. l. querit̉.§. ſi ita arta. d̓ edi. edic. vide glo. que incipit vt ſuum: ibi ſꝫ tūc hodie corrigitur ⁊cͣ. Iſta eſt bona expō: ꝗa alie nus pōt inſtitui: vt. jͣ. de leg. i. l. pe. Ex.§. ſequenti. Nepos emancipatus qui tēpore mortis non tenuit primum locum an habeat querelam ex ꝑ ſona ſua uel pr̄is morte vel repudiatiōe excluſi. Si filium. Iſte.§. ē ſubtiliſſimus: ⁊ breuiter hoc dicit. Filio exheredato ⁊ a querela excluſo morte vel re­pudiatione nepos ex eo qui tempore mortis precedēti te nuit ip̄e ꝙ ēt ſi teſtator di cat inſtituo ventrem ſi pͥ gnans fuerit ꝙ teſtator ui detur ſe aſtri xiſſe ad illuꝫ qui erat in u tero tamē ut dixi bal. con­ſuluit contra riū in dictis conſilijs ⁊ in ꝯſi. ccclviiii. .ii. li. ideꝫ te nuit ubi di­cit ꝙ illa di­ctio ſi reſolui tur in qn̄. i. ſi pregnans eſ ſet quādo pͥ­gnans eſſent ē ideꝫ uoluit bal. conſilio. ccccvii. ii. vol. in fi. cō­ſilii. c¶ Si prius. ADDE hic ꝑ. d. Alexā. qui in alio n̄ laborat. b De natu rali. ADDE bal. conſilio. .cccclxii. ii. li. bro. ⁊ hec. l. facit ad. q. d̓ qua ꝑ bar. in .l. fi. sͣ. d̓ of. ꝓcō. ꝙ ſi ſit ꝯſuetudo ꝙ oblatio. que ſiunt in die dn̄ico ſpe­ctent ad ar­chidiaconū: ⁊ que fiunt ī die glorioſe virginis ſpe ctent ad re­ctorē eccle­ſie ꝙ debeat attendi dies dominicꝰ ſi īmo ⁊ eodeꝫ die fuerit ſo lēnitas virgi­nis de quo ꝑ Cy. ⁊ Imol. in. l. qui ſoli­dū de leg. i. ⁊ ex uerbo ha­bere ibi quoſ adoptauit in ferunt bal. et Imo. ꝙ ſi exi ſtens ī ſacris inſtituat po­ſthumū debꝫ ītelligi d̓ ado ptiuo uel de uero etiaꝫ le gitimādo iu xta ea que ha bentur in. c. per uenerabi lē qui fi. ſint legi­o iſ