Seite
De libe. ⁊ poſthu. dicitur continuari dominium non noua heredi tas obuenire. Ex hoc dicto procedit ꝙ ī ſuis heredibus nō hꝫ locuꝫ titulus pro herede: vt. l. nihil. C. pro herede. iō ſemper ſuis exn̄tibus he redibꝰ ad ꝓbationeꝫ preſcriptōis alius titulus q̄rendus eſt. Secundū dictū in quo ꝓbatur pͥmuꝫ eſt ꝙ filij ⁊ ceteri ſui viuo pr̄e dicunt̉ quo dammō dn̄i. cū ergo efficiunt̉ heredes non pn̄t habere dn̄ium nouum cum ipſi ante haberent. Tertium dictū probat illud qd̓ dictuꝫ eſt. sͣ. .e. hoc modo. familia accipitur ī iure pro ſubſtā tia: ut. l. nā ꝙ.§. fi. jͣ. ad treb. ⁊. l. ꝓnunciatio. de ꝟ. ſig. ſed in vſu loquēdi ⁊ ēt in iure dr̄ paterfa. ⁊ filiuffa. Eſt ergo pater iſtius ſubſtantie dn̄s: ⁊ ſic ſubſtantia aliquid tribuit vtriqꝫ equaliter: ſꝫ per hoc nomen pr̄ ⁊ filius diſcernit̉ genitor a ge nito. Quartū dictum eſt qd̓ ex predictis con cludit. nā ex predictis ſequit̉ veꝝ eſſe dictum ꝙ noua hereditas nō dr̄ obuenire filio: ſed magis adminiſtratio libera quā an̄ nō hēbat. Quin­tum dictum eſt vt ponat illationem ex predictis ꝙ lꝫ filij non ſint inſtituti: tamē ab inteſtato dn̄i ſunt ex continuatōne dn̄ij. Sexto reſpondet cui dam obiectioni hoc mō: ſi filius eſt dn̄s viuo pa tre. ergo pater non poteſt euꝫ exheredare: ⁊ ſic contra totam iſtam lr̄am. Ad quod reſpondet non eſt mirandum ſi patri lꝫ eum exheredare ⁊ priuare bonis: quia eum licebat etiaꝫ occidere .h. d. Oppo. ꝙ duo non pn̄t eſſe dn̄i inſoli­dum: vt. l. ſi vt certo.§. ſi duobus vehiculum. sͣ. cōmo. So. dicitur filius dn̄s improprie viuo pa tre: vt patet ex tex. qui dicit quodammō: ⁊ hoc ē quod dicit glo. ꝙ hoc dn̄ium filij conſiſtit in nu do ⁊ puro intellectu. q. d. magis eſt in imagina­tione quadaꝫ ꝙͣ in veritate. ſimile dicit glo. in vi ro ⁊ vxore: quia lꝫ vir dicatur dn̄s: tamen vxor ē dn̄a: vt in. l. in rebus. C. de iur. dot. ſed iſta equi­paratio non eſt vera: quia in vxore dicitur retrā­ſire dominiuꝫ: in filio dicitur continuari: vt hic. Oppo. jͣ. de acꝗ. poſ. l. cuꝫ heres. Glo. hic di­cit ꝙ ī filio videtur cōtinuari poſſeſſioᵇ ſicut do miniū. Contrarium eſt verū: vt no. l. cū miles. ex qui. cau. ma. Non ob. l. ij.§. filium. jͣ. pro here de: quia fateor ꝙ nouus ti. poſſeſſionis non vi­detur obuenire filio: vt. l. nihil. C. pro hr̄de. ta­men noua poſſeſſio ⁊ noua apprehenſio ē neceſ ſaria. Oppo. inſti. de his qui ſunt ſui vel alie. iur.§. fina. Reſpondeo olim licebat occidere: hodie non: ⁊ ſic mitigata eſt ptās patris in per­ſona ⁊ etiam in bonis: quia hodie non lꝫ exhere dare abſqꝫ cā: oliꝫ ſimpliciter licebat: ut hic ⁊. l. .iij.§. ſinantē heres. sͣ. e. Quero q̄ eſt rō ꝙ fi­lius ſuus preteritus rumpit teſtm̄ ipſo iure. Re ſpondeo ad hoc facta eſt iſta. l. quia ſuo heredi nō dr̄ hereditas obuenire de nouo: ſed dr̄ conti nuari: ut hic. Cum ergo dn̄ium continuatur in filium nō pōt pater in alium tranſferre dn̄ium: ⁊ alium heredeꝫ facere niſi priuetᵉ eum: ut hic. ⁊ hoc dicit tex. in ver. hac ex cā: quia ſi nō inſtitus tur vel exheredetur dn̄s remanet. Quero q̄ ē ratio ꝙ preteritio materna habetur per exhr̄de tionem. Rn̄deo: quia cū dn̄ium a perſona mr̄is a E Occidere. ADDE ꝙ ex tex. ī fi. infert ang. ꝙ ſtate ſtatuto ꝙ banni­tus poſſit impune occidi poterit impune vulnerari. allegat tex. ī. l. nec ī ea. d̓. occidere. ⁊ ibi no. bar. jͣ. de adul. text. in. c. cui lꝫ de re. iur. idē tenuit cv. j. l. j. ad fi. C. que ſit lōga conſue. ⁊ bal. in. l. ſi ꝗs non dicaꝫ rapere c. de epiſ. ⁊ cle. ⁊ ī. l. i. ad fi. C. de pͥua. carce. vbi tenet ꝙ poterit in car­cere pͥuato d̓ tineri ⁊. d. an to. in. c. fi. de conſue. ī ma teria extēſio nis tenuit ꝙ quelibet iniu ria poterit ei fieri et huic ānectitur qd̓ uoluit bart. ī .l. iii.§. fi. jͣ. d adi. leg. ⁊ in ꝯſi. incipien­te ſtatuto ca ſtri plebis ꝙ ſtante ſtatu­to ꝙ bannit̓ꝰ poſſit impu­ne offēdi po­teritᵇ occidi ꝑ. c. n. de ho mi. in. vj. idē tenet Io. an. ī addi. ad ſpe cu. ī ti. de cō ſtit.§. i. in fi. qꝛ per cōtu­maciam huiꝰ bāniti ſtatu tuꝫ voluit pe naꝫ ag graua re. ar. l. capi talium.§. in exulibus. jͣ. d̓ penis. Bal­vero ī ſuo pe culio in v̓bo bannitus di xit ꝙ aut erat bannitus ꝓ­pter cauſam propter quā veniebat im ponenda pe­na mortis ⁊ tūc poſſit oc cidi aut non ⁊ tunc ꝙ nō lꝫ iudici non liceat priua­to ⁊ hanc ſe quuntur An ge. ⁊ pau. de ca. in. l. gaiuſ .sͣ. d̓ ẜ. vr. p̄. dio. latiuſ ibi vide ⁊ ꝑ an­ge. confi. cc. lxxxvj. ꝑ pau. de ca. cōfil. c. xciii. bart. cō ſil. clxxxviii. .sͣ. alle. ⁊ bal. conſi. cxviiii. ꝗnto libro. b Poſſeſ­ſio. ADDE ꝙ ꝯͣriuꝫ etiā tenuit bal. in .l. fina. C. de edi. di. adri. tol. ⁊ ī. l. i. C. de appel. ⁊ ī auc̄. defūcto .C. ad ter­tu. ⁊ ī. c. i. de cōtro. inter maſ. ⁊ femi. ⁊ ī aucͣ. īgreſ ſi vbi pōit ra tioneꝫ ꝑ. l. cū heredes. jͣ. d̓ acqui. poſ. ⁊ ibi ⁊ bal. conſilio. xiii. primo libro. z Niſi priuet. ADOE ꝙ hanc rōneꝫ comprobat ang. per ꝗnqꝫ motiua que hīc vide per alex. poſt ipſum. Ideꝫ facit bal. per ſex motiua. vnde an Se. dicit ꝙ rō reddi nō poteſt niſi quia hoc fuit introductum pro ſolenni nō continuetur in filium cū nō ſit ſuus nō eſt ne ceſſe ꝙ exheredet filiū.i. exͣ dn̄ium ponat: ſed ſi eū pretereat facit cōtra offm̄ pietatis: iō dat̉ que rela. Quero vtruꝫ in querela inofficioſi teſtī hēat locū ſucceſſoriū edictū. glo. in. l. ſi quis po­ſthumos.§. i. sͣ. e. vr̄ dicere ꝙ nō. Cōtrariuꝫ no. in. l. pater filiū. de inof. teſ. ꝑ. l. ſi is. e. tit. ⁊ hoc tꝫ Dy. in. c. nō dꝫ aliquis. exͣ de reg. iur. li. vj. ꝓbat̉ in. l. iij.§. ſi emancipatus filius. de ꝯͣ tab. ꝑ glo. ⁊ Cy. C. de inoffi. teſta. l. ſi ꝗs filium. Retenta illa opi. op. nepos qui erat in ptāte nō fuit exhe redatus nec ꝓ exheredato habitus: ergo nō ha bebit querelā ſꝫ rumpit teſtm̄ ipſo iure: ut. l. non putauit.§. i. jͣ. de ꝯͣ ta. ⁊. l. ſi is. sͣ. de inof. teſt. ⁊. l. maximū. C. de li. p̄te. ſi ergo filius eſt exhereda­tus nepote ex eo in ptāte retento p̄terito filio ex cluſo a q̄rela ex ſucceſſorio edicto nō pōt nepos venire ꝑ querelā: ſꝫ ꝑ ꝯͣ tab. vel dicendo nulluꝫ Rn̄. glo. in. d. l. pater filiū. sͣ. de inof. te. huius ti more exponit querlā.i. ꝯͣ tab. qd̓ cōmuniter oēs ſequūt̉. Mihi aūt diſplicet: tunc.n. ē veꝝ ꝙ ſu preteritus dicit nullū vel venit ꝑ ꝯͣ tab. qn̄ eſt ta lis ꝯditionis ꝙ in eū ꝯtinuatur dn̄ium: ut ꝗa te­nebat primū locū. ſꝫ in. q poſita filius exhereda tus p̄cedebat nepotē: vn̄ in nepote nō continua batur dn̄ium illius: ergo nepotis p̄teritio nō fa­cit teſtm̄ nullū: ſicut preteritō matris. dꝫ ergo ve nire ꝑ querelā in qua filius exheredatus prece dit eum: ſed filio excluſo uenit nepos ſimiliter ꝑ querelam: ut. l. ſi quis filium. C. de inof. teſt. vbi eſt caſus ⁊. l. pater filium. sͣ. de inoffi. teſta. ita de bet intelligi iſta materia. Ex. l. ſequenti. Natus dicitur qui uenit perfecte uel extractꝰ eſt extra uentrem. ⁊ qn̄ quis dicatur naſci viuus ⁊ an qui eſt ſeminatus viuens ⁊ poſtea moritur rumpit teſtamentum. Aod dicitur. Etiaꝫ qui exciſo ven tre trahit̉ preteritꝰ rumpit teſtm̄. h. d. Quero qn̄ dr̄ natꝰ. Rn̄deo qn̄ ꝑfecte venit vel eſt extractusᵇ exͣ uentrē ⁊ viuus. ſi enī medie tas corporis uenit exͣ ventrē ⁊ viuit ut ſepe con tingit nō diceretur natus. tex. eſt in. l. pe. C. eo. Quero qn̄ dicat̉ naſci viuus. Rn̄. qn̄ natꝰ uo cē emittit uel ēt nō emittit: ſed apparet eū eē ui­uum lꝫ momento: ut. d. l. pe. C. e. ⁊ ibi ſentit glo. qd̓ intellige ſi natꝰ hꝫ formā hoīs: ut ibi. Que ro quid ſi eſt ſeminatus uiuens ⁊ poſtea morit̉: an rumpat teſtm̄: idē eſt caſus in. l. vlti. C. e. Et iſtā. q. feci uni in pͥuato exaīe ⁊ nō bene reſpōdit Ex. l. ſequenti. Legitimādi ptātem hn̄s natos ex īceſtuoſo coitu iteꝫ ex adulterino an poſſit legitimare na­tum ex in ceſtu ⁊ adulterio ſimul. ⁊ quis ſit effe­ctus coniunctionum aduerſatiuarum. I ita ſcriptum. Pro­uiſio facta in caſibus ſeparatis porrigit̉ ad eoſdeꝫ caſus ſimul ꝯiunctos. h. d. Oppo. sͣ. .e. l. cōmodiſſime. Sol. ibi ꝓuidit ī vno caſu tm̄: hic ꝓuidit in duobus caſibus ſeparatis: iō ſi ve tate ꝙ filius deberet a patre exheredari. vnde ſicut in alijs ſolēnitatibus non poteſt reddi rō utputa cur magis vnqͣꝫ. viii. vel vi. teſtes requiran­tur in teſtō ita nec in iſto: ⁊ hanc tenet pau. de ca. hic Raph. cu. in. l. ſi filiꝰ .sͣ. eo. ⁊ Ro. in. l. ii. C. de bo. poſ. contra tab. Bal. vero dicit ꝙ ratio ē qꝛ in patre eſt introductum pro ſolēnitate ꝙ ſuum heredem inſtituat vel ex heredet ideo illa nō ẜuata non tenet ſꝫ cum ī matre hoc nō reꝗ­ratur pro ſo lēnitate iō eo ipſo ꝙ alium īſtituit pōt ip̄ꝫ exhereda re. ⁊ cuꝫ hac rōe videtur tranſire alex. d Extract ADDE an occidens exi ſtentem ī ute ro puniatur ut homicida Iaco. bu. ī. l. fi. C. de ſuc. refert aliqͦs diſtinguere aut erat ani­matus aūt n̄ p̄mo caſu ue niat appella­tio hominis ſcd̓o caſu nō per glo. in. l. diuus de ex­traordi. cri. ⁊ cū ipſo trā­ſit ange. ⁊ ſa­ly. bal. vero hic dicit ꝙ n̄ puniatur per .l. cum inter veteres. C. d̓ fideicōmiſſ. dum dicit ta lem in vtero exiſtentē ſpe rare eſſe ho­minem ergo interim non ē homo ⁊ cū ipſo tranſit pau. de ca. ſꝫ qualiter de iur. cōmuni puniat̉ vide i. l. ſi quis ali quid.§. abor tionis de pe nis ⁊ in. c. fi. cut el. ii. ex­tra de homi. facit etiā hec lex. ad illā. q. an extractus ſecto uentre dicatur nat̉ꝰ ad hoc ut ſit locus ſubſti. vel ne d̓ qua .q. per ſaly. in. l. fi. C. eo. ⁊ dicit bald. ita conſuluiſ­ſe ſed non al legat conſi­lia ſunt. cxiii. ⁊. cvii. tertio vol. ⁊ ibi di­cit ꝙ aduoca ti lucani du­bitabant ſuꝑ iſto paſſu. tn̄ ipſe aliꝗbus rōnibus ue­ram eē eius opi. deducit: deinde allegat odoſ. in. d. l. anniculus in verbo extractus ita tenere in lectura quā ipſe habere dicebat illi cui dirrigebat conſiliū. Sub dendū eſt ēt ꝙ pau. de ca. in. l. pe. C. eo. dicit ꝙ natus anteqͣꝫ tangat d̓ ſe ptimo menſe nō rumpit teſtm̄ qꝛ cēſetur viuere nō poſſe. l. in. teſtō.§. fi. o iij