Seite
De libe. ⁊ poſthu. primū locūᶜ nō tenuit preteritꝰ teſtm̄ nō rūpit. alias ſecus: ſed inſtitutis repudiantibꝰ pōt ſuc­cedere vt legitimus. h. d. ⁊ quattuor dicta hꝫ ut euidenter pꝫ ex tex. Ad primū caſum oppo. ⁊ uidet̉ ꝙ nepos p̄teritus rūpat teſtm̄ ipſo iure mortuo pr̄e: ut. l. poſthumi.§. i. jͣ. ti. i. So. ibi eſt mortuꝰ pater nepotis uiuo auo: ⁊ ſic nepos in­cipit tenere primū locum auo uiuo. hic uero de ceſſit filius poſt mortē pr̄is. Oppo. ꝙ iſte fili us poſſit rūpere per querelā: ut. l. ſi quis filiū. ⁊ .l. ſancimus. in fi. C. de inoff. te. So. non poteſt rūpere dicendo nullū tanꝙͣ ſuꝰ: ꝗa tꝑe mortis non tenebat primuꝫ locum: ut hic: ſed ex ꝑſona pr̄is poterat intentare q̄relam ⁊ per eū rumꝑe: ut in. l. ꝯtraria. Uenio ad ꝟ. diuerſum. ⁊ op. de p̄cedenti rn̄ſo. So. hic filius exheredatꝰ erat apud hoſtes: ⁊ ibi deceſſit. vn̄ fingit̉ mortuus pͥ ma hora captiuitatis: ⁊ ſic uiuo patre vnde tꝑe mortis tꝫ pͥmum locum merito rūpit. Uenio ad ꝟ. ꝙ ſi moriente. Oppo. dictio meriente ē ꝑticipium pn̄tis tꝑis ⁊ quis moritur uiuens: ut. l. ſi ꝗs duos. jͣ. de manu. te. Et hic dicitur ꝙ moriente repudiauit. Cōtra. l. ſi qn̄.§. illud. C. de inof. te. So. intelligas hic per q̄relam repu­diatā poſt mortē: ⁊ expone moriēte.i. mortuo. ut in glo. Op. ꝙ ille nepos hꝫ querelā ex ꝑ­ſona ſua: vt. l. iij.§. ſi emancipatus. jͣ. de bo. poſ. ꝯtratab. Glo. non ſo. īmo aſſerit ꝙ ille nepos n̄ poſſit habere querelā tanꝙͣ a patre repudiatā: ⁊ ſic intrat in illud difficile dubiū utruꝫ in quere la inofficioſi teſtī ſit locus ſucceſſorio edicto. de quo in glo. ī. l. pater filiū d̓ inof. te. ⁊. l. ſi is. e. ti. ⁊ per Dy. in. c. non dꝫ aliquis. exͣ de reg. iur. li. vi. per Cy. in. l. ſi ꝗs filiū. C. de inof. te. ueritas eſt ꝙ nepos hꝫ querelā ex ꝑſona ſua: ut. d.§. ſi emā cipatus. ⁊. d. l. ſi is. non ex ꝑſona pr̄is: ꝗa repu­diata per eū. ita loquit̉ glo. et ſic dicit quō p̄teri tus hꝫ querelā. Glo. ī p̄alle. l. pater. exponit querelā.i. ꝯtratab. Ego dico ꝙ ſtat ꝓprie. decla rabo in. l. in ſuis. jͣ. e. Ultimo ad ꝟ. ſed ſi he­res. op. de p̄ced. uer. ubi requirit̉ ꝙ teneat pri­muꝫ locū tꝑe mortis. So. uerū eſt ꝙͣtum ad rū­pendū: ſecus ꝙͣtum ad ius ſuccedēdi ab inteſta to ꝗa tunc ſufficit ꝙ teneat primū locuꝫ eo tꝑe quo teſtm̄ deſtituit̉. Op. ad iſtud ꝙ etiā quo ad ſucceſſionē dꝫ eſſe ꝓximior tꝑe mortis: ut in ſti. de here. ab inte.§. ita demuꝫ. So. tex. inſti. d̓ le. ag. ſuc.§. ꝓximus. ⁊ hic ſoluit ꝯͣriuꝫ.ſ. aut ꝗs decedit nullo condito teſtō: ⁊ requirit̉ ꝙ ſucce­dens teneat primū locuꝫ tꝑe mortis: aut dece­dit ꝯdito teſtō: ⁊ ſufficit ꝙ teneat pͥmum locum tꝑe quo teſtm̄ deſtituit̉: ut hic ⁊ glo. no. in. l. fi. .jͣ. d̓ cōdi. inſti. Op. ad hunc tex. qualitas ad iecta v̓bo intelligit̉ ẜm tꝑs uerbi: ut. l. ī delictis .§. exͣneus. sͣ. de noxa. ⁊. l. ſi ticius. de teſta. mi. ſꝫ uerba. l. xij. tabu. dicebant ꝙ ſuccedebat ꝓximi or ſi inteſtatus moritur: ergo apꝑet ꝙ ſit ꝓximi or cū moritur. Rn̄. iſta ꝟba inteſtatus moritur faciūt unū cōpoſituꝫ qd̓ non ꝟificatur tūc cum morit̉: ſed tūc cum poſt mortē teſtm̄ deſtituit̉: iō ad illud tꝑs refertur: ⁊ ſufficit ꝙ illo tꝑe ſit ꝓximior. hoc vult dicere tex. Ex. l. ſequenti. Si teſtator inſtituit filiā naſciturā ⁊ que ma­trimoniū ꝯtraheret ī mille: filiā vero naſciturā: ⁊ que religionē ingrederet̉ in. cc. ⁊ cōtingat filiā naſci: ⁊ accipere habituꝫ tertij ordinis hoc caſu cenſetur preterita. Ommodiſſime. Qui ꝓui­det in vno caſu in alio videt̉ omittere: a Primuꝫ locum. AD­De ꝙ ex hac .l. infert bal. fuiſſe conſul­tum per non nullos ꝙ ſtā te ſtatuto ꝙ filia non ſuc cedat qͣꝫdiu maſculus ſu­per uixerit et tꝑe mortis teſtatoris ſi­lius meſcul inſtitutus vi uebat ⁊ filia erat p̄eterita lꝫ poſtea de­cedat filius ſine filiis ma ſculis ꝙ ta­men filia nō rūpat teſt mͥ quia ſicut ex­cludor ab īte ſtato ita ex te ſtō. ⁊ ut feri iſta. q. fuit d̓ facto peruſij tempore bar to. collegiuꝫ ſenēſe ⁊ ray. de forli con ſuluerunt ꝙ­nō rumpat ꝓ ut. sͣ. per iſtū tex. ⁊ per. l. ſi ꝗs filio exhe redato. jͣ. tit. .i. contrariū cōſuluit bar. propter illud uerbum quā diu ut ēt po nit in. l. fi. jͣ. ad tre. d̓ qua .q. vide per bar. conſilijs ſuis incipien te pater ha­bēs filiam et conſilio inci piente in no­mine domi­ni preponit̉ per bal. con­ſi. ccix. ii. lib. ⁊ eo vol. con ſi. cclxxvii. ⁊ ibi an tranſ­mittat ius ſi um ad filios ⁊ plenius ī pe. de anch. ꝯſilio. ccxxi. incipiente in chriſti noīe hec queſtio. ſed prouiſio ſimplex porrigit̉ ad omnem caſuꝫ .h. d. Oppo. C. e. l. fi. So. glo. multis modis hic ⁊ ibi: ⁊ illam puto verā: quia ſi teſtator puta bat ſe morituruꝫ incontinenti forte ſtabat in pe­riculo mortis ẜm caſus qui ponuntur in. l. iii. cum. l. ſequē. de do. cau. mor. ideo ſi naſcat̉ eo vi uo nō uidetur preteritus: quia uoluntateꝫ habe bat inſtituendi euꝫ: ⁊ hoc innuit tex. l. contrarie in fi. dū dicit ne penā patiatur preteritionis ꝗ fi­lios nō preterijt. Op. C. e. de inof. teſ. l. qm̄ in prioribus. vbi conditio reijcitur: ergo remanet inſtitutio pura. So. hic tex. notabiliter ſoluit: ꝗa q̄dam eſt conditio que apponit̉ inſtitutioni fa cte de perſona certa: ⁊ loquitur lex contraria. q̄­dam eſt conditio que apponitur inſtitutioni fa­cte de perſona incerta: ⁊ ſic hꝫ non ſolum vim conditionis ſꝫ demōſtrationis: ⁊ tūc ea deficiē­te talis perſona ſub conditione non uidetur īſti tuta: ut hac. l. in fi. Et per hoc dicebam in. q. de facto teſtator inſtituit filium qui ſibi naſcetur ⁊ matrimonium contrahet in mille: filiā uero que ſibi naſcetur ⁊ monaſterium ingredietur in ꝗn­gentis. Contingit ꝙ mulier nata profeſſa eſt re ligionem tertij ordinisᵇ ſororum ſancti Fran. ⁊ ſic nec nubet nec monaſteriuꝫ ingredit̉. dicebaꝫ ipſam preteritam ⁊ teſtamentum ruptuꝫ nec po terit ipſam inſtitutam dici ſub conditione: īmo nullo modo eſt inſtituta: ut hic ⁊ ita de facto ob tinui. Opp. de. l. ſi extraneus sͣ. de condi. ob cau. So. ut dixi. sͣ. ſo. ma. l. ſi cum dotem in prin ci. Op. jͣ. e. l. ſi filio. ī fi. glo. non ſol. Dy. dicit ꝙ ibi diſpoſitio fuit facta ſimpliciter. Oppo­inſti. pro ſocio.§. illud. glo. non ſol. Dy. ⁊ Ia. d̓ are. dicunt ꝙ ibi exprimebatur talis caſus ī quo concludebatur omiſſus ex natura expreſſi. dicā in. l. gallus.§. ⁊ quid ſi tm̄. jͣ. e. Op. extra glo. de vulga. ⁊ pu. l. iam hoc iure in prin. vbi diſpo­ſitio facta in unum caſum porrigitur ad alium. ſo. ut ibi. dicam ⁊ in. d.§. ⁊ quid ſi tm̄. Ex. l. ſequenti. Titulus pro herede non habet locum ī ſuis ⁊ dictio quodāmodo eſt nota īproprietatis fi­lius uiuo patre improprie dominus dicitur poſ ſeſſioqꝫ in ſuos non ꝯtinuatur ſicut dominiuꝫ. ⁊ olim patri licebat occidere filium ⁊ exhereda­re ſine cauſa. ⁊ quia dominiuꝫ continuatur in fi lium pater non poteſt illud in aliuꝫ tranſferre ni ſi filium priuet ideo preteritus rumpit teſtamen tum ip̄o iure ꝗa etiam dominium rerum mater. narum non continuatur in filium ⁊ non eſt ne­ceſſari a priuatio ideo eius preteritio habetur ꝓ exheredatione. et in querela inofficioſi teſtamē ti habet locuꝫ ſucceſſoriū edictum. ⁊ ſuus dicit teſtamentum nullū vel uenit per cōtrata. quan­do ē talis conditionis ꝙ in eum cōtinuatur do minium. A ſuis. In ſuos heredes dici tur continuari domini ium non noua hereditas obuenire: li­cet poſſint exhr̄dari. Et ſciatis ꝙ audiuibis iſtum librum ſine alia immixtione ⁊ nunꝙͣ audi ui iſtam. l. ⁊ Ac. ⁊ doc. ⁊ ſcripta pertranſeunt: ſꝫ vt mihi videtur non poſſet iſte titu. bene ſtare ſi ne iſta. l. Diuiditur: primo ponit unum dictum. Secundo illud declarat. Tertio illud probat ex cōmuni vſu loquendi. Quarto concludit pri­mum eſſe uerum. Quinto ex p̄dictis ponit vnaꝫ illationem. Sexto reſpondet cuidam obiectio­ni. ſecunda ibi: qui uiuo. tertia ibi: vnde etiam. quarta ibi: itaqꝫ. quinta ibi: ex cauſa. ſexta ibi: nec ob. Primum dictū eſt ꝙ ī ſuos heredes b Tertii or dinis. AD­De inqͣꝫtuꝫ alex. dicit ꝙ perſone pro­feſſe tertiū or dinem ſancti franciſci non dicuntur reli gioſe ꝙ ideꝫ tenet Ro. co ſilio. ccclxvii. vbi dicit ꝙ mulier tertii ordinis pōt ſuccedere in feudo in caſi bus in quibꝰ alias mulier ſuccedit.