Seite
De here. inſti. uitates que nō recognoſcūt ſuperiorē ſunt iudi­ces in cauſis proprijs. de quo per cy. C. ne quis in ſua cā. l. i. ⁊ per Inno. extra de elec. c. noſtri. ⁊ de iudi. c. cū veniſſent. No. ergo glo. hic ſuꝑ verbo remotis. ꝙ iudex nō debet habere ꝯſiliū cū aduocatis litis: ⁊ īponit finē dictis eoꝝ qn̄ ſi­bi videt̉. qd̓ intellige conſiliū vt eis credat̉: vt. l. pretor.§. i. de iuriſ. om. iudi. ⁊. l. fi. sͣ. de teſti. Sꝫ collationē bene poteſt habere cū eis: non vt eis credat̉ niſi quatenꝰ iudici videbit̉. Credo tn̄ ꝙ aduocatus nō poſſit cogi vt conſulat in cā in qͣ aduocatus eſt: ſed allij cogi poſſunt: vt. C. de ad uo. diuer. iudi. l. ſancimus. ⁊ quod no. C. de pro xi. ſa. ſcri. l. ij. li. xij. Nomen. ᵇNo. ꝙ ſi fauore libertatis ē ꝗd ī dubio īductū: qd̓ īductū eſt preſumat̉ inconſulte. ergo in ꝯͣriū eſt ius cōe ⁊ quod dicitur in libertate. idem̄ puto in relictis ad pias cāsᶜ eadē rōne: qd̓ ē multū notabile. Ex. l. ſequenti. Creditor reddens inſtrumētū debiti debito­ri videt̉ in totū recedere a d̓bito. ideo ſi non ſit cancellatum in ꝓtocollo notarij non nocet. Luribus. Si de eodem fa­cto ſūt plura in­ſtrumenta vnius cancellatio alteriꝰ vi­res nō tollit: niſi d̓ mente conſtet. hoc dicit. No tarius ſcripſit inſtr̄m primo in baſtardello par­uuloᵇ: deinde illud extenſe poſuit in libro ſuo: ⁊ in baſtardello cancellauit certe iſta cancellatio nō noceret inſtrumēto ſcripto in libro. ꝓ hoc fa­cit qꝛ cancellatio limittat̉ ẜm cās cancellationis: vt. sͣ. e. l. cancellauerat. ſed cā cācellatiōis ẜꝫ mo­rem notariorū eſt vt ideo cancellet in baſtardel­lo: quia cōplete miſſum eſt in libro igitur ⁊cͣ. Se cūdo facit ſi creditor reddat debitori inſtrumen tum cancellatum: licet in libro notarij appareat inſtr̄m incorruptum: quia mēs fuitᵉ ꝙ a toto de bito recedat̉: vt. l. qui cyrographū de proba. ꝑ cancellationē vnius videtur totū inſtrumētū cā cellatū: qꝛ talis fuit mēs iuriſcō. vt hac. l. ij. rn̄ſo. De heredibus īſtituēdis. ℟ica. Ui teſtatur. Op. C. d̓ teſta. l. hac cō ſultiſſima. So. iſta eſt ſuperfluitas que non viciat. Itē oppo. C. de cōſtitu. pecu. aucͣ. ſi quando. So. imperſonalitas ex parte eius qui obligatur viciat diſpōnem vt ibi. ex parte eiꝰ cui obligatio querit̉ vl̓ ꝗ diſponit ad ſui cōmodū n̄ viciat: vt hͨ ⁊. l. ſtipulatio iſta.§. ſi ꝗs ita. de ꝟbo. obli. ſubītelligit̉ enim ꝑſona loquētis: ⁊ iō cū te ſtator dicit titiꝰ heres eſto: ītelligit̉.ſ. mihi. Et ꝑ hͦ credo ꝙ ſi notariꝰ dicat rogatꝰ ſcripſi: dꝫ ītel­ligi.ſ. a partibus vel a teſtatore. Si ex fundo. Oppo. C. de he­re. inſti. l. quotiens. So. ibi erat alius heres inſtitutus vlīter: hic nō­ Quero ꝗd ſi teſtator dixit ticium inſtituo in fundo: ⁊ ꝙ plus petere nō poſſit dicā. jͣ. e. l. quo tiens.§. ſi duo. Ex.§. ſequenti. Si iudex in ſnīa dicat titiū abſoluo ⁊ in expen ſis victū victori nobis ⁊ ſucceſſoribus taxatione reſeruata: an videatur facta cōdēnatio expenſa rum: quia deficit verbum condēno. Sinautem. Quero an viciat̉ teſta­mentum ſi dicat lutius Pla. ꝙ ſic: ꝑ. l. errorē. C. de teſtamentis. Et ex ponebat in ꝓ valde. glo. contra: quia hic ſūt treſ negationes: ⁊ licet due faciant vnā affirmatiōeꝫ vt. l. duobus. jͣ. de verbo. ſigni. tamen tres faciūt Habere. conſilium. d̓ hoc habetur per Barto­lū. in. l. eſt re ceptum. d̓ iu riſdic. om. iu di. vide bal. in. l. ij. in fi. d̓ ſen. que fine cer. quan. et adde Bald. ī. l. placet. C. de ſacro ſan. eccle. ⁊ bar. in. d. l. ij. ⁊ Imol. in. l. ſi pater. fami. herciſcū. in notabilibꝰ. jͣ. ti. i. b Nomen adde Bar. i .l. ſi vnꝰ. C. de teſta. c Pias cāſ Et ſic diſpo­ſitio facta fa uore liberta tis dicit̉ eſſe diſpoſitio ad piā cām. vt hͨ facit tex. ī. l. i.§. fi. in ver. rōnem pieta tis. jͣ. de cōi ſer. ma. ⁊ qͥ ꝑ illū tex. di­xi in. l. capta torias. C. de teſta. mili. cir ca cōtrariuꝫ .l. fideicō. jͣ. de fideicom. liber. ⁊ bald. hoc tenet in .d. l. i.§. fi. ⁊ bar. i. l. fi vnꝰ C. de teſta. ⁊ .l. titio vſu­fructꝰ.§. i. d̓ cōdi. ⁊ d̓mō. ⁊ bal. in. l. ij. C. de ſidei­cō. liber. ⁊ in .l. pe. e. ti. ⁊ ī .l. ſi iure. C. d̓ teſta. ma. ⁊ ī .l. i. in pͥn. C. de cad. tol. ⁊ ibi dixit exp̄ſ ſe bal. ī vlti. col. ꝙ liber­tas ⁊ eccleſia eꝗparātur. ⁊ bar. i. l. i. C. d̓ ſacroſā. ec. in repe. ī. iij. q. .v. ꝑtis prin. dixit ꝙ lega­tū libertatis ē piū ꝑ. d. l. ſi deicō. vid̓ di cta in. d. l. ca ptatorias. d p Luribꝰ baſtar­dello ꝑuulo. No. bene et adde ꝙ ba­ſtardellꝰ nul­lā fidē facit ẜm bal. ī ru­brica. C. d̓ fi. īſt ru. ī. xx. co lū. in v̓. iij. q̄ rit̉. ⁊ ibi vid̓ in. xiiij. colū. an notarius poſſet cācel orationē negatiuā: facit. l. i. jͣ. de cada. puni. ⁊ p Cy. C. d̓ ſeruis fugi. l. i. Iſta. l. facit ad. q. Iudex in ſententia dixit ticiū abſoluo: ⁊ in expenſis vi ctū victori nobis ⁊ ſucceſſoribus taxatione reſer uata. querebat̉ vtꝝ videbat̉ facta ꝯdēnatō expē ſarū: qꝛ deficit verbū cōdēno: nec vr̄ repetitū ex precedētibus. Et videtur ꝙ nō. C. de ſen. l. p̄ſes In cōtrariū facit hec. l. maxime in fine ſui. licet enī nō ſit verbum cōdēno: tn̄ debet ſubintelligi nec ob. ꝙ ſnīa dꝫ ferri in ſcriptis: quia ēt hic loꝗ tur in teſtamēto qd̓ ſit in ſcriptis. ⁊ hoc puto ve­rum licet cōtrariū fuerit iudicatum. Irca. Defectus conditionis de preterito vel de p̄ſenti vi­ciat inſtōnem. ſed ſi de futuro purificat ſi ex facto teſtatoris depēdet. h. d. ẜꝫ dy. Op de. l. clemēs. in fi. jͣ. e. So. vt ibi. Op. de. l. qui heredi. jͣ. de cōdi. ⁊ demō. So. hic loꝗtur in con ditiōe de futuro que depēdet ex volūtate teſta­toris: vnde teſtator nō inſerēdo cām videt̉ peni tuiſſe: ibi qn̄ cōditio dependet ex facto alteriꝰ vl ex fortuna. ita dicit dy. hic ⁊ no. glo. in. l. ſi ꝗs ita ſcripſit heredē. jͣ. e. Op. de. l. ſtichus ꝗ meus erit. de leg.i. in eo qd̓ ibi dicit̉ de relatiuo ꝗs vel qui. So. vt ibi. Oppo. de. l. ſi meuia. jͣ. eo. So lu. ibi eſt conditio negatoria que nunꝙͣ fuit nec eſſe potuit: iō eiꝰ defectꝰ viciat. hic autē fuit con ditio de preterito que eſſe potuit. z Eruus. Si ſeruum. In inſtitutio ne videt̉ ad­iecta conditio que adijcitur libertati. hoc dicit. Oppo. de. l. diuus pius. jͣ. de manumiſ. teſta­mento. Solū. vt ibi. Oppo. de. l. quidaꝫ. C. d̓ neceſ. ſer. Sol. vt glo. ⁊ ibi plene. Si quis ita. De adiectione alteriꝰ alteri poteſt adijci cō­ditio. hoc dicit. Qui fideicōmiſſariam. Licet ius inſtitutionis non mutetur tamen qua litas acquiſitiōis mutari poteſt. hoc dicit. Et oppo. de. l. ſi ſeruum.§. ſi quis. jͣ. de acqui. here. do. poteſt deſinere eſſe heres ſi vult quo ad eſ ſectū vt ibi. tamen ſemꝑ remanet heres nomine vt hic ⁊. l. ei qui ſoluēdo. jͣ. eo. Opp. ꝙ heres ante non potuerit dare libertatem: vt. l. vnum ex familia. in prin. jͣ. de lega. ij. ⁊. l. ſed ſi ante. ad tre bel. Glo. nō ſoluit. dic ꝙ ideo poteſt dare liber tatē ante: quia nemini p̄iudicaret: iō n̄ pōt reſti­tuere her̄ditatē an̄: qꝛ alij p̄iudicaret vt no. ī. l. p mortem. C. de fideicō. ⁊. l. filiuſfa.§. diuus ſeue­rus. jͣ. de le. i. ⁊. l. cū pater.§. filia. jͣ. de le. ij. Aperture. Legitur ī gl. multis mo­dis ⁊ ſatis clare ⁊ varie tas lec. eſt propter cōtrariū. l. ſi ſub conditione de libe. ⁊ poſthu. vide glo. per te iuxta fi. quia fi lius impubes ⁊cͣ. quidam habent in litera impu bes: ſed vult dicere pubes. dicit glo. ẜꝫ diſtīctio nem caſuum qui ſequuntur erit vel nō erit neceſ ſarius iterum īpuberis: ſed pater indiſtincte erit neceſſarius ergo ⁊c̄. Pro declaratione iſtaꝝ lec. diſtingue. quādoqꝫ ꝗs dat ſe ipſi teſtatori in arrogationē: quādoqꝫ extraneo pr̄imo caſu aut an̄ teſtamentū: aut poſt teſtamentuꝫ primo caſu reperitur in arrogationem tꝑe mortis patris ⁊ erit ſuus heres patri. Sed ſi queratur an ſit ſuuſ heres impuberi cui eſt ſubſtitutꝰ diſtingue. aut reperitur ſui iuris tēpore mortis īpuberis ⁊ erit fuus. aut reperitur in arrogatione alterius ⁊ nō lare ꝓthocol lū reddito in ſtrumento. ⁊ ꝙ inſtrumen tū cācellatuꝫ ꝓbet olī ob­ligationeꝫ ⁊ ſatiſfactiōeꝫ. ponit ēt bar. in. l. acta. de re iudi. ⁊ ad bar. hic adde bal. ī. l. noſtrā in. iij. col. C. de teſta. e Mens fu it. vide no. ī. l. ꝗ tabulas ff. d̓ fur. ⁊ qd̓ ibi dixi. ⁊ qd̓ no. Bart. in auc̄. caſſa. C. de ſacro ſan. ec. ⁊ hoc ſeꝗe bal. in. l. ma­trē. ī. iij. col. C. de teſt. ⁊ bar. ī. l. labeo ad fi.§. d̓ pa. ⁊ ibi dixi. De here­di. inſtituen. ſ Rubrica. q Ui teſta tur.§. finaūt. dꝫ ſub ītelligi. ⁊ iſtd̓ facit vtrū cō tractꝰ ī ſcri­ptis recipiat ſuppletioneꝫ facti. de quo habetur per bal. in. l. ꝯctꝰ ad fi. C. d̓ fi. īſtrumē. vbi dicit ꝙ nō al legat no. ī. c. cū. p. tabellio de fide inſtr. vid̓ tn̄ h̓ no. ꝑ bar. in. l. i. sͣ. ti. i. ī pͥn. ⁊ ibi bal. ⁊ h̓ ēt ⁊ bal. in. l. fi. C. de edic. di ui. ⁊ qd̓ no. ī no. ī. c. dn̄dū d̓ re. ec. nō a lie. bar. tenet ꝯͣriū eiꝰ qd̓ h̓ ī. l. p̄ſes. C. d̓ ſenten. ⁊ illa ſua opi. ē d̓ iu re verior licꝫ iſta ſit equior ⁊ ſi velles eā tenere pōt di ci ꝙ ſnīa ſuꝑ expēſis de ſe eſt interlocu toria: ⁊ ſic d̓ veritate ī ſui ꝓlatōe nō re quirit tātā ſo lēnitatē qͣꝫtā diffinitiua cū poſſit ēt ſine ſcriptis ꝓfer ri dūmō re­dicat̉ ad ſcri pturā. vt no. i. l. ij. ff. d̓ ap pel. ⁊ ſic ī ca ſu p̄dicto p̄ſu mat̉ plus a­ctum ⁊ minꝰ vel nihil ſcri ptuꝫ vt h̓ di q iiij