Seite
De here. inſti. erit ſuus. Si vero tempore mortis teſtatoris nō reperitur in ptāte nemini erit ſuus: vt hic ẜm ſe­cundam lecturam. ⁊. l. ſi ſub conditione. d̓ iniuſ. teſta. Secūdo caſu qn̄ poſt teſtamētum ſe dedit ad arrogandū: tunc ſi reperitur in arrogatione tempore mortis efficitur ſuus. vtrū autē ſit ſuus impuberi diſtingue eo modo quo. sͣ. dictū eſt. ⁊ sͣ. de libe. ⁊ poſthu. l. filio.§. fi. ⁊. l. ſi quis heres. de iniuſ. teſta. ⁊ tractat̉ hic in tertia lec. Secū­do caſu principali qn̄ quis dat ſe in arrogationē extraneo: tūc aut tꝑe quo cedit dies ſubſtitutio­nis pupillaris reperit̉ ſui iuris vel nō. vt. sͣ. dictū eſt: ⁊ probatur hic in vltima lec. Ex. l. ſequenti. An teſtamentuꝫ in quo filius ē inſtitutus ſub cōditiōe caſuali irritetur Et an hereditas poſſit ſtatim adiri. ⁊ quid ſi eſt inſtitutus ſub cōditiōe mixta: ⁊ quid ſi ſub poteſtatiua quā īplere non potuit morte preuentꝰ Et an teſtamētuꝫ ſit nul­lū cuꝫ pater filium inſtituit in eo ꝙ g. ſibi debet cū. g. nihil deberet. Et an etiā valeat ſi filius fu it inſtitutuſ ī re q̄ deſijt extare: vt quia fuit euicta Et an ſi relinquatur certa quātitas filio iure īſti­tutionis: ⁊ filius dicat illā nolle an poſſit. Uus quoqꝫ. Suus he­res pōt ſub omni cōditiōe inſtitui: filius vero ſub poteſtatiua tm̄: cui ſi nō paruerit ab hereditate excluditur ⁊ coheres ſtatim poteſt adire non ex pectato ꝙ impleat conditionē. h. d. Primo po nit dictum. Secūdo excipit a dicto. Tertio for­mat vnā queſtionem circa premiſſa. Quarto illa tionē. Secūda ibi. ſed excipiendus. Tertia ibi. ſed vtrum. Quarta ibi. ⁊ ideo. Op. ꝙ ſuꝰ nō poſſit inſtitui ſub oī conditione: vt. C. de inſti. ⁊ ſubſti. l. ſi pater. So. intelligas hoc de ſuo: hoc ē de eo qui poteſt eſſe ſuus: vt nepos ⁊ ſimiles. ita intelligitur prima glo. hic poſita. dicam. jͣ. l. pro xi.§. primo. Secūdo op. ꝙ filius poſſit inſti­tui ſub cōditione caſuali: vt. d. l. ſi pater. de īſti. ⁊ ſubſti. Sol. verum eſt ſi in defectum conditionis exheredetur: ut ibi ſecus hic. Et eſt ratio: quia ſi cōditio deficit ſemꝑ fuit inſtitutus. Et eſt ratio: quia retro trahitur: ut. l. heres qui de acqui. he­re. ſed ſi non eſſet exheredatus in defectū cōdi tionis aliquo caſu poſſet ſe reperire preteritum .ſ. deficiente cōditione: ⁊ ſic teſtamentuꝫ eēt nul lum. Tertio opponit̉ de le. iij.§. ſi ſub ea. jͣ. d̓ contra tabu. So. ibi in filio emācipato qui pōt ī­ſtitui ſub omni conditiōe: hic in ſuo. Sed que ē ratio quia filius ſuus interim dicit nullum ⁊ emā cipatus non habet cōtra tabulas.ſ. pendente cō ditione Cy. in. d. l. ſi pater. querit ⁊ non ſoluit. Dic ꝙ ratio eſt: quia pendente conditione ſub­ſtitutus hꝫ bo. poſ. ẜm tabu. ut. l. iij.§. ſi ſub con ditione: de contra tabu merito pretor denegat ibi contra tabū. ſed filius emancipatus nō pote rat aliter uenire ꝙͣ per ꝯͣ tabu. ergo ⁊cͣ. ſed filius ſuus dicit nullum ipſo iure nec habet neceſſe pe tere a pretore. uude pretor non pōt denegare eī beneficium qd̓ habet a lege: illud uero quod hꝫ a pretore pōt denegare. Oppo. qn̄ filius inſti tuitur ſub cōditiōe poteſtatiua que non poteſt impleri ultimo uite ſpiritu: uidetur ꝙ debeat ex heredari ne inueniat ſe preteritū in ultimo uite ſpiritu: ⁊ ſic teſtm̄ eſt nullū: ut. l. inter cetera. de libe. ⁊ poſthu. Huius timore dicūt quidā eum debere exheredari. In contrariuꝫ eſt ueritas: ut. l. ſi libertus. ꝟ. exiſtimo. jͣ. de bo. li. Nec ob. ꝙ reperiatur preteritus: quia hoc facto ſuo contin git ꝙ ante ultimum uite ſpiritū debuit implere. cimꝰ. Itē ꝗa ita ſauere de bemꝰ vt res potiꝰ valeat qͣꝫ pereat. l. quotiēs. d̓ v̓ bo. obli. ⁊ d̓ hoc hic vide per Imol. ſu ſtinentē vtrā qꝫ opi. Eamus ad cōuentum dn̄i Pauli de neapolis. Reintro ad gl. ⁊ opp. ⁊ uidetur ꝙ ſi inſtituat̉ ſub cōditione caſuali nō irritet̉ teſtamētū: nā in legitima uidet̉ inſtitutus pure ſubducto graua­mine: ut. l. qm̄ in pͥoribusʰ. C. de inoffi. teſta. gl. fatetur contrarium. ⁊ ſic dicit hanc. l. eſſe corre­ctam. Ia. de ra. ⁊ guil. tenent cōtrarium. ⁊ ideo dicunt ꝙ qn̄qꝫ inſtōni adijcitur conditio que fa cit teſtamentum ſubiacere querele: ⁊ tūc illa rei­icitur: ita loquitur. l. qm̄ in prioribus. C. de inof. fi. teſta. ut puta quando ꝯditio erat poteſtatiua ⁊ per eā filius inſtitutꝰ nimis grauabatur. qn̄qꝫ adijcitur cōditio que reddit teſtm̄ nullū: vt con ditio caſualis: ⁊ tūc nihil immutatur de illo iure nō enim eſſet fauor filij ꝙ aliquid mutaret̉: īmo eēt odium. Ego teneoᵇ iſtaꝫ glo. ⁊ pluries tenui contrariū conſulēdo ⁊ eſt tex. in. l. ſancimus.§. cum autem. C. de inoffi. teſta. vbi aliquis fuit ro gatus reſtituere filio ſuo poſt mortē ſuam.ſ. ipſi us rogati. Conſtat ꝙ iſta eſt conditio caſualis. poterit enī filius decedere ante inſtitutuꝫ ⁊ ſic di es fideicōmiſſi nō cederet: ⁊ tn̄ illa dies vel con­ditio ſubducitur. Dn̄s Ray. de forli. miſit d̓ pa­dua vſqꝫ ad ciuitatem iſtā. rn̄dendo mihi ad il lam. l. ꝙ ibi filius nō erat inſtitutꝰ: ideo nihil ad propoſitū. Reſpondeo ẜm iſta tēpora quocun qꝫ relicti titulo filius haberet legitimam exclude batur a rumpēdo. vt. l. omni modo in principio de inoffi. teſta. ⁊ in aucͣ. d̓ tri. ⁊ ſemiſ.§. i. ideo ni hil ad propoſitū an eſſet inſtitutus vel non. ſo lum hoc eſt aduertendū vtrum adiectio condi­tionis caſualis ſit reijcienda vel non. Secundo reſpondebat ꝙ ille.§. eſt correctus ꝑ aucͣ. ex cā­⁊ in corpore vnde ſumitur. reſpōdeo licet glo. h̓ ibi nō teneat: tamen poſito ꝙ ſit verum corrigit̉ in hoc ꝙ filius d̓bet habere iure inſtitutiōis nec ſufficeret relinqui alio titulo in eo quod dicit cō ditionem caſualē remouendā ab eo quod relin quitur filio nullam īmutationem patitur. Eſt et go ibi caſus ꝓ glo. noſtra. Oppo. dictio etiā­implicat idē in contrario. vt. l. conuenticulā. C. d̓ ep̄is. ⁊ cleri. l. etiam. jͣ. de leg. i. C. ſi tu. vel cu. īter ue. l. etiam. ſed hic dicitur etiam ſi cōditioni nō paruerit ſubmotū eſſe: innuit ꝙ etiam ſi parue­rit eſſe ſubmotum. Huius contrarij timore glo­legit tribus modis. Primo ꝙ abundat dictio etiam ⁊ eſt clara. Secundo ꝙ eſt veruꝫ ꝙ innuit idem in contrario: tn̄ intellige ſi paruerit eē ſub motum.ſ. a teſtamēto rūpendo. ⁊ ẜm predicta oportet te ponere ꝙ filius habebat coheredem cuius aditione teſtamentum ꝯfirmatur etiam ſi non pareat cōditioni. poteſt etiam intelligi quā do filius inſtitutus ſiue paruerit cōditioni teſta mentum eſt validum ſiue non paruerit tamē ad huc teſtamentum dicit̉ validum quo ad preſta­tionem legatorū ad que tenetur quaſi volunta­te omiſerit ex cauſa teſtamenti ⁊ adiuerit ab inte ſtato per ti. ſi quiſ. omiſ. cā teſta. ⁊ hoc innuit ſe­quens glo. dum allegat. l. iſtius tit. Uenio ad ver. ⁊ ideo dicitur hic ꝙ poteſt ſtatim adire nec tenetur expectare cōditionis euentum. Contra cum dubitatur de viribus teſtamenti non poteſt hereditas adiri: vt. l. ſed ⁊ ſi de ſua. jͣ. de acꝗ. he­re. ſed hic eſt dubium an pater decedat teſtatus vel non ergo ⁊cͣ. vt. sͣ. ti. ij. l. penultima. Huius timore ſunt hic tres lec. prima ꝙ hic in ver. cum ⁊ ſi patrem: mutet caſum ⁊ loquitur quan­do filius eſt inſtitutus ſub conditione caſuali vl̓ mixta: tunc enim extraneus inſtitutꝰ coheres ſta tim poteſt adire filio approbante teſtamentū ꝑ .l. filio. sͣ. ti. ij. ſed certe ibi non aditur de iure ci­a s Uuſquo qꝫ qm̄ in p̄oribꝰ. add̓ Bar. i. l. fi pater. C. de ī ſtitu. ⁊ ſubſti. ſub con. fac. ⁊ ibi dixi. b Ego te­neo. ADDE ꝙ ipſe ꝯͣriuꝫ cōſuluit cōſi lio. xiij. inci­piēte ex facto p̄poſito ⁊ an ge. cōſilio. c. xx. incipiēte d. ātōnia quū dā blaſij ⁊ gl. hāc ſequutꝰ ē ipſe bar. in. l. ſi pater. C. d̓ inſti. ⁊ ſubſt. ⁊ ibi ſali. 10. d̓ imo. hic ſed melius hunc articulum ex plicat ī. l. fi. jͣ. de ꝯdi inſti. in. xij. col. in v̓ſi. circa ca­ſualē. Idē vo luit pau. d̓ ca ſtro ī. d. l. ſi pater vbi di cit ꝙ totus mūdꝰ ſeruat opi. barto. ⁊ nullꝰ reſpō­det bene ad d.§. cum aūt qꝛ ꝑ eiꝰ opi. ꝯſeruant̉ te­ſtamēta ꝑ ꝯͣ­riā ſubuertū tur eādē opi. tenuit ange. cōſilio. xcvi. incipiēte vi­uianus d̓ mō te ⁊ bal. cōſi. lxxix. ij. volu.