Seite
De vulga. ⁊ pupil. aliquem de falſo vel falſam accuſationem ꝓpo­nit: ſi non probat puniatur ⁊cͣ. modo aliquis accuſat de falſo non tamen ꝓbat: queritur nun­quid ſit remedium ꝙ de falſo non puniatur vt hic. videt̉ ꝙ ſic. debes enim articulare ꝙ de hoc erat rumor ⁊ fama: ideo hoc feciſti ⁊ ſic excuſa­beris: vt hic. excuſat enim a preſumptione doli: vt. l. miles.§. mulier. de adulte. habet etiam ex­cuſare a pena vt ibi. ⁊. l. ij. quis or. in bo. poſ. ſer. quaꝫ. l. allegat Ia. de are. Eſt ⁊ alius modus ꝙ quis articulet̉ ꝙ hoc fecit quia audiuit a perſo­nis fide dignis: vt. l. qui cum maior.§. ſi pater. de teſta. mili. facit. l. mulier. C. de calum. ſecus ſi non a fide dignis: vt. l. attilitius. jͣ. de falſis. Itē habet excuſare eū ſi ꝓbet ꝙ de hoc erat publica vox ⁊ fama: vt. d. l. miles. Itē habet ipſum excu­ſare ſi hoc audiuit ab amicis ⁊ cōſanguineis: vt .l. tutorem. de his qui. vt indig. ⁊ facit. jͣ. de bo. li. l. paulus.§. quero. Hic non ſunt alia. De vulgari ⁊ pupillari ſubſtitutiōe. ℟ica. Dictuꝫ eſt. sͣ. de inſti. in primo gradu: modo ſequit̉ videre de his qui ſunt inſtituti in ſecūdo gradu. Ueꝝ ꝗa hoc ſit per ſubſtitutionē vulga­rem ⁊ pupillarem. ideo poſt p̄cedentē titulum ponit̉ iſte. Oppo. ad iſtā ꝯtinuationē dixi: ſe quit̉ videre de inſtitutione in ſcd̓o gradu. Con­tra ꝗa ſubſtitutio ſit qn̄qꝫ in ſcd̓o gradu: vt. l. i. ī prin. ⁊ in. l. ſi poſthumus. ij. rn̄ſo. sͣ. de li. ⁊ poſt­hu. ⁊ ſic male dicebam ꝙ hic tractat de ſcd̓o gra du tm̄. So. intellige oēm inſtitutionē poſt pͥmā eſſe ſcd̓m gradū. Pro declaratiōe q̄ro quot ſunt gradus ſubſtitutionū. Glo. dicit ꝗn̄qꝫ dire cta: vt vulgaris: ⁊ de hac dicemus hodie in. l. i. Itē pupillaris de qua dicemus in. l. ij. Tertia eſt exēplaria: de qua dicemus. jͣ. e. l. ex facto. Quar­ta eſt breuiloqua: de qua dicemus. jͣ. e. c. lucius. Quinta eſt cōpēdioſa. de qua dicemus. jͣ. e. l. cē­turio. Et eſt alia ſubſtitutio.ſ. fideicōmiſſaria: ⁊ illa eſt duplex vt dicit glo. inſti. de pupil. ſubſtit. .§. fi. qͣre glo. dicit ꝙ eſt duplex: dic ꝗa ſit in ꝑte vel in toto. Itē ꝗa qn̄qꝫ ſit v̓bis mere obliquis: qn̄qꝫ ꝟbis directis que obliquant̉. qn̄qꝫ verbis cōibus. ⁊ hēs iſtius ſubſtitutionis materiā. jͣ. ad trebel. per totū. tāgā qͣtenus incidēter occurret in materia cōpēdioſe ſubſtitutiōis. in. l. cēturio. Ex. l. ſequenti. Quare ſubſtitutio dicat̉ vulgaris: ibi. Ad pri mum. Et quotuplex ſit ſubſtitutio vulgaris: ibi. Scd̓o. Et quot modis ꝗd dicat̉ expreſſuꝫ ⁊ que dicat̉ expreſſa vulgaris: ibi. Ad qd̓. Et que taci­ta vulgaris: ibi. Scd̓o. Et an ſubſtitutio ſi heres noluerit eſſe porrigat̉ ad caſuꝫ ſi non potuerit: ibi. Hoc p̄miſſo. Quibus ꝟbis fiat ſubſtitutio. ⁊ an ſit neceſſe ꝙ p̄cedat inſtitutio: ibi. Tertio. Et an ꝟbis negatiuis vel affirmatiuis fiat ſubſti tutio vulgaris: ibi. Ulterius. Et ꝗs ſit effectus vulgaris ſubſtitutionis: ibi. Quarto. Et an cum ſubeſt ſpes ꝙ repudiās veniat per reſtitutioneꝫ in integrū: interim ceſſabit ſubſtitutio vulgaris. Et an ſi inſtitutus deceſſit ante aditā hr̄ditateꝫ ⁊ trāmiſit ius deliberādi debeat p̄ferri ſubſtitu tus vel heres heredis: ibi. Sed circa. Et an mo nacho inſtituto qui nō vult adire admittat̉ ſub­ſtitutus vel abbas. Et ꝗd ſi filiꝰ repudiat an pa­ter vel ſubſtitutus p̄ferat̉: ibi. Quero quid. Et an ſi monachus vel filius decedāt ante aditam ſit locus ſubſtitutioni: ibi. Quero ꝗd. Et ꝗd ſi ille qui repudiauit hꝫ ſubſtitutū vulgarē ⁊ aliuꝫ fideicōmiſſarium ⁊ fideicōmiſſarius petit repu­dianteꝫ cogi adire ꝗs dꝫ preferri vel ſubſtitutus vel fideicōmiſſarius: ibi. Itē. Quid etiā ſit ſi in ſtitutus eſt indignus an veniet fiſcus vel ſubſti­tutus vide: ibi. Itē q̄ro. Et an aliquo caſu ſub­ſtitutus ⁊ inſtitutus ſimul admittant̉: ibi. Item q̄ro. An auteꝫ teſtm̄ poſſit vires aſſumere a ſcd̓o gradu: ibi. Sumus. Et ſi inſtitutus in pͥmo gra­du pōt eſſe heres: ſed non eodē modo quo de­functus voluit an admittet̉ ſubſtitutus: ibi. Ul­terius quero. lo primo. Et an teſtm̄ poſſit vires aſſumere a tacita vulgari: ibi. Ulterius. lo ſcd̓o. Et an ſi pupillus cui facta eſt ſubſtitutio pupil­laris decedat viuo pr̄e ſubſtitutus admittat̉ ex tacita vulgari: ibi. Vlterius. loterzo. Et quid ſi ſubſtitutio eſt facta ventri ⁊ venter nō naſcit̉ an ſubſtitutus admittat̉: ibi. Ulterius. lo qͣrto. Et an cū vulgaris fuit facta in vnū caſum: ita ꝙ ꝯti­neat tacitā vulgarē in alio caſu an tūc ꝯtineat ta citam pupillarē: ibi. Itē q̄ro in. viij. col. Et an in vulgari expreſſa que ꝯtinet tacitā pupillarē ſuc­cedat̉ pupillo: ibi. Iuxta. Et an vulgaris tacita cōtenta in expreſſa pupillari trahat̉ ad bona pu pilli: ibi. Itē. Et an tacita vulgaris hēat locū cū mater eſt in medio: ibi. Ulterius in. viij. col. Et an vulgaris ꝑtim tacita ꝑtim expreſſa admittat̉ cōtra matrē in caſum tacitū: ibi. Quarto. Et an preallegata veniāt in vulgari ſubſtitutione: ibi. Quero an. Que ꝟo extinguant affectum vulga ris ſubſtitutionis: ibi. Expediti. Et an aditione vnius ex heredibus extinguat̉ ſubſtitutio facta oībus: ibi. Item. Et an̄ cū inſtitutus adiuit: ſed fuit reſtitutus admittat̉ ſubſtitutus: ibi. Itē du bitat̉. Et an exiſtentia ſui heredis impediat ſub ſtitutū vulgareꝫ: ibi. Dubitat̉. Et an in caſibus in ꝗbus filius nō poteſt adire de iure ciuili: ſed iure pretorio: vt. l. fi. C. vnde leg. vel filius a pri mo gradu preteritus a ſecūdo exheredatus ap probauit primū graduꝫ: ita ꝙ poteſt petere ẜm ta. an ſubſtitutus admittet̉: ibi. Ulterius. Et ſi ille qui poteſt venire de iure ciuili vult petere ẜm ta. an repellat̉ ſubſtitutus. Et quid ſi inſtitutus noluit parere cōditioni ſub qua fuit inſtitutus. ibi. Quero ꝗd. Et an ſi pater emancipauit filiū ⁊ ei facit ſubſtitutionē pupillarē an tacita vulga ris in ea cōtenta extinguat̉: ibi. Ulterius. Et an ſi ille cui eſt facta ſubſtitutio pupillaris efficiat̉ pubes an tacita vulgaris extinguat̉: ibi. Quod. Et an ſi fiat pupillaris maiori vel exͣneo an con tineat tacitam vulgarem vide in fi. Eredes. Iſta lex di­uiditur pͥn­cipaliter in tres ꝑtes. Primo ponit diuiſionē vnā inter inſti­tutos ⁊ ſubſtitutos vſqꝫ ibi. et heredis ſubſtitutio. ibi ſecūduꝫ membruꝫ ſubſtitutionis diuidit̉. Ex qua ſub di­uiſione apparet differētia inter ſubſtitutionem vulgareꝫ ⁊ pupillarem vſqꝫ ibi: ſubſtituere. Ibi tertio incipit tractare materiā ſubſtitutionis pu pillaris: ideo vſqꝫ ad.§. ſubſtituere: legemꝰ hoc mane ⁊ tractabimus materiā vulgaris. Op. ꝙ inſtituti in primo gradu nō ſunt heredes: vt inſti. de bo. poſ.§. quos autem. So. intellige de inſtitutis in teſtō valido de iure ciuili: vel dico ꝙ appellatione heredis large ſumendo conti­netur bo. poſ. vt. l. hereditatis appellatio. de ꝟ­borum ſignifica. ⁊. l. i.§. bonorum. jͣ. ad trebell̓. Secundo op. ꝙ inſtituti in ſecundo gradu ſunt inſtituti non ſubſtituti: vt. jͣ. l. ꝓxi.§. ſed ⁊ ſi quis ita. So. ītellige hͨ de ſcd̓o gradu ꝯſiderato ordine ītellectꝰ nō ordine ſcripture: vt. sͣ. ti. i. l. ſi