Seite
De vulga. ⁊ pupil. ſubſti ſūmariū uel dic ibi ſibi.ſ. uulgarit̉. Prima pars ſūmarij ꝓbat̉ ibi ſibi. ⁊ ſic ē nulgaris. Et ex eo ꝙ dixit filio fuit pupillaris: ut. l. cū ex filio.§. fi. sͣ. e ſed nō ē multū curandū: ut. l. ſed ⁊ ſi plures.§. filio. sͣ. e. ubi ceperūt bona patris ⁊ filij eſſe uni­ta. Op. ad ẜm ſūmariū qꝛ per pupillarē ſub­ſtitutionē ſuccedit̉ pupillo tm̄: ut inſti. e. in pͥn. So. illud v̓bū mihi nil operat̉: ut. l. ſi ita.§. ꝗ fi­lio. jͣ. de ẜm ta. uel dic ꝙ nō eſt heres d̓functi di­recto: ſed ꝑ mediā perſonā filij ⁊ ſic heres here dis ē heres teſtatoris: ut. l. fi. C. d̓ here. inſti. Sed ꝯͣ de. l. ꝗ liberis.§. hec ꝟba. sͣ. e. ubi nō ſufficit ꝙ ſit heres ꝑ mediā perſonā filij ⁊ ſic he res heredis. So. hͨ non dꝫ attēdi. ſed hͨ an ſit he res ex iudicio defuncti uel legis diſpoſitione. ſed hͦ ex iudicio defuncti eſt hereſ ⁊ ſic eſt verifi cata conditio. Ex vigore enim illorum ꝟborum ꝗſꝗs mihi ⁊cͣ. ſubſtitutio vulgaris cōprehēdit̉: vt. sͣ. e. l. ex duobus. in prin. ⁊ cōtinet pupillareꝫ vt hic. Facit ad. q. aliꝗs eſt heres heredis titij ⁊ petit hereditateꝫ nec dicit in libello: vt heredis heres: ſꝫ vt heres titij: ſed poſtea ꝓbat heres ꝑ mediā perſonā. Dico ꝙ valet: qꝛ cōditio dꝫ in­telligi ad litterā: vt. l. meuiꝰ. de cōdi. ⁊ de. multo magis dꝫ intelligi ẜm mentē ꝓferētis: vt. l. ſiꝗs intentione.sͣ. de iudic. tangitur per Cy. in. l. fi. .C. de here. inſti. Ex. l. ſequenti. Quādo ſpes ſubſtitutiōis trāſeat ad heredē ⁊ quid importent illa verba ſi filia mea decedat anteꝙͣ nubat. Ui habebat. Spes ſubſti tutiōis pupil laris nō tranſit ad heredē pupillarit̉ ſub ſtitutū. h. d. difficilis ⁊ ſubtilis ē hec. lex iudicio meo. Op. ꝙ ſpes ſubſtitutiōis pupillaris trā ſeat ad aliuꝫ ſubſtitutū: vt. l. coheredi. in pͥn. sͣ. e So. glo. verū ē ꝙ tranſit ad ſubſtitutū vulgarit̉ vt ibi. nō pupillarit̉: vt hͨ. Et iō intellige ꝙ hͦ im pubes deceſſit iā factꝰ heres. Ita dicit glo. ſuꝑ ꝟbo īpubes. Dy. dubitat d̓ hac ſo. videt̉ enī di­cere in hoc nō video rationē inter vnā ſubſtōnē ⁊ aliā ⁊ iō dicit ꝙ in ꝯͣrio ꝑteꝫ hēbat iure accre­ſcēdi ꝑtem hēbat iure coheredis. ſꝫ nō placꝫ ꝗa ambas ꝑtes hꝫ iure ſubſtitutiōis: vt. l. ſi ticiꝰ. s. .e. ⁊ dixi in. d. l. coheredi. in pͥn. iō tene ſo. gl. no ſtre: qꝛ ibi loquit̉ in vulgari. hic in pupillari cuiꝰ cōditio nō exiſtit: qꝛ iſta filia d̓ceſſit pubes: vt ex tex. apparet: ⁊ ex glo. ij. vn̄ iſta mater ⁊ ſoror nō pōt venire ex vulgari ⁊ pupillari merito ad eos nō trāſit ſpes ſubſtitutiōis. Op. certuꝫ eſt ꝙ ſubſtō pupillaris qͣ iſta filia ē ſubſtituta filio ē cō ditiōalis inſtitutio: vt. l. in rōne.§. ſi filio. jͣ. ad. l. fal. ſed īſtitutio cōditiōalis vel legatū cōditiōa­le nō trāſit ad ſubſtitutū pͥmo legatario decedē te: vt in.§. ſinaūt ſub cōditiōe. C. d̓ cad. tol. ⁊ ē exp̄ſſuꝫ in. l. quādiu. de acꝗ. here. So. gl. fi. ⁊ bn̄ ⁊ no. bn̄ qui erāt filij inſtituti erāt pupillarit̉ ſb̓­ſtituti.ſ. filio ſi īpubes deceſſerit. ſed iſta filia de­ceſſit pubes merito cōditio ſcd̓e ſubſtitutiōis d̓­ficit. iō iſti ſubſtituti nō pn̄t admitti ad bōa pu­pilli. ar. l. coheredi.§. ꝗ patrē. sͣ. e. ⁊ ſic īnuit iſta gl. ꝙ ſi d̓ceſſerit iſta filia in pupillari etate. ita ꝗ mater ⁊ ſoror ex ſubſtitutiōe ſucceſſiſſent ꝙ ſpeſ ſubſtōnis pupillaris ad heredē trāſijſſet qd̓ plꝫ ex p̄ſumpta volūtate d̓functi: qꝛ voluit iſtos ſb̓­ſtitutos ſuccedere filie: in cuiꝰ hereditate volu­it inuenire hereditatē pͥmi: vt. l. ex duobº. in pͥn. .sͣ. e. ⁊ no. in. l. ꝗ duos. de re. du. ⁊ ẜm hͦ illi ꝗ po nūt hͨ caſum ꝙ ſpes ſubſtitutōis pupillarit̉ ſub a Ego di­co ꝯͣ di. AD De ꝙ idem vult bal. ⁊ ni co. d̓ neapo. ī. l. iā h̓ iure. .sͣ. e. ⁊ ī.§. ꝗ diſcretas ⁊ ī .§. ꝗ ꝑtē ⁊ in .l. coheredi. .sͣ. e. idē bal. in. l. i. ⁊ ibi pau. d̓ ca. sͣ. e. ꝓ quo fac̄ ẜm alexā. ꝗa iſta ſubſtitu­tio ē ſubro­gata loco iu riſ accreſcen di. vt. d.§. ꝗ diſcretas ſꝫ ī iure accre ſcendi om­nes parit̓ ad mittūtur: vt .l. ticio vſuſ fructus. sͣ. d̓ vſuſ. b q Ui ha­bebatᵐ vide bal. ꝯſi. ccxx iiij. iij. li. ⁊ ꝯ ſilio. cxlvij. ī cipiēte ꝗdaꝫ fuit ſubſtitu tus. eo. iij. li. ſtituti nō trāſit ad heredes nō bene dicūt: qꝛ im mō tranſit vt h̓ innuit glo. Quero de vna. q. iſta ꝟba ſi filia mea decedat anteꝙͣ nuberet: qͣli ter intelligant̉. Glo. i. dicit ideſt nubilis eēt. S ꝯͣ hanc ſo. videt̉. l. ſancimꝰ. C. d̓ nup. vbi intelli­git̉.i. anteqͣ nuptiarū ſolēnitas ſiue feſtiuitas ce lebrat̉. So. illa loquit̉ in dubio. ſed hic dꝫ intel ligi: vt glo. dicit. nā hic filie exheredate nō pōt ſubſtitui niſi pupillariter ⁊ directo: vt. l. i. in fi. et .l. coheredi.§. cū filie. sͣ. e. Si ergo aliter intelli gat̉ eſſet intellectus abſonꝰ: vt. l. quotiēs ⁊. l. in ambiguo. de re. du. ſi autē poſſet vtroqꝫ mō va­lere ſtaremus. d. l. ſancimꝰ. Quero vltimo tu dicis ꝙ ſpes ſubſtitutiōis tranſit ad ſubſtitutu vulgariter: vt. l. coheredi. ⁊. l. ſi titiꝰ. sͣ. e. mō hic mater ⁊ ſoror fuerūt pupillariter ſubſtitute que cōtinēt vulgareꝫ tacitā ⁊ ex tacita nō veniūt. rn̄. quādo ꝗs ſubſtituit̉ filio exheredato talis ſub­ſtitutio nō pōt cōtinere vulgarē ſubſtitutioneꝫ Iſta nō placet qꝛ lꝫ iſta filia eſſet exheredata a p mo gradu tamē a ſecūdo nō: qꝛ erat ſubſtitutuſ vulgariter ⁊ pupillariter. ⁊ ſic pōt in tertio gra­du: vt. sͣ. ti. i. l. pōt ergo. iō dic ꝙ hic filiꝰ adiue­rat. iō prima ſubſtitutio expirauerat: vt dixi. sͣ. ī primo ꝯͣrio. vel aliter vulgaris tacita cōtenta in expreſſa pup. expirat adueniēte pubertate: vt di xi in l. i. sͣ. e. in materia vulgaris ſubſtitutionis. Cū ergo iſta filia adoleuerit expirat iſta ſubſti­tutio pupillaris ſub qua ſubſtituta erat. Eruum. Difficilis ē tota hec lex. ⁊ breuiter. hoc. d Aditio hereditatis extīguit ſpē ſubſtitu tionis vulgaris in portionē adeuntis tm̄modo hoc dicit iſtud pͥncipiuꝫ. Op ꝙͣdiu locus ē inſtituto nō eſt locus ſubſtituto. ſed hͦ eſt inſtitu tus. ergo ⁊cͣ. vt. l. ꝙͣdiu. de acꝗ. her. So. hic locꝰ eſt ſubſtituto in portione ſua tm̄. nō eius cuius aditio fuit facta. ⁊ ideo illa portio nō vadit ad ſubſtitutū. Op. ꝙ iſta portio vadit ad cōiun ctū nō ad ſubſtitutū: vt. l. ſeruus cōis ab extero. .jͣ. de acꝗ. here. Sol. ibi nullus erat ſubſtitutꝰ. hͨ ſic. Op. de. l. ſi pater. sͣ. ti. i. ⁊ īſti. e.§. fi. vbi in telliguntur iſta verba ſi heres nō erit vel alium heredem nō fecerit. ſed hic fecit. ergo ⁊cͣ. Sol. glo. ꝙ hic fecit in portione ſua cuius iuſſu adi­uit nō alioruꝫ: qꝛ ſeruus repreſentat ꝑſonā duo ruꝫ dn̄orum. Op. extra glo. ꝙ iſte ſubſtitut vulgariter nō debeat admitti niſi vtroqꝫ nō ad­eunte ⁊ altero nō agnoſcēte: vt. l. ꝙͣuis. C. e. ⁊. l. quidā teſtō. sͣ. e. So. iſta verba ſi heres non erit relata ad ſeruuꝫ cōem intelligunt̉ ſeꝑatim ⁊ di­iunctiꝫ hoc ꝓbat̉ in. l. ⁊ ꝓculo. jͣ. de le. ij. ⁊. l. qui heredi.§. ſi duoruꝫ ſeruo. de condi. ⁊ de. merito cuicunqꝫ portio vacet ſubſtitutus admittit̉. In cōtrariuꝫ fuit facta ſubſtitutio duobꝰ cōiunctim ⁊ copulatiue. iō requirit̉ ꝙ neuter ſit heres. Ita debetis intelligere iſtam difficilē materiam Titius. Multum difficilis.§. ē. Quo tiens ſubſtitutio eſt plenior ꝙͣ inſtitutio preualet ſubſtitutio. hoc dicit. habet quattuor partes. primo ponitur thema ⁊ qō ſe cundo rōcinatur circa. q. ponendo quattuor caſus. tertio reaſſumit. q. ⁊ eam determinat. qͣr to ponit nouā. q. ⁊ eam ſoluit. ſecunda ibi qui ꝗ dem. tertia ibi ẜm hec. quarta ibi quid ergo. Dic in tex. in hac. q. ideſt ī hoc themate exa­minando per modum. queſtionis. Opp. ad primuꝫ dum dicit in hac queſtione debet dicere in his queſtionibus cū plures ſint. Dic vt. sͣ. ap poſtilaui ẜm Ia. de are. Item opꝑ ad ẜm ꝗ ſubſtitutio auferat cōmodū: vt. l. i.§. ſi ꝓponat̉