Seite
De condi. inſti. .jͣ. ſi quis omiſ. cā teſta. So. quidaꝫ ꝙ nullius momenti eſt.ſ. nullius vtilitatis: qꝛ poſſet adire ex ſubſtitutione ⁊ omittere ex inſtitutione. Alij ꝙ iſta ẜm illam ⁊ bene per .l. ſi te ſolum.§. i. sͣ. ti. i. ⁊. l. ſed ⁊ ſi.§. fi. sͣ. eo. Op. dici tur hic ꝙ ſi ſubſtitutio ſit pura inſtitutio nō valet. Con­tra vt hic ⁊. d. l. ſed ⁊ ſi plures. sͣ. e. So. lꝫ ſit pura tamen aufert aliquam vtilitatē. ⁊ hoc ſufficit ꝙ poſſit aliquā vti litatem auferr̄. Op. dicitur hic ꝙ quis fuerat ſubſtitu tus pure. Sed cōtra qꝛ nulla ſubſtitutio eſt pura: vt. l. co heredi.§. coheres. sͣ. e. ⁊. l. in rōne.§. ſi filio. ad. l. fal. So glo. ⁊ bene. ſimile videtur in. l. qui liberis. in pͥn. sͣ. e. Op. dicit̉ hic ꝙ inſtitutus fuit ſub cōditione ⁊ ſubſti tutus pure. Sed cōtra qꝛ iſta ſubſtitutio pura hꝫ in ſe cō ditionē cōtrariam: vt. l. ſi poſt morteꝫ.§. fi. jͣ. de le. i. ⁊. l. ſi pecuniam. sͣ. ſi cer. pe. Glo. dicit ꝙ iſta eſt cōditio tacita que ꝓprie non eſt cōditio: vt. l. cōditiones que extrinſe­cus. de condi. ⁊ demō. ſed nō placet qꝛ iſta cōditio ex te ſtō ꝓcedit: vt. l. alioquin. de condi. ⁊ demō. ⁊ dixi in. d. l. cōditiones. So. cōtrariū quod ſignaui vobis loquit̉ in legatis. ſed in hac ſubſtitutione eſt aliud qꝛ in ea ineſt de neceſſitate cōditio contraria ei que in ſubſtitutione ē ap poſita. ⁊ ille cōditiones que inſunt de neceſſitate nō ꝓ­prie ſuſpendunt: vt. l. iij. jͣ. de leg. i. Op. ꝙ iſta cōditō nō debeat expectari cum oīno nō ſit conditio extitura: vt. l. ſi quis ita ſcripſerit. sͣ. ti. i. So. in cōtrario in vna parte in ſtitutio erat pura. ⁊ ideo expectat̉ conditio: qꝛ poſſet in­terī mori: vt. l. huiuſmodi. jͣ. de le. i. ⁊ ibi ꝟo erat ī aliqua parte pura. Op. extra glo. dicitur hic ꝙ conditio īſti­tutionis exiſtens facit nō valere ſubſtitutioneꝫ ſicut ſi ab initio fuiſſent due pure. Op. de. l. naturalis. jͣ. ad. l. falci. vbi diſpoſitio que ab initio valuit per euentū conditōis nō irritatur. So. illud in legato in quo adueniente cōdi tione nō trahitur retro: vt. l. ſempronius attalus. de vſu­fru. le. ⁊ iſtud eſt in diem. in conditione eſt in. l. i. jͣ. ſi quis omiſ. ca. te. ⁊ ideo non trahitur retro: vt. l. quod dicitur. de te. tu. ⁊ ideo due ſunt pure. Op. ad tertiuꝫ dicit̉ hͦ ꝙ libertas preualet legato. cōtra de. l. ſeruū filij.§. ſi idē .jͣ. de le. i. So. intelligo hͦ in dubio. ⁊ quādo libertas pōt valere alias ſecus: vt in ꝯtrario. Op. hic dicitur ꝙ iſte ſeruus ex primo gradu nō poteſt eſſe heres: qꝛ ſibi ſic nō fuit libertas relicta. Contra in. l. pe. C. de ne. ſer. here. in ſti. So. fateor ꝙ hodie ex primo gradu poſſet eſſe liber ⁊ heres: qꝛ ſtatim ꝙ heres inſtituitur videtur ꝙ ſit liber niſi cōtrarium appareat. ⁊ ita debet intelligi ẜm iura no­ua. alias diceret male ⁊ cōtra hunc tex. qui dicit ꝙ ex pri­ma inſtitutione nō pōt eſſe heres. Item op. ꝙ per liber­tatem datam in ſubſtitutione legatum non reuocet̉ ſim­pliciter: ſed debeat expectari euentus: vt. l. fi. C. d̓ ne. ſer. he. inſti. Glo. parua que eſt hic videtur fateri contrariuꝫ per. l. contrariam. licet illa lex contraria non videtur mu tare aliquid de iure antiquo. ſed ponit caſum qui poni­tur in. l. ſi ſeruus cōis. in fi. sͣ. e. dic ꝙ ibi loquitur quan­do eſt ſubſtitutus pupillo hͨ ſibijpſi vulgariter que non habet tractatuꝫ temporis ſufficit ergo ꝙ velit eſſe heres ſed ſi ſubſtitutio facta de ſeipſo eſſet facta ſub aliqua cō­ditione: tunc debet expectari euentus conditionis. Dici tur hic vnus gradus. contra immo plures: ſcilicet inſti­tutionis. Glo. ſol. ꝙ vnus eſt gradus. expone: ſcilicet va lidus. vel aliter.j. vna perſona que eſt ſubſtituta ⁊ inſtitu ta. vel vnus gradus: ſcilicet ſubſtitutionis tene quā vis non curo. Uenio ad quartam parteꝫ circa quam op. ⁊ ꝙ iſta inueſtigatio an iſte ticius heres adiuerit vel non ſit neceſſaria: quia etiam ſi adiuit ſubſtitutus erit liber ⁊ heres ſiue teſtator voluerit preferre legatum libertati vl econtra propter illā perplexitatem: quia ille non poteſt iubere anteꝙͣ ſit dominus. ita non poteſt iubere anteꝙͣ adeat. Oppo. de. l. ſed ſi plures.§. fi. sͣ. eo. Sol. hͨ au­fert commodum: quia ſubſtitutio ſecunda eſt cum liber tate. Oppo. ꝙ perplexitas vitiet: vt. l. ſi titius. jͣ. ti. i. So. d̓ cōdi. īpoſſibili rōne ꝑplexitatis dicam. jͣ. titu. i. l. i. Ulterius diſtingue: vt glo. magna. que incipit ſub du bio. ſuper ꝟbo preualere. Pupillus. Dic ibi vniuerſum.i. nunꝗd vni uerſus eius ſtatus ex euentu cō­ditionis pendeat. Dy. Querit glo. nunquid ab here­ditate emptoris poteſt abſtinere. Quod dic vt. l. iij.§. ꝗ fideicōmiſſam. sͣ. ti. i. Et iſtius.§. materiam examinaui.s in. l. paterfa. in fi. De cōditiōibus inſtitutionum. Ex. l. ſequenti. Quot ſpecies ſint conditionis impoſſibilis. ⁊ an con ditio impoſſibilis de natura vitiet teſtamentuꝫ: ibi. His premiſſis. Et quando īpoſſibilitas nature vitiet: ibi. Ex predictis. Et quando īpoſſibilitas de iure vitiet: ibi. Ve nio. Et quando impoſſibilitas rōne ꝓplexitatis vitiet. ibi. Veniamus. Et quando impoſſibilitas de facto viti­et: ibi. Uenio. Et ſi teſtator relinquat fratribus predica­toribus pro miſſis cantadis ⁊ locus ſit interdictus debꝫ aliud honeſtum fieri loco illius honeſti finis: ibi. Et per hoc. Et quid ſi conditio ſit ꝓ parte impoſſibilis ꝓ parte nō. Et an inſtitutus ſub cōditione impoſſibili poſſit adi re hereditatē de iure ciuili. Et an filius inſtitutꝰ ſub cō­ditione impoſſibili poſſit teſtamentū approbare. Et ꝗd ſi apponitur conditio impoſſibilis in perſonam tertij an vitet. Et an matrimoniū factum ſub conditione impoſſi bili valeat vide in fi. Ub impoſſibili. Hec lex ha­bet duas lec. que conſiſtunt ſuper illis ꝟ bis alio modo vt dicit ibi gloſ. ⁊ vtraqꝫ eſt vera. teneatis quaꝫ vultis. ⁊ ẜm vtrā qꝫ pone caſum. Op. inſti. d̓ le.§. fi. ⁊. C. de his que pe. no. l. i. vbi eſt idem tex. Dicit glo. hic cōdi tio fuit appoſita honorato: ibi fuit appoſita grauato ẜm Azo. hic glo. nō format ſed eam format. C. de his q̄ pe. no. l. i. ⁊ inſti. de le. in. d.§. fi. ⁊. jͣ. de condi. ⁊ demō. ſuper rubrica. ⁊. l. obtinuit. ⁊ Dy. in. c. nemo poteſt. extra d̓ re. iur. li. vi. Doc. vltramō. dicunt ꝟitatem ꝙ iſtud cōtrariū nō meruit ſignari. nam ſi reſpiciamus legeꝫ contrariam ibi nō fuit relictum ſub īpoſſibili cōditione īmo ſub cōdi tione neceſſaria. dixit enī iubeo ꝙ heres interficiat patrē ſuuꝫ: ⁊ ſi nō interfecerit det centū pene nomine titio. vi. des ergo ꝙ titius dꝫ habere centū ſub cōditione ſi her̄s patreꝫ nō interfecerit. ſed filiū interficere patrē eſt īpoſ­ſibile. de iure ergo nō interficere eſt neceſſariū. ⁊ ſic relic tuꝫ fuit ſub cōditione neceſſaria dices tu ergo debet̉ ſi­cut relictum ſub conditione neceſſaria: qꝛ ꝓ pura habet̉ vt. l. ſi pupillus.§. ſub conditione. jͣ. de noua. Rn̄. debet̉ niſi habeat precedentem cōditioneꝫ turpem: vt. l. ſi hō mortuus. jͣ. de ver. obli. ⁊. l. in illa ſtipulatione ſi calendiſ e. ti. ⁊ hanc opi. tenet glo. hic ⁊ ibi nō eſt impoſſibilitas. ⁊cͣ. illa ergo diſtinctio adijciatur honorato vl̓ grauato ē falſa: qꝛ lege nō ꝓbatur. ⁊ eſt cōtra caſum. l. ſi mihi ⁊ tibi .§. ſi quis ſeruos. jͣ. de lega.i. vbi conditio adijcitur gra­uato ⁊ valet diſpoſitio. Preterea hec. l. ⁊. l. conditio nes. jͣ. e. ⁊. l. obtinuit. jͣ. de cōdi. ⁊ demon. loquuntur ge neraliter ⁊ non dicunt an vel cui ſit adiecta conditio im poſſibilis. omnis enim conditio que adijcitur inſtitutio ni videtur relicta legatis ab illo teſtamento: vt. l. ſi dies. in fi. jͣ. quando di. le. ce. Sed ſi eſſet vera talis opinio ſe queretur ꝙ nullum legatum relictum in teſtamento illo in quo quis eſt inſtitutus ſub conditione impoſſibili va­leret. Alia ē opi. Io. in. d. l. i. de his que pe. no. re. ꝙ hec .l. concor. cum illa. l. contraria. ⁊ ē contra tex. in. l. i. C. de his que pe. nomine. in fi. ibi ſine vllo dāno. ⁊cͣ. His p̄ miſſis veniamus ad materiam conditionis impoſſibilis ⁊ reperimus quattuor ſpecies impoſſibilitatis. quedaꝫ ē īpoſſibitas d̓ natura q̄dā de iure quedā eſt ratione ꝑ plexitatis. ⁊ quedam ē impoſſibilitas de facto. Examine mus quālibet per ſe: ⁊ primo de impoſſibilitate nature.