Seite
De condi. inſti. Op. ꝙ impoſſibilitas omnino vitiat teſtamētū: vt. l. fi ſtipuler. de ꝟbo. ob. ⁊. l. apud iul.§. fi. jͣ. de leg. i. Rn̄deo ibi impoſſibilitas adijcit̉ per modū diſpoſitiōis. ideo nō valet ipſo iure. hic per moduꝫ cōditiōis. Ad hoc op­de. l. ſi mihi ⁊ tibi.§. ſiquis ſeruos. jͣ. de le. i. vbi adijcitur per modū diſpoſitiōis ⁊ nō vitiat. So. ibi impoſſibilitas nō erat in eo quod erat ſubſtātiale in diſpōne. ſed ī quo­dam accidēti: vt in die ſeu dilatione. ideo vitiat̉ ⁊ nō viti at: vt ibi dixi. Item op. cōdtio de preterito nō vera ē impoſſibilis: vt. l. uerū. jͣ. de reg. iur. ſed cōditio de prete­rito nō uera uitiat diſpoſitionē: ut. l. cū in ſecūdo. de in­iuſ. teſta. ⁊. l. ij. de here. inſti. ⁊. jͣ. e. l. inſtitutio talis.§. fin. cuꝫ ſi. Rn̄. hic loquit̉ in cōditione īpoſſibili d̓ futuro. ibi de preterito. rō qꝛ talis cōditio ē magis cauſa finalis ꝙͣ conditio: ut. l. demōſtratio.§. i. jͣ. de ꝯdi. ⁊ demō. ⁊ quod ibi dixi. Contra hanc ſo. opponitur de. l. ſi mihi me­uia. sͣ. deheredi. inſtituen. Gloſ. iſta dicit ꝙ ibi loquitur d̓ conditione nugatoria. ſed quid vult dicere nugatoria Rn̄deo. cōditio depreterito que eſt modo impoſſibilis ⁊ de preterito fuit impoſſibilis eſt nugatoria ⁊ non uiti­at. ſed illud quod. sͣ. dixi loquit̉ in cōditione de p̄terito que lꝫ nunc ſit impoſſibilis tamē de preterito fuit poſſi­bilis. Ad hoc op. ⁊ uidet̉ ꝙ cōditio impoſſibilis uiti et diſpoſitioneꝫ: ut. jͣ. de uer. ob. l. impoſſibilis. Rn̄. īpoſ ſibilis conditio uitiat cōtractuꝫ: ut ibi nō ultimas uolū­tateſ: ut hͨ. ⁊ rō ſit fauor ultīe uolūtatis: ut. l. d̓ teſtam̄tis de reg. iur. Sed cōtra hoc de cōtractu. op. ꝙ in cōtra ctibus īpoſſibilitas nō uitiat. ut. l. inſulaꝫ. sͣ. loc. So. ibi impoſſibilitas nō erat circa aliquod accidens: ut plene dixi in. l. ſi mihi ⁊ tibi.§. ſi quis ſeruos. Ex p̄dictis po­teſt diſtingui circa impoſſibilitatē nature. aut impoſſibi­litas adijcitur in ultimis uolūtatibus. aut in cōtractibꝰ. Primo caſu aut per modū diſpoſitionis aut per modū cōditionis. ſi per moduꝫ diſpoſitionis. aut eſt impoſſibi litas circa id quod eſt ſubſtantiale in diſpoſitione aut circa aliquod accidens. ſi per modū cōditionis ⁊ tūc au ut de preterito aut de futuro. ſi de preterito: ⁊ tunc aut ē impoſſibilis nunc ⁊ fuit impoſſibilis de preterito ⁊ non uitiat aut d̓ preterito fuit īpoſſibilis ⁊ de futuro non: ⁊ tunc vitiat vt hic: ſaluo eo quod dico circa impoſſi bilitateꝫ iuris. Si in cōtractibus aut per modū cōditōis ⁊ vitiat. aut per moduꝫ diſpoſitionis: ⁊ tunc aut circa id quod eſt principale in diſpoſitione ⁊ vitiat: vt. l. ſi ſtipu­ler. jͣ. de verbo. obli. circa accidēs vt circa diem: ⁊ tunc diſtingue aut in cōtractibus bone fidei. aut ſtricti iuris: vt plene dixi in. l. ſi mihi ⁊ tibi.§. ſi quis ſeruuos. jͣ. de le. .i. ⁊ ꝓbat̉ in. l. inſulam. sͣ. loc. Ego dixi ꝙ impoſſibilitas vitiat cōtractuꝫ. Contra in. l. ſi militeꝫ. C. d̓ cōdi. ob cau­ſam. So. hic dantur plures ſo. prima: aliud in cōtractibꝰ noīatis ⁊cͣ. Breuiter Dy. ponit vnā ſo. Impoſſibilis cō ditio vitiat oēm contractuꝫ de mūdo ſiue bone fidei ⁊cͣ. Sed nō impedit oriri cōditionē ob cām que nō orit̉ ad perficienduꝫ contractū ꝓut agit̉ ſed ad reſoluendū ip̄ꝫ extra id quod agitur: vt. l. ſi is.§. i. sͣ. cōmo. ita loquit̉. l. ſi militeꝫ. C. de cōdi. ob ca. Uenio ad impoſſibilitatē iu­ris ⁊ op. inſtitutio que in alteriꝰ voluntatē cōfert̉ eſt im­poſſibilis: de iure tamē ſi fiat inſtitutio vitiat̉: vt. l. illa. et .l. ſiꝗs ſemproniū: ⁊. l. captatorias sͣ. de here. īſti. So. cō ditio ꝓprie impoſſibilis de iure eſt illa q̄ eſt cōtra bonos mores. ſed iſta inſtitutio q̄ cōfert̉ in alteriꝰ arbitriū nō ē poſſibilis de iure: ſed lex nō aſſiſtit. ſimile in. l. ſtipulatio iſta.§. alteri. jͣ. de ꝟbo. ob. ⁊ qd̓ ibi no. in. l. pacta. q̄ cōtra. .C. de pac. vel ſi volumꝰ dicere ꝙ ſit cōtra ius dicamꝰ ꝙ iō ibi vitiat: qꝛ talis cōditio facit ceſſare ſolēnitateꝫ teſta menti: cū voluntate defuncti inſtitutio talis nō hēat ⁊ iō vitiat inſtitutionē. Item op. ꝙ cōditio impoſſibilis d̓ iure dēat īpleri de facto: vt. jͣ. e. l. mulier. ⁊. l. meuiꝰ. jͣ. d̓ cō di. ⁊ demō. So. ſi cōditio q̄ eſt de iure impoſſibilis īplea tur de facto: ⁊ nihil facit contra bonos mores dꝫ īpleri d̓ facto: vt hͨ ⁊. jͣ. e. l. cōditio. ſimile dicit Dy. in. l. quidā cū filiuꝫ. jͣ. de ꝟbo. ob. Item op. de. l. ſeruus. de cōdi in­de. vbi cōditio de iure impoſſibilis vitiat legatū. glo. ibi ſo. cōditio īpoſſibilis nō vitiat ſi teſtator ſciebat eā īpog bilē. ſed ſi credebat poſſibilē ⁊ erat impoſſibilis tūc viri­tiat: qd̓ tene mēti. ar. sͣ. de here. inſti. l. quo loco.§. i. hec ſo. videt̉ cōtra caſuꝫ. l. ab oībus.§. i. jͣ. de le. i. vbi dicit ꝙ lꝫ teſtōr putauit cōditionē poſſibilē q̄ erat īpoſſibilis tuc nō vitiat. So. illa cōditio de tabulis reddendis reſpicit vnuꝫ finalē effectū.ſ. liberationē: ⁊ iō lꝫ ſit impoſſibilis ꝑ vnū moduꝫ ſufficit ꝙ ſit poſſibilis per aliū moduꝫ eoui­polentē: ſicut dicimus in. l. mulier. ī prin. ad tre. ⁊. l. ſi ita quādo dies leg. ce. ⁊. l. ij. C. de inſti. ⁊ ſubſti. In alijs aūt cōditiōibus que ad vnuꝫ finaleꝫ effectuꝫ nō ꝓponunt̉ ei ſet ſecus: hoc ꝓbat̉: qꝛ cōditio dꝫ impleri in forma ſpeci fica nec dꝫ impleri equipolēter: vt dixi in. l. gallꝰ.§. ⁊ ꝗd ſi tm̄. sͣ. de lib. ⁊ poſth. Op. de. l. filio. jͣ. e. vbi cōditio ī poſſibilis vitiat inſtitutioneꝫ. Glo. ſol. duobus modis. Primo ꝙ ibi vitiat̉ teſtamentū ad cōmoduꝫ inſtituti o erat ſucceſſurus ab inteſtato ⁊ vitiat̉ inſtitutio: vt ſucce­dat ab inteſtato ⁊ legata nō ſoluat. Alia eſt ꝙ ibi ſpecia­le in filio qui nō poteſt inſtitui niſi ſub cōditione poteſta tiua: ⁊ ideo illa inſtitutio eſt que peccauit in forma: ⁊ iſta eſt vera. Et per hoc apparet ꝙ precedens ſo. non eſt ve ra quia illa. l. in alijs venientibus ab inteſtato nō ꝓcede ret: vt. l. ſi libertas ſub condi. jͣ. de bo. li. Iteꝫ non habe ret locum in filio emancipato vel inſtituto a matre: vt. l. reprehēdēda. C. de īſti. ⁊ ſubſti. Expeditꝰ de īpoſſibilita te iuris qꝛ ī oībꝰ caſibꝰ ī ꝗbꝰ īpoſſibilitas nature vitiat in oībꝰ illis īpoſſibilitas iuris vitiat: ſꝫ ī illis ī ꝗbꝰ īpoſſibili tas nature n̄ vitiat an īpoſſibilitas iuris vitiat. Diſtīgue ex p̄dictiſ ꝑ te. Ueniamꝰ ad īpoſſibilitatē rōe ꝑplexita tis ⁊ oppo. ꝙ īpoſſibilitas vitiet: vt. jͣ. e. l. ſi titiꝰ. Sol. ibi eſt impoſſibilitas ratione perplexitatis hic nature vel iu ris. ⁊ ratio eſt quia imputet ſibi teſtator qui induxerit ꝑ plexitatem ⁊ conditionem inſeruit ipſemet vt ibi no­ Item oppo. ꝙ impoſſibilitas ratione perplexitatis non vitiat: vt. jͣ. e. l. ſi quis ita in prin. Solu. ibi perplexi­tas poteſt de iure diſolui: d̓ facto ſecus vt ibi patet. Item op. ꝙ impoſſibilitas ratione perplexitatis non vitiat: qꝛ ſi nō poteſt diſolui de iure debet ſolui de facto: vt. l. ſi titius. de verbo. obli. vbi lite cōteſtata de facto ꝗs ſoluit perplexitateꝫ. ſo. ille qui implet cōditioneꝫ de fac­to ⁊ ſic diſoluit perplexitatem implet eam ſibi ⁊ ad ſui ꝯ­modum ideo talis diſſolutio admittitur. ſimile. jͣ. e. l. mu lier.§. i. ſed ſi impleas de facto ⁊ fieret ad alterius cōmo duꝫ nō implentis tunc talis diſſolutio perplexitatis non admitteret̉. hic eſt caſus in. l. ſi titius. jͣ. e. ti. ⁊ ꝓbatur in .d. l. ſi titius in exemplo negatiuo. Oꝑ. ꝙ iſta perple xitas non vitiat diſpoſitionem: vt. l. qui quadraginta. in prin. jͣ. ad. l. fal. So. ibi perplexitas ex verbis vel diſpoſi­tione defuncti nō contingit: ſed ex quodā accidenti fac­ta eſtimatione patrimonij. ⁊ iō nō vitiat ſed diſoluit̉ per plexitas ꝓut poſſibile eſt ẜm voluntatē defuncti. ſed qd̓ .sͣ. dixi habet locuꝫ in ꝑplexitate qͥ preceſſit ex ꝟbis ⁊ ex diſpoſitiōe defuncti. Iteꝫ op. de. l. vltima.§. titiꝰ. ꝟ. quid ergo. sͣ. titu. proxi. vbi perplexitas nō vitiat diſpo­ſitionem. So.§. ſi titius loquitur quādo perplexitas ca dit inter res dignas pari fauore tunc diſpoſitio vitiatū ſed ſi cadit inter res quarum una eſt digna maiori fauo re prefertur fauorabilior. arg. l. inter pares. de re iudi. ⁊ ex predictis diſtingue per te. Uenio ad impoſſibilita­tem de facto. ⁊ oppo. ꝙ impoſſibilitas uitiat diſpoſitio nem uel legatum: ut. l. legatum. ⁊. l. cum heres.§. i. j. de ſta. li. Glo. que eſt ibi ⁊ in.§. impoſſibilis. inſti. de here. inſti. ſoluit. ibi de impoſſibilitate de facto que eſt magis difficultas ꝙͣ impoſſibilitas. ⁊ ideo quia eſt poſſibilis lꝫ difficilis diſpoſitionem uitiat: ut ibi de tali impoſſibilta te de facto que dicitur difficultas. dic ut dixi in. l. contu nuꝰ.§. illd̓ d̓ ꝟ. ob. Vos uidetis ꝙ cōditio īpoſſibilis duſ poſitionē nō uitiat. q̄ro an ī locū illiꝰ d̓beat alid̓ īpſeri. ſe