Seite
Si quis omit. cā teſt. nec peti. here. poſſet conueniri: vt no. sͣ. de peti. here. l. nec ullam.§. neratius. alias eſt. l. ⁊ incipit etiā: lꝫ ꝗdam damnēt illā glo. aut poſſidet pro herede eius ex cuiꝰ te ſtamēto omiſit. ⁊ tūc aūt q̄ris an teneat̉ ad ea que poſ­ſunt per ſe ſubſtinere aūt ad portionē hereditatis reli­ctaꝫ directo ⁊ nō tenet̉: vt. sͣ. e. l. in teſtō. Aut queris an teneat̉ ad ea que ꝑ ſe ſubſiſtere nō pn̄t: ⁊ tūc aut eſt re lictū taliter ꝙ ex teſtō nō daret̉ peti. here. adita: ut cau ſa cōditionis īplende ⁊ nō tenet̉: vt. sͣ. e. l. ſi ꝗs ſub con ditione. lꝫ glo. aliter innuere videat̉ in caſu. l. qꝛ aūt.§ pe. ſed ibi reprehēdi eā. aut daret̉ petitio ſi ex teſtō adi ta fuiſſet: ⁊ tunc aut ille ꝗ vult petere eſt in ſil̓i culpa: qꝛ potuit adeūdo cōſequi: ⁊ nō tenet̉ omittēs: vt. l. quidā ticiū sͣ. e. ⁊. l. ſi in teſtō.§. fi. ⁊. l. ſi nō ſolus.§. i. ⁊ iſta ha berent locū in quolibet ex īfraſcriptis caſibus. iō in eis nō repetā. aut culpa nō pōt illi īputari: ⁊ tūc talis omit tens tenet̉: vt. l. i. in prin. sͣ. e. Sed inquantū ⁊ qual̓r eſt aduertendū. Dico ergo: aut legata nō fuerūt repetita ab inte. aut fuerūt. Primo caſu aut ipſe ſolus poſſidet tanꝙͣ heres: ⁊ tūc ipſe tenet̉ īſolidū: etiā ſi modicū poſ ſideat: vt. sͣ. e. l. ⁊ ſi nō totam. idē ſi dolo deſijt poſſide­re vl̓ dolo deſijt apprehēdere poſſeſſionē: vt. sͣ. e. l. i.§. nō querimꝰ. qd̓ intellige: ut ibi. De hereditate vero eiꝰ dicut. sͣ. e. l. de libertatibus.§. i. aut poſſidet ipſe ⁊ aliuſ nō fuit ſubſtitutus. aut fuit. primo caſu aut non partici pauit fraudē cum ipſo omittente: ⁊ hoc conſtat ⁊ nō te netur. aut participauit: ⁊ tunc aut ille omittens recipit precium ⁊ quilibet tenet̉ inſolidū. aut nō recipit ⁊ qui­libet tenet̉ ꝓ parte hereditaria. ⁊ hec oīa ꝓbant̉ in. l. ſi nō ſolus. sͣ. eo. in pͥn. aut dubitauit vtrū participauerit fraudem aūt nō: ⁊ tunc puto ꝙ nō preſumit̉ niſi ꝓbet vt. d. l. quotiēs.§. qui dolo. de ꝓba. quod probabitur ſi heredi perſuaſerit: vt. l. i.§. perſuadere. de ſer. cor. vl̓ aliter ꝓcurauerit: ut fieret: vt. sͣ. e. l. qꝛ aūt.§. ſi patronꝰ ſi vero ille alius fuit ſubſtitutꝰ qui ſimiliter poſſidet ab inte. ⁊ omiſit ex teſtō: ⁊ tunc aut queris de legatis reli­ctis ſeparatiꝫ a quolibet. aut de relictiſ cōiter ab vtroqꝫ Primo caſu quilibet tenet̉ ſuiſ: vt. l. ſi non ſolum.§. fi. .s. e. quod intellige ſi erant relicte res diuerſe ſeu quāti tates. ſi vero eadē ſpecies prefertur ille cui relictum eſt ab inteſ. vt. sͣ. eo. l. ſi eadem res. ſi vero erant res relicte cōiter poſſent legatarij cōuenire quem vellent: vt. sͣ. e. .l. ſi ab īſtituto. Secūdo vero caſu principali quādo.ſ. legata fuerūt repetita ab inteſt. tunc illa debētur: tn̄ re­licta in teſtō debent prius ſolui ẜm ordinē datuꝫ. sͣ. e. l. qꝛ aūt in prin. ⁊ hoc de primo. Circa ſecūdum quan­do omiſit ex teſtō ut alius poſſideat ab inte. aut ille aliꝰ nō erat inſtitutus nec ſubſtitutus ex teſtō: aut erat inſti tutus in teſt. aut erat ſubſtitutus ⁊ repudiauit ⁊ poſtea ſubſtitutus omiſit: vt ad inſtitutū redeat: qꝛ erat ſucceſ ſurus ab inte. primo caſu dic ut dixi in. l. licet. sͣ. e. Scd̓o caſu qn̄ ſubſtitutus poſſidet ab inte. omittēte inſtituto tunc aut inſtitutus accepit pecuniā: vt omitteret: ⁊ ſub ſtitutus tenet̉ ſuis ⁊ inſtitutus tenet̉ ſuis: oēs vero lega tarij quēlibet poſſunt inſolidum cōuenire ſicut ſi vter. qꝫ poſſideret: vt. l. ſi pecuniam. ⁊. l. ſi nō ſolus.§. fi. ⁊. l. ſi ab inſtituto. sͣ. e. nec hic ſit prius diſcuſſio poſſeſſoris ſicut. sͣ. in. l. licet. rō qꝛ mitius agit lex cum ſubſtituto ꝗ etiā oīa onera ſuſtinet ꝙͣ cum alio qui nō habet onera niſi ſolius eius qui ex teſtō omiſit: vt dixi ī. l. ſi nō ſolus .§. fi. sͣ. eo. ſi vero dimiſit ſine pecunia ſolus ſubſtitutꝰ tenet̉ ad oīa: vt. d. l. ſi nō ſolus.§. fin. Tertio vero caſu qn̄ inſtitutꝰ ſolus poſſidet ab inte. omittēte poſtea ſub­ſtituto: tunc aut ſubſtitutus omiſit pecunia accepta et tenet̉ inſtitututꝰ ⁊ ſubſtitutus: vt. d. l. ſi nō ſoluſ.§. fina. prius tn̄ diſcutit̉ poſſeſſor ꝙͣ recipiens pecuniā: vt. d. l. licet. sͣ. e. ⁊ nota in. d. l. ſi nō ſolus. ceſſat enim rō ſupra dicta cum iam erant oīa onera ſubſtituti. aut nō recipit pecuniā ⁊ ſimiliter ipſe inſtitutus poſſeſſor tenetur ad oīa: ut. l. ſi nō ſolus. in fi. preal. ita in oībus caſibus ī ꝗ­bus dixi legata ꝯſeruari ꝑ hoc edictū ītellige cū ſua cā vt cōditionalia ſi īpleta fuerit cōditio ſub mō: vt īpleat modus: vt. l. qꝛ aūt.§. fi. sͣ. e. Itē ſi deberet detrahi falci dia detrahit̉: vt. l. qui aūt in prin. ⁊. l. ſi duo.§. admonē di. sͣ. e. ⁊. C. e. l. fi. ⁊. l. i.§. ad eos. ad. l. fal. ⁊ hoc de ſcd̓o Circa tertiū qn̄ omittit̉ vt hēat ſubſtitutuꝫ. ⁊ dic aut erat ſubſtitutus ipſemet ſibiipſi ⁊ nō tenet̉ hoc edicto­qꝛ vr̄ facere ex diſpōne defuncti: vt. l. i.§. ſi ꝓponat̉. sͣ .e. aut erat ſubſtitutꝰ alius. ⁊ tūc aūt ille alius erat ī po teſtate primi omittētis: ⁊ ſic ad ipſum reuertitur ⁊ hoc edicto tenet̉: vt. l. cum ſeruus. ⁊. l. iul. sͣ. e. aut nō erat in ptāte eiꝰ: ⁊ tunc aūt ſubſtituit deſcendēti ex ſe ⁊ n̄ īcidit in edictum. videt̉ eniꝫ hoc permiſiſſe teſtator qd̓ appa­ret: qꝛ facit de ſuo voluntariuꝫ: vt. l. ſi filius heres. sͣ. de lib. ⁊ po. ⁊ no. sͣ. de inof. teſ. l. papi.§. iiij. ⁊ per rōnem q̄ ponit̉. sͣ. e. l. iul.§. fi. aut ē ſubſtitutꝰ extraneo. ⁊ tūc aut ſubſtituit aliquē ex deſcēdētibus ſubſtituti. ⁊ idē: vt d .l. iul. in fi. sͣ. e. Aut ſubſtituit extraneo: ⁊ tunc aut omit tens omiſit bona fide ⁊ ſine fraude: ⁊ nō tenet̉ ſubſtitu tus nec ipſe ex hoc edicto: vt. sͣ. eo. l. ſi quis omiſſa. aut hoc eſt factū in fraudē: ⁊ tunc aūt in fraudē omittentis quē ſubſti. ignorauit. ⁊ idē qꝛ nō tenet̉: vt. l. qꝛ aūt.§. ſi pr̄onꝰ ī fi. sͣ. e. ⁊. C. e. l. i. ⁊ no. sͣ. l. ſiꝗs omiſſa. facit. sͣ. e. .l. mr̄.§. fi. aut ꝑticipauit fraudē ⁊ tenet̉ ipſe omittēs ⁊ ēt teneret̉ ſi accepiſſet pecuniā. ſꝫ an poſſeſſor priꝰ diſcu tiatur diſtinguendū eſt. aut ſubſtitutꝰ hꝫ onera ſua ⁊ nō dꝫ diſcuti poſſeſſor. aut nō habet: ⁊ tūc dꝫ diſcuti: vt. l. ſi quis pecuniā. ⁊ ibi no. ⁊. l. ſi nō ſolus.§. fi. sͣ. e. ⁊ dixi ī precedēti articulo. ⁊ dico etiā ꝙ qn̄ ſubſtitutꝰ ſolus te­netur priꝰ debēt ſolui legata relicta ab īſtituto: vt. d. l. iul. sͣ. e. ⁊ idē videt̉ dicendū de legatario qui erat graue tus fideicōmiſſo: vt ſi procurat vt omittatur ex teſtō et veniat ab inte. ad eum teneat̉ hoc edicto ſicut ſubſtitu tus: vt. sͣ. e. l. ſi quis pecuniam.§. ꝙͣꝙͣ. ⁊ hoc de tertio. Circa quartū quādo omittit contra tabū. vt habeat ex teſtō: vt. sͣ. eo. l. qꝛ auteꝫ.§. pe. quod examina: vt ibi. Quero ꝗd ſi omiſit ex inſtōne vel ſubſtitutiōe: vt ha beat iure accreſcendi ẜm ea que dixi in. l. ſi tu ex parte. sͣ. ti. ij. Uidet̉ ꝙ nō poſſit habere locū hoc edictū: qꝛ intereſt cū portio caduca accreſcat cū onere ſuo: vt. l. i. .§. pro ſcd̓o. ⁊.§. in nouiſſimo. C. de cad. tol. Sed certe īmo pōt intereſſe ꝑ ea que dicunt̉ de ꝯͣ tab. jͣ. ad. l. fal. l. .i.§. id qd̓ ex ſubſtitutiōe. ⁊.§. ſe. ⁊ vt ſic vigore huiꝰ edi cti ſoluant̉: ac ſi ex inſtitutione adiuiſſent: vt. l. qꝛ aute­in prin. ⁊ idē vr̄ dicendū ſi omitteret̉: vt alius hēat iure accreſ. Quero quid ſi omittat primꝰ legitimꝰ: vt ue­niat ad ſequentē legitimū. Certe hoc fieri pōt in neceꝫ legatorū: ut. l. i.§. fi. de leg. iij. ⁊ ideo oīa que dicta ſunt qn̄ omittit inſtitutuſ: vt veniat ad legitimū poſſent hic dici eadē ratione. Quero ꝗd ſi veniēs ab inte. vt filiꝰ omiſit ex illo capite ⁊ venire vult: vt legitimus: qd̓ fieri pōt: vt. l. i.§. quibꝰ. de ſucce. edic. Rn̄. locuꝫ eē huic edi cto ea rōne ſi hoc eēt factum in necē legatorum: vtpu­ta ſi erant relicta noīatim ab vno capite. alias gradu. ⁊ ip̄e repudiauit ab illo ⁊ adiuit ex ſequēti. Quero ꝗd de filio preterito qui pōt adire per ẜm tab. vt. l. filio de iniuſ. rup. ⁊ ir. teſ. an ſi adeat ab inte. teneat̉ hoc edicto Rn̄. nō. iuſtam enim cauſaꝫ habuit: vt. sͣ. e. l. exculatus quod intellige ſi nihil fuit ſibi relictū iure inſtōnis: als ſecus hodie: vt ibi dixi. Quero cū per iſtud edictuꝫ cōſeruent̉ legata ⁊ fideicōmiſſa a vniuerſalia ⁊ particū laria: vt ꝑ totū ti. ⁊ sͣ. e. l. ſi ſeruū.§. i. inſtōnes vero di recte nō conſeruant̉: vt. l. ſi in teſtō. sͣ. eo. Quid erit de tab. pu. Rn̄. ille cōſeruabunt̉. tex eſt no. in. l. ij.§. plane .sͣ. de vul. ⁊ pu. facit. l. naꝫ qd̓.§. ſi quis ꝯpulſus. ad tre. eadē rōne dico conſeruari tutelarum dationes ſicut et conſeruant̉ per aucͣ. ex cā: vt in aucͣ. vt cū de ap. cog.§ ſināt hec obſeruata nō fuerint. ⁊ hic ſit finis huius du­ſtinctionis. De ſenatuſcōſulto ſyllaniano ⁊ claudiano quoꝝ te ſtamenta nō aperiantur. ℟ica.