Seite
toriuꝫ ignorantes. Et in cōcilio baſiliēſi in ſeſ­ſione. xx. additus ē quartus modus vltra tres cōmunes notorietatis. ſcꝫ qn̄ ſacerdos ml̓ierē de incontinentia ſuſpectā ⁊ infamatam tenet. ⁊ ꝑ ſuum ſuꝑiorem admonitus ip̄am cuꝫ effectu n̄ dimittit. vt in decre. qd̓ incipit. q̄cūqꝫ clericꝰ. in qͦ et notorij cōcubinarij a ꝑceptione fructuuꝫ oīm bn̄ficioꝝ ſuoꝝ triū menſiū ſpatio ip̄o fct̄o ſuſpēdunt̉. qͦs fructꝰ ſuꝑior ꝯuertat in fabricaꝫ vel in aliam euidentem vtilitatem eccl̓aꝝ. ex ꝙ bꝰ iſti fructus ꝑcipiunt̉. ⁊ niſi monitꝰ cōcubina dimittat aūt aliā n̄ reſumat: oībꝰ bn̄ficijs pͥuet̉ Et nota ꝙ moderni ponunt nouē genera ꝓba­tionum. q̄ in iure formal̓r differunt. vt ſunt ar­gumentum. p̄ſumptio. iudicium. fama. rumor. occultū pene. occultū omnino. manifeſtū. ⁊ no­torium. Un̄ argumentū eſt ratio rei dubie faci­ens fidem. de here. cū ex iniuncto. de ver. ſig. c. forus. Preſumptio eſt quoddam mediū intelle­ctuale veritatis eliciende ex circūſtātijs inſur­gens. de p̄ſūp. Ex ſtudijs. d̓ illa que ſit iuris tm̄ ⁊ q̄ iuris ⁊ de iure. no. in. c. is ꝗ fidem. de ſpon. vbi glo. no. de quintuplici p̄ſumptōe. Iudiciuꝫ eſt mediū intellectuale ex aliqͣ ſingulari circun­ſtantia inſurgens. C. ⁊. ff. de rei ven. l. iudicia Fama eſt ille ſe dignitatis ſtatus vita ⁊ moribꝰ ꝯprobatus. Hoc veꝝ de fama hoīs. Sic̄ infa­mia eſt leſe dignitatis ſtatꝰ vita ⁊ moribꝰ repro­batus. Sꝫ fama de aliqͦ negotio. ē medium ve­ritatis eliciende ⁊ ꝯmunis ⁊ clamoroſa inſinua tio: inſurgens apud totam vel maiorem ꝑtem ppl̓i. ex incerto auctore ꝓueniens. Rumor ē ꝑ­ticularis inſinuatio clamoroſa ab incerto au­tore ꝯſurgens. Pene occultum qd̓ ꝓbari pt̄ ſed difficil̓r. Occultum omnino ē qd̓ nullatenꝰ ꝓ­bari pt̄. Et ſubijcit̉ iudicio d̓ino. d̓ ſimo. ſic̄. vj. q. j. Si omnia. Manifeſtum dr̄ qd̓ defacili ꝓ­bari pt̄. ⁊ notorium. sͣ. deſcpͥtum ē. De qͦ etiam dat̉ exemplum de ſtatua ⁊ ꝑcuſſione. vt no. ī. c. ſuꝑ eo. de teſti. cogen. ⁊ in. l. ciues. C. de appel­Nouatio ē pͥoris debiti a pͥoris obligatōis ꝑti­bus hͦ volētibꝰ exp̄ſſe in aliam obligatōꝫ trāſſu ſio vel tranſactō. v̓. gͣ. Debui tibi centum aure os ſub ꝯditōne ſi nauis venerit ex aſia. placuit int̓ nos nouare obligatōꝫ. vt illud qd̓ debui ti­bi ſub ꝯditōne. pure ⁊ ſine ꝯditōne debeam. hec eſt nouatio ita ꝙ pͥor obligato ꝯditōnalis trāſit in poſteriorem puram ꝑ nouatōꝫ. Eodē modo pone exempla in ſimilibꝰ vt. ff. de noua. ⁊. C. e. ti. ꝑ to. Nouale ē terra p̄ſciſa al̓s p̄termiſſa q̄ ꝑ annuꝫ ceſſat. Alij dicunt ꝙ ex ſilua q̄ arboribꝰ extirpa tis ad cultum redigit̉ fieri. nouale dicat̉. Et vtͣ. qꝫ illaꝝ interpretationum colligit̉ ex legibꝰ ci­uilibꝰ. Sꝫ apud notarios romani pontificis no uus vſus obtinuit. ꝙ nouale etiam dr̄ ager de nouo ad agriculturam redactꝰ. de qͦ non extat memoria ꝙ aliqn̄ cultꝰ erat. vt in. c. ꝗd ꝑ noua­le. de v̓. ſig. vbi de hoc. Nouum opꝰ facit. q̄ aūt edificando aūt deſtruē­do aūt foueam faciendo. p̄ſtinam faciem oꝑis ī­mutat. Secus ſi vetus reficiat vel incrementū imponat. qꝛ tunc non videt̉ nouum opꝰ face̓. ff. eo. ti. l. j.§. nouū ⁊.§. ſi ꝗs edificium. Noui oꝑis nūciatio ẜm Hoſ. eſt ille qͥ de nouo edificat in p̄ iudiciuꝫ alteriꝰ facta legal̓r. l. j. ff. de no. ope. nūc. ⁊ ꝑtinet ad ea tm̄ q̄ ſunt ſolo cō iuncta. vt in. l. p̄alle. Fit at triplicit̓. Primo ſo­lo v̓bo. dicendo. nūcio nouum opꝰ. ⁊ hͦ in loco edificij ip̄o dn̄o noui oꝑis. Scd̓o ꝑ iactuꝫ lapi­dis vel lapilli. Tercio ꝑ iudicis ꝓhibitōꝫ. Pri mo modo nūcians ꝑdit poſſeſſionem ⁊ facit ad­uerſarium poſſeſſorem. v̓. gͣ. Uoluiſti domū edi ficare in fundum meum ⁊ nūciaui tibi ꝙ nō fa­ceres. dicendo nouum opꝰ nuncio.i. ꝓhibeo. nū cians v̓o ſecūdo ⁊ tercio mō. retinet poſſeſſione ẜm Bern. in. c. Ex ꝑte. de v̓. ſig. Nouum opus nunciare. eſt ꝓhibe̓ ne edificiuꝫ fiat. vt qn̄ nuncio tibi ne edifices in fundo meo vel ꝑ iactum lapilli pn̄tibꝰ teſtibꝰ. Hec nūciatō habꝫ talem effectum. ꝙ ſi edifices ibi. ſpreta nū ciatione mea. abſqꝫ hͦ ꝙ caueas de oꝑe demoliē do ſeu deſtruendo. ſi te apparuerit iniuſte edifi­care. quicꝙͣ poſtea edificaueris ſiue iuſte ſiue iniuſte totum debebit deſtrui. vt. l. j. p̄al.§. op nouum ⁊.§. nunciamꝰ. Et ſi aliꝗd in publico fi at omnes ciues opus nouū nunciare pn̄t. Naꝫ reipublice int̓eſt ꝙͣ plurimos ad defendenduꝫ ſuam cām admitte. l. iij. in fi. ff. de no. oꝑ. nunc. Et dr̄ in.§. opus nouum p̄al. ꝙ hoc dictum nō ꝯplectit̉ oīa oꝑa. vt. sͣ. de int̓dic. Noxa dr̄ id qd̓ nocet vel nocuit. vt ẜuus ⁊ cer­uus aūt aliud animal nocens. vt. ff. de nox. ac. in rubri. Noxia dr̄ ip̄m delictum maleficium vel dam­num datum. Unde. Noxia delictum delinq̄ns noxa vocat̉. vt inſti. de nox. ac. in glo. Nullatenꝰ vide in cle. vnica de ſeq̄ſi. in glo. ꝑ ordinarium. Nullitatis ſnīe ſūt multi modi. vt no. Io. an. d̓ re iudi. c. j. vbi remittit ad ſpe. de ſen. ꝓba.§. iuſta. Et ſnīa nulla non meret̉ hr̄e nomen ſe. de re iudi. c. fi. li. vj. ff. e. ti. l. iiij.§. ꝯdemnatum Et ē glo. fi. in cle. vnica deſeq̄ſtra. p̄alle. Numerata pecunia duobꝰ modis dr̄. Uno mō reſpectu creditoris. ꝙ ꝓprie dr̄ numerare pecu­nias debitori vt ſibi reddat̉. Alio modo reſpe­ctu debitoris ꝙ ꝓprie dr̄ ſoluere creditori. ⁊ im­ꝓprie dr̄ numerare cum ſoluit qd̓ debet. Datur at exceptio non numerate pecunie a creditore