Seite
ter ſeu de equitate ſibi debetur. Sed ibi legatur mihi ⁊ illi qui non eſt in reꝝ natura nec eſſe ſpe ratur. admittor ego ad totum. l. Si duobꝰ pre alle.§. fi. ff. de le. j. Ratio quia pars coniuncta omnino deficit. Idem ergo in omni caſu in quo pars totaliter deficit. vel quia coniunctus mori tur ante teſtatorem vel relictum eſt poſtumo ꝙ naſcitur abortiuus. vel ſi coniunctus repudiat quia tunc pars coniuncti omnino deficit. ⁊ id̓o ꝓpter coniunctionem alteri parti accreſcit. licet de conſuetudine quarundam partium vt fran­cie coniunctio non ſignificat ius accreſcendi. Ideo quantumcunqꝫ deficit pars vniꝰ alter tm̄ ad partem admittit̉ ſcꝫ ſibi relictam. Signifi­cat ergo non admitti ad partem ipſum coniun­ctum ad partem tm̄ vel ad totum admittendum prout hoc quodlibet medium probabile decla­rat. Nolle ⁊ non velle differunt. quia nolo impor­tat preciſe reſiſtentiaꝫ contemptum ⁊ omnimo­dam contradictionem vel repudiationem. ⁊ nō ſolum abſentiaꝫ voluntatis. Sed non volo tm̄ aliqualem ⁊ non omnimodaꝫ importat contra­dictionem. vt no. Io. an. de offi. dele. c. pruden­tiam.§. Sexta. ſuꝑ. v̓. nō velit. Et quandoqꝫ ca pitur nolo. vt etiam non importat p̄ciſe reſiſten­tiam pro non volo. vt in. c. finem litibꝰ. de do. ⁊ contu. ibi nolit aut nequeat ẜm Io. an. ⁊ ſequit̉ vinc. Similiter dormiens non vult legere tunc ⁊ tamen exp̄ſſe ſe legere nō negat. vt no. de ſpō. .c. ij. Et dictio nolle componitur de non velle. Alij tamen talem ponunt differentiaꝫ dicentes ꝙ non velle ſignificat priuatiue. id eſt non eſſe voluntatem ſeu motum voluntatis. Sed nolle ſignificat poſitiue. id eſt eſſe motum non fieri vl̓ non obtinere illud de quo querit̉. Et per hoc dicunt doctores. ꝙ ſi heres deliberando de ade­undo dicit ſe non velle adire. Hec verba non ſi­gnificant repudiationem. quia non velle adire. eſt non habere motum animi ad adeundū. non autem per hoc ſequitur ꝙ repudiet. ſecus ſi di­cat. Nolo adire quia ſenſus eſt. ꝙ habet motuꝫ animi ad non habendam hereditatem. ⁊ ideo ſi gnificat repudiationem. fa. l. filij.§. j. ff. ad ter­tu. ꝓpter hoc dicit lex. ꝙ inter velle ⁊ nolle eſt medium. ſcꝫ non velle ⁊ non nolle. l. j.§. ſcienti­am. ff. de tribu. ac. Et hoc de ꝓprio ſignificato verbi. ſed ex circunſtantijs poſſunt recipi alia ſi gnificata. Nota eſt idem qd̓ infamia. Notare quandoqꝫ eſt reprehendere. c. fi. de ſor­tile. quandoqꝫ infamare. c. Accedens de pur­ga. cano. quandoqꝫ conſiderare. c. Cum olim. ij. de offi. dele. Notariꝰ eſt publica ꝑſona. quia eius officium ad publicam vtilitatem inuentum eſt. Et dicit̉ a notando. quod eſt negocia hominis publice ⁊ autentice in publicam ⁊ autenticam formam redigere. Et idem dicitur ſcriba a ſcribendo ⁊ tabellio ſeu tabellarius a tabula. Require ſupͣ locis ſuis. Nochus dicit̉ illegittimus ⁊ ꝓprie de adulterio natus. ſicut dicitur nocha febris que affligit vt quartana. non tamen eſt vera quartana. vt no­tat glo. in.§. ꝑſone vero. in fine. c. niſi cum pri­dem de renunci. Etiam dr̄ a nota.i. infamia ꝙ talis infamiam incurrit. Notorium eſt triplex. quoddam eſt notorium preſumptionis. ſcꝫ quod eſt de euidentia iuris vehementis preſumptum. vt paternitas. filiatō vbi non reqͥrit̉ alia ꝓbatio. c. quoniam de filijs p̄ſbi. Nam hͦ ꝙ ꝗs ſit alicuiꝰ filius. non pt̄ vere ꝓbari. l. lucius. ff. de ꝯdi. ⁊ demon. Unde filiꝰ eſt quem nuptie demonſtrant. ff. de in ius vo. l. quia ſemper in fi. Nam ſi vir ⁊ vxor aliquem ī­fantem nutriunt. ⁊ dicunt eum filium eoꝝ eſſe tunc p̄ſumit̉ eoꝝ filius. Eſt ergo notorium pre­ſumptionis euidentia rei euidenter a iure pre ſumpta. Aliud eſt notorium iuris ⁊ eſt clara iu­dicialis confeſſio. inconuincibilis ꝓbatio. ⁊ in retractibilis diffinitio. de quo ſcꝫ notorio quis damnatus eſt vel in iure confeſſus. Et ſic illud eſt duplex. videlicet ꝑ confeſſionem factam in iure. ⁊ ꝑ ſententiā iudicis. vt in. c. veſtra. de co­ha. cle. ⁊ muli. Tercium eſt notorium facti ſcꝫ quod commiſſum vel factum non dubitat̉ a po­pulo vel maiori populi parte. ⁊ ꝑ euidentiaꝫ rei nulla poteſt tergiuerſatōne celari. Nec oportet ꝙ omnis circūſtantie facti ſint note. vt. c. vlti. de coha. cle. ⁊ muli. c. cum dilectus. de pur. ca. in fi. ij. q. j. manifeſta. ⁊. c. ſe. Et illud notorium eſt triplex ẜm triplicem diſtinctionem facti. Quoddam eſt facti permanentis ⁊ continui. vt ꝙ deus ſolis ſtat in palatio papinenſi conti­ne. c. Dilecto. de appel. ⁊ illud non indiget ꝓ­batione. Aliud eſt facti tranſeuntis vt ꝙ qui­dam in publico palatio occiditur coram popu­lo. Tercium eſt notorium facti interpolati. vt quia vſurarius vna die tenet menſam parataꝫ alia non. Et illud ſic deſcribitur. eſt quoddam intellectuale ⁊ notum. ſic ꝙ non poteſt aliqua tergiuerſatione celari. vt ꝙ preſbiter cognoſcat concubinam cum qua habet animalia gradi­entia circa focum panem poſcentia. De hoc ple­nius no. per docto. in. c. veſtra preallega. vbi tractatur materia notorij. que eſt adeo intrica­ta ꝙ dicit Io. de ligna. ⁊ dominius Antho. de būt. ꝙ multi loquuntur de notorio quid ſit no­