Seite
De legatis primo. aliorum. Non ob. ſi dicas ꝙ pōt deberi ab alio illo non adeunte: quia hoc non erit ẜꝫ ꝙ tſtator uoluit: ſed ex. l. diſpoſitione que facit portionē deficientem accreſcere cum onere ſuo: ⁊ ex hoc ſequitur ꝙ ceſſat obiectio que fieri poſſꝫ ad hāc .l. de titulo ſi quis omiſſa cā teſtamenti. lꝫ enim legata poſſint debere ex illo titulo hereditate ēt repudiata ex teſtamento: tamen tunc non debe retur ẜm ꝙ teſtator uoluit: ſed ex illius edicti di ſpoſitione. ſecus dicerem ſi in teſtamēto eſſꝫ illa clauſulaª ſi non ualet iure teſtamenti ualeat iure codicillorum: tamen tunc hͨ uerba appoſita ꝗſ quis mihi heres erit faciūt legatū cōditionale: ꝗa nō īeſt tacite. pn̄t enī deberi illa legata ab in­teſtato ex uolūtate teſtatoris expreſſa in teſtō. Op. sͣ. de lib. ⁊ poſth. l. iii.§. ſi filius. ubi ſi ex heredatio fiat ꝑ hͨ ꝟba ꝗſꝗs mihi heres erit ⁊cͣ. non ualet: lꝫ conditio tacite ītelligit̉: ut. l. filium .§. cū exheredatio. jͣ. de ꝯͣ ta. Dy. dixit hͨ duo ꝟba ꝑ que ſe uult expedire de oībus ꝯtrariis ex preſſio eorū que tacite īſunt nihil oꝑatur: ut hic ubicūqꝫ reperias contrarium eſt caſus ſpālis: ut .l. ſi in diem.§. ſeruo. de condi. ⁊ demō. ſed per hoc nō rn̄detur ad cōtrariuꝫ. tu dic ẜm Pe. ꝙ ibi exprimit̉ ꝑ aliū modū ꝙͣ ꝑ eū ꝗ tacite ineſt. Declaro exheredatio habet ante aditā heredi­tatē vnū effectū: ꝗa heres īſtitutus n̄ īpedit̉ adi re ꝓpter filiū exheredatuꝫ: ⁊ poſt aditā heredi tatē cōſequetur alios effectus de quibus loquit̉ .d. l. filium.§. ſed cum exheredatio de cōtra ta. Sed quādo teſtator dicit ꝗſꝗs mihi heres erit filiū meū exheredo: apparet ꝙ ante aditā here­ditatē filius nō ē exheredatus: ſed reꝑitur p̄teri tus: ⁊ ſic aditioneꝫ īpedit. alio ergo mō teſtator exp̄ſſit ꝙͣ īeſſet tacite. ita loquit̉.§. ſi filiꝰ. Op po. de. l. ſi ita.§. illi ſi uolet. jͣ. eo. Rn̄. ibi nō īerat tacite. nā legatarius poterat habere legatū etiā ſi nō uelit: utputa ſi ignoret: ut. l. cum pater.§. ſurdo. jͣ. ti. i. Iſta ergo cōditio lego tibi ſi uoles n̄ īerat tacite: merito aliꝗd oꝑat̉. Quero utꝝ teſtator poſſit facere ꝙ talis cōditio q̄ tacite īeſt ſit cōditio ⁊ ſuſpēdat. Rn̄. ꝙ ſic. caſus ē ī. l. in cō ditionibus§. i. jͣ. de cōdi. ⁊ demō. Et aduerte ꝗa glo. hͨ exponit ſi ꝓ ꝗa: ut dixi. sͣ. tn̄ tex. uidet̉ ibi exponere ſi pro quādo. ⁊ quelibet expoſitio pōt tolerari. Op. ꝙ tacita cōditio ſuſpendat ſicut pura: ut. l. itē ꝗa. sͣ. de pac. dic ut ibi: ⁊ hoc ſufficit circa expreſſionē cōditionis que ineſt ta­cite. Quero utrū exp̄ſſio eorū q̄ tacite inſūt ꝑ modū diſpoſitiōis aliꝗd oꝑet̉. Tex. videt̉ ꝙ n̄ in. l. ſi arrogator. sͣ. de adop. ⁊ ibi Pe. tāgit me lius iſtā materiā ꝙͣ tāgit̉ alibi. Sed ad hoc op. .jͣ. e. l. talis ſcriptura. Sol. ibi exprimit̉ illud qd̓ tacite ineſt ex uoluntate. ſed in. l. ſi arrogator. ta cite inerat de neceſſitate. Op. de. l. fi. de īſti. ⁊ ſubſti. cōiuncta. l. p̄cibus. C. de īpu. ⁊ ali. ſubſti. vbi exp̄ſſio pupillaris ſubſtitutiōis q̄ tacite ineſt aliquid oꝑatur. qm̄ expreſſa mr̄em excludit: ta­cita nō. Rn̄. tacita pupillaris īeſt ex uoluntate defuncti p̄ſumpta: ut. l. iā hoc iure. de uul. ⁊ pu­pil. ⁊ iō ꝓpter exp̄ſſū ceſſat tacitū: quia iaꝫ tacite nō īeſt de neceſſitate: ⁊ ſic aliꝗd oꝑat̉. ſecus ſi ī eſſet tacite ex neceſſitate: ut hac. l. Itē opp. jͣ. ad. l. fal. l. titia. Pe. laborat multū in ſol. huius ꝯͣrii. tu dic ꝙ. l. titia nihil facit ad ꝓpoſitū: ꝗa ſi­cut an̄qͣ exprimeretur poterat detrahi fal. ita ⁊ poſt exp̄ſſionē: ſed uolūtas exp̄ſſa hoc oꝑat̉: ut illud qd̓ nō erat uolūtas: mō ſit uoluntas: ⁊ ſic ante ꝑ̄miſſionē falcidie inerat tacite ꝯͣ uoluntatē nūc expͥmit̉ ꝑ aliū modū.ſ. ꝙ detrahat̉ ẜm uolū tatē defuncti: ⁊ iō aliꝗd oꝑat̉. Op. jͣ. ſi pen. a Clauſula ADDE ẜm alexā. ꝙ ra. pha. cu. dic̄ ꝙ n̄ inuenit doct. repro­bātē bar. tn̄ ip̄e aliqualit̓ ſpugnat: ut hͦ ꝑ ip̄ꝫ alex. ap. mors īterue. l. i. Rn̄det ut ibi. dico publica­tio bonorū uenit ad ſnīam capitalē acceſſorie: ⁊ ideo ſi acceſſorie exprimat̉ in ſnīa nihil oꝑat̉: ſꝫ ſi ī ſnīa expͥmeret̉ principaliter tūc aliꝗd oꝑatur ꝗa expͥmitur aliter ꝙͣ tacite īſit. ita loquit̉ ibi. cō­dēnauit enī capitaliter ⁊ publicauit bona ꝑ di­ctionem: ⁊ que hꝫ principaliter ⁊ ꝑ ſe unire. ſecꝰ ſi dixiſſet cū: ꝗa dictio cū habet acceſſoriꝰ vnire ut. l. i. ī fi. cū. l. ſe. de pecu. lega. Et hec materia pōt induci ad duas. q. Primo certū ē ꝙ ſi dies exprimit̉ ab arbitro expreſſe nō pōt purgari mō ra. ſecus ſi nō exprimat̉ ſed a lege ītelligat̉: ut. l. ſi cum dies.§. fi. cū. l. ſe. ⁊. l. celſus. de arbi. Mō pone ꝙ arbiter cōdēnādo exp̄ſſit diē que tacite inerat a lege. utrū poſt diē poterit purgari mo­ra. Quidā ꝙ ſic. ꝑ. l. cū tale.§. meuie. de cōdi. ⁊ de. ubi exp̄ſſio tꝑis mortis nil oꝑat̉: ꝗa tatite in eſt: ⁊ hoc uidet̉ tenere gl. ī. l. iiii.§. ſi ꝗs ꝯdēnatꝰ de re iudi. Pe. ꝯͣ. ꝗa arbiter qn̄ exp̄ſſit ille ꝗ nō paruit offendit legē ⁊ eius miniſtrū: ſicut qn̄ ex­preſſiſſꝫ aliud tp̄s ꝙͣ qd̓ tacite īerat. Et hͨ placꝫ ꝗa tp̄s qͣttuor mēſium īeſt tacite nō tāꝙͣ preſu­matur iudicē ſic uoluiſſe: ſed ex īdulgētia legis: ut. l. ſi cū multi.§. i. de compenſa. ⁊ ideo ſi arbi­ter exprimit declarat uolūtatem ſuā: nō exp̄mit ꝑ eū modum ꝗ tacite īerat: ut. l. titia. ad. l. fal. ⁊ modo declaraui. sͣ. Preterea tale tp̄s īerat tacite: nō de neceſſitate ſed de uoluntace: ꝗa ar­biter poterat aliū diē ſtatuere. ſiue enim eqͣ ſiue iniqua ⁊cͣ. ut. l. diem.§. ſtari. de arbi. ergo eiꝰ ex­p̄ſſio aliꝗd oꝑat̉: ut. l. talis ſcriptura. jͣ. e. ⁊ sͣ. di­xi. Nō ob.§. meuie: ꝗa tp̄s illud īerat tacite ī cō ditione reprobata. Et eodē mō reprobat̉ ſi expͥ mat̉. ſed ī. q. nr̄a exp̄ſſe ⁊ tacite erat licitū. Non ob. glo.§. ſi quis cōdēnatus: ꝗa loquit̉ ī iudice ꝗ hꝫ neceſſe illud tp̄s ſtatuere. ſed arbiter hͦ fac̄ uolūtarie: unde ibi ineſt ex neceſſitate. Scd̓o facit ad aliā. q. ᶜ illa dr̄ iuſta hr̄ditas q̄ obuēit ab īteſ. ut. l. iii.§. de illo. ꝓ ſoc. pōe ergo ꝙ facta eſt ſocietas ſi qua iuſta hereditas obuenerit ſit cō­munis. cōtingit ꝙ ille cui ſuccedebā ab īteſt. me īſtituit: an talis hereditas cōicabit̉: quidā ꝙ ſic. in legitima que debebatur ex neceſſitate. in alia uero ſecus. ar. d. l. ſi arrogator. Pe. ꝯͣ īmo ꝙ to ta cōicabit̉: ꝗa tacite tota debebat̉ ex p̄ſumpta uolūtate defuncti: ut. l. conficiūtur. in prin. sͣ. ti. .i. ergo ſi exprimitur nil operatur: ꝗa īter tacitū ⁊ exp̄ſſum non eſt differētia: ut. l. cū quid. ſi cer. pet. qd̓ puto uerū: ut patebit ex diſtīctione quaꝫ ſtatiꝫ dabo. Vt de iſta materia liqueat: dic bre uiter ꝙ quādo expͥmit̉ illud qd̓ tacite īeſt: aut ꝑ modū cōditiōis: aut ꝑ modū diſpōnis. Prīo caſu aūt expͥmitur ꝑ eū modū ꝑ quē tacite ineſt ⁊ nil oꝑatur: ut hac. l. cū ſimilibꝰ. Dico aūt taci­te ineſſe qn̄ diſpoſitio n̄ pōt ſortiri effectū aliter ꝙͣ ex diſpoſitione illa: etiā ſi aliūde poſſet ſortiri effectū: nō tn̄ ex diſpoſitiōe teſtatoris uel alteriꝰ diſponētis: ut ſupra ꝓbatū ē. ſi ꝟo expͥmit̉ ꝑ ali­um modū tūc operatur: ut. jͣ. e. l. ſi ita legatꝰ.§. illi ſi uolet: ⁊. l. iii.§. filius de lib. ⁊ poſth. Secun do caſu qn̄ ineſt tacite ꝑ modū diſpōnis. aut in­eſt tacite ex neceſſitate ꝯͣ uolūtatē exprimentis: aut p̄ter uolūtatē: aut ẜm uolūtatē lꝫ tacitā. pri­mo caſu ſi exprimat̉ nil operat̉ in p̄iudiciū eius in cuius fauorem tacite inerat: ut. l. ſi arrogator de adop. ſed in eiꝰ fauorē ſic: ut. l. titia. ad. l. fal. ſic pōt ītelligi. l. iiii.§. ſiquis cōdēnatus. de re iu di. Secūdo caſu qn̄ ineſt tacite p̄ter uolūtatem tūc operatur: ut āmodo illud tacitum ceſſet: vt .l. talis ſcriptura. jͣ. eo. ⁊ qd̓ dixi. sͣ. in. q. arbitri. Tertio caſu talis exp̄ſſio nil oꝑatur: ut. l. cū ꝗd. b Placet ADDE ut refert alexā. ꝙ opi. ꝯͣriaꝫ tenet Ia. de are. andre. d̓ piſis ⁊ bal. h̓ ⁊ bal. ī repe. .l. ⁊ poſt treſ .sͣ. ſiꝗs cau­tionibꝰ. āg. ī .l. iiij.§. ſiꝗs cōdēnatꝰ. j. de re iu. bal. ī. l. ſi arroga tor. sͣ. d̓ ado ptionibꝰ āg. ī. l. ſi īſulā de ver. ob. ſaly. i. l. ſi pacto qͥ penā. sͣ. d̓ pa ctiſ ⁊ cū iſtiſ alex. et tran­ſit. c Ad. qō. ADDE φ cū deciſione bar. ī hac. q. cōiter trāſe­unt doct. ut refert alex. ⁊ ultra alex. b an expreſſio eiꝰ ꝙ tacite ī eſt aliꝗd oꝑe tur uid ī pul chro caſu bal. cōfi. cix. xix. iij. libro.