Seite
De annu. lega. ꝙ non: ut. l. tutor.§. lucius. sͣ. de vſuris. ⁊. l. pla­ne. sͣ. fami. herciſ. ſed in contrarium eſt. l. placuit C. de colla. fun. pa. li. xi. vbi poteſt ſoluere parti culariter: dum tamen in tribus ſolutionibus cō­pleat ſolutionem vnius anni. vel potes dicere ꝙ ille caſus eſt ſpecialis vt no. per glo. sͣ. ſi cer. pet. .l. quidam eſtimauerunt: ⁊ ſic particulariter non poteſt ſoluere. Bar. Eruus poſt decem Legatum annuum relicto ſeruo a domi nō debetur tempore ſeruitutis ⁊ libertatis. h. d. Dicitur hic ꝙ interim cogitur preſtare alimē ta. Contra. C. de le. l. ſeruus. Glo. huius timore intelligit duobus modis. primo ꝙ cogitur offi­cio iudicis quod eſt ſpeciale fauore alimentorū: ut. l. ſeruos. jͣ. de ali. ⁊ ci. leg. ⁊. l. ſi in metallū. de his que pro nō ſcriptis. Et hec eſt veriſſima lec. Alio modo intelligitur. jͣ. de verbo. obli. l. huiuſ modi. ⁊. l. lecta. in fi. sͣ. ſi cer. pet. Vult dicere ꝙ ſeruus exiſtēs ẜuus non aget cōtra dn̄m: vt in cō trarijs. Sꝫ poſtea factus liber agit etiā pro pre­terito tēpore: vt. l. huiuſmodi. de ꝟ. ob. ⁊. l. lecta. ſi certū pe̓. Hec ſo. nō placet quia text. dicit inte­rim ⁊ ſic agit dū ē ſeruus. quare teneo primā. ſo. Sed ſcd̓a lect. eēt vera in ſe ponendo legatū an­nuū eſſe factū in cauſa alimentorū quod ī dubio preſumitur cū ſeruus nil hꝫ. Sed ſi poneremus legatū eſſe factum in aliam cauſam ꝙͣ in cauſam alimentorū tunc cū legatū annuū quolibet āno cedat ⁊ tempore quo eſſet ſeruus reperiretur nō capax non valeret: vt. sͣ. e. l. cuꝫ in annos. niſi po neremus ſic legatum eſſe factum ꝙ voluerit te­ſtator differre in tempus libertatis: ut. d. l. huiuſ modi. ⁊. l. lecta in fi. sͣ. ſi cer. pe. Quero an ſer uus poſſit conſtituere procuratorem ad peten­dum illud legatum. Dixi. jͣ. de ali. ⁊ ci. le. l. ſeruos ⁊ eſt caſus. sͣ. de procu. l. ſeruum quoqꝫ. in prin. ⁊ hanc qōneꝫ vidi de facto in quodā monacho. Ex. l. ſequenti. Dictio quoad uel donec an habeat vim repe titionis. Egatum eſt ita. Le­gatū donec nubat intelligitur annuum. h. d. iſta. l. Op. ꝙ debeat intelligi in dubio quod eſt minimum: ut. l. apud iul.§. ſeio. sͣ. de le. i. ⁊. l. ſi ita. e. ti. ⁊ ſic ſit vnum legatum non plura. Hu­ius timore dicunt quidam ꝙ vnum legatum eſt ⁊ quod dicit ꝙ debetur ſingulis annis exponit̉ .ſ. aliquid ꝙͣtitatis. Iſta opi. eſt contra iſtū tex. dicit enim id legatum ⁊cͣ. non dicit aliquid illius legati nec dicit ſolui ſed d̓beri. Quare dic ꝙ hͦ eſt ſpeciale fauore dotis: ⁊ idem eſſet fauore ali­mentorum vel in aliam cauſam ſimilem: ut dixi. .sͣ. e. l. ſi cui annuum: ⁊ per hoc habeat pinguio­rem dotem ⁊ facilius nubet per. l. i. sͣ. ſolu. matr. Quero quid in contractibus ⁊ in alijs diſpo­ſitionibus. Uidetur quod ideꝫ. vnde nō ſit hoc ſpeciale: ut. l. ſi cum in annos. sͣ. qui. mo. vſufru. amit. ⁊ videtur tex. in. l. pe. sͣ. de excu. tu. ⁊. l. euꝫ qui.§. qui ita. jͣ. de verbo. obliga. Pe. videt̉ dice re ꝙ aliud ſit in contractibus ⁊ ita pertranſit. Ego dicerem ſic quandoqꝫ in obligatione ve­nit aliquid quod habet cauſam ſucceſſiuam vt vſufructuſ tutela ⁊ ſimilia: ⁊ iſto caſu fateor ꝙ di ctio quoad donec ⁊ ſimilia habet vim cuiuſdaꝫ repetitionisᶜ vt. l. ſi cui annuuꝫ. in prin. ⁊. l. pe. sͣ. de exc. tuto. Si vero venit in obligatione illud quod habet cauſam momentaneam: tunc intel­ligo ſimpliciter ꝙ nō videtur facta repetitio de indig. meliuſ in rub. C. de contrahen. emp. in. x. q. ⁊ ad barto. hic adde qd̓ not. glo. pe. in. l. ii. ⁊ ibi bal. in vl. col. .C. de iure emphi. que al legat. d. l. pla cuit. videlicꝫ quando de­bet fieri ſo. canōiſ ⁊ quo modo aliꝗd per rō. in. l. ſtipulatio iſta .§. inter cer­taꝫ de verb. obliga. a Egatū. l op. ꝗd auteꝫ fi heres ſit gra uatꝰ ꝙ veſti at uiduaꝫ an ſatis ſit unū veſtimentuꝫ pro toto tem pore preſta­re. vide bal. ī .l. i. circa. ii. col. C. de fi­deicō. b Contra iſtuꝫ tex. bar. ⁊ docto. in. l. eum qui ita .sͣ. alle. viden tur indiſtin­cte intellige­re hanc. l. in omni legato ⁊ vide īmol. no. ī. l. ꝗ hoc anno. ad fi. d̓ verbo. obli. ⁊ in. l. i. de cō di. ⁊ de. idem tenet bar. et in. l. ꝗ cōcu­binaꝫ.§. vxo rem. sͣ. tit. i. ⁊ hoc forte ve rius per iſtū text. indiſtin­cte loquentē c Cuiuſdaꝫ repetitionis. no. de dictio ne quoad ⁊ donec. de ꝗ­bus etiam ꝑ bart. in. l. i. j. de cōdi. ⁊ de mon. ⁊ idem in dictione dū. in. l. ꝗ co cubinam.§. vxorem. cuꝫ glo. sͣ. ti. i. ADDE d̓ di ctiōe donec pau. de ca. cō fili. cxxxviiij. annua preſtatione ſed illius quantitatis quolibꝫ anno aliquid ſoluetur vt hic ẜm vnam lec. ⁊ hoc per rationem: quia in dubio tempus debemus ī telligere appoſituꝫ gratia debitoris: ut. l. eū qui .sͣ. e. ⁊ quia in obligatione debemus īſpicere qd̓ eſt minimum: vt. sͣ. dixi. Nō ob. l. eum qui ita.§. qui ita: quia debemus intelligere ꝙ fuit expreſ­ſuꝫ in ſtipulatione aliquod annuū vel menſtruū vt ibi no. alias ſecus vt ibi dixi. Uini. Quod deficit in fructu vnius an­ni ſuppletur ex fructibus ſequentiū annorum in annuo legato. h. d. hanc materiam pleniſſime examinaui in. l. inter ſtipulantem.§. ſacrā. jͣ. de verbo. obliga. ⁊ Cy. ponit ī. l. ſi ꝗs ar­gentū. C. de dona. tetigi. jͣ. de ali. ⁊ ci. le. l. lucius. Odicillis. Petitio legati diuiſi per tempo ra exonerationis gratia tranſmittit̉ ad heredem ⁊ adiectio temporis in dubio non re­fertur ad tempus etatis. h. d. Op. annuum le gatum finitur morte legatarij: ut. sͣ. e. l. in ſingu­los. Sol. ibi loꝗtur de legato annuo relicto ſim pliciter. hic vero de legato relicto cuꝫ prefinitio­ne certi tēporis. vnde non ſunt plura legata: ſed vnum diuiſum per tempora. Secundo op. le gatum annuum in dubio videtur intelligi in cā alimentorumᵉ: vt. l. ſi cui annuum. sͣ. e. ergo mor te finitur: ut. l. ſi cum prefinitione. in prin. jͣ. quā do. di. le. ce. ⁊. l. firmio.§. fi. e. ti. ⁊. l. iiij. jͣ. de con­di. ⁊ demon. ⁊. l. cum hi.§. modum. sͣ. de tranſa. Glo. ſol. optime illud eſt verum quando relinꝗ tur pauperi: ſed hic relinquebatur a paupere di uiti. quo caſu non preſumitur ī cauſa alimento: rum: vt no. in. l. cum hi.§. ſi in annos. sͣ. d̓ trāſac. Ex.§. ſequenti. Heres repudians hereditatem nō poteſt re­tinere officium executionis. Sticho. Nudo miniſtro recuſante le gatum recipere legatariuſ po teſt petere ante diem. hoc. d. ⁊ eſt bonus caſus. Op. ⁊ videtur ꝙ non competit cū effectu an­te diem: ut. jͣ. de condi. ⁊ demon. l. i. So. hic dieſ fuit appoſita fauore legatarij. in contrarijs ſecꝰ. Oppo. de. l. firmio.§. fin. jͣ. quando di. le. ce. So. intellige ꝙ hic debebat tenere in depoſito ita ꝙ inde nullum commodum ſentiret. Ulti mo oppo. quo ad propoſitum licet iſta ſempro nia repudiet ⁊ hereditatem non adijt poteſt re­tinere pecuniaam tanquam miniſter. quoniam ille qui non eſt heres poteſt eſſe miniſter: ut. l. ali menta. in prin. jͣ. de ali. ⁊ ci. le. cum ſi. So. quan­docunqꝫ heres inſtitutus efficitur miniſter vel executor teſtamenti: ſi repudiat hereditateꝫ nō poteſt retinere officium executiōis. caſus eſt hic ⁊.jͣ. de fideicom. li. l. lucius. quod tene menti. Icia herede. Legato in cepto ⁊ per mortem legatarij finito onus ſibi iniū­ctum extinguitur quoad omnes. h. d. ⁊ concor dat. jͣ. de ali. ⁊ ci. le. l. ſtichus.§. i. Oppo. im­mo videtur ꝙ legatum deficiēs remaneat apud heredem cum ſuo onere: ut. C. de cadu. tol.§. ꝓ ſecūdo. ⁊.§. ī nouiſſimo: ⁊. jͣ. t. i. ⁊. l. ſi ab eo. So. hic legatum cepit in perſonam legetarij ⁊ finitū eſt ẜm legati naturam ⁊ voluntateꝫ defuncti. ſed in contrarijs nunquam legatum cepit vere ⁊ eſt finitum circa cogitationem ⁊ volūtatē defuncti. Ui mareo. Legato genera li ꝑ ſpeciale nō derogatur quādo ſit ſimpliciter nō ob eandem cauſā. h. d. tex. ibi ne quid his deſijt. per hec uer d Odicit lis. iſtū tex. alle gaui tibi pro ſin. in. l. ſi cui legetur.§. i. poſt imo. de le i. e Cauſa ali mentorum. vtrum lega tum annuuꝫ ī dubio vide atur factū fa uore alimen torum: ⁊ vid̓ eum in. li ſi ſti chum.§. i. de verbo. obli. k k ij