Seite
Ae vebus dub. titur caſus eſt hic. aut dꝫ ꝯmitti aliquo nō ſuper uiuēte: ⁊ tūc cōmittit̉: qꝛ nullus ſuꝑuiuit: vt. d. l. qui duos.§. ſi maritꝰ. Itē aūt deceſſerunt ſil̓ pu­bes ⁊ īpubes: ⁊ tūc preſumeret̉ īpubes prius de ceſſiſſe: vt. l. cū pubere. cū. l. ſe. ⁊. jͣ. e. l. ꝗ duos.§. fi. sͣ. e.§. fi. aut ambo puberes: ⁊ tūc ꝓcedit pre­dicta diſtinctio. hec ſunt ꝟba dn̄i Iac. de are. cla rius recitata ꝙͣ ponat. Iſta ꝟba: vt diſtinguamꝰ deceſſerint ſil̓ pubes ⁊ īpubes: an ſil̓ plures pu­beres reprobant̉ ꝑ. l. ſed ⁊ in illo. sͣ. e. vbi deceſſit pupilluſ ⁊ ſibi ſubſtitutꝰ pubes nec preſumit pu pillū pͥus deceſſiſſe: niſi dicas ſuſtinēdo Ia. ꝙ hͨ etiā ſubſtitutꝰ erat īpubes. qd̓ diuinare eſt ⁊ con tra mentē huiꝰ. l. que h̓ nō dicit. nec alia. l. colligi tur ad hoc dicendū. Dico ergo ſic. iſtud dubiuꝫ cū pluribꝰ morientibꝰ qn̄qꝫ emanat aliquo agē te ex diſpōne hoīs inter viuos uel ultima volun­tate: ⁊ tūc nunꝙͣ alter alteri ſuꝑuixiſſe preſumit̉. nec adhibet̉ illa diſtinctio deceſſerit īpubes cuꝫ pubere: vt hac. l. ſed nec in alio fauor mr̄isª ali­quid oꝑatur: vt hac. l. qd̓ de ꝑiter ſed recurramꝰ ad ꝓpriā ſignificationē: an diſpō hoīs vel legis circa illud reꝗͥrit aliquē ſuꝑuiuere vel nō ſuꝑui­uere ẜꝫ p̄cedentē diſtinctionē. Ia. de are. nō ob. huic mēbro. sͣ. e. l. ꝗ duos in pͥn. qꝛ in. l. illa nō p̄­ſumit̉ aliꝗd ſuꝑuixiſſe. ſed ẜꝫ ꝓpriā ſignificatio­nē ꝗlꝫ deceſſit vltimus. Nō ob. sͣ. e. l. qui duos. §. fi. vbi agit̉ ex teſtō: ⁊ tn̄ preſumit̉ aliquē ſuꝑui uere: qꝛ ibi diſpō teſtī ꝯtinebat illud idē quod di ſpō. l. qd̓ apparet ex text. cū dicit cū filio pubere quē ſolo teſtō ⁊cͣ. nā inſtituit illū qui ab inteſta­to erat ſucceſſurus ⁊ nullū aliū merito eſt ideꝫ di cendū qd̓ dr̄ qn̄ agit̉ ex diſpōne legis. ſed in hac .l. ſed ⁊ in illo poſito ꝙ ſuccederet ab inteſtato ſimpl̓r: tn̄ nō ſuccederet ut neceſſarius hr̄s: ⁊ ſic teſtm̄ aliter diſponit ꝙͣ ius. vn̄ illa p̄ſumptio hic locū nō hꝫ. Si ꝟo aliquo agēte ex diſpōne legis occurrit dubietas de ꝑiter morientibꝰ: tūc lex p̄­ſumit aliquē ſuꝑuiuere cū diſtinctiōe: aut pubes cū īpubere: ⁊ preſumit̉ īpubes pͥus deceſſiſſe: vt .l. ſi mulier. jͣ. e. ⁊. l. ꝗ duos.§. fi. aut pubes cum pubere: ⁊ tūc aut ꝑſona pr̄oni eſt in medio: ⁊ ille p̄ſumit̉ deceſſiſſe ꝗ magis ſpectat ad fauorē pr̄o ni: vt. l. ꝗ duos.§. ſi cū filio. Aut ꝑſona pr̄oni n̄ ē ī medio: ⁊ tūc aūt īter ſil̓ decedētes eſt votū trāſ­mittēde hereditatis: vt qꝛ aſcēdens ſil̓ cū deſcē­dēte decedit ⁊ preſumit̉ aſcēdēs priꝰ mortuꝰ: ut .l. ꝗ duos.§. fi. sͣ. e. ⁊. l. cū pubere. jͣ. e. aut tale vo tuꝫ nō eſt: ⁊ tūc ille ſuccūbit cui incūbit onus ꝓ­bandi aliquē ſuꝑuixiſſe: vt. l. ex facto.§. ſi ꝗs aūt .jͣ. ad tre. ītelligēdo ꝓut dixi. sͣ. e. l. ꝗ duos.§. cū ī bello. ⁊ ꝓbat̉ in pͥn. huiꝰ. l. Aut alter ex fr̄ibus p̄ deceſſit: ⁊ nō p̄ſumit̉ ſuꝑuixiſſe ꝙͣtuꝫ ad ſucceſſi onem ab inteſtato: ⁊ tn̄ ſuccūbit ille cui incūbit onus ꝓbandi aliquē ſuꝑuixiſſe. ita loꝗtur. l. qui duos in fi. sͣ. e. ⁊ in his legibꝰ fauor mr̄is vel teſtī nullo mō attēdit̉: vt dixi in.§. cū in bello. ⁊.§. fi. Rō eſt: qꝛ qn̄ ꝗs agit ex diſpōne hoīs: ſi nō hꝫ ef fectuꝫ remanet diſpō iuris ẜm quē res hꝫ exitum ſuuꝫ. iō lex nō curat aliꝗd preſumere. ſed qn̄ agit̉ ex diſpōne legis: ſi lex in iſto dubio nil p̄ſumeret caſus remaneret indeciſus: qd̓ eſſe nō dꝫ. tn̄ con tra hāc diſtinctionē facit multū. l. inter ſocerū in pͥn. sͣ. de pac. do. Sꝫ rn̄deo ibi natura ꝟboruꝫ ꝓ latorū reꝗrebat filios ſuꝑuiuere. vn̄ illud qd̓ ibi dr̄ quaſi priore īpubere mortuo: dꝫ intelligi ſic: vt dicamꝰ ẜꝫ ꝓpriaꝫ ſignificationē ſtipl̓o nō ꝯmit tit̉: ſꝫ ſi ad īterp̄tationē veniemꝰ debemꝰ dicere ī puberē pͥus defunctū: ⁊ ſic īterpretatio legis cō­gruit cū ꝓpria ſignificatiōe vocabuli. vel dic ꝙ ibi ſtipl̓o cōtinebat idē qd̓ ius cōe. Ultīo dr̄ ī a q Uod d̓ pariter fauor matriſ An hec diffe rētia īter di­ſpōneꝫ hoīs ⁊ legis ſit v̓a vide imol. in .d. l. ex facto §. pe. ad tre. ADDE an pater pͥſuma tur p̄mori fi lio bald. cōſi. .ccccxxxviij. .ij. lib. ꝟ. ſed ⁊ circa legē fal. ꝙͣ ſi ſerui ſil̓ cū dn̄o deceſſe rint nō cōputant̉ in bonis eius tꝑe mortis. Cō­tra hoc vr̄ ſignificatio vocabū: qꝛ tꝑe mortis ſer ui erant defuncti: qꝛ ſil̓ cū dn̄o deceſſerūt. ℟. alid̓ eſt dicere tꝑe quo morit̉ vel quo decedit: ⁊ tūc ſi gnificat tp̄s vite. cū tn̄ eſt in actu moriēdi: vt. l. fi. de ꝯdi. īſti. ar. l. qui duos.§. i. de ma. te. Aliud ē dicere tp̄s mortis: ⁊ tūc ſignificat poſtꝙͣ mortu eſt ꝑfecte. ita dicit tex. hic ibi mortis eiꝰ tp̄s ⁊c̄. ⁊ glo. ē in. l. peculiū.§. fi. sͣ. de leg. ij. Ex. l. ſequenti. Cū relinꝗtur cognatis: an debeat īſpici ꝗ ſūt cognati tꝑe mortis uel teſtī: ⁊ de ꝗbus cognatiſ ītelligat̉ ⁊ quo ordīe admittant̉. uide a pͥn. uſqꝫ ibi. Quero ꝗd. Et an cū teſtator legat cognatis cuiuſdā tertij idē ſit ꝙ cū legat cognatis ſuis: ibi Quero ꝗd. Et an cū relinꝗtur familie vl̓ cogna­tioni cuiuſdā tertij ⁊ ipſe ſit mortuus: an valeat legatum. vide in fi. I cognatis. ᵇ Qui legat co gnatis vr̄ lega re his qui ſunt cognati tꝑe teſtī vel tꝑre mortis. h. d. Quero exēpla huiꝰ. l. in prīa ꝑte de eo ꝗ fuit cognatꝰ tꝑe teſtī ⁊ poſtea eſſe deſijt. ℟. ponit exēpluꝫ de eo qui deſijt ꝑ deportationē ⁊ ꝙ dicit maneat.ſ. tꝑe mortis: qꝛ reſtitutꝰ fuit. Ad hūc intellectu op. C. de her. inſti. l. i. glo. dicit ꝙ ibi nō fuit reſtitutꝰ. Itē op. inſti. de ca pi. di.§. qd̓ aūt. So. gl. ꝙ hic p̨̄dit ciuitatē: ibi ēt libertatē: lꝫ poſtea fuerit māumiſſuſ. hͨ ſo. ꝓbat̉ ī .l. īterdicit. jͣ. de cōdi. ⁊ de. Cōtra iſtā ſo. vr̄ caſuſ in. l. ex facto.§. fi. sͣ. de vul. ⁊ pu. vbi factꝰ ſeruus ⁊ poſtea māumiſſus admittit̉. So. qn̄qꝫ ꝗs effi­citur ſeruus pene: ⁊ tūc reſtitutꝰ ad legatuꝫ non admittit̉: vt hic. qn̄qꝫ efficit̉ ſeruus hoīs: ⁊ tunc reſtitutꝰ ad hereditatē ⁊ legatū admittit̉: vt ibi. Ratio eſt qꝛ ſeruꝰ pene efficit̉ oīo incapax: vt. jͣ. ti. ij. l. ꝗ in metalluꝫ. ſed ille qui efficit̉ ſeruꝰ hoīs nō efficit̉ capax: qꝛ dn̄o non ſibi acꝗrit: vt. l. ſi pr̄ fa. sͣ. de her. inſti. Cōtra hoc op. s. de adi. le. l. ſi ſeruus in fi. vbi ꝑ manumiſſionē efficit̉ nouus hō. ℟. qn̄ ſeruus accipit̉: vt res legata eundē hꝫ effectum reductio in ſeruitutē facta ab hoīe ꝙͣ ſi efficiat̉ ſeruus pene: qꝛ vtrunqꝫ legatū extinguit ſed qn̄ accipit̉: vt ꝑſona legatarij: tunc ſecus eſt. ⁊ lꝫ hec lec. in ſe ſit vera: tn̄ quantū ad hāc. l. non ꝓcedit ꝑ tex. qui dicit hic facilius ⁊c̄. nō enim eſt cōgruū ꝙ facilius admittat̉ ꝗ vno tꝑe ē cogna­tus ꝙͣ in vtroqꝫ. Uenio ad ſcd̓am lect. ⁊ legit̉ in glo. duobꝰ modis: vt pꝫ in ea.ᵈ Iſta lec. in pri ma ꝑte. l. continet veritatē: qꝛ illa demonſtratio fr̄is ticij ſufficit ꝙ adſit tꝑe teſtī. ſil̓e in l. mella. ī pͥn. de ali. ⁊ ci. leg. ſed ꝙͣtuꝫ ad ſcd̓aꝫ ꝑteꝫ legis n̄ vr̄ concludere: qꝛ intelligit totā legē in cognatis naturalibꝰ. ⁊ tex. dicit d̓ adoptionibꝰ. Preterea in cognatione naturali: ſi velles ītelligere ſcd̓am partē ⁊ nō ꝯͣdiceret. tex. non pōt ſtare. nā legare fratri ticij ideꝫ eſt ꝙ legare certe ꝑſone ⁊ noīate ꝑſone: vt. l. nemo. de here. inſt. ⁊. l. ⁊ ſi peꝑcerit ī pͥn. de lib. ⁊ po. ſicut ergo ſi ꝑſona legatarij tꝑe mortis decederet legatū euaneſceret. ita ī ꝓpoſi to: niſi dicamꝰ ꝙ legatū fuit fr̄i ticij qui nullū fra treꝫ hēbat tꝑe teſtī. tūc eniꝫ intelligit̉ de eo ꝗ ſibi naſciturus eſt. ar. l. ei quoqꝫ. sͣ. de pecul. le. ⁊ tūc cōtineret verū iſta lec. Uenio ad tertiā lec. vt intelligamꝰ totā. l. in cognatione ciuili: qꝛ in prīa parte erat cognatꝰ: ſed deſijt eē per emācipatio­neꝫ. in ſcd̓a incipit eē per adoptionē. ⁊ hec lex hꝫ multa ꝯͣria lꝫ gl. dicat ꝙ ei nil obſtat. Ad hāc lec. op. ꝙ nō ſufficiat quē eē capacē tꝑe mortiſ ſi tꝑe teſtī nō eſt: vt. sͣ. ti. ij. l. i. Sol. glo. ꝙ ibi lega­b s I co­gnatis ad materiaꝫ hꝰ. l. vide qd̓ ꝯſuluit pau. de ca. in ꝯſi. lxxvi. icip. in xp̄i noīe am̄. viſo dcō pū­cto ⁊ dubijs elicitis ex eo ī quarto du bio. c Uidet̉ ca ſus. Caſus not. Et vide bar. in. l. i.§. filiꝰ. de lib. ⁊ po. ⁊ in. l. in­tercidit. d̓ ⁊ di. ⁊ de. vid̓ bal. ī. l. data. alias lata de appel. ⁊ ī. l. i. .C. de his ꝙ ad libe. ⁊ qd̓ no. ꝑ gl. bar. ⁊ doct. in. l. gallꝰ.§. ⁊ ꝗd ſi tm̄. de lib. ⁊ poſthu. d Patꝫ in ea. vid̓ qͥ no. bal. in. l. hūa nitatiſ. in. v. col. ī. v̓. vlti. op. C. d̓ īpu. cū ſe. ⁊ in. l. p̄dia. in pe. col. C. de fi­deicō.