Seite
vt probatur in. l. ſi legatum pure. sͣ. de adi. lega. eſſet idem qd̓ in expreſſa cōditione per eandē ra tionē. Contra hoc ob. fortiter. l. pe. jͣ. e. ſed ibi di cam. ⁊ qd̓ dixi de ꝯdi. ⁊ de die incerta qd̓ ideꝫ eſt vt. l. dies incertus. de cōdi. ⁊ de. Quero vtruꝫ reg. cato. habeat locū in legatis puris vel relictiſ in diem certū. ℟n̄. ſiquidē ſunt talia legata quo­rum dies cedit ab adita hereditate nō a tēpore mortis regu. cato. nō hꝫ locū: vt. jͣ. e. l. iii. ⁊. l. cuꝫ legato. jͣ. qn̄ di. le. ce. ⁊ sͣ. de le. l. quod in rerū.§. .i. ⁊. l. ſi optio. in pͥn. sͣ. de op. le. Que aūt ſint illa legata quoꝝ dies cedit ab adita hereditateno. in. l. vnica.§. in nouiſſimo. C. de cadu. tol. Iu xta hoc quero ꝗd ſi eſt certū ꝙ dieſ mortis ⁊ adi tionis ſit vnꝰ ⁊ idē: vtputa: qꝛ īſtitutus ſit heres neceſſarius. Rn̄. reg. cato. tūc habet locū: ut eſt caſus in. l. ſi cui optio. ij. rn̄ſo. sͣ. de op. le. Ratio apparet: qꝛ tūc eſt datuꝫ ſic vt ſtatim valeat ſi ſta tiꝫ decederet. Quero vtrū hēat locū in legatis quorū dies cederet a tꝑe mortis. Text. vr̄ hic ꝙ ſic. cōtrarium vr̄ per. l. ſi deportati. in pͥn. sͣ. de le ga. iij. ⁊. l. interuenit. jͣ. de leg. preſtā. ⁊. l. ſi cogna tis sͣ. de rebus du. ⁊. jͣ. de iure fiſ. l. iij.§. qn̄ auteꝫ Pro ſo. huius ꝯͣrij glo. facit tres caſus: vt in ea habetis. Dyn. facit ſex caſus. Primo qn̄ legatū deficit rōne perſone legantis: tūc hꝫ locū regula ut ī. l. iij.§. i. sͣ. d̓ le. iij. Secūdo qn̄ deficit rōe rei legate: vt in re ſacra uel tigno edibus īiuncto: ⁊ tunc hꝫ locū regula: vt. l. cetera.§. i. sͣ. de lega. i. Tertio qn̄ deficit mixta cōſideratiōe rei ⁊ perſo ne legatarij: vt ſi lego tibi rem tuā: ⁊ tūc hꝫ locū regula: vt. l. cetera. ꝟ. quēadmōꝫ. ⁊ īſti. de le.§. ſi rem. Ideo dixi mixta cōſideratiōe: qꝛ res per ſe erat legabilis ⁊ legatarius erat capax ſimpl̓r lo­quēdo. ſꝫ res illa ſibi legari nō pōt. Quarto qn̄ legatum deficit mixta cōſideratione legātis ⁊ le gatarij: vt qꝛ teſtator legat ſeruo ſuo proprio: ⁊ tūc hꝫ locū regula: vt. l. ſeruus. C. de le. Quinto qn̄ legatū eſt inutile mixta cōſideratione legata rij: ⁊ eius a quo relinꝗtur: vt qn̄ legato ſeruo he redis ab herede: ⁊ tūc hꝫ locum regula: vt inſti. de le.§. an ſeruo. Sexto qn̄ legatū eſt inutile rōe perſone legatarij: qꝛ nō eſt capax: tūc iſta regula nō hꝫ locum: ⁊ ſic loquūtur iura in cōtrariū alle­gata. ⁊ hec ſunt verba dy. Examinemus qd̓libet mēbruꝫ per ſe. Primū eſt qn̄ legatuꝫ eſt inuti le rōne perſone legātis: tūc habet locum regula iſtud nō eſt verum ſimpl̓r: ſed eſt verū in eo qui erat inteſtabilis ſimpliciter loquēdo. ſecus in eo qui poterat ſe habilitare ad teſtm̄: vt in vſurario publico. nā vſurarius publicus pōt ſe habilitare ad teſtm̄ preſtādo cautionē de reddēdis vſuris ⁊ ideo legatū factū per eū ab initio inutile cōfir­maret̉ preſtita cautione: vt no. Io. an. in. c. ꝙͣꝙͣ. de uſu. lib. vj. lꝫ ipſe poſtea timēs notat cōtrariū in. c. i. extra de ſepul. in cle. tn̄ qd̓ primo notat eſt verius: vt plene dixi in. l. filio preterito. de īiuſto teſ. ẜm Ni. ma. ſed forte reg. cat. in uſurario alia rōne nō haberet locū: qꝛ. c. ꝙͣqͣ. eſt noua lex. ⁊ re gula cato. ad nouas leges nō ꝑtinet: vt. jͣ. e. l. fi. debemꝰ ergo ponere aliud exēplū. de iure ciuili qͥs nō pōt ſibi facere duos ſeruos neceſſarioſ he redes ſi nō eſt ſoluēdo. certe iſte non eſt inteſta­bilis ſimpliciter: qꝛ ſatiſfaciēdo creditoribus ef­ficitur teſtabilis: ⁊ iō huiꝰ teſtm̄ pōt cōfirmari: ut .l. qui ſoluendo nō erit. de here. inſti. ⁊ iſte eſt ve rus intellectus huius. l. Uenio ad ſcd̓m mēbꝝ quod eſt quādo legatuꝫ deficit ratione rei: tunc hꝫ locū reg. cato. Op. de. l. ſeruum in prin. sͣ. de le. i. vbi ceſſante cā īpedimenti legatū recōua leſcit. Sol glo. ꝙ ibi in initio legatū valebat pro pter ius quod habebat pr̄ ſi filiꝰ deceſſiſſet. iſtud nō eſt verum: qꝛ iſtud ius quod pr̄ hꝫ: vt poſſit ſuccedere nullo mō attenditur: vt. l. poſt eman­cipationē. de lib. le. eſt ergo dicendū ꝙ ibi ceſſa­uit cā impedimenti ex cā que retrotrahitur. vn­de fingit̉ ab initio nō fuiſſe. ideꝫ probat̉ in. l. ſer­uus ab hoſtibus. ⁊. l. nō quocunqꝫ.§. ſi ex bonis .sͣ. de leg. i. Itē cōtra dictum Dy. ⁊ gl. op. de .l. eſt receptum. in fi. sͣ. cōi. predi. Sol. ibi ualuit legatū ab initio quantū ad perſonalē obligatio­nem nō quātum ad cōſtituendū ius in re: vt no. in. l. per fundū. de ſer. ru. predi. Uenio ad ter­tium mēbrum quando legatū deficit mixta con ſideratione rei ⁊ perſone legatarij. Et iſto caſu dico ꝙ habet locum regula: vt. l. cetera.§. i. sͣ. de leg.i. hoc videt̉ cōtra. l. debitor.§. fi. sͣ. de leg. ij. Sol.ª quod ibi deficiebat rōne legatari non rei. qꝛ legabat̉ ſeruo res dn̄i. iō iſtud mēbrum debet ſic intelligi. illud quod dicit̉ ꝙ regula cato. ha­bet locum in tertio mēbro eſt veruꝫ: qn̄ teſtator ꝯͣ tale īpedimentū potuit prouidere: vtputa le­gando eſtimationē rei vel aliam rem equalem. ſꝫ in caſu dicti.§. ſeruo nō potuit prouidere: qm̄ ſi ſic legaſſet fuiſſet dn̄o queſitū. ⁊ ipſe volebat ſer uo queri rōnem huiꝰ diſtinctiōis īfra videbitis. Uenio ad quartū mēbrum qn̄ legatuꝫ deficit mixta cōſideratione legātis ⁊ legatarij hꝫ locuꝫ regula. Pro declaratiōe pone ꝙ teſtator legat filio ſuo ſpurio tempore teſtī n̄ ualet: ſi tempore mortis reꝑitur capax: qꝛ legitimatus ualebit ne legatū. ẜm Dy. nō: qꝛ deficiebat legatū mixta cō ſideratione legātis ⁊ legatarij. hoc aūt vr̄ ꝯͣ tex. in. l. iij.§. qn̄ āt. de iure fiſ. ⁊ iō intelligaſ illud mē brū ſic. ſiquidē teſtator potuit ꝓuidere ꝯͣ tale ī­pedimentū: vt manumittēdo ſeruū: tūc hꝫ locuꝫ regula: qꝛ eſt ꝗd ſibi īputet̉: ſed ſi nō potuit ꝓui dere: qꝛ nō eſt in ſua ptāte legitimare: tūc nō hꝫ locū regula. hec diſtinctio ꝓbat̉ ad tex in. l. qꝛ rō de ꝯdi. īſti. Cōtra iſtud mēbruꝫ. Dy. vr̄ caſus ī. l. ſi mīor. sͣ. de le. i. vbi mīor n̄ poterat ꝓuidere dādo libertatē: ⁊ tn̄ ibi hꝫ locū regula. Sol. ẜꝫ in tellectū gl. ibi poſitū nō obſtat. ſꝫ ẜꝫ ītellectū dy. obſtat. ſꝫ poſſumꝰ dicere ſuſtinēdo ipſuꝫ ꝙ illud eſt veꝝ qn̄ teſtator nō pōt ꝓuidere ꝑꝑ intellectꝰ ībecillitatē: tūc eniꝫ eadē rōne infringit̉ legatuꝫ qͣ libertas. ſecꝰ ſi alia rōe. Itē ꝯͣ predicta facit. l. cōficiunt̉.§. ſi ei ẜuo sͣ. de codicil. Sol. ille.§. no tabilis determīat h̓ mēbruꝫ ⁊ alia hꝰ regule.ſ. qꝛ legatū ab initio inualidū nō ꝯfirmat̉. ītellige ni­ſi defectꝰ purget̉ ꝑ vltimā voluntatē teſtatoris: ut ibi. ⁊ rō no. ibi in glo. Uenio ad ꝗntum mē bruꝫ qn̄ legatū deficit mixta ꝯſideratiōe legata­rij ⁊ eius a quo relinꝗtur. hꝫ locuꝫ regula. Dicit dy. puto ꝙ verū dicit in hͦ ꝑ rōeꝫ predictā: qꝛ te­ſtator potuit ꝓuidereᵐ circa iſtud īpedimentuꝫ dādo libertatē ſeruo heredis qd̓ pōt. ſꝫ ſi eēt ca­ſuſ in quo teſtator nō poſſet ꝓuidere: tūc eēt idē qd̓ ſupra. Uenio ad ſextū mēbruꝫ qn̄ legatum deficit ex ꝑſona legatarij nō hꝫ locū regula. Et ē rō qꝛ teſtator circa illud īpedimentū ꝓuidere nō poterat. ita loquunt̉ oēs. ll. allegate in glo. excep ta. l. ſi cognatis. q̄ nō facit ad regulaꝫ: vt ibi dixi. Quero an regula hēat locū in hereditate. dic vt dicā. jͣ. eo. l. iij. ⁊ ibi dicā etiā an hēat locū infi­deicōmiſſis vniuerſalibuſ. Itē quero an hēat locū in donatōe cā mortiſ. Dic ut in. l. mortis. jͣ. de dona. cā mor.l Quero que eſt rō ꝙ in lega tis ꝯditionalibꝰ nō hꝫ locū regu. ca. Dy. dicit in .c. nō firmat̉ de reg. iu. li. vi. ꝙ interim nulluꝫ eſt legatū. dic ꝙ rō eſt: qꝛ legata ꝯditiōalia teſtator nō ſic dedit: vt ſtatim valerent ſi moreret̉. ſecꝰ in a Sol. Iſta ſol. nō eſt tu ta ad illū tex tū iō dic de hoc ut ibi la te ꝑ Imol. b Potuit prouidere. ⁊ cū deciſione barto. trāſit pau. de caſ. ī .l. cetera. in pͥn. de le. i. ⁊ bal. ī. l. ꝯͣriuꝫ in. l. eā quaꝫ in. xv. col. cū ſe. d̓ fideicō. ⁊ bal. ī. l. iiij. C. de. le. tenꝫ idē qd̓ bart. ibi. tu dic ꝙ rō eſt ꝙ lega ta ⁊cͣ. adde bar. ī. l. cete­ra.§. i. de le­ga. i.