Seite
De bono. poſ. A bonorum. c¶ Diui­dit̉ ī tres partes. primo ponit dictū in genere. ſe cūdo ponit exēplū in bon. po. ex teſtō. tertio in bo. poſ. ab inteſtato. ſecūda ibi. āte: tertia ibi: ſa tis enī. No. tex. ibi copiā ⁊cͣ. Op. ⁊ videt̉ ꝙ iſta diſpoſitio potuerit uel nō potuerit cōſulere ꝑitiores nō d̓beat fieri: ut. l. regula.§. iure. sͣ. de iuris ⁊ fac. ig. Dicit glo. ꝙ hec diſtinctio ſit qn̄ tractamꝰ de lucro. alias ſecus ut in ꝯͣrio. Idem dicit Dy. in ca. iuris ignorantia. de regu. iur. li. vi. ⁊ etiam no. in ꝯͣrio Dicit̉ hic copiāqꝫ eorum quero quis debet probare an ego aduerſarium habuiſſe copiā. an ip̄e aduerſariꝰ ſe nō habuiſſe copiā. Uidete nos habemꝰ tex. dicētē ꝙ in ciui­tatibꝰ ⁊ locis inſignibꝰ ut ſi eſt caſtrū nobile ē p̄­ſumptio ꝙ ibi ſit copia ꝑitoꝝ: ut eſt tex. in. c. ſta tutū. exͣ de reſcrip. li. vi. Sed tūc quero quis dicatur locus inſignis. Reſpon. tex. dicit vbi cūqꝫ eſt cōmunantia uel caſtrum quod habeat forū iudiciorū: ⁊ hēat meruꝫ ⁊ mixtum imperiū dicit̉ locus īſignis: ut. l. ſi duas.§. decet autē. sͣ. de excu. tu. ⁊ ꝑ hoc dꝫ ītelligi qd̓ alias dixi vobiſ imputat̉ alicui cur nō miſit ꝓcuratorē. qn̄qꝫ di­xi ꝙ debet intelligi ſi inueniebat ꝓcuratorē ſuf­ficiētē: ut. l. idēqꝫ. in fi. sͣ. ꝓ ſo. Utrū aūt debeat reperiri ⁊ an̄ p̄ſumat̉ ſufficiēs ex qualitate loci p̄ ſumit̉ uel nō diſtinguēdo: ut. sͣ. dixi tene menti. Ultimo hec lex facit ad id qd̓ dixi vobis in. l. ꝗ duos. sͣ. de reb. du. ꝙ eoipſo ꝙ ꝗs ſit ꝓximio rē ꝯſanguineū ⁊ illū defunctū: de cuiꝰ ſucceſſiōe tractat̉ p̄ſumit̉ ſcire ſibi eſſe hr̄ditateꝫ delatam. Itē facit ꝙ ꝗ cōſuluit ꝑitiorē ⁊ eiꝰ ꝯſilio facit dꝫ ei credere. nō dicas dꝫ ꝙ importet neceſſitatem quia alteriꝰ ꝯſiliū ꝗſ nō tenet̉ ſeꝗ. ut. l. titiū ⁊ me uiū. in pͥn. de admi. tu. ſed dic ꝙ dꝫ credere ſic vt ſi credit habeat iuſtā cām credēdi. ⁊ iō ſi er­rauit hꝫ iuſtā cām erroris: ut eſt tex. hic qd̓ tene menti. ⁊ hoc ī ꝑſonis q̄ nō debēt ſcire ꝑ ſe. pro hoc tex. hic. ⁊. l. regula.§. ſꝫ iure. sͣ. de iur. ⁊ fac. igno. nā ſi vnꝰ aſſeſſor petit ꝯſiliū ab alio: certe credēdo conſilio illius non habet iuſtam cauſā ignorantie: quia per ſe debet ſcire. ⁊ ideo impe­ritia ſibi īputatur. ut in. c. īperitia. d̓ re. iur. li. vi. On ē ambigēduꝫ. Op. etiā ꝙ ꝗlibet admittat̉ cū ſiſcꝰ vltimo veniat: ut. C. de cad. tol. l. i. ſo. ut in glo. Sꝫ q̄ro qͣre magis dicis d̓ iſtis ꝙͣ d̓ alijs. Rn̄. quia iſte ꝑſone videbant̉ admitti iure quodam ſpāli. ⁊ iō faciliꝰ videbant̉ excludi: ut. l. eiꝰ milit. §. militia. sͣ. de teſt. mili. Ultimo gl. q̄rit vtrū īter fiſcū ⁊ rēpublicā ſit dr̄ia. Et dicit ꝙ nō. ⁊ d̓ hac. q. ponūt doc. in. l. reſpublica. C. ex ꝗ. ca. ma. ⁊ tāgit̉ in rubrica. C. de iure fiſ. li. x. ⁊ ī aucͣ. de here. ⁊ fal. in prin. Sed melius ꝙͣ per alium ponitur per Guil. C. cōia de ſuc. l. i. Ubicunqꝫ. Op. de. l. i.§. ⁊ ſui. de ꝯͣ ta. ⁊. l. ſed cū patrono. sͣ. e. Gl. ſol. ⁊ bn̄ ⁊ eodē mō ſo. inſti. e. ti. in prin. vel clariꝰ: quia qn̄ aliꝗs ꝓhibet̉ de iure ciuili in odiū ipſius: tūc nō admittit̉: ut hic. Sed ⁊ ſi ꝓ hibet p̄tor ꝓpter aliqd̓ delictū: tūc pōt admitti de iure pretorio ita no. Di. in. c. cum quid vna via. de re. iur. li. vi. Dicto. Hic ē tex. p̄cedētis. .§. No. ex hac. l. q̄ ſit cā capitalis. ſimile in. l. ſi vero.§. qui pro rei. sͣ. qui ſatiſ. cog. ⁊. l. ij. de publi. Um quidam. Qui dicit te­a N bo norū. dicit̉. hic. Quiſ di cat̉ locꝰ inſi­gnis: ⁊ vide Inno. in ca. pn̄ti. de re. ſcrip. ī v̓. ci­uitatis. Et oīno bal. in l. iur. C. qui admit. ⁊ ibi hētur ēt ꝗs dꝫ ꝓbare. ⁊ vide bar. in d. l. idēqꝫ. ꝓ ſocio. ⁊ bar. in. l. ſi ab ho ſtibus.§. fi. ſo. ma. Dꝫ cre­dere ſic. Et iō dic̄ pe. de ancha. ī cle. ne romāi. d̓ elec. in prī. ꝙ hn̄s ꝓ ſe opi. doc. ex­cuſat̉ ab ex­pē. quaſi ha beat iuſtam cām litigan di. nā doct. habētes au­ctoritateꝫ a iure interp̄­tandi ꝯſtit. ⁊ iura hoc hn̄t ꝙ eoruꝫ auctoritateſ ſunt proba­biles ⁊ ī ſcri ptis redigē­de. vt no. de poſtula. pre lat. c. i. ⁊. C. de profeſ. ꝗ in vr. cōſtan tīo. l. i. li. xij. ⁊ hic adde bal. ī. l. iur. C. ꝗ admit. ibi tamen li mitat iſtam. q. ⁊ dicit ꝑ hāc. l. bal. ꝙ notariꝰ ꝗ dꝫ facere teſtm̄ ẜm ꝯſi. ſapi. ſi appoſuit nō apponē­da de ꝯſi. ſa piē. nō tene tur de falſo: qꝛ excuſatur credendo fa piēti ⁊ illud qd̓ sͣ. dixi ſe cūdū pe. de āch. limitat. do. ant. ī. c. finē. de do. ⁊ cō. in fi. x. col. niſi opi. doc. eſſet cō tra cōeꝫ opi vide q̄ dixi poſt īmo. in l. fi. de re iu. ⁊ no. īmo. ī l. qui āte ca lendas. ī. ij. col. d̓ v̓. ob. ⁊ ꝙ non ex­cuſet̉ iudex ſi credat al teri īperito. tꝫ bal. in. l. ſi conuenerit. ſtamentum falſum videtur bon. poſ. agnoſcere ſi d̓ teſtamēti viribꝰ certꝰ erat. h. d. no. l. Op. exͣ gl. dicit̉ hic ꝙ forte certꝰ accuſatꝰ. Cōtra qn̄ teſtamētū dicit̉ falſū facto alieno nō poſſuꝫ eſſe certꝰ: ut. l. cū falſū. sͣ. de acqui. her. Sol. oꝫ te in­telligere ſic ꝙ ꝓferebat̉ teſtm̄ factum certa die. ego ſum certꝰ ꝙ iſtud teſtm̄ eſt falſū: quia tota il la die fui rome cū teſtatore. Iſta ē rn̄ſio Accur. in ſil̓i in. l. pātonius.§. rei. sͣ. de acquiren. here. Scd̓o op. exͣ gl. de. l. quēadmodū. sͣ. de inoſ fi. teſ. vbi agēdo de inoffi. nō vr̄ agnoſcere here ditatē ⁊ de. l. antiſtiuſ. ⁊ qd̓ ibi ꝑ di. sͣ. de acqui. here. So. aduerte qn̄ eſt certū quo animo quis proponit q̄relāᵈ vel actioneꝫ falſi uel nullitatis. tūc ſtamꝰ certo. ut in. ll. ꝯͣrijs. Si vero eſt dubiuꝫ tūc ꝗd tenēdū: dic in q̄rela inofficioſi qd̓ in di­bio videt̉ ꝓponere aīo nō adeundi: ut. d. l. anti ſtius. ⁊. d. l. quēadmodū. ⁊ hoc puto verū ratio quia tūc cū q̄relā ꝓpono ſi velleꝫ tūc adire non poſſē ab īteſtato: quia tunc teſtm̄ durat: ut. l. ꝙͣ­diu. de acꝗ. here. ⁊. l. anteꝙͣ. C. cō. de ſuc. iō nō ꝓpono: ut adeā ſꝫ ut parē mihi uiā adeundi. ꝓ hoc qd̓ no. in. l. i.§. ſi parēdi. sͣ. de cō. ob. ca. ⁊. l. iā dubitari. de her. inſti. ſed qn̄ ꝓpono q̄relaꝫ falſi: tūc ſi ſum certus de uiribꝰ teſtī qd̓ eſt falſuꝫ incōtinēti poſſeꝫ adire ſi uellē: ut. l. cū falſū. sͣ. d̓ acqui. here. ⁊ incōtinēti poſſē ꝓponere bo. poſ. ut hic. iō ꝓponēdo uideor agnoſcer̄: ut hic. ar. l. iā dubitari. ⁊ ibi no. de here. inſti. Si uero nō ſum certus de uiribꝰ teſtī tūc idē qd̓ in q̄rela in­officioſi: quia nō uideor ꝓponere aīo adeundi ar. l. quēadmodū. d̓ īoffi. teſ. ⁊. l. ātiſtiꝰ p̄alle. In iure uero dicēdi nullū: dico idē qd̓ t cā falſi: ꝗa ſiꝗdē cauſa nullitatis reddit me certū: tunc ſta­tim poſſū adire. nec eſt neceſſe ꝙ petā ānullari a iudice. quia ius annullat: ut. l. q̄ ſub cōditione §. fi. sͣ. de cōdi. inſti. ⁊ iō cū ꝓpono nullitatē ui­deor adire: ut. l. ſuꝰ. sͣ. de acꝗ. here. ſi uero ſum incertꝰ de nullitate. tūc idē qd̓ in q̄rela inofficio­fi. ut dixi in q̄rela falſi: ꝗa ſū certus de uiribꝰ te­ſtamēti: ⁊ ſic nō poſſem adire: ut. l. ſed ⁊ ſi d̓ ſua de acꝗ. here. Op. ad allegata ī glo. ꝙ ꝓuidē do in uno nō uideor ꝓuidere in alio: ut. l. ſi ſer­uus. jͣ. ui bo. rap. sͣ. e. ut no. sͣ. de alie. iu. mu. ca. fac. l. itē. in prin. dixi in. l. ſi ſeruꝰ. Sed op. ꝙ im­putet̉ hic cur ſil̓ oēs nō ꝓpoſuit: ſicut dicimꝰ ſe­mel ī tutore cui īputat̉ ſi oēs excuſatiōes non ꝓ poſuit ſimul: ut. l. ſcire.§. qui nūc. sͣ. d̓ excu. tu. ⁊ inſti. de excu. tu.§. qui aūt. So. ut in glo. ⁊ idē puto hodie cū ꝓponēdo excuſationē ſufficiat: ut uideat̉ agnoſcer̄: ut hac. l. hic loꝗtur quādo fuerūt ꝓpoſite infra tp̄s: īfra qd̓ poſſunt ꝓponi Quero ꝗd ſi fuerunt ꝓpoſite poſt. Hic ſunt due glo. q̄ uident̉ ſibi ꝯͣrie. ⁊ ē prima glo. ⁊ ulti­ma. ſed ueritas eſt ꝙ prima gl. loquitur quādo de uiribus teſtamēti erat incertus. iō tp̄ſ nō cur rit. ſed ſcd̓a glo. loꝗtur quādo erat certuſ de ui­ribus teſtamenti. ideo ſi infra tꝑa non propoſu it ſibi imputatur ⁊ tempus currit. Aulus. Nota tex. ibi niſi is ꝗ ⁊cͣ. Op. ꝙ ꝑ ma­trē acꝗrat̉ dominiū filio: ut. l. diē ſpon ſaliorū. sͣ. depoſi. ergo ⁊ bono. poſ. Glo. ſol. ſꝫ non placet: quare dic ꝙ dominium acquiratur filio. uerū eſt ratihabitione ſecuta: ⁊ ita hic eſſꝫ. Item op. ad fi. hic innuit ꝙ impuberi queri tur incontinenti ſi iudex uult. Cōtra. sͣ. e. l. iij.§ acquirere. So. credo hoc uerū in impubere: in cuius perſona poteſt iudex officiuꝫ tutoris aſſu mere: ut. l. bonorum. C. eo. ti. ſed in impubere maiore non cedo ꝙ queratur ſine ratihabitiōe d̓ re iudi. cū cōcor. ⁊ ibi dixi pꝰ īmo. ADDE ꝙ cōſiliū doc. excuſatᵐ ab expēſiſ pe. d̓ ancha. conſi lio. cxxiiij. c Uꝫ ꝗ­dā Uid̓ bal. in. l. i. C de iure deli. d Propo nit querelaꝫ adde bar. in l. poſthumꝰ §. fi. sͣ. de in of. te. ⁊ vid̓. l. iij. ⁊ ibi no. per balduꝫ. C. de repu diā. he. per Imol. in. l. filio preteri to de iniuſt. rup. Aul p Ueꝝ impu bere. Nō. ꝙ ſi aliꝗſ agno ſcit bo. poſ. pro pupillo ſine manda to ſibi queri tur ante rati habiti. ⁊ hic erit caſus in quo hodie erit neceſſa­ria bo. poſ. pro quo vi de quod di xi poſt bart. in. l. certum C. vnd̓ leg. ⁊ no. bal. in rubr. C. qui admit.i. vi. queſtione