Seite
De colla. bo. rum cōfert: vt. ll. cōtrarijs. De illa tamē dimidia collata dimidietatem retinebit emācipatus. aliaꝫ habebit ſuus ⁊ ſic quadrātē integrū habebit ſuus de bonis emācipa­ti. ⁊ iſta eſt veritas. Alij vt Hug. ſoluūt hoc ꝯtrariū alio mō. vide iſtā glo. magis in fine ibi alij vt Hug. Iſta ſo. Hug. nō eſt vera ī ſe: teneatis p̄cedētē ſo. q̄ ē veriſſima. Ulterius q̄ro dicit̉ hic ꝙ emācipatus aufert qͣdrātē filio ſuo. ſed an pōt plus auferre. Dic vt ī glo. Secū­do q̄ro an quādo q̄rit̉ ab īteſtato habeat locū collatio. Dicit glo. ꝙ ſic. ⁊ bene nā cū emācipatus faciat iniuriā ſuo de iure ciuili in totū ſuccedat. merito hꝫ locū colla­tio. ſicut ſi veniret ꝑ contra tab. Ulterius glo. q̄rit an procedat ar. de toto ad partē. Et remittit ad notata in l. qui ſit. sͣ. de vſur. Dic melius in. l. an pars. jͣ. pro dere­lic. ⁊ ibi dixi. Ex.§. ſequenti. Si emācipatus ſit inſtitutus ⁊ ſuus preteritus ⁊ am­bo veniant ꝑ cōtra ta. an emācipatus cōferat. Uel maxime. Quero q̄ eſt rō huius tex. Dicūt quidā ꝙ pr̄ fe­cit teſtamētū ⁊ ex teſtō ceſſat collatio: vt. l. i. C. eo. Hoc nō placet glo. quia nō potuerūt legata relinqui ī codi­cillis qui nō īpediūt collationē: vt. l. filiā. C. de colla. rō ergo ē: ꝗa emācipatus nō afficit īcōmodo ſuo ꝯͣ defūcti volūtatē. Querit gl. pone ꝙ emācipatꝰ ē inſtitutus ⁊ ſuꝰ p̄teritꝰ ⁊ ābo veniūt ꝑ ꝯͣ ta. an emācipatꝰ ꝯfert. Dicit gl. ꝙ nō: ꝗa hꝫ volūtateꝫ defūcti. Cōtra iſtas rōnes. op. gl. ſi iſtud ē veꝝ: ergo ab īteſtato ceſſat collatio: ꝗa ille ꝗ venit ab īteſtato hꝫ tacitā defūcti volūtatē ⁊ ſic nō facit ī iuriā ſuo: vt. l. ꝯficiunt̉. sͣ. de iure codi. Glo. mirabil̓r ſol uit dicēs ꝙ ille ꝗ ſuccedit de iure p̄torio nō hꝫ tacitā de­fūcti volūtatē quā glo. ſignaᵇ. nō credo gl. iſtā veꝝ dice­re: ꝗa ita hꝫ tacitā defuncti voluntatē qui ſuccedit de iu re p̄torio ſicut ꝗ ſuccedit de iure ciuili: vt. l. ſcripto in fi. .jͣ. vn̄ li. Ad cōtraria rn̄deo ſic. dico ꝙ qui ſuccedit ab in teſtato de iure p̄torio hꝫ tacitā voluntatē defuncti ꝙ ſuc cedit cū iſto onere.ſ. coll̓onis. ſꝫ ille qui ſuccedit ex teſtō hꝫ expreſſam voluntatē ſine hoc onere niſi expreſſe eſſet dictum de collatione: vt. C. e. l. i. Ex.§. ſequenti. An ius collationis ad heredē tranſmittatur. Ibidē. Ius cōferendi queſitū tranſmittit̉ ad heredes. alias ſecus. h. d. Pro declara­tione q̄ro dr̄ hic bono. poſ. accepta. q̄ro a quo dꝫ accipi bonoꝝ poſ. vt ius collationis q̄rat̉. Glo. dicit a filio inſti tuto alio cōmittēte edictū. Alij dicūt accipi ab emācipa­to p̄terito. Iſta ſequēs opi. nō eſt vera nā lꝫ emācipatus peteret cōtra ta. filius ſuus pōt adire ex teſtō: ⁊ cōmodo collationis eſſet priuatus. ⁊ ſic nō eſſet queſitū ius colla­tionis: vt. l. ſi ex duobus.§. i. sͣ. de cōtra ta. qͣre tene pͥmā opi. ⁊ ex hoc ſumit̉ rō qͣre in pͥmo caſu trāſmittit̉ ius cō­ferendi.ſ. ꝗa defuncto erat q̄ſitū ius collationis. ſꝫ ī ſecū do nō trāſmittit̉: ꝗa nō erat q̄ſitū defuncto ius collatio­nis. His p̄miſſis oppo. ad fi. dr̄ hͦ ꝙ ius collatiōis ad heredes nō trāſmittit̉. Op. a diuiſione aūt ꝑ defūctū fuit adita hereditas de iure ciuili ⁊ bonoꝝ poſſeſſio fuit omiſſa de iure p̄torio: ⁊ tūc fruſtra tractat̉ de collatione. ꝗa ipſi defuncto nō fieret collatio: vt. l. ſi ex duobus. cir­ca prin. sͣ. de cōtra ta. aut nō fuit adita ⁊ tūc nō trāſmitti tur: merito nō tractat̉ de collatione vt. l. iij.§. acquirē. sͣ. de bo. poſſ. Si dicis ꝙ trāſmittit̉ hereditas. ergo eodeꝫ mō debebit eſſe apud heredē quo eſt apud defunctū: vt no. ī. l. ſꝫ ⁊ ſi pro dote.§. pe. sͣ. ti. i. hͨ dr̄ cōtrariū. ergo ⁊cͣ. So. dico ꝙ hereditas nō adita trāſmittit̉ ad heredē: vt hͦ ꝗa ſuus: ⁊ ſic trāſmittit nō aditā: vt hͨ. ⁊. l. ex militari. ī fi. sͣ. de teſt. mil. ⁊. l. apud hoſtes. C. de ſu. ⁊ legi. ⁊. l. here ditatē.§. filius de caſtrē. pecu. ⁊ dico plene in. l. ſi filiꝰ ꝗ pr̄i. sͣ. de vul. ⁊ pu. tn̄ lꝫ hereditas ſit trāſmiſſa non tn̄ eſt trāſmiſſa bonoꝝ poſ. cōtra ta. iō heredi non ſit collatio. Sꝫ ſi eſſet de caſibus in ꝗbus bonoꝝ poſ. nō agnita trāſ mittit̉: vt no. in. l. ſꝫ ⁊ ſi deceſſerit. sͣ. de cōtra ta. tūc puta a Ic ti d tulus §. vel maxi­me. De di­ctione maxi me. vid̓ bar. in extrauag. ad repri. in ver. maxīe. ⁊ in. l. ⁊ ſi ma­xime. de ſer. lega. b Quā gl. ſigna. Secū­dum glo. mi rabilem quā hic reprobat bar. ⁊ īmo. ī l. fi titio. ī.§. iuli. de le. ij. ⁊ male. vide bal. in rub. C. ꝗ admit. in vl. q. ⁊ in l. nō iuſtā ad fi. C. ad tre. ⁊ vide glo. huic contra riam in. l. ſꝫ cū patrono. §. i. sͣ. de bo. poſſ. concor da vt ꝑ bal. ī. d. rubrica. rē ꝙ fieret collatio heredi ſicut defuncto ꝑ id qd̓ no. ī. l. ſed ⁊ ſi pro dote.§. pe. sͣ. ti. i. Ultimo no. caſum ī quo hereditas nō adita trāſmittitur per ſuum. Iubet. Iſte.§. vſqꝫ ad.§. is quoqꝫ. tractat de mō ꝯferēdi. ⁊ breuiter. h. d. Qui dꝫ ꝯfer re cogit̉ ſatiſdare cū fideiuſſoribus vel pignoribꝰ de ꝯfe rendo. qd̓ ſi recuſat ꝑ cōtumaciā denegant̉ ſibi actiones ⁊ ſi ꝓpter impotentiā dat̉ curator bonis vel fiet collatio re ipſa: ſi certe ſunt res cōferēde. alias ſecus vel fiet cōpē ſatio alterius rei loco collatiōis dimiſſe. h. d. Op. C. de verbo. ſig. l. ſcimus. Dicit glo. hͨ iō ꝗa a lege exprimit̉ ſꝫ truffa eſt. Sꝫ dic ꝙ verbū recte hͨ poſitū tollit cōtrariū vt no. in. l. cōtraria ꝑ Ci. vt ibi. Iteꝫ op. dr̄ hͦ ꝙ cauet pignori. Cōtra. jͣ. de p̄to. ſtipu. l. p̄torie. So. pōt cauere cū pignoribꝰ vt hͦ ſꝫ nō cogit̉ vt ibi. qd̓ examina: vt ibi. Si frater. Op. gl. dr̄ hͦ ꝙ dat̉ curator bo nis ſi nō pōt ſatiſdare. ⁊ ſic eſt q̄­dā ſeq̄ſtratio. Cōtra. jͣ. l. i. C. de ꝓhi. ſe. Pe. ſol. illud re­gulare iſtd̓ ſpāle. Itē dr̄ hͦ ꝙ offerēdo cautionē recuꝑat bona. q̄ro vſqꝫ ad qd̓ tp̄s pōt offerre. Dicit gl. ꝑpetuo. Quauis. Uidet̉ hͦ ī fi. ꝙ fiat cōpēſatio ſpe­ciei ad ſpeciē. Cōtra. l. ſi conuenerit de pig. ac. Glo. vr̄ fateri ꝯtrariū nec dicit plus. veritas ē ꝙ pōt ſoluere duobꝰ modis. Prīo ille ꝗ dꝫ hr̄e quotaꝫ partē bonoꝝ vel hereditatis nō dr̄ debere hr̄e ſpecieꝫ ſꝫ magis ꝙͣtitateꝫ vel aliqd̓ genus: vt. sͣ. de le. i. l. nō ampliꝰ §. fi. ⁊. l. i.§. pe. sͣ. ſi pars her. pe. cum ergo hincinde de­beat̉ ꝙͣtitas bonorū vel hereditatis merito pōt fieri cō­penſatio: vt hͨ. ⁊. d. l. i.§. pe. sͣ. ſi pars here. pe. Vel meliꝰ iſta nō eſt ꝓprie cōpenſatio ſed magis datio in ſolutum de partiū voluntate ⁊ etiā p̄toris interuentu ẜm formaꝫ .l. nō amplius.§. fi. cū. l. ſe. sͣ. de le. i. Ex.§. ſequenti. An adoptiuus ꝯferat ⁊ cuꝫ inſtitutus datus in ado­ptionē adiuit ⁊ alius p̄teritus venit ꝑ contra tab. an de­beat conferre. Is quoqꝫ. Cuꝫ adoptiuus admittit̉ ad ꝯtra ta. pr̄is naturalis pr̄ eiꝰ pro eodē cōferret: niſi eū ante ſine fraude emancipauerit. h. dicit. Opp. dicit̉ hic ꝙ adoptiuus cōfert. Cōtra aūt dicis adoptiuū nō eſſe inſtitutum: ⁊ tunc nō habet ꝯtra ta. l. nō putauit. ⁊. l. ſi poſt mortē.§. in adoptionē. de cō­tra tab. Aut ponis euꝫ inſtitutū: ⁊ ſic nō habet locū col latio. ⁊ tunc ſimiliter nō habet locū collatio: quia habet defuncti voluntatē: vt. sͣ. e. l.§. vel maxime. Reſpondeo vtroqꝫ caſu poteſt intelligi. primo ꝙ nō fuit inſtitutus ſꝫ fuit datus in adoptionē auo vel alicui ex eis qui ſunt in eadē familia. ⁊ ſic habet contra tab. vt. l. iij.§. ſi quis filio sͣ. de cōtra tab. Item potes intelligere ꝙ fuit datus in adoptioneꝫ penitus extraneo ⁊ tunc admittitur ad cō­tra tab. quia fuit inſtitutus alio cōmittēte edictū: vt. l. nō putauit.§. in adoptionē. sͣ. de cōtra tab. ⁊. l. ſi poſt mor­tem. Et ſi tu dicis quomodo eſt locus collationi: quia hͨ fuit factū teſtamentū: ⁊ ſic habet defuncti voluntatem. Reſpondeo quia eius portio nō eſt aucta ꝑ cōtra tabu. ideo eſt locus collationi. ita dicit glo. ⁊ bene. ẜm hoc to­tus iſte.§. loquitur in emācipato veniente per cōtra tab. Sed q̄ro ꝗd ſi iſte datus in adoptionē inſtitutus adi uit. alius p̄teritus venit ꝑ cōtra ta. an erit locus collatio­ni. Certe de rigore iuris nō quia veniūt diuerſo iure. ſꝫ de equitate ſceuole videtur aliud: vt. jͣ. eo. l. ſi filius qd̓ dic vt ibi dicā. Itē dicit̉ hͨ ꝙ ſi filius eſt emancipatus bo na fide cōfert. cōtra omnia que ꝗs habebat tꝑe mortis patris veniunt in collatione: vt. jͣ. e. l.§. emācipato. ſꝫ iſte tꝑe mortis naturalis nō erat emancipatus a patre ado­ptiuo ergo ⁊cͣ. Rn̄deo lꝫ tꝑe mortis patris nō eſſet emā cipatus tn̄ nihil habebat: ꝗa oīa erāt pr̄is adoptiui. Itē op. dr̄ hͨ niſi ſit factū fraude. cōtra fraus pr̄is non debet filio nocere: vt. l. eleganter. in prin. sͣ. de dolo. ⁊. l. factuꝫ jͣ. de regu. iuris. So. intellige ꝙ fuit factū hic a patre et ab ipſo filio vt in fraudem collationis emanciparetur.