Primus. De ſūma tri. ⁊ fi. ca. ſubijcere ⁊ vnire ſedi vr̄e ſanctita tis ꝓperauimꝰ. In pn̄ti gͦ qꝛ hec cō mota ſuntᵇ: qͣꝫuis manifeſta ⁊ īdu bitataᶜ ſint: ⁊ ẜꝫ apl̓ice vr̄e ſedis doctrinaꝫ ab oībꝰ ſemꝑ ſacerdotibus firme cuſtodita ⁊ p̄dicata: neceſſari um duximꝰ vt ad noticiam vr̄e ſan ctitatꝭ ꝑueniant. ¶ Nec.n. patimur ꝗcqͣꝫ qd̓ ad eccleſiaꝝ ſtatuꝫ ꝑtinet. qͣꝫuis manifeſtuꝫ ⁊ īdubitatū ſit qd̓ mouet̉: vt nō ēt vr̄e īnoteſcat ſanctitati: qꝛq caput eſt oīum ſanctaruꝫ eccleſiaꝝ. ꝑ oīa.n. vt dictuꝫ eſt pro peramꝰ honorem ⁊ auctoritatem creſcere ſacro ſancte veſtre ſedis. ¶ Manifeſtū igit̉ facimꝰ vr̄e ſanctitati ꝙ pauci quidem infideles: ⁊ alieni ſancte dei catholice: atqꝫ apl̓i ce eccl̓ie ꝯdicere iudaice atqꝫ apoſtaticeᶜ auſi ſūt: aduerſus ea qͥ ab oī bus ſacerdotibꝰ ẜm veſtraꝫ doctri naꝫ recte tenent̉: ⁊ glorificant̉ atqꝫ p̄dicant̉: denegantesᶠ dn̄m nr̄m ieſum xp̄m vnigenitum filiumᵍ dei deum ⁊ dn̄m nr̄m īcarnatū ex ſcō ſpiritu: ⁊ ſancta atqꝫ glorioſiſſima ſemꝑ virgine dei genitrice Maria hoīem factū atqꝫ crucifixū: vnum eſſe ſancte ⁊ ꝯſubſtātialis trinitatꝭ: ⁊ coadorādū ⁊ glorificandum pr̄i ⁊ ſpūi ſancto: ꝯſubſtantialeꝫ pr̄i ẜꝫ di uinitatem: ⁊ ꝯſubſtantialem nobis ip̄m eundē ẜm humanitatem. paſibilē carne: eūdemqꝫ ip̄ꝫ impaſſibi lē deitate. recuſantes.n. dn̄m nr̄m Ieſum xp̄m vnigenituꝫ filiuꝫ dei: ⁊ dn̄m nr̄m ieſuꝫ xp̄m fateri vnuꝫ eſſe ſancte ⁊ ꝯſubſtātialis trinitatꝭ. vident̉ Neſtorij malam ſeꝗ doctri nam ẜm gratiam dicentes vnum filium dei ⁊ aliū dicētes deuꝫ ꝟbū: ⁊ aliū ieſuꝫ xp̄m. Oēs v̓o ſacerdotes ſancte catholice atqꝫ apl̓ice eccleſie ⁊ reuerēdiſſimi archimādri teⁱ ſacroꝝ monaſterioꝝ ſequentes ſanctitatē veſtrā: ⁊ cuſtodiētes ſta tuꝫ ⁊ vnitatē ſanctaꝝ dei eccl̓iarū: quā hn̄t ab apl̓ica veſtre ſanctitat ſede: nihil penitꝰ īmutātes de eccl̓ia ſtico ſtatu: ꝗ hactenus obtinuit atqꝫ obtinet: vno ꝯſenſu ꝯfitent̉ ⁊ glori ficant̉: p̄dicantes dn̄m nr̄m ieſum xp̄m vnigenitum filium ⁊ ꝟbum dei ⁊ dn̄m nr̄m an̄ ſecula ⁊ ſine tēpore de pr̄e natū: in vltimis diebꝰᵏ deſcendiſſe de celis: ⁊ incarnatū ex ſpū ſancto: ⁊ ſancta atqꝫ glorioſa virgīe ⁊ dei genitrice Maria natū: ⁊ hoīem factū ⁊ crucifixū: vnū eſſe ſancte ⁊ ꝯſubſtātialis trinitatꝭ: ⁊ co adorandū ⁊ glorificādū pr̄i ⁊ ſancto ſpiritui. Nec.n. aliuꝫ dei ꝟbum ⁊ alium xp̄m cognoſcimꝰ: ſꝫ vnuꝫ atqꝫ eūdē ip̄m ꝯſubſtantialem pr̄i ẜm diuinitatē: ⁊ ꝯſubſtantialē nob̓ eūdē ipſū ẜm humanitatē. paſſibilē carne: eūdē ipſū īpaſſibileꝫ deitate. vt enī eſt ī diuinitate ꝑfectꝰ: ita idē. ipſe ⁊ in humanitate ꝑfectꝰ eſt. In vna enim ſubſtantia deitatem ſuſcipimus ⁊ ꝯfitemur. quam dicunt hereticis nouiter inuen tis: quia nō pepercit eis niſi errorē deponerent. ⁊ d̓ hoc rogat īperatorē ꝙ parcat ſi redire voluerint. Vltimo orat ꝓ eo ⁊ cōmēdat legatos ſi bi miſſos a principe. a ¶ Archiepiſcopo.i. pape. ac. b ¶ Cōmota ſunt. per quoſdam malos mona chos de ꝗbus dicitur. jͣ. c ¶ Indubitata. d̓ fided ¶ Quia caput. roma na eccl̓ia: vt ⁊ habuiſti in ſuperiori epiſtola. e ¶ Apoſtatice. apoſta ta dicitur retrogradus qui fideꝫ quam ſuſcepit dereliꝗt: vt. jͣ. de apoſta. ſ ¶ Denegantes. ecce il lud in quo errabant. ac. g ¶ Filiū dei. ⁊ ſic dicūt non eſſe filiū dei. ac. h ¶ Unum.ſ. denegan tes. i ¶ Archimandrite. ab archos quod ē pͥnceps: ⁊ mādros qd̓ eſt ouis. inde archimandrita.i. abbas qui preeſt ouibꝰ i. mōachis q̄ ſunt quan doqꝫ lupi rapacas. vel monachus grece latine dicitur auriga. ⁊ ſic per ſimilitudinem. greci Et quoniā vni genitus filius ⁊ ꝟbum dei: ante ſecula ⁊ ſine tꝑe de patre natus: ideꝫ ipſe ⁊ in vltimis diebꝰ d̓ſcendens d̓ celis: incarnatꝰ ex ſpiritu ſancto: ⁊ ſancta atqꝫ glorioſa ſemper virgīe ⁊ dei genitrice Maria ⁊ homo factus: dn̄s noſter Ieſus xp̄s ꝓprie ⁊ ꝟe deus eſt: iō ⁊ ſanctā atqꝫ glorio ſam virginem Mariaꝫ ꝓprie ⁊ ꝟe dei matrē eē dicimꝰ: nō qꝛ deus ver bum principiuꝫ ex ipſa ſumpſeritᵐ ſed qꝛ in vltimis diebus deſcendit de celis: ⁊ ex ipſa incarnatus ⁊ homo factus ⁊ natus eſt. quem confi temur ⁊ credimus(ſicut dictum ē) ꝯſubſtantialem eſſe patri ẜm deitatem: ⁊ ꝯſubſtantialem nobis eundemipſum ẜꝫ hūanitatem: eiuſdē miracula ⁊ paſſiōes quas ſpōte car ne ſubſtinuit agnoſcētes. ¶ Suſci pimus āt ſancta qͣtuor ꝯcilia. id eſt trecētoꝝ decē ⁊ octo ſanctoꝝ patꝝ ꝗ in Nicena vrbe ꝯgregatiⁿ ſunt: ⁊ centuꝫ ꝗnquaginta ſanctoꝝ patꝝ: ꝗ in hac regia vrbeᵖ ꝯueneruntq: ⁊ ſanctorum patrū ꝗ in epheſo pͥmo ꝯgregati ſunt: ⁊ ſanctoꝝ patrum ꝗ in Calcedona ꝯuenerūtˢ: ſicut vr̄a apl̓ica ſedes docet atqꝫ predicat. ¶ Oēs gͦ ſacerdotes ſequētes do ctrinā apl̓ice ſedis veſtre ita credūt ⁊ ꝯfitentur ⁊ p̄dicant. vn̄ ꝓperauimus hoc ad noticiam deferre veſtre ſanctitatꝭ ꝑ Hippatiuꝫ ⁊ deme trium beatiſſimos ep̄os: vt nec ve ſtrā ſanctitatē lateant: q̄ a ꝗbuſdaꝫ paucis monachis male ⁊ iudaice ẜꝫ Neſtorij ꝑfidiam d̓negata ſunt. Petimus gͦ veſtrum pr̄num aſ fectum: vt veſtras ad nos deſtinetꝭ lr̄as: ⁊ ad ſanctiſſimuꝫ ep̄m huius alme vrbis ⁊ patriarchaꝫ veſtruꝫ fratreꝫᵗ: qm̄ ⁊ ipſe ꝑ eoſdeꝫ ſcripſit ad veſtrā ſantitatē: feſtinās in oībꝰ ſeꝗ ſedeꝫᵏ apl̓icā beatitudinis vr̄e: manifeſtum nobis faciatꝭ ꝙ oēs ꝗ p̄dicta recte ꝯfitent̉: ſuſcipit vr̄a ſan ctitas: ⁊ eoꝝ ꝗ iudaice auſi ſūt r̄ctā denegare fidem: ꝯdemnat ꝑfidiā. Plus.n. ita ⁊ circa vos oīuꝫ amor ⁊ vr̄e ſedis creſcet auctoritas. ⁊ q̄ apd̓ vos eſt vnitas ſcāꝝ eccleſiarū inturbata ẜuabit̉: qn̄ ꝑ vos didicerit oēs beatiſſimi ep̄i: eoꝝ q̄ ad vos relata ſunt ſinceram vr̄e ſanctitatꝭ doctrinā. ¶ Petimus āt veſtram beatitudinem orare ꝓ nobis: ⁊ dei nobis acꝗrere ꝓuidentiam. Iteꝫ ⁊ ſubſcriptio talis fuit. Deitaſte cō ſeruetˣ ꝑ multos annos ſancte ac religioſiſſime paterʸ. ¶ Nūc ſequit̉ reliquū epl̓e pape. Iquetʳ igitur imperator glorio ſiſſime: vt lectionis tenor: ⁊ le gatorum veſtrorū relatio patefecit: vos apoſtolicis eruditionibus ſtudere: cum d̓ religionibus catho lice fidei ea ſapitis: ea ſcripſiſtis: ea protuliſtis: ea populis fidelibꝰ publicaſtis: que ſicut diximus: ⁊ ſedis k ¶ Diebꝰ. poſt quos n̄ mu tabit̉: ⁊ iō dicit̉ ī vltimis. Et noͣ ꝙ ſex ſunt etates mundi. Prima eſt ab adaꝫ vſqꝫ ad noe. Secūda vſqꝫ ad abraaꝫ Tertia vſqꝫ ad moyſeꝫ. quata vſqꝫ ad dauid. Quīta vſqꝫ ad aduentū dn̄i. Sexta vſqꝫ ad fineꝫ ſeculi: vt in huguitio nei n verbo: ſum es eſt. ac. l ¶ Yſion.i. yſia.i. īdiuiſa ſub ſtantia. m ¶ Sumpſerit. qꝛ ⁊ an̄ fuit. n ¶ Congregati. ecce vnum. o ¶ Regia. ꝯſtātīopolitana. p ¶ Urbe. vbi neſtorius fuit commendatus. ac. q ¶ Cōuenerūt. ecce ſecūdū. r ¶ Primo ꝯgregati. hoc iō dicit: qꝛ fuerāt ibi duo ꝯcilia. extremum quoꝝ fuit maledi ctū. ⁊ decretū fuit vt nō tene̓t̉ niſi primū. Et nō ꝯcilia que recipiūt̉ eſſe quatuor. Nicenū cōſtantinopolitanum epheſi num calcedonenſe. ſic ⁊. jͣ. de here. ⁊ ma. l. quicunqꝫ. r ¶ Cōgregati. ecce. iij. s ¶ Cōuenerūt. ecce quartū. t ¶ Fratrē. hic eū parificat. u ¶ Sedē ſeꝗ. mīor itaqꝫ eſt. x ¶ Conſeruet. al̓s reſeruet. y ¶ Pater.ſ. ioannes. Iquet igitur. finita epi ſtola imperatoris quā interpoſuit redit ad ſuaꝫ do minus papa.
