Seite
Primus. De ſacroſan. eccle. qͣꝫ alteriꝰ tāte qͣꝫtitatꝭ quāte acceꝑit redditꝰ: cū ipſoꝝ p̄dioꝝª dn̄io ⁊ re­bus īmobilibꝰ: eorūqꝫ colōis ⁊ mā cipijs eccleſie d̓relinqͣtᵇ. Niſi.n. hac ꝯditione pacta inita fuerint: ea quoqꝫ decernimꝰ non valere: ſed poſſeſſiōeꝫ eccleſiaſticaꝫ tanqͣꝫ nul lo iure tranſcriptam in iure ipſiꝰ at­qꝫ dn̄io ꝑmanere: ⁊ ab eccleſiaſticit iconomis decernimus vendicari In auc̄. de nō alie. ⁊ ꝑmutādis. colla. ij.§. nos igit̉. ⁊ in autē. de ali. ⁊ emphi. col. ix.§. hoc etiam ſuper ipſis. ⁊.§. hoc ꝟo iubemus. CON. HOc iusᶜ porrectuꝫᵈ ē ad oēꝫ venerabilē locū: oēqꝫ collegiū qd̓q actioᵉᶜ pia ꝯſtituit: vt nec res eoꝝ pignorent̉ᶠ. Et ꝑpetuoᵍ ẜuet̉ in ijs īmobilibꝰ rebusᵇ q̄ ab īperiali do mo p̄dictꝭ locis applicant̉. In ce teris eatenꝰ excipit̉ⁱ: ſi d̓bituꝫ vrget ꝙ ex mobilibꝰ ſolui non poſſitᵏ: pri mo res īmobiles ſpāliterᵗ dent̉ pi­gnori: qͣrū fructꝰ creditor ſibi cōpu tetᵐ tā in ſortē qͣꝫ in vſurasⁿ vſqꝫ ad qͣrtā cēteſime. Qd̓ ſi nolitᵖ cre­ditor ita acciꝑe: tūc ordinatorq do­mus apd̓ eūʳ a quo ordinat̉ˢ: habitꝭ abſqꝫ diſpēdio geſtisᵗ: iureiᵘ maio­riˣ ꝑte ibidē ẜuiētiū ꝯſentiēteʸ: ⁊ d̓bi tū exiſteᶻ: nec ex mobilibꝰ ſoluiʳ poſ ſeᵇ. Quo ſubſecuto ꝑ. xx. dies rem a Predioꝝ. ſic.ſ. de nouo dādoꝝ. b Derelinqͣt. in vltima volūtate vt innuit verbū relinquat: vt. ff. de tabu. exhi. l. j.§. fi. ſꝫ hodie ab initio ⁊ mox vt in auc̄. de nō ali.§. ſi ꝗs aūt voluerit. col. ij. lege ſic. le cta lege ſequunt̉ auc̄. ⁊ prīo lege ꝓhibētes. ſecūdo puniētes. tertio per mittētes vt in hac. l. ī tex. facit Leo. ſic ergo lege prīo hoc ius porrectū. ⁊ ſicut alienatio. ⁊ mul­tomagis. ⁊ ꝗbuſcunqꝫ modis. Scd̓o ꝗ res iam dictas. Tertio ſi qͣs rui nas. ⁊ ꝑpetua quoqꝫ. ⁊ ſed ⁊ ꝑmutare. ⁊ itē ſibi inuice. ⁊ itē p̄diū. ⁊ qui rē hmōi. ⁊ hec vſus pre ſtatio. ſꝫ alij ponūt illā. ꝗ rē īter puniētes. ſꝫ nō eſt ī hoc vis. Autē. Oc ius. Res im mobiles cuiuſcū­qꝫ eccleſie ab imperato re ꝓuente nō alienāt̉ vl̓ pignorātur indiſtincte: aliunde v̓o q̄ſite pigno rant̉ vel alienant̉ debi­to vrgente cū ſolēnitate tn̄ hic ſubiecta. h. d. ſali c Hoc ius. Impera­tor leo rebus ꝯſtātino­politane eccleſie ꝓuide rat ꝑ legē iſtaꝫ iubemꝰ. ſed per hanc autenticā extendit̉ ꝓuiſio ⁊ priui legiū ad omnē locū ve­nerabilem. ſic ergo dicit hoc ius porrectum ⁊c̄. ⁊ ſumit̉ hec pars vſqꝫ il­luc ⁊ ꝑpetuo ⁊c̄. ex auc̄. de nō ali.§. nos igitur. coll̓. ij. ac. d Porrectū.i. produ ctu. ⁊ diuidit̉ in ſeptem partes. d Quod.ſ. collegiuꝫ. e Actio pia.i. piꝰ actꝰ. ⁊ ſic ponit̉. ff. de dōa. int̓ vi. ⁊ vx. l. iij.§. fi. al̓s nō factū vt hic ſꝫ ius deſi­gnat: vt īſti. d̓ ac.§. j. azo. f Nec pignorēt̉.ſ. res eccl̓iaſtice ſpālit̓ ſꝫ generaliter ſic ⁊ hoc ꝑ aucͣ. de nō ali.§. ſi v̓o creditor in fi.§. col. ij. ſꝫ per aliā de alie. ⁊ emphi. quelibet permittit̉ ſi debitū vrgeat vt hic dicit. g Perpetuo.i. incōmutabiliter ſine exceptōe. noͣ ergo ſex caſus vbi eccl̓ia nullo mō alienat. pͥmus vt h̓ qn̄ res īmobils a pͥncipe dat̉ qd̓ ſu mit̉ ex auc̄. de ali. ⁊ ēphi.§. ea v̓o. col. ix. Secūdus qn̄ ipſaꝫ eccl̓aꝫ alie­naret: vt in auc̄. multomagis. Tertius qn̄ ipſemet emeret vel cognato vēderet: vt in auc̄. ꝗbuſcunqꝫ modis. Quartus qn̄ ē data res eccl̓e ſub hac ꝯditione ne alienet̉: vt in aucͣ. de alie. ⁊ ēphi.§. ſanctiſſimas. col. ix. Quintus eſt ꝙ heretico non alienet: vt in auc̄. de eccle. ti.§. iubemus. Sextus vt in aucͣ. de eccle. ti.§. ſinanteꝫ. annale col. ix. h Rebus. preterqͣꝫ donatis ab imperatore. i Excipitur. a ſupradicto. k Nō poſſit.ſ. cōmode: vt. ff. de verbo. ſigni. l. nepos proculo. l Spāliter dent̉. hoc ē ex auc̄. de ali. ⁊ ēphi.§. hoc etiā inſuꝑ. col. ix. ex quo.§. eſt extractū qd̓ dicit̉ a.§. in ceteris vſqꝫ ī fi. nā ꝑ aucͣ. de n̄ alie.§ ſi aūt creditor. col. ij. nō ꝑmittebat̉ ſpālis hypotheca ſed generalis. ac. m Cōputet. quod eſt cōe ius in oī creditore niſi ſit pactꝰ vt fructꝰ vi ce vſuraꝝ cedant: vt. jͣ. de pigno. ac. l. j. ⁊. ij. ⁊ de vſur. ſi ea pactiōe. n In vſuras. prīo ī vſuras. fecūdo ī ſortē: vt. jͣ. de ſol. l. j. nec obſtat h̓ ordo ſcripture: vt. ff. de ſo. nec enim. ⁊ de le. ij. cū pater.§. fidei tue. ar. cō tra ī eadē. l. cū pater.§. pe. hoc ſpāle eſt fauore eccleſie vt prīo in ſortē. o Cēteſime. hoc eſt vt in fi. anni tātū hēat ꝓ vſuris quātū ē qͣrta ꝑs ſortis. ſors enī cēteſima dicit̉. ideſt quoddā pͥncipale vel ꝑfectū: qꝛ cēte ſimus numerꝰ eſt ꝑfectꝰ vt ponat̉ in vim ſubſtantiui: cēteſima eſt ergo ꝑs que eꝗparat̉ ſorti in anno: vt patet. jͣ. de vſur. l. eos.§. j. p Nolit.ſ. creditor. q Ordinator.i. abbas. s Ordinat̉. vt apud ep̄m: ⁊ r Eum.ſ. epiſcopū. ep̄s apud archiep̄m. ſed cum archiep̄s vendit duo ep̄i debēt intereſſe: vt in auc̄. vt nullus fa. or. do.§. fi. col. v. t Geſtis. qꝛ ꝓ ſcriptura nil dabat̉ tabellioni: ſic. jͣ. de epiſco. audiē. l. tam dementis. u Iuret. contra. jͣ. ti. j. cū clericis.§. qd̓ ſi lis. Solu. hic ſpeciale ſuper alienatione. x Maiori. que attendit̉ primo in numero. ſecūdo in dignitate: vt. ff. d̓ pac. l. maiorē. nō cōnumeratis ſeruientibꝰ ſed ordinatis in eccleſia. Si v̓o quidam abſint oportet duas partes ordinatoꝝ eſſe preſentes: ſed eccl̓ie eē venalē publice ſit notū: vt plus offerēti det̉: p̄cio mōis oībꝰ ꝓ d̓bitoᶜ dādo. al̓r.n.ª res ēptori nō co cedit̉. Et hͦ īſcribat̉ᵇ nihil eſſe ſcm̄ in eare ad leſionem diuine domus. Emptore ꝟo nō inuēto: res eſt mata diſtricte creditori det̉ in ſolu tū: addita in p̄cio vniuerſe extima­tiōisᶜ d̓cimaᵈ ꝑte: ⁊ accedēte ꝯſenſu ordīatorisᶜ ⁊ maioris ꝑtis ibidē ſer uiētiuꝫ. Sit tn̄ ea res mediocri­inter ceteras īſpecta ipſius qͣlitate ⁊ qͣꝫtitate ⁊ onereᵍ. Et is credi­tor hic intelligat̉ ꝗ qd̓ credidit ꝓbat in vtilitateꝫʰ diuine domꝰ ꝓceſſiſſe. In auc. de nō alienādis aut per mutādis.§. ſicut autē collatione. ij CON. S Icut alienatio reꝝ eccle ſie īterdicit̉: ita ꝓhibet̉ ne qͣ ſterilis ei det̉ poſſeſſio: aut al̓s oneroſa ve luti fiſcaliumᵏ nomine vel onere. In auc̄. d̓ nō ali.§. qꝛ ꝟo. col. ij ⁊ ī auc̄. d̓ alie. ⁊ ēphi.§. ⁊ qm̄. col. ix. EON. Q Ultomagisˡ ꝓhibet̉ ip­ſius mōaſterijᵐ alienatio: qͣⁿ redeat in antiquū ſtatū ⁊ ſeculareꝫ vſum. In auc̄. de aliena. ⁊ emphitco­ſi.§. yconomis. collatione nona. CON. AUibuſcunqꝫ mōis hoc ius alijs ꝑmittit̉º: īterdicit̉ certis ꝑ ſonis res hmōi accipere: vt ycono mo eiuſqꝫ cognatisᵖ. alioꝗn bona ſufficit maiorē partē duaꝝ partiū ꝯſentire: vt. ff. de decre. ab ordi. faciē. l. j. ⁊ .l. iij. ⁊. ff. qd̓ cuiuſqꝫ vniuer. l. nulli. ⁊. l. plane. ⁊. jͣ. de predijs curia. l. ij. ⁊ d̓ de cu. l. nominationum. li. x. y Conſentiente.ſ. iuramē to vt ſuper ſuam animam iuret: vt auc̄. perpetua. z Exiſtere.i. ſolutū nō eſſe. nō aūt iurat deberi cū effectu. hoc aūt creditor ꝓbabit vt in fi. huiꝰ autētice. ⁊ hoc etiam ita demuꝫ ſi ſcit. al̓s non cogitur periurare: ſꝫ iurabunt alij qui ſciunt: vt in auc̄. perpetua. z Exiſtere. ecce vnum. a Solui. ecce ſecundum. b Poſſe. ſcilicet cōmode­c Pro debito. ēptor enim ſoluet creditori: vt ī auc̄. d̓ ec­cle. reꝝ īmobi. alie.§. emētib ꝗdē in fiſcū. col. v. ſic ⁊. ff. de ī rē ver. l. iij.§. pe. ⁊. ff. de rebꝰ eoꝝ. l. magis.§. ne tamen. a Aliter enim.i. niſi predi­cta ſolēnitas ſeruet̉. vel niſi j ciū cedat in vtilitatē eccleſie. b Inſcribat̉. in iuramento. ſic ergo dꝫ fieri ſcriptura al̓s nō valet ꝯtractus: vt ⁊ ī. l. iu bemus.§. fi. pōt ergo p̄dicto caſu aliēari res eccleſie cū de bituꝫ vrget. Itē ſecūdo ī ꝑpe tua ēphiteoſi: vt ī auc̄. perpe tua. Tertio cū alia eccleſia ꝑ mutādo: vt in aucͣ. item ſibi Quarto cū pͥncipe vt ī auc̄. ſꝫ ⁊ ꝑmutare. Quīto vt ī redē­ptōe captiuoꝝ: vt ī auc̄. d̓ alie. ⁊ ēphi.§. ſanctiſſimas. colla. ix. Itē ſexto. vt ſuꝑflua vaſa vt in auc̄. preterea. c Extimatōis.ſ. rei date in ſolutum. d Decīa. ꝑte vt ſi res vale­at. ix. det̉ ꝓ. x. ſꝫ certe tūc ſi ad deret̉ decima: ſed nona. Alij vt ſi res valeat. x. accipiat ꝓ xj. ẜm Azo. ⁊ ẜm hoc eccleſie fiet additio. Alij vt ſi res va­leat. xi. accipiat ꝓ. x. ⁊ ꝙ dicit addita.ſ. ēptori vt qꝛ grauat̉ in vno ꝙ.ſ. īuitus accipit aliud ꝓ alio releuet̉ in hoc vt. ff. d̓ iureiu. l. eū ꝗ. Itē ē hic ſpeciale ꝙ aliud pro alio recipiat inuitus: vt. jͣ. de ſol. auc̄. hoc niſi debitor. ſꝫ regulariter cōtra: vt. jͣ. ſi cer. peta. l. ij.§. j. e Ordinatoris.i. abbatis. f Mediocris. in auc̄. de fideiuſ.§. qd̓ aūt col. j. ꝯtra vbi ꝙͣ meliorē hꝫ debitor dare dꝫ in ſolutum. Solu. h̓ ſpāle fauore eccl̓e. hoc placet. Uel ibi precioſius metallū debebat vt aurū. ⁊ iō precioſior res ſolui dꝫ quā debitor habeat. g Onere.ſ. debiti pro quo venditur vt res magni precij pro debito paruo nō vendat̉: vt. ff. de rebꝰ eoꝝ l. magis.§. item querit. Vel dic onere tributorum: vt in aucͣ. ſicut. h Probat in vtilitatem. ſpeciale eſt. ſic ⁊. jͣ. ſi aduer. cre. l. j. ⁊. ff. ſi cer. pe. ci uitas. probabit ergo forte ꝑ preſumptionē: vt qꝛ prelatus eſt indigēs ⁊ eccl̓a tūc īdigebat. nō aūt vbi quilibet nūmus ſit datus: vt. ff. de exer. l. fi. Ul̓ quia omnibus de eccleſia ſimul dedit ꝑ quos poteſt d̓terior eccl̓e fieri ꝯditio: vt. sͣ. eo. l. iubemus.§. ſi qn̄. Quid ſi ꝯſuetudo in ꝯtrariū ſit? ẜm Azo. valet vt in ſti. de iure na. gen. ⁊ ciui.§. ex non ſcripto. Autentica Icut. Alienare vel acꝗrere dānoſa eccl̓e pariter ſūt ꝓhibita. h. d. ſal­ Sicut. ſterilis.i. non fructuoſa vel fenea: vt in cor. vn̄ hoc ſumit̉ de non alie.§. pe. colla. ij. k Fiſcaliū. ſed qūo poteſt eſſe onus tributoꝝ fiſcaliū cū ẜm qualitateꝫ fru ctuū dent̉: vt. jͣ. de allu. ⁊ pa. l. j. ⁊. ij. Rn̄. ꝓ preteritis anteꝙͣ ad eccl̓iaꝫ deuēi­ret fundꝰ. vt. ff. de publica. l. īperator. Itē pōt eſſe onus tributoꝝ: ⁊ ī hoc ma iorē ꝑtē fructuū oportet dare pro tributis. Autentica. Ultomagis. Propter qd̓ vnum quodqꝫ tale ⁊ illud magis. vel ſic. L Potētior eſt ꝓhibitio in cā ꝙͣ in cauſato. h. d. ẜm Ia. bu. Uide. l. vl­timā. ff. vt ī poſ. le. ⁊. l. fi. d̓ liti. bal. l Multomagis.ſ. ꝙͣ aliaꝝ reꝝ. ⁊ ē v̓bū Ir. nō legis. m Monaſterū.i. eccleſie vel loci conſecrati. n Qua.ſ. alienatione. ⁊ hoc eſt in cor. de alie. ⁊ emphi.§. ⁊ quoniā. col. ix. ⁊ in auc̄. de non alie.§. qꝛ v̓o. col. ij. Autentica Uibuſcunqꝫ. permittitur. quod eſt in. vij. caſibus vt diximus in autē. hoc ius porrectum. p Cognatis. vel a ffinibꝰ vt in corpore vn̄ hoc ſumit̉.i. ī auc̄. d̓ alie. ⁊ ēphi. §. yconomꝰ. col. ix. ⁊ ē rō qꝛ ex offo qd̓ miniſtrat nō licet emere ꝑ ſe vel ꝑ aliū vt. ff. d̓ ꝯͣhē. ēp. l. n̄ licet. ⁊. l. ꝗ officij. ī fi. Et ſic noͣ gnaͣle ꝙ n̄ admittit̉ aliꝗs vt ꝗlibet: vt. jͣ. d̓ dolo. l. j. vbi d̓ hoc dixi. ſꝫ ꝯͣī auc̄. d̓ ſan. epiſ.§. ſi autē eccl̓a. col. ix. vbi diſpenſatoribꝰ ꝑmittit̉ acciꝑe. So. ibi ꝑmittit̉ ꝯduce̓ vl̓ ad tꝑalē ēphi theoſim acciꝑe. h̓ aūt ꝓhibet perpetuā alienationē. Itē h̓ yconomo ꝓhibet