Seite
Liber. coꝝ peruenerint: ſi quocunqꝫ caſu ꝯtingēte rupta fuerint: vel al̓s ad terrā ꝑuenerint: tā ipſa nauigia qͣꝫ nauigātiū bona illis integre reſer uent̉ª ad quos ſpectabāt anteqͣꝫ na uigia hmōi periculū incurriſſentᵇ: ſublata penitꝰ oīum locoꝝ ꝯſuetu dineᵉ que huic aduerſat̉ ſanctioni: niſi talia ſint nauigia q̄ piraticā ex­erceāt prauitatē: aut ſint nobis aut xp̄iano nomini inimicaᵈ. Trāſ greſſores āt huiꝰ noſtre ꝯſtitutiōis bonoꝝ oīuꝫ publicatiōe mulctent̉: ⁊ ſi res exegerit eoꝝ audacia iuxta mādatū nr̄uꝫ modis oībꝰ ꝯpeſcat̉. L Dem. aa. ⁊. cc. Anneſteo. Alſusᶜ ꝓcurator depoſitūᶠ re­cipiendo: vel es alienū exigen doᵍ citraʰ dn̄i volūtatē: furtū facit. Ac preter eiꝰ rei reſtitutionē actiōe dupli nec manifeſti furti ꝯueniturᶠ IMpera. Iuſti. a. Ioan. p̄. p̄. Iꝗs ſeruo alieno ſuaſerit vt aliquā rē dn̄i ſurriꝑet ⁊ ad ſe deferret: ſeruus āt hoc dn̄o mani­feſtauerit: ⁊ dn̄o cōcedēte res ei ad iniquū hmōi ſuaſionis auctorē pertulerit: ⁊ ipſe inuentus fuerit rē detinens: qualiᵏ teneat̉ actiōe is qui reꝫ ſuſceꝑit: vtꝝ ne pro occaſione furti an pro ſeruo corrupto qꝛ euꝫ corrūpere voluerit: aut non ſoluꝫ furti ſed ēt corrupti ẜui is obligei veteres dubitauerūt. Nobis itaqꝫ eoꝝ altercationes decidentibꝰ pla cuit: nō ſolū furti actiōeꝫ ſed ēt ſer ui corrupti ꝯtra eū dareᵐ. licꝫ enim ſeruꝰ deterior minime factꝰ ē: tn̄ cō ſilium corruptoris ad ꝑniciē ꝓbita tis ſerui introductuꝫ eſt: vt quēad moduꝫ ẜm iuris regulasⁿ furtum quidē nō eſt cōmiſſum: qꝛ is videt̉ furtuꝫ cōmittere qui ꝯtra dn̄i vo­luntatem res eius contractatº. ipſe aūt furti actione ꝑꝑ doluꝫ ſuū tene tur. Ita ⁊ ẜui corrupti ꝯtra eū actio ꝑꝑ ſuū vitiuꝫ non ab re extendat̉ᵖ: vel imperij: ⁊ puniunt̉ tranſgreſſores. h. d. bal. a Reſeruent̉. vt ⁊. ff. de incen. rui. nau. l. fi. in pͥn. ⁊. jͣ. de naufra. l. pe. in pͥn. li. x. ⁊ inſti. de re. di.§. fi. ⁊. ff. ad. l. ro. de iac. l. ꝗ leuādoꝝ. in prin. b Incurriſſent. nec enī dꝫ addi afflictis afflictio. vt. jͣ. de naufra. l. i. in fi. ⁊ ff. de offi. pre. diuus. Itē nota ꝙ cā de repetēdis hmōi bonis dꝫ incipi īfra annū: vt. jͣ. d̓ nauf. l. ij. ⁊ ꝑfici poſt inchoationē vſqꝫ ad biē niuꝫ: vt. jͣ. de nau. l. pe. qd̓ eſt ſpāle. al̓s vſqꝫ ad triēiuꝫ: vt sͣ. de iudi. properandum. c Cōſuetudīe. hic ergo tol lit̓ opinio eoꝝ qui dicebāt cō ſuetudinē circa talia preuale re legi: vt diximus. ff. ad. l. ro. de iac. l. dn̄e imꝑator. d Inimica. nā cū faciūt cō tra. l. nō debēt eiꝰ vti auxilio: vt. ff. de minori. l. auxilū in fi. Alſus procurator. Diuidit̉ in duas ꝑtes. nam primo dicit in qd̓ cri­men labat̉. Scd̓o qua pena ⁊ ꝗbus actionibus ꝯueniat̉. ⁊ hoc intēdit. Qd̓ falſo ꝓcura tori ſoluit̉ tāquā a fure cōdi­cit̉: ⁊ ad penā dupli tenet̉. h. d. bal. Ul̓ ſic. Recipiēs depo ſitū vl̓ es alienū p̄ter vl̓ ꝯtra mandatū furti nō māifeſti te net̉ ad duplū. h. d. Sal. e Falſus. ꝗ eſt ſiue nō ha­buit vnꝙͣ mandatū ſiue ha­buit ſed reuocatum eſt. f Depoſitū. quo ad depoſi tuꝫ dic ꝙ depoſitariꝰ nō agit ſꝫ deponēs. nā aūt fuit ī do­lo depoſitariꝰ: ⁊ tūc nō dꝫ cō ſequi depoſitarius de impro bitate ſua actionē: vt. ff. d̓ fur tis. l. itaqꝫ. Aut nō: ⁊ tūc non intereſt ſua. ⁊ ideo nō agit: vt inſti. de obli. que ex de.§. fur ti. ⁊ inſtitu. vi bonoꝝ raptoꝝ §. fi. In caſu tamē agit depo ſitarius furti: vt inſtit. vi bo­norum rap.§. ſane. g Exigendo. hoc verbum quādā imponit neceſſitateꝫ: vt. ff. d̓ le. iij. l. fideicōmiſſa in §. ſi decē. ⁊.§. ſi rē. ideꝫ tn̄ erit ſi ſponte dedit. h Citra. al̓s cōtra. ſꝫ tunc ponitur pro citra. ſufficit enī ſi nō cōſentit dn̄s: vt ⁊. ff. eo. qui vas.§. vetare. i Cōuenitur. a ſoluente: vt ff. e. l. falſus.§. i. q̄ actio eua­neſcit dn̄o hapēte ratā ſolu­tionē: vt. ff. e. ſi vēdidero.§. ſi ticius. ⁊. ff. de cōdi. inde. ſi ꝓ­curator in fi. huic aūt legi eſt cōtra. sͣ. de cōdi. inde. l. credi toris. vbi dicit dari cōdi. in­de. Itē. ff. de ꝯdi. ob cāꝫ. l. ſi ꝓcuratori. vbi dicit dari cōdi. ob cām. hic aūt di cit dari ac. furti. Diſtingue ergo cū falſus ꝓcura. accepit debitū: aut nunqͣ habuit mandatū: aut habuit: ſed fuit reuocatū. Primo caſu aūt debitor cre dit ſe liberatū ⁊ trāſtulit dn̄iuꝫ pecunie in accipientē qꝛ credebat eū ꝓcura­torē in ſuam rē: ⁊ tunc dat̉ cōdictio indebiti: vt. d. l. creditoris. Aut tradidit vt ferat domino ⁊ ipſe animo intercipiendi accipit. ⁊ tunc dat̉ ſoluenti actio furti ⁊ condictio fur. vt hic. ⁊. ff. e. ſalſus.§. i. Aut dedit vt faciat eū liberari: ⁊ ſecit pecuniā accipientis. ⁊ tunc condicti. ob cām: vt. d. l. ſi ꝓcuratori. Il­lud etiā nota: ꝙ qui accipit nō tenet̉ debitori furti ſi tranſtulit in eum domi niū pecunie: vt. ff. de cōdi. cau. da. l. pe. ⁊. ff. e. falſus.§. i. lꝫ. M. cōtra ꝑ. l. an­tepe. eiuſdem ti. de cōdi. ob cau. Si aūt mādatum habuit ſꝫ fuit reuocatum liberat̉ debitor ipſo iure ſi bonū animū habuit ꝓcurator quū accepit. al̓s ſi malū tunc per excep. vt. ff. de ſo. cū ꝗs.§. i. ⁊ inſti. mā.§. recte. in fi. Creditori aūt in ſecūdo caſu cōdictio cedit̉ a debitore: ſed pͥmo dat̉ ſibi ꝯdictio ex ſua ꝑſona ⁊ furti actio: vt in. d. l. dicit̉. ⁊. ff. de ſo. ſi quis ẜuo. in fi. cū enī pecuniā bono animo accepit ꝓcurator falſus poſſeſſionē dn̄o queſiuit. ⁊ ꝑ ꝯſequēs dominiū. ⁊ ſic cōdictio furtiua que domino dat̉: vt. ff. de cōdi. fur. l. i. Bene dico liberari debitorē ipſo iure vel ope exceptionis. nā lꝫ nō ſit reuocatuꝫ mādatū tn̄ ꝯtingunt predicta ꝓpter precedens mandatum: vt argu. ff. pro vt ſit ei penalis actio impoſita tan quā re ipſa fuiſſet ſeruus corruptꝰ: ne ex huiuſmodi impunitate ⁊ in alium ſeruum qui poſſit facile cor rumpiq: hoc facere pertemptet. Idem. a. Iul. pre. pre. Pud antiquos querebat̉: ſi ſeruus quem aliquis bonafi de poſſidebat furtū cōmiſerit alie narū reꝝ: vl̓ ipſius apud quē cōſti­tutus eſt: ſi ipſeʳ qui eū bonafide de tinet noxaleꝫ furti actioneꝫ aduer ſus veꝝ dn̄m habet: vel ipſeʳ ab eo qui furtuꝫ paſſus eſt predicta cōue niatur actione. Cūqꝫ generalis regulaᵇ ab antiqua prudētia expoſi ta eſt: huiusᵗ hominis gr̄a pro quo furti noxalē actioneꝫ ſuſcipere ali­quis compellitur: aduerſus alium furti actionē habere nō concedēs. Quidā ita eā per coniecturāᵘ inter pretati ſuntᵘ aduerſus bōefidei poſ ſeſſoreꝫ nullo mō furti actioneꝫ ex tendi. Ipſi aūt ſi furtum fuerit pa­ſus: aduerſus verū dominuꝫ furti actionem noxalem recte decerni­ Tūcˣ āt bōefidei poſſeſſorēʸ fui ti noīe qd̓ paſſus eſt noxaleꝫ actio­nē ꝯtra dn̄ꝫ habere poſſe: qn̄ ẜuus ſub dn̄i ſui fuerit cōſtitutus poſſeſ­ſione: ⁊ pro his rebus poſſe eū ad uerſus dn̄m hr̄e actionē: non ſolū pro his quas ſeruus ſubtraxerit iā apud eumᶻ ꝯſtitutus: ſed ⁊ pro his quas furatꝰ eſt qn̄ fugit quidem a bone fidei poſſeſſore: adhuc auteꝫ nondum ſub manibus dn̄i fueri­conſtitutus. Quā interpretationeꝫ priſca quidem iura introducebāt per ꝯiecturā. Nos āt altiꝰ ⁊ ve rius ad eā reſpicientes generalem regulā ſic ab initio eſſe prolatā ac­cipimus. Cū igitur bonefidei poſ­ſeſſor dn̄i cogitationeª fureꝫ poſſi­det: merito donec apud eū ꝯſtitu­tus eſt ⁊ alijs tenet̉ᵇ noxali actione: ſi extranei furtū a ẜuo fuerīt paſſi empt. l. ij.§. ſi a furioſo. ⁊ de reg. iur. ſemper qui. ac. Iquis ſeruo. In delictis que poſſunt trahi in exēplum: puni O factū lꝫ nō ſit ꝑfectū. h. d. Uel ſic. Punit̉ delictum cōſummu cto ⁊ animo delinquentis: lꝫ ẜm verā diffinitionē delicti nō ſit ppeo tum. b. d. bal. Uel ſic. In delictis defacili trahibilibus in exēplūepa dūt̉ regule iuns in odo ium ⁊ penā delnquo tis. h. d. Saly. k Quali i qua. l Furti. de qua con ſtat ante. l. iſtam. m Dari. imo domi­nus dꝫ ꝑdere ſeruū vt sͣ. ti. i. l. iiij. in fi. que eſt contra. ſo. vt ibi. n Regulas. quas ha bes hic ⁊. ff. e. inter oēs. §. recte. ⁊. ff. de dona. in ter vir. ⁊ vxo. de eo. in fi. ⁊ inſti. d̓ ob. ex delic. §. i. ⁊.§. vnde. o Contractat. qd̓ hic nō fecit. īmo voluntate dn̄i poſſidet res a ſe­uo portatas. ac. p Extendatur. puni tur ergo affectꝰ ⁊ ſinē ſequit̉ effectus: vt. ſt de epiſco. ⁊ cleri. ſi ꝗs non­dicā. ſed cū ſolum inter eē veniat in hac ac. qu modo intentet̉ hic q nihil interſit: vt. ff. d̓ ſe­uo cor. l. ſi ꝗs.§. fi. ⁊. l. preterite: rn̄. eſtimabi hic qd̓ eſtīaret̉ ſi v̓e cu­ruptus eſſet: vt hic dic. I q Corrumpi facile.. nota ꝙ idē dico in filio cū eadeꝫ ſit equitas n sͣ. de iudi. placuit. ⁊ d̓ xi. ff. de ſeruo cor. vt ij tum.§. fi. Pud antiquo Pro ſeruo bonii de poſſeſſo ꝯuenit̉ bōe fidei poſſeſſor furti no xali dum euꝫ poſſida h. d. vſqꝫ ad verſi. ſinat teꝫ. Ipſo v̓o deſinen poſſidere pōt agi fum cōtra verū dominū a ipſo quōdā poſſeſſor ꝓ furto ſibi facto po­ꝙͣ euꝫ poſſidere deſui nō ꝓ facto an̄. b. d. vſ­qꝫ ad.§. de eo. Ultimo dicit ꝙ pro libero hoīe nō hꝫ locū actio noxa lis. Bal. cum Saly r Apud antiquos ipſe. vel poſſeſſor r Ipſe. ſcꝫ bonefide poſſeſſor. ſ Regula. quā habes hic. ⁊. ff. de noxa. l. antepe. ⁊. de iniurijs. ſed ſi vnus.§. ſi ſeruus. ⁊ arg. ff. d̓ edendo. ſi ꝗs.§. ꝓbit ſed arg. cōtra. ff. de exer. l. ſi eū in pͥn. ⁊ nau. cau. ſta. l. iiij.§. penui. t Huius. al̓s cuius. ⁊ hec eſt regula. u Coniecturā.i. a cōtrario ſenſu. melius diceret ecōtrario. Eſt euiꝫ coniectura quando ſenſus tacite ex littera elicitur: ⁊ non eſt in iimei expreſſuꝫ. ⁊ ſic eſt arg. ꝙ elicicitur tacite. regula ita dicit eius ſerui­mine cuius quis tenetur noxali: eius nomine non agit. conuertumū t coniecturam. ergo cuius nomine agit eius nomine non tenet. cum ⁊ go bonefi. poſſeſ. agat contra dominum ſi ſibi fiat furtum: ergo d nomine non tenetur. ac. u Interp̄tati ſunt. ſubaudi et male vt ſequit̉ in. v̓ẜ. nos aute. xi. x Tunc. dixit ꝙ hꝫ actionē furti bonefidei poſſeſſor. nunc dici qj y Poſſeſſorem. tempore facti furti. z Iam apud eum.ſ. verum dominum. a Cogitatione.i. credens ſe dominum. b Et alijs tenetur noxali actiōe. noͣ bo. fid. poſ. teneri noxali. autem malefi. vt. ff. de noxa. l. ⁊ ſi bonafide. ⁊. l. non ſolum. ſed ꝯu ad. l. aquil. ſi ſeruus ſeruum.§. ſerui. vbi dicit non teneri bo. ſt ſur­