Seite
T xp̄iſcora­lo quod dic ut no. sͣ. e. ti. c. i. iudi. inter monaſterium. ⁊ vtilius videtur negocia tali expediri cōpendio ꝙͣ a Iudici. Nota appellanduꝫ coram iudice. de hoc per io. ij. q. vj. per exactā ſubtilitatē longo ꝓrogari diſpendio. sͣ. ti. ꝓxi. abbate ſane in fi. p̄­biduū ⁊ per ber. sͣ. e. ſuggeſtū. Indiſtincte teneas cū in iudicijs uel terea legitime tenet̉ cōparere ob id quod ſequit̉. ⁊ tn̄ cōparendo non renun extra a iudice appellat̉ coram iudice appellādū. sͣ. e. li. cordi. sͣ. e. ut ciat appellationi. debitus. ibi coram eodeꝫ iudice ⁊cͣ. ⁊ hoc ſi pōt ipſius haberi copia h Effectu. effectualiter enim intelligēda ſunt uerba. ut. sͣ. de cle. nō reſidē. re ⁊ in publico non in hortis uel villa ſub latum. cū ſuis ꝯcor. Hinc.n. urbana. ij. q. vj. bi­eſt ꝙ nō ſufficit dicere ſe pa­iudiciˢ a quo appellare uolebas: te interpoſita non fuiſſet. Dem. duū uel niſi iuſtus ratum reuocare. niſi reuocet porrexiſſe proponis nō poteſt: ex metus appellātem Collationeᵏ beneficij: quā cōi ad hoc. sͣ. d̓ eo qui mit. ī poſ. eo ꝙ coraꝫ ipſo lecta non fuerit rō excuſet s. e. ti. c. vl. cā rei ſeruā. c. i. ad hoc. sͣ. tit. Iſter per epiſcopum ⁊ capitulum nabiliter impugnari. Si v̓o ſunt plures ꝓx. ad apoſtolice uer. eratqꝫ in tuum preiudicium factam eſſe ꝓ Dem. iudiceſ. dic ut ī cle. parata. Iteꝫ ſi grauamē fuit ponis: non ad ipſum epiſcopum(ſi e. ti. ſi a iudicibꝰ io. uerbale reuocatio ſufficiat v̓ QIa iudice a quo propter gra­in ea: ut prelatusᵐ interfuit) ſed ad balis. ſi reale nō ſuffic̄ v̓balis Quamēᵉ quod tibi proponis illa ſuperioremⁿ te oportuit appellare: niſi re etiam reuocet̉. io. an. bi Proponis. ⁊ ꝓ tum appellas ad docendum te fo­(alias ſi ut canonicusº interfuiſſet in i Nō fuiſſet. qꝛ ceſſante gra­bas. sͣ. de conceſ. p̄ re grauatum ⁊ ad audiendaꝫ reuo ea potuiſtiᵖ appellar̄ licite ad eūdē ben. cuꝫ ſuper que­uamine ceſſare dꝫ appellatio catiōem eiuſdem grauaminis ſi de ut. sͣ. e. cū ceſſante do. io. an. ſtione. ut ergo dixi Dem. ipſo docueris tibi terminus prefi­K sͣ. e. c. i. non eſt ne­Collatione. hͦ no. hoſti. Icet ab interlocutoria ꝑ quaꝫ gatur nec coraꝫ eo(cū ipſe per ſe id de exceſ. prela. c. i. ceſſe ꝙ ſcpͥtura ap pactiʳ uel preſcriptiōis aut alia uidere habeat) hoc docere nec etiā l Preiudiciū. alias appellar̄ pel. ſit auctentica: principali negocio preiudicāsˢ uel nō licet. ij. q. vi. nō ſolent. sͣ. d̓ dūmodo poſſit ꝓ tāquā corā iudice(cū ꝑ appellatio­iudicium nullum reddēsᵗ exceptio elec. cū inter. R. ff. de ap. l. j. bari. tutū eſt tamē nē ſit ſuſpenſa ipſius iuriſdictio) cō eſt repulſa nonᵘ fuerit appellatūˣ: ſi m Prelatus. qd̓ preſumitur ꝙ per notariuꝫ de parere tenerisᵍ niſi ad hoc ſolū re. tamen a diffinitiua que poſtmodū hͦ fiat ſcriptura pu­niſi aliud appareat. Et ſi q̄ra uocationē ipſam audias: ſi eam du etiam ultraʸ decendiuꝫ promulgat̉ tur quō cōſtabit. an ſit ibi ut blica: qꝛ quid conti xerit faciendam: alias ſi nō ꝯparue prelatus an ſit ibi ut canoni­appellariᶻ cōtingat: poteſt in appel netur in charta dif deeleo ris: ⁊ ipſe ī termino grauamē reuo cus? Recitari ſolet. sͣ. d̓ ꝯceſ. ficile eſt probare. lationis cauſa ipſuꝫ grauamen per locatio­prebē. poſtulaſtis. ſi eſt ī prī­cauerit cū effectuˢ: poterit extūc li c Lecta. videbat̉ interlocutoriam eandem illatū lici ocationo mo loco ⁊ ei primo ſcribitur ꝯͣ ar. eius qd̓ dicit̉ bere in cā ꝓcedere: ac ſi appellatio te ꝑ appellationis iudicē emēdari tunc apparet eum eſſe ut epi sͣ. ti. ꝓx. c. vlt. in fi. ſcopū uel caput. ſed qn̄ ſedet cum ſuis concor. ſi ⁊ ſubſcribit poſt archidiaco­cut enim requiritur ꝙ ſnīa legat̉ ꝑ iudicē. nec ſufficit ꝙ in ſcriptis num uel alium qui ibidem preſit capitulo. tunc patet ipſum ibi eſſe ut canoni edatur ut ibi. ſic etiam videt̉ non ſufficere ꝙ appellatio in ſcriptis cum. ad hoc. xvii. di. c. vlt. de ma. ⁊ obe. ſtatuimus. edat̉. niſi etiam legat̉ ſed non tanta ſolēnitas requirit̉ in appellādo n Superiorē. papam uel ꝓximum. sͣ. e. ti. dilecti. vl. quanta in diffiniēdo. alias ſequeretur ꝙ die feriato non poſſet ap­o Canonicus sͣ. de conceſ. preben. poſtulaſtis. jͣ. de preben. cum in eccleſia pellari. ſicut nec diffinitiua ꝓferri ⁊ ꝙ appellās haberet ſedere ⁊ n̄ ne ſe. vacan. c. i. cum ſi. ſtare. ⁊ hec ſunt falſa. cū ergo decre. ut debitus ⁊ decre. cordi. hͦ ſo­p Potuiſti. ſi. xvii. di. multis. ubi de archiepiſcopo appellat̉ ad ſynoduꝫ. cui lum requirant ꝙ aſſignetur uel exponat̉ cā ꝓbabilis vel in ſcriptis tamen preeſt archiep̄us. ad ideꝫ. ff. quādo ap. ſit. l. i.§. ſolēt. ubi de ordinario aſſignare autē fit uerbis nutu teſtamēto uel codicillis. ff. d̓ uer. ſig ⁊ preſide appellatur ad preſidem. Et ꝙ dicit potuiſti. intelligo ⁊ debuiſti niſi aſſignare. ff. de aſſi. liber. l. i.§. aſſignare. ergo ⁊ in ſcriptis aſſigna­appellaret ad papam: cum gradatim ſit appellandū. sͣ. eo. dilecti. Puto tamē do ⁊ porrigendo iudici ſatiſfactū eſt iuri ⁊ facit ad hoc. sͣ. de of. or ꝙ ſi appellās hoc petit ipſe ep̄us habeat cām delegare cū ſatis ſit ſuſpectus ſi canonici. ſicut.n. ibi ſufficit cām ceſſatiōis ſcribere ⁊ ſcripturā aſ lie eale ne uelit uenire contra factū ſuū. lꝫ id fecerit ut alius ad iuſtar eius qd̓ dicimꝰ ſignare ei cōtra quē ceſſat̉. ſic ⁊ hic in appellatiōe. ſic ⁊ olim dabat decuri de iudice a quo fuit appellatum qui efficit̉ iuriſdictiōis eius ad quem fuerat maritꝰ vxori ſue libellū repudij qd̓ ſufficiebat. lꝫ nō legeret. de quo appellatū. de hoc. iij. q. vij.§. tria. uer. item ſi contra patrem. sͣ. de elec. quere dicit̉ in ꝓemio decre. ꝓbatur hoc etiā. ij. q. vj. ſiquis libellos appel lam in prima glo. ⁊. C. de appel. eos in principio. latorios ingeſſerit. ⁊. l. biduū. uer. ſiquis ipſius. ibi ⁊ ei libellos da­qIcet. per appellatiōeꝫ interpoſitam a diffinitiua reuocari pōt interlocu ret. Et qd̓ hic de appellatiōibus dicit̉ ⁊ de exceptiōibus ītelligo. ut toria principali negocio preiudicans alias non ⁊ determinatur hic alter ſufficiat illas dare in ſcriptis lꝫ nō legātur. ad hoc. sͣ. de ꝓba. quoni catio inno. ⁊ hoſt. no. per. eos. sͣ. de re iudi. ꝙ ad cōſultatiōem: ⁊ sͣ. qd̓ me. cā. am contra. io. c. vlt. ⁊ inno. opi. approbatur. d CIa iudice. emanauit ad declaratiōem eoꝝ que no. ber. ⁊ mo r Pacti. de perpetuo non petendo vel ſimilis. Uderni. sͣ. e. cum ceſſante. Et de iudice ordinario uel delegato s Preiudicās. qd̓ in peremptorijs regulariter eſt videre. ⁊ idem ſi eſſet arbiter iuris a quo poteſt appellari. sͣ. e. li. de of. d̓le. t Reddens. ſicut exceptio falſi. ff. de iu. lꝫ. sͣ. de excep. cum venerabilis. sͣ. de ab arbitris. inte con ꝓcur. in noſtra. uel exceptio contra reſcriptum. qd̓ ab excōicato fuerit impe­e Grauamen. ſecus.n. ſi a ſnīa diffinitiua quā iudex reuocare nō tratum. sͣ. e. li. de reſcrip. c. i. cū ſi. pōt. fūctus eſt.n. officio ſuo ſemel iudicādo ſiue bene ſiue male. ff. u Non fuerit. ſecus ſi a repulſione fuiſſet appellatuꝫ ſecūdo ⁊ ſuccubuiſſet de re iudi. iudex. sͣ. d̓e of. dele. in lr̄is ⁊. e venerabilis. intellige igit̉ appellans. quod dic ut in cle. eo. ti. cum a repulſione. grauamen ſiue per interlocutoriā ſiue preter interlocutoriam infe x Appellatū. ⁊ ſic videatur tranſiſſe in rem iudicatam. sͣ. de elec. cuꝫ dilecti ratur. in fi. de teſti. ſignificauerunt cum ſimili. f Per ſe. debet.n. eſſe de facto ſuo certus. sͣ. de reſcrip. ab excōica y Ultra decendium. hoc dicit vt maior ſit dubitatio. Dicebāt.n. quidā ꝙ ſi to. C. de reſcin. ven. quiſquis. ueritas.n. cauſe appellatiōis ꝓban­no fluxerat decendiū cū appellauit a die interlocutorie: tunc r̄uocari poterat da eſt coram iudice ap. vt. sͣ. e. romana. ⁊. c. cū appellatiōibus. ergo interlocutoria ⁊ repeti exceptio per ipſā reprobata. quaſi intelligat̉ ſuper dif nō corā iudice a quo appellat̉. ſaluo eo qd̓ dicit̉. s. e. ti. interpoſita. finitiua ⁊ interlocutoria appellatū. Et impugnabat̉ hec opinio tali mō. cer­g Teneris. ꝙ ſi compareat ⁊ coram iudice ipſo a quo appellauit d̓ tū eſt ꝙ aliter appellatur ab interlocutoria ꝙͣ a diffinitiua. ⁊ etiā a diffinitiua grauamine doceat. nunquid ab ap. videtur receſſiſſe. videt̉ primo cōtinēte plures articulos in vno pōt appellari in alio nō: de teſta. rainaldꝰ cū ꝙ ſic. per decre. sͣ. de offi. dele. gratū. sͣ. de teſti. cum ueniſſet. in qui ſi. ⁊ ob hͦ dicebāt ſecūdi. ꝙ exquo appellatū erat a diffinitiua. indiſtincte oēs bus dicit̉. ꝙ ſi appellans poſt appellatiōem ꝓbatiōes inducit corā exceptōes admiſſas ⁊ nō admiſſas. ſiue fuerit īterlocutū ſiue nō ſiue. x. dies illo a quo appellauerat appellatiōi renūciat. Iteꝫ hec lr̄a dicit ꝙ fluxerint ſiue non repetere licebit. ⁊ videt̉ hͦ ſatis expreſſum. ff. de. ap. l. i.§. i. appella. ſuſpenſa ſit iuriſdictio iudicis. ſi ergo aliquid facit coram ⁊ vlt. ⁊. l. ij. ⁊. iij. ⁊. ff. qn̄ ap. ſit. l. i. exquo.n. admittit̉ ad dicēdū ſuꝑ principali ipſo vt coram iudice. allegat cōtraria ⁊ ſic non auditur. ad hoc. sͣ. e. qd̓ eſt maiꝰ: igit̉ ꝯͣ interlocutoriā qd̓ minꝰ eſt. veritas.n. ſemꝑ eſt iuuāda. Pre ſollicitudinē. cū ſuis cōcor. Cōtra. sͣ. eo. interpoſita. vbi dicit̉ ꝙ ap terea iudex ap. ſuccedit in locū pͥncipalis. l. cū apud. ff. iudi. ſol. ſꝫ īterlocuto pellans poteſt ꝓbare ſi vult veritatē cāe corā iudice a quo appellat ria nō trāſit in rem iudicatā quo ad iudicē pͥncipalis cauſe. gͦ nec quo ad iudi Sed reſponderi pōt decre. illā locū habere ante appellatiōem. Sa cem appellatiōis. quin dare poſſit licentiā exceptiōem repetendi. Inno. uero tis credo ꝙ cū ꝑ actū iſtū ſemper intendat ad iudicis iuriſdictiōeꝫ tenebat oꝑ. hic approbatā. Hoſt. dicebat ꝙ cū ẜm leges regulariter an̄ ſnīam declinādā ꝙ ꝑ hoc appellatiōi nō renūciat. ⁊ hoc ſonat littera que nō appellet̉: oīa grauamina illata in cā habēt releuari ꝑ appellatōem interpo dicit hic non teneris nō dixit nec potes. ⁊ ſic etiā ſoluitur qd̓ dicit̉ ſitā a diffinitiua. Sed ẜm canones a qualibet interlocutoria. ⁊ quolibet gra­de allegāte ꝯͣria cū iſta non ſint ꝯtraria. que ad vnū finē tendūt: ⁊ uamine pōt appellari: ⁊ ideo ꝙͣtūcūqꝫ a diffinitiua appellet̉. firma manet int̓ facit qd̓ dixi. jͣ. de reg. iu. nullus pluribus. ad decre. gratū. ⁊ cum ve locutoria. a qua infra. x. dies nō fuit appellatum. niſſet. reſpōdet̉ ꝙ ille ꝓbationes fiebāt ſuꝑ pͥncipali negocio. ⁊ io z Aꝑpellari. infra. x. dies a die ſententie uel exquo ſciuit. sͣ. eo. ꝯcertatiōi. bene renūciabat appellatiōi. qꝛ ꝯͣrius ſibi ſꝫ hic ſecus. faciat ꝓ hac ⁊ Emendari. ſicut.n. concluſio facta in pͥncipali non parat preiudiciuꝫ quo parte ꝙ iſte ꝓuocatꝰ eſt. ad hoc. ff. de cōdi. fur. ⁊ ideo in pͥn. s. d̓ ex minus noua iura poſſint in appel. ca ꝓduci. sͣ. de teſti. fraternitatis. ⁊ de fi. in cep. cum inter priorem. ⁊ accedāt que no. iij. q. iij. offeratur. sͣ. de re ſtru. inter dilectos. C. de. tempo. appel. per hāc. ita nec interlocutoria preiu­