Seite
Pro ſuo. Pro ſuo. Rubrica. ⁊ in. l. ſuper longi. in. i. col. C. de preſcrip. long. temp. ⁊ ubi ceſſat ti. ꝓ he Ro ſuo poſſidet̉: ⁊ uide bal. l. ij. in. viij. q. C. de ſer. vbi. dicit ꝙ poſ rede an locū habeat titulus pro ſuo Bald. in. l. iudicia. C. de rei vendi. ſidēs in dubio p̄ſumit̉ poſſidere ꝓ ſuo in corꝑalibꝰ in incorꝑalibus Oppo. ꝙ. ad iſta vide Bal. in. l. fi. in ultima col. C. pro dona. aūt etiā ibi uide ꝑ eū. tu vide an in dubio p̄ſumat̉ ꝗs poſſidere pro Sucapio ignorātia. ī facto alieno tolerat̉ ignorātia ſallit̓ niſi fuiſſi ſuo ꝑ bal. ī. l. poſt ſnīaꝫ ī. iij. col. C. de ſentē. ⁊ vide bar. h̓ in fi. ⁊ quot mo­g ſepiꝰ de eo tractatū ẜm bal. ī. l. cū alienā. C. de le. ī ult. col. alias limi dis ſumat̉ ti tatiōes vide tulus ꝓ ſuo plene ꝑ doc. vide bal. no. Pro ſuo poſſi­ſuperueniat ſcīa rei aliene in initio furtiuitatis. ī c. ab excōi­ī. l. ſi ego.§. Ro ſuo. detꝰ qui poſſidet cato d̓ reſcri. Opp. C. de uſuca. trāſfor. l. i. Sol. reſpicitur partus. ff. de ⁊ vide bart. ī ex cauſis ex ꝗbus de iure gentiū do initiū poſſeſſiōis: ut ibi: niſi ſuperueniat ſcīa rei publi. .l. non ſatet̉. miniū q̄ritur. Itē quocūqꝫ ti. poſſi­b Oppo. ꝙ aliene ⁊ furtiue: ut hic. hoc aūt ītellige ſi ſuꝑue­de confeſ. ꝑtus. adde ī­det. Itē quilibet dn̄s. h. d. cū. l. ſeq. niat rei furtiue: ⁊ eius a quo ſit ſurrepta. ſi enim h Quero ſtis bal. in. l. vtrū: ⁊ ꝗa in Op. ꝙ ꝟ. ſed ſi res. ſit ſuꝑfluus. Sol. repetit ignoro dn̄m rei nō interpellat̉ uſucapio: ut hic ancille. ī. vj. hac. q. ſut va idē ut aliꝗd addat. Op. ad. l. ij. hͨ dr̄ ꝙ nata exp̄ſſe dicit̉ ī tex. Queroº ꝗd ſi ſuꝑueniat ſciē op. C. d̓ fur. rie opi. vide ⁊ ī. l. ſi ego.§ ex rebus alieno noīe poſſeſſis ⁊cͣ. Cōtra: ꝗa tūc tia rei aliene ⁊ vi poſſeſſe loquor de re īmobili: qd̓ dixi in. l. ꝑtus poſt gl. habeo ſcīam rei aliene. ergo ⁊cͣ. ut. l. iuſto.§. ſi vir bonꝰ pꝰ an impediat̉ uſucapio fructuū. Credo ꝙ non: .ff. de publi. bar. iudi. ſol. poſſeſſiōis. sͣ de uſuca. Sol. huius ꝯtrarij timo ꝗa res īmobilis nō pōt celari. Vn̄ eſt ꝗd īputet̉ c Et teſtis ⁊ add̓ bart. ꝑ re glo. exponit: ut habes ī ea ⁊ bene. tn̄ plenius ꝓbat. No. d̓ dn̄o cur poſſionē nō ꝑquirit ⁊ ab eo nō vēdicat illū tex. ī. l. i. teſte dicente dic alieno noīe.i. aliena appellatiōe. hoc eſt titu ut. C. qn̄ ⁊ qui. qͣrta pars d̓ le. ij. Cuꝫ ergo nō ſit 6. fi. sͣ. ad ter ꝙ ꝗs poſſe. lo ſpāli nō ti. ꝓ ſuo gn̓ali. ẜm Ia. de are. Op tul. ⁊ ī. l. fra­eadē ratio q̄ in re mobili: iſta lex nō hꝫ bn̄ locū. dit pro ſuo: ⁊ tris. sͣ. d̓ trāſ po. ꝙ partusᵇ ⁊ fructꝰ uſucapiant̉ titulo ſpecia­ergo remanet regula: ut initiū ſpectet̉: ⁊ ſic pōt tanqͣꝫ ſuo: ſꝫ act. ⁊ bal. ꝑ il li quo habet̉ ancilla uel fundus: ut. l. fi.§. ut fru ꝗd ſi diceret intelligi. l. clā in pͥn. sͣ. de acꝗr. poſ. ⁊ ẜm hoc qd̓ lū tex. ī. l. adi tenuit ⁊ poſ ctus. jͣ. de his que in frau. cre. ⁊ sͣ. de le. ij. l. ſi qd̓ dixi ī uitio furtiuitatis. Idē ſi ſuꝑueniat ſcīa al­tos. C. ne de ſedit ꝓ ſuo ⁊ ſtatu defun. ex pāphila: ⁊. l. nō quocūqꝫ.§. iul. d̓ le. i. ⁊ de ac­terius vitij realis circa rē mobilē eadē ratiōe. ſe­tanqͣꝫ ſuo. vt q̄ ē. l. i. ⁊ ī. l. tio. emp. l. iul.§. ſi fructibꝰ. So. ſi partus erat cō cus ſi circa rē īmobilē. Quero dicit̉ hic ſi nō de glo. in. l. ſi ſi is qui. e. ti. ꝗs intētione ceptus tꝑe emptiōis eo. ti. p̄ſcribetur: ut ī ꝯͣrijs. potuit denūciare qual̓r hoc ꝯſtabit. Rn̄. hic de­bal. ī. l. fi. C. d̓ iudi. ⁊ iſtis ſi poſt: ti. ꝓ ſuo: ut hic. Sꝫ ꝯtra hoc op. sͣ. de nunciare intelligo ſi eſt in eodē territorio. ita q de edic. diui. adde no. ī. l. in. x. col. no. euic. l. ſi p̄gnantē: ubi ⁊ tūc partus ꝯceptus nō de facili fieri poſſit. nā euꝫ querere extra territo­ꝗdā ī ſuo. de bal. ī. l. pꝰqͣꝫ eſt emptus. Sol. nō eſt ꝟe emptus: ⁊ iō actio ex cōdi. inſti. et riū abſurdū eſt: ut in aucͣ. de fideiuſ.§. i. coll̓. vj. liti. C. d̓ pac. bar. hic ſeꝗt̉ ſtipulatu denegat̉. ſed rei empte accedit. ideo ⁊ poſſet limi 95 COp. C. ꝓ hr̄de. l. nihil Di pal.2.l. ij. in fi.s. ꝓ hr̄de. Sol. hic Ange. di actio ex empto hꝫ locū: ut. l. venditor eo. ti. ⁊ ti. tari h̓ doctri cēs ꝙ reꝗrit̉ na īquātū di ꝓ emp. ⁊ uſucapit̉: ut. l. eū qui edes. sͣ. de uſuc. fateor ꝙ titulus ꝓ heredeᵉ nō hꝫ locū: ut in cō­ꝙ ipſi dedu­ceremꝰ hanc Itē op. ꝙ ꝑtus poſtea editus hoc ti. uſucapiat̉ cāt aliquē ti­trarijs. ſꝫ pro ſuo ſic. ut hic ⁊ ſic vbicūqꝫ nō ꝓce exceptōeꝫ p̄­tulū veꝝ uel ut. l. nō ſolū. in pͥn. sͣ. de uſuca. ⁊ de pub. l. ſi ego dit titulus ꝓ herede hꝫ locū ti. ꝓ ſuo. Gl. iſtud ſcriptōis īpe putatiuū: et .§. partus. Sol. ꝙ ibi dicit̉ ex eadeꝫ cā intelligo dire lit. īgreſ rep̄hendit: ꝗa eēt imponere legē uerbis. Alij. ego addo in ſuꝫ hoc eē ve remota: ꝗa emptio fuit cā qͣre partū poſt editū erāt emācipati: diuinatio eſt. Alij dicūt ut gl. et no. ī. c. illud rū ī caſibꝰ in uſucapiā ꝓ ſuo nō aūt eadē cā i. eo. ti. ſꝫ ꝓut re­ī fi. de p̄ſūpt. bene ꝙ titulus ꝓ ſuo ꝓcedit tanꝙͣ ex diuiſione ꝗbꝰ acꝗrit̉ ꝑ ⁊ idē tꝫ h̓ ra­fert̉ ad partū tunc ꝯceptū ſtat ꝓprie. Itē op īter eos approbata poſtea ratihabitiōe ſecuta p̄ſcriptioneꝫ phael ⁊ do. d̓ po. quia actio ex empto hꝫ locū etiā euicto par­directū dn̄iū ut dicit tex. Op. sͣ. ꝓ dona. l. i. Sol. eodē mō rota ſua deci de qͦ dixi pꝰ tu poſt ꝯcepto: ut. d. l. vēditor ergo eadē ratiōe ſio. cccxxv. ⁊ .ſ. ꝙ nō hꝫ locū ꝓ donato: ſꝫ ꝓ ſuo diuiſiōe po bar. ī aut̓. ni­bal. in addi. titulus ꝓ emptore. Sol. actio ex empto dat̉: ꝗa ſtea approbata. Op. ꝙʳ ex diuiſiōe nō q̄rat̉ ſi triennalis Spec. ī ti. de ītereſt mea rē uenditā alienā nō fuiſſe. Intereſt ti. ut. l. cū ſolus. sͣ. de uſucap. Sol. fateor ꝙ non C. d̓ bo. ma d̓poſito.§. i. ter. cum tūc aūt ꝓpter partū. ſic ītereſſe de partu vēit ꝯn̄ter. ſolū ī parte q̄ habet̉ ut aliena habet̉ ti. ꝓ ſuo ex in. v̓. pone in agēs ius agē nō quia partus ēptus nec tanꝙͣ accn̄s rei ēpte rei vēdi. ⁊ qd̓ diuiſiōe in alia parte erit qͣſi ꝓ donato: uel qͣſi di nō habeat no. āg. ⁊ īmo ſꝫ quia res empta fuit aliena: ut in uſucapiōe ti. pro legato: ut di. sͣ. ꝓ dona. l. i.§. i. qd̓ ꝓcederet pꝰ ꝑdidit di­la ī. l. filiuſfa. ꝓ emptore. Nō poſſumus dicere: ꝗa nō eſt em̄ rectū ⁊ utile alio inſtituto herede vl̓i. al̓s a ſeip̄o nō poſſꝫ ha .§. diui. d̓ le dn̄iuꝫ. ſecus ptus. ſꝫ ti. ꝓ ſuo occaſione emptiōis. Quero beri quaſi pro legato et diuidendo videt̉ inſti .i. ⁊ do. An. ī ubi ſolū eſſet qual̓r ītelligat̉ ti. pro ſuo ⁊ quot modis accipit̉ .c. cū ad ſedē tuere: ut. C. fami. herciſ. l. quotiēs. ⁊ sͣ. de here p̄ſcriptū uti­de reſti. ſpol. titulus ꝓ ſuo. Rn̄det glo. tribus modis. ſed ter inſti. l. ex facto: ⁊ de leg. i. l. quid ergo. la. ij. le ⁊ hoc uide dū q̄rit an ex tio mō nō eſt ti. uſucapionē parās: ut in glo. qd̓ tur tenere lu Ex. l. ſequenti. poſſeſſiōe p̄­do. ī. l. ſi fini­no. ſic ergo ꝗlibꝫ dn̄s ⁊ etiā malefidei poſſeſſor An exceptō p̄ſcriptōis īpediat lit. ꝯteſtatōeꝫ ſumit̉ dn̄iuꝫ. ta.§. iul. ī pͥn qui poſſidet ut dn̄s: ꝯuertendo fructus in utili­Iancil Iſta. l. in prin. po ci. d̓ dā. īfec. s laꝫ qͦro Sūcapio. nit vnaꝫ rōnē bo tatē ſuā poſſidet ꝓ ſuo: ⁊ ſic aduocatus facit po qd̓ tene mēti ꝗd per ſitionē ꝙ talis poſſedit ꝓ ſe ⁊ pro ſuo tꝑe tanto ſi ē veꝝ. Ad­nam multū. In ſcd̓o rn̄ſo ponit aliā quā bar. ī. l. ancil do ꝙ excep­⁊ teſtis ꝓbatᶜ ⁊ aſſignat rationē: ꝗa vidit eū poſ habuiſtis ī multis locis. No. ꝙ uſucapio eſt le. C. de fur. tio p̄ſcrip. in e.§. Si pa ſidere ut dn̄m ⁊ fructus recolligere: ⁊ ſi nō ē ti. introducta ut ſit litiū finis. Itē no. ꝙ ī facto crīali īpedit ter. ꝓ hered̓ probatus uſucapionē parans: ſed eſt probatuꝫ alieno eſt tollerabilis ignorātiaᵍ ſecus in facto ꝓceſſuꝫ ſi op an ti. ꝓ here ꝙ non poſſidet pro alieno ſeu alterius noīe: ut pōat̉ ẜꝫ bal. ꝓprio: ut. l. ꝙͣqͣ. sͣ. ad vell̓. Quero utrūʰ exce de hēat locū ī. l. q̄relaꝫ ad conductor vel ſimiles: ⁊. l. ſequenteꝫ vide ꝑ te. ī filio ꝑ bal. ī ptio p̄ſcriptiōis impediat lit. ꝯteſt. tex. videt̉ ꝙ fi. C. de fal. ⁊ .d.§. ſi pater Ex. l. ſequenti. nō in. l. emptor. C. de p̄ſcrip. long. tēp. In ꝯtra­iſtiſ add̓ bar. ⁊ vid̓ ad iſtū An ſcientia rei aliene vi poſſeſſe ſuꝑueniens rium videt̉ in. l. i. in fi. sͣ ad tertul̓. ⁊. l. trāſctione ī. l. oēs. C. de tex. bal. ī. l. fi. p̄ſcripti. xxx. in re immobili impediat uſucapioneꝫ fructuuꝫ. finita. jͣ. de verb. ſigni. Guil. de cu. in. l. elegāter .C. ꝓ dona. ī an. ⁊ bal. ī. l. .i. col. ⁊ ēt in Iſta ē bōa lex: .§. i. sͣ. de ꝯdi. inde. dicit ꝙ īpedit lit. ꝯteſt. ⁊ eſt ſi is q. C. ne I anc illam. ⁊ facit diſtictio .ij. col. ad fi. caſus hͨ ẜm eū ſic inducēdo. ille exceptiōes que de ſtatu de­in ſing. q. qn̄ nē quā in multis gl. habetis. nō tn̄ ī tex. func. utrū āt introducte ſunt: ut ſit litiū finis impediūt lit. cō pater diuiſiſ p̄ſcriptio ex alibi. No. ꝙ due qualitates ꝯtrarie non pn̄t teſt. ut ē trāſactio: ut. l. fratris. C. de trāſac. Idē ſet ſtipulātes cludat ip̄o iu ꝓ ſe ⁊ ſuis he eſſe ī eodē ſubiecto. ibi. dū dicit neqꝫ idē ꝓ ſuo in re iudicata ⁊ in iuramento. ſꝫ p̄ſcriptio eſt in­re uel ope ex redibꝰ an va ⁊ clā poſſidere pōt. Op. de. l. iuſto.§. ⁊ ſi poſ troducta ut ſit litiū finis ut hic: ergo īpedit lit. cep. vid̓ bal. leat talis di­ſeſſiōis sͣ. de uſuca. So. ibi ſuꝑuenit ſcīa rei alie ⁊ Ang. ī. l. j. ꝯteſta. Sed lꝫ dictū ſuū ſit bonū: tn̄ dicerem ſic. uiſio in uita .C. ſi aduer­ne ſimpl̓r que nō nocet. h̓ ſuꝑuenit rei aliene.i. patris qͦ ad qn̄qꝫ exceptio p̄ſcriptionis opponit̉ actiōi. ꝟbi ſuſ cre. ⁊ bar nepotes ⁊ vi furtiue: ⁊ ſic cū illo mēbro habes plenā diſtīctō gr̄a nō potes agere: ꝗa actio tua eſt ꝑempta tē­to. h̓ ⁊ ꝑ eun de ēt ad iſtū nem. Op. de. l. clā poſſidere in pͥn. sͣ. de acꝗ. pore: ⁊ tūc īpedit lit. ꝯteſta. ut. l. oēs in fi. ubi di dē ī. l. oēs. ꝑ tex. bal. ī. l. fi. illū tex. C. de poſ. ⁊. l. de eo.§. ſeruū eo. ti. Sol. illd̓ eſt veꝝ niſi cit ⁊ p̄cipit ꝙ tale ius nō moueat̉: ⁊. l. ſicut in fi. .C. ꝓ dona. p̄ſcri. xxx. an