ſancto ſpiritu referta templa ſunt. Quod ita eſſe rexalexander ſenſit. ¶ Darij caſtris ī quibꝰ omnes neceſſarij eius erāt potitꝰ epheſtione gratiſſimo ſibi latꝰſuū tegente ad eos alloquēdos venit. Cuiꝰ aduentū mater darij recreata humi ꝓſtratū caput erexit. epheſtionemqꝫ quia et in ſtatura et forma p̄ſtabat more perſarū adulata tanquā alexandrū ſalutauit. Admonitadeinde erroris ꝑ ſummā trepidacionem excuſacionis verba querebat. Cui alexander nihil eſt inquit. qͦd hoc nomine confūdaris: nā et hic alexander eſt Vtri priꝰ gratulemur quia hoc dice̓ voluerit: an cui audire contigitMaximi enī animi rex eciā totū terraꝝ orbem aut victorijs aut ſpe complexꝰ tā paucis verbis ſe cum comiteſuo partitꝰ eſt. Odonū inclite vocis danti ꝑiter atqꝫ accipienti ſpecioſū. Quod priuatim quoqꝫ merito veneror clariſſimi ac diſertiſſimi viri ꝓmptiſſimā erga mebeniuolenciā expertꝰ. Nec metuo ne parū cōueniat mihi pōpeium meū inſtar eſſe alexandri: cum illi epheſtioſus alter fuerit alexander. ego vero grauiſſimo crimini ſim obnixius: conſtātis et benigne amicicie exemplaſine ulla eius mēcione tranſgreſſus: cuiꝰ in animo velut in parentū amantiſſimorū pectore lecior vite meeſtatꝰ viguit triſtior adquieuit a quo omnium cōmodorū incremēta vltro oblata cepi. ꝑ quem tucior aduerſuscaſus ſteti. qui ſtudia noſtra ductū et auſpicijs ſuis lucidiora& alacriora reddidit. Itaqꝫ paui inuidiā quorūdam optimi amici iactura videlicet quia fructū torſerā non quidem meo merito graciam meā quantacūqꝫ fuit cū his qui ea vti voluerunt ꝑtitꝰ. Verū nullatā modeſta felicitas eſt que malignitatis dētes vitarepoſſit. Et quo ſeceſſu quoſdā fugeris: aut quibꝰ infulmīe ꝑmulſeris: ne alienis malis ꝑinde ac bonis ſuis letent̉ et geſtiāt. Diuites ſūt aliorū iacturis locupletescalamitatibus immortales funeribꝰ. Sed illi quatenus
