Seite
Hec agnoſcentes qui tunc hieroſolimis conuenerant: de Aſterio quideꝫ nullū habuere ſermonem quōꝫ neqꝫ erat ī ordīe ſacerdotum. Marcellum vero tanqͣꝫ ſacerdotio functum. ratiōem exigentes libri ſui. eumqꝫ comperientes famoſateni dogmate maculatū: iuſſerunt ut Attali ſecta recede̓t. Qui reprehenſus. librum ſe ꝓmiſit exurere. Cunqꝫ hoc ſtudiū fuiſſet lenitatū: ep̄oꝝ collegiū euocante impa­tore. venit ad regiam ciuitatē. preſentibꝰqꝫ Euſebio. et qui cum eo erant ep̄is ī vrbe Conſtātinopolitana. rurſusqꝫ ſtudiū de Marcello fiebat. Et dum. Marcellus ſicut promiſerat illicitam conſcriptione. nollet incendere: eum epiſcopatu depoſuerunt. In cuius locū baſi­lium in Ancyram direxerunt. Sꝫ hāc qͥdē ꝯſcriptioneꝫ Euſebius tribus deſtruxit libris ſuꝑſtitiōeꝫ eiꝰ valde redarguēs. Poſtea v̓. Ma­cellus in Sardicenſi ꝯcilio recepit ep̄atum. dicens nō intellectū ſuū librum et ꝓpterea quaſi Paulianū fuiſſe depoſitum. Decimum. Gitur dum poſt conciliū hieroſolimitarū Arrius veniſſet ī egiptū. Alexandrina eccl̓ia eius euitante communiōeꝫ rurſus venit ad con­ſtantinopolitanam vrbē. Concurrentibꝰ illic conſectatoribꝰ eiꝰ obe­dientibꝰ Euſebio nicomedie ep̄o. et conciliū celebrari volentibꝰ horū ſtudiū ſentiens Alexander tunc Conſtantinopolitanus ep̄s. niſus ē ſoluere tale conamen. Dumqꝫ hoc non valuiſſet implere aꝑte Ar­rij niſibus interdixit: non licere eccleſiaſticum eſſe dicens. nec infu mandam ſentenciam epiſcoporum pene totius terre ſecū cōuēientiū in nicena vrbe. Euſebius aūt: qui circa eum erant dum primo ſer­monibꝰ flectere nequiuiſſent Alexandrum poſt ei cum terrore mina­bantur. quia nͥ ſuſceperit Arrium certa die: ip̄e quidē deportaret̉ exilio. Arrius autem in communionem ſuſciꝑet̉ vniu̓ſoꝝ. Et poſt hec alterutris receſſerunt: illi quidem definitam diē expectantes ut ſuas minas implerent. Alexander aūt orabat: ne ad perfectū v̓ba Euſebij ꝑuenirēt. Maxime aūt et terror ingerebat̉ eo ꝙ imꝑatori ia pene ſuaſerant: et faceret qd̓ ip̄i volebant. Ante vnum vero ꝯſtitu tum diem. proſternens ſemetip̄m ſub altare tota nocte iacuit pronꝰ rogans deum ut impediret terminū inimicoꝝ eiꝰ. Socrates. Ec igit̉ Alexander ꝓnus orabat. Imperator aūt de Arrio ex­periri volens: cū ad palacium euocauit. Percuntatꝰqꝫ eſt. ſi niceni concilij decreta ẜuaret. Ille v̓ nihil moratus repēte ſubſcripſit