Seite
ERA DVM ADHVC ATHANIS I us celaret̉ georgius alexandria crudeliter paganos afficiebat. et ad­uerſantes ſibimet xp̄ianos. Vtroſqꝫ enim cogebat ad ſuā venire ſen tenciam et reſpuentes afficiebat. Erat enī apud ſapiētes odibilis qͣſi deſpiciens eos et iudicibꝰ imꝑās: apud populū vero quaſi tirannꝰ et vltra potētes elatus: precipue tn̄ paganos opprimebat. quos ſa­crificare et paternas feſtiuitates age̓ prohibebat. Tunc enī milite et egipti duces armatos in ciuitatem introduxit. imagines et orna­menta temploꝝ abſtulit ꝙ ei poſtea cauſam necis adduxit. Cyrillo ſiquidē depoſito ſicuti predictū ē. apprehendit hieroſolimoꝝ eccleſiam herennius: et poſt illū heracliꝰ. poſt quem halariꝰ. Nos enim tunc illam ecc̄iaꝫ gubernaſſe ꝑcipimꝰ. vſqꝫ ad imperiū theodoſij pͥncipis quando rurſus cyrillus ad ꝓp̓ū remeauit ep̄atū. Socrates. Gitur macedonius conſtantinopolitana pulſus ecc̄ia dāna­tionem non ferens. quieſcere reſpuebat. Declinauit enim ad eoꝝ partē qͥ apud ſeleuciā achaciū cū ſuis ſocijs depoſuerāt. Miſitqꝫ legationē ad ſophroniū et eleuſiū qͣtenus defenderēt expoſitā pͥꝰ ī an­tiochia fidē ⁊ poſtea ſeleucia roborata ⁊ ſimilis ſubſtantie fidē deuul gandā eē cōmonuit ad quem concurrūt multi familiariū qui nunc ab eo macedoniani vocātur. Quicunqꝫ enim in ſeleuceno concilio achaciū declinauerunt. aꝑte verbū ſimilis ſubſtātie ſanciuerūt. cū prius hoc nō manifeſto iudicio declaraſſent. Eſt enim opinio aput multos quia nō inuentū ſit macedonij nicomedienſis epiſcopi vn­de etiā marathonij vocitant̉ ad quos euſtachiꝰ expulſus de ſabaſtia confugit. Cūqꝫ macedoniꝰ ſpiritū ſanctū comprehendere in tra­ctatu diuine trinitatis declinaret tunc et euſtachius: ego inqͥt neqꝫ deū noīare ſpiritū ſanctū patior neqꝫ creaturā vocare preſumo. ꝓpt̓ hanc ergo cauſā ſpiritui repugnātes appellāt hꝰ modi perſonas. hi qui in conſubſtātialitatis expoſitione concordant. SO Z OMENTVS Vm itaqꝫ macedoniꝰ ecc̄ia conſtantinopolitana fuiſſet expul ſus non ea que achacius atqꝫ eudoxius ſapiebat. ſed tradebat magis filiū deū ꝑ oīa et ẜm ſubſtātiā ſimilē eē patri. ſanctū v̓o ſpū­non earū rerū eē participē. ſꝫ miniſtrū et perhibētē officiū et quecū­qꝫ de ſanctis angelis dici poſſunt. Socrates.