Seite
antecedente breuem ut. Homerus in hoc uerſu νέσορα δὄυκ ἕλασθε ν ἰαχή πίνοντα περ ἔμπησ aufertur ei i oe dipthongo altera uo­calis ſequente e longa more attico ut poeta pro ποητήσ poema pro πόιημα necnon pro οῦ diphthongo græca nos hanc ideſt oe. ponimus ut κομοδία comoedia τραγοδία tragœdia dicentes nec mirum cum pro ῶ quoque habemus ό& pro y e in diphthongo acci­pimus. hoc tamen ad imitationem bœtorum ſolemus facere. Trā ſit in u longam: ut fœnices punices: fœniceō puniceum: pœna punio Nunquā diphthongus in præterito ꝑfecto mutat̉: ut hæreo hæſi. au­dio audiui: mœnio mœniui: excepto cado cecidi: Ei diphtongo nūc non utimur: ſed loco eius in græcis nominibus e uel i productas poni mus:& in priore ſequimur æoles: illi enim τῶ δυμοσθένη dicunt pro διμοσθένει& ἦπον εῖπον. Et nos plerunque cum εῖ apud græcos ſit pura penultima in illis maxime fœmininis quæ per adiectio­nem aſſumunt a apud græcos mutamus η in e productam: ut διο πέια diopea καλλιοπέια calliopea. Nam in illis quæ in ia ſolū deſinūt apud græcos raro ſit hoc: ut nos ponamus e pro i ut argia alexandria nicomedia langia lampia. Statius in quarto. Candenſque iugis lam­pia niuoſis. Idem ī eodem. hoc quoque ſecreta nutrit langia ſub um­bra. Idem in. ii. Tunc donis argia nitet: uileſque ſororis: Ornatus ſa­cro præculta ſuperuenit auro: Raro autem diximus propter medeam plateam niceam. Nam quod Vir. Qui tæla tiphoea tēnis. E correptā protulit doricum eſt illi. enim ſolent εῖ diphtongo abiicere i In latinis. autem dictionibus difficile inuenies i longam ante uocalem poſitā niſi in genitiuis in ius deſinentibus: ut illius ſolius ullius: quæ tamē licet& corripere in metro:& in uerbo fiam fias fiat: quod ipſū quoque contra aliorū eiuſdem coniugationis ſit regulam uerborum. In maſculinis quoque εῖ pura in e longam conuertitur. ut ἀχιλλεῖοσ Achilleus: ἀλφειόσ alpheus σπονδεῖοσ ſpondeus non ſine ratione ta men hoc fit. Sed quia i pura penultima ante us uel a uel um per no­minatiuos non inuenitur producta ī latinis dictionibus: niſi in diſſyl labis& ipſis græcis. Nam in græcis ſæpe inuenimus ut chius& dia. & in uno triſyllabo quod apud ſtatium legi: ut licius. Statius in deci mo thebaidos. Ad patrias ſi quando domos optataque pœan. Tem­pla licie dabis tot ditia dona: ſacratis Poſtibus& totidē uoti memor exige tauros. In aliis uero conſonante l ſequente pro εῖ diphthongo longam i ponimus ut νεῖλοσ nilus. In ſemiuocalibus ſimiliter ſunt biii