eſt quod principium ſyllabæ omni modo pro ψ ps debet habere: ut pſitacus pſeudulus ipſe: nubo quoque nupſi: ſcribo ſcripſi faciūt: quā uis anologia per b. cogit ſcribere: ſed euphonia ſuperat quæ etiā nup tam non nubtam& ſcriptum non ſcribtum compellit. p non per b dicere& ſcribere. Liber primus priſciani cæſarienſis grāmatici de littera explicitus ē. Sequit̉ liber ſecundus. De Syllaba. YLLABA EST COMPREHENSIO litterarū conſequens ſub uno accentu:& uno ſpiritu prolata. Abuſiue tamen etiam ſingula rum uocalium ſonos: ſyllabas nominamus: poſſumus tamen& ſic diffinire: Syllaba eſt uox litteralis quæ ſub uno accentu:& uno ſpiritu indiſtāter profertur. Ab ſingulis tamē incipiens non pluſquam ad ſex litteras procedere ſyllaba poteſt in la tino ſermone: ut a ab arx mars ſtanc ſtirps. Et ſciendum quod ſylla­ quæ ex ſingulis conſtant litteris: non plures ſunt quam ipſe uoca les de quibus fiunt: quæ autem conſtat ex amplioribus litteris pene innumerabilis: nulla ſyllaba tres uocales habet unde u& i non aliter iungantur diphthongis: niſi loco poſitæ conſonantium u tamen etiā tunc coniungi poteſt diphthongo: cum amittit uim litteræ: ut quæ līguæ: Sæpe inueniuntur pro duabus uocalibus iunctis: hoc eſt pro diphthongo ſingulæ uocales poſitæ: ut ploſtrum pro plauſtrum:& inquiro pro inquæro. Et ubique pro. ei. diphthōgo e productam uel ſicut ſupradictum eſt pro oy autem. u. in græcis ponimus dictioni­bus σϖόνδείοσ. ſpōdēs νειλοσ. nilus moyſa muſa: quæ ſingularū litterarum ſunt ſyllabæ: ex uocalibus conſtant ut dictum eſt: ut ae: quæ autem exduabus conſtant uel a uocalibus fiūt:& inuenit̉ diph tongus ut au oe. uel a uocali& conſonante antecedente& ſequente antecedente: ut da: ſequente: u ad. Non plus tamen quam tres conſo nantes antecedere uocalem nec rurſus niſi tres conſequi poſſunt Sed tamen hoc notandum eſt quod ſi antecedant tres conſonantes non poſſunt niſi duæ conſeꝗ uocalē ut mōſtrans. Nec iterū ſi cōſequātur tres poſſunt antedecere niſi duæ: ut ſtirps: Si antecedens ſyllaba ter­b iiii