Seite
ex ſingulis dictiōibus parat̉ ſenſibile.i. ītelligibile quodāmodo clemē tum eſt orationis perfecta.& quomodo elementa iuncturis ſyllabas efficiunt ſuis: ſic etiam ordinatio intelligibiliū imaginē quādam ſylla bæ perficit adiunctiōe dictionū. Eſt.n. oratio cōprehēſio dictionum aptiſſime ordinatarum: quomodo ſyllaba compræhēſio litterarū ap­tiſſime cōiunctaꝝ qūo ex ſyllabaꝝ cōiunctiōe dictio: ſic ex dictionum cōiunctiōe ꝑfecta oratio cōſtat Poſſumus autē ex accidentiū quoqꝫ ſi militudīe hoc cōtēplari: Bis idem elemētū accipit̉: ut reliquias reddo: ſed etiā ſyllabas leleges tutudi peperi. Similiter& dictio: ut meme ad ſum: qui feci fuit fuit illa quondā ī hac republica uirtus: Cicero ī quar to inuectiuaꝝ. Peruenit tamen hoc uſqꝫ ad plenas orationes cū ſemel dicta iterum repetantur uel neceſſario uel more cauſa: ut ſi dicamus: pota magnus fuit Virgilius: Virgilius fuit magnus pota. Iuuenalis in ſecundo. Tu ne duos ſæuiſſima uipera cœna: Tu ne duos abundat littera non eadem: ut prodeſt pro pro eſt:& ſicubi ꝓ ſubi. Abūdat eti am ſyllaba: ut huiuſcemodi pro huiuſmodi: īduperator ꝓ imperator Necnon etiā dictio tā in compoſitione ꝗͣ in appoſitione. In appoſitiōe ut Terentius in phor. Ex aduerſum ei loco pro aduerſum& in andri. Abhinc triēnium. ꝓ hīc.& in eunucho: Emori ſatius eſt ꝓ mori. In ap poſitione quoqꝫ: ut Virgilius in decimo. Sic ore locuta eſt: abundat. enim ore. Idem in nono. Et lachrymis ita fatur abortis: Te ne inquit miſerande puer cū lata ueniret Inuidit fortuna mihi Nam cū dixiſſet fatur: ſuperuacuū eſt inquit. Nec miꝝ cum expletiua cōiunctiōes quā tum ad ſenſum plerūqꝫ ſuperuacua ponuntur. Necnō orationes inue­nimus ſimiliter ſuperuacua poſitas: ut ibant qua poterāt:& qua non poterāt nō ibant. Cōtraria ſimiliter paſſiones ꝑ defectionē fiunt litte­ræ uel ſyllaba dictiōis& litteræ or̄onis ut ſcit ꝓ ſciuit. audacter pro audaciter. Syllabæ ut cōmorit ꝓ cōmouerit. Hor. in ſecūdo ſermonū At ille qui me cōmorit melius nō tangere clamo fleuit deū ꝓ deorum acceſtis ꝓ acceſſiſtis. Horatius in. iiii. carminū. Quæ me ſurpuerat mihi pro ſurripuerat. Dictionis: ut Vrbs antiqua fuit tyrij tenuere co­loni. deeſt.n. quā Similiter Hæc ſecum me ne īcepto deſiſtere uictam deeſt enim dicebat. In cōpoſitis quoqꝫ idē fieri ſolet: ut Incubuere ma ri totumqꝫ a ſedibus imis. Vna euruſqꝫ notuſqꝫ ruunt pro eruūt deeſt eīm præpoſitio ē ad perfectionem plena orationis. In his ſunt etiam illa ꝗbus deeſt in fine uerbū: ut Vir. ī. iiii æneidos. O mihi ſola mei ſuper aſtianactis imago: deeſt enim eſt uerbum ad perfectionem ora­