Seite
tionis. Nec enim apocopam poſſumus eam dicere: quæ ſit in plena dictione: ſed quæ in littera uel ſyllaba ſenſu ꝑ ſe carētibus. Orationis quoqꝫ ſit defectio: ut apud Terentium in eunucho Ego ne illam: quæ uiſū: quæ me quæ non. De eſt enim unicuiqꝫ conſtructio plena orati onis. Ego ne illa digner aduentu meo: quæ illū præpoſuit mihi: quæ me ſpreuit: quæ me nō ſuſcepit heri. Et ſi ſemel dicta oratio bis uel ter uel ſæpius eadē intelligat̉: ut magna uiris gloria ē prudētia& fortitu do& pudicitia& iuſtitia& tēperātia: ubiqꝫ enim ſubaudit̉: magna ui­ris gloria ē qd̓ ſemel dictū eſt. Quomodo aūt lr̄aꝝ rationē: uel ſcriptu ra inſpectiōe: uel auriū ſenſu iudicamus. Sic etiā in dictionū ordīe di ſceptamus rationē cōtextus utrū tecta ſit an nō. Nā ſi incōgrua ſit ſo lociſmum faciet: quaſi elementis oratiōis incōcinne cœuntibus: quo modo inconcinitas litteraꝝ uel ſyllabaꝝ uel eis accidentium in ſingu lis dictionibus facit barbariſmum. Sicut igitur recta ratio ſcriptura docet litteraꝝ cōgruam iuncturam: ſic etiam rectam orationis com­poſitionem ratio ordinationis oſtendit. Dicimus præpoſitiua elemē­ta. tam in conſonantibus ꝗͣ in uocalibus: ſed etiam in ſyllabis. Sunt quædam præpoſitiua elementa ut in diphthōgis a& e& o præpoſiti uæ ſunt: ut ae au eu oe. I uero& u poſtponuntur:& aſpirationes uo­calibus adiuncta in principio ſyllabaꝝ īueniuntur: ut habeo herinus hircus homo hora humus humanus. Et u loco conſonantis poſita& ꝗ& k ſemper in initio ſyllabaꝝ ponuntur. Syllabæ quoqꝫ præponun tur: ut præ in prīcipio inuenitur ſemper dictionum: præmium preco precor prædium prolium. Poſtpoſita quoqꝫ a gm uel c uel cum in cipiunt: ut agmen piracmen menachmus. Finales quoqꝫ quæ in is uel rs uel is uel ns terminātur: ut puls cohors hyems ſapiens. Idem etiam in dictionibus inuenis. Vnde& præpoſitiones nominantur& præpoſitiua pronomina:& ſubiunctiua: uel relatiua: Necnon uerba ſubiunctiua quæ magis ab ordine nomen acceperunt ꝗͣ a demonſtra tione: quomodo imperatiua& optatiua. In oratione quoqꝫ hunc mo dum poſſumus inuenire quando antecedentia ſi coniuncta cum ſe­quentibus fuerint uera eſſe oſtenduntur dum anteponuntur cum ſe­quentibus per primam orationis coniunctionem: ut ſi aliquis dicat. Si ambulat. Dionyſius mouetur Dionyſius. Si enim conuertas non eſt uerum. Non enim ſi mouetur Dionyſius:& ambulat Dionyſius neceſſario. Nam poteſt& moueri& nō ambulare. Elemētum eſt etiā quādo ī duo diuiditur mono ſyllabico ideſt contemplatione tempoꝝ