Seite
Liber. XXIX traxit in tenebris caliginem. femiculi radiceꝫ vel herbaꝫ querit. ⁊ eius ſucco oculos linit he betatos/ ⁊ ſic herbe guſtu oculos acuit/ vt vi ſū recuꝑet quē amiſit. Eſt aūt tyrus ſpēs viꝑe maxime venenoſitatis. de quo dicit ariſ. li. vij tyrus ē ſicut ⁊ tēchea.i. cōcodrillus latet ī hye me. ſed poſt expoliat coriū/ qd̓ ē intra oculos ſuos ita ꝙ ille qui nō cognoſcit hoc accidens putat ꝙ ille ſit cecus. Deide aufert coriū capi­tis totaliter vno die ⁊ ſua expoliatio eſt ſicut exitus eſt embrionis/ ⁊ ſic renouetur qn̄ depo nit ſenectutē. Itē in eodem inuenitur in fenice tyrus quidā quē ſerpētes magni fugiūt/ quā­uis ſit paruus. ⁊ ſunt pili ſupra totū corpꝰ ſu­uꝫ. ⁊ quādo mordet aliquid putreſcunt oīa q̄ ſunt in circuitu morſus ſtatiꝫ ⁊ inuenit̉ vnus paruus tyrus in iudea. ⁊ morſus eius eſt ita fortis ꝙ nō inuenitur cōtra ip̄ꝫ medicina. De vipera.n. dicit ambro. in exame. oīuꝫ ſerpen tiū nequiſſimū eſt genus viꝑe que cū cupidi tatē aſſūpſerit coendi murenule reqͥrit copulā ꝓgrediturqꝫ ad litus aque vbi credit murenū lā latitare. ſibilo aūt euocat vipera murenu­lā ⁊ ꝓuocat ad āplexū. que vocata ſtatī adeſt vipera aūt vidēs eā ad copulā preꝑatā totuꝫ venenū ſuū euomit ⁊ ad āplexuꝫ murenule ſe p̄parat. cōpleto vero cōcubitu vipera venenū quod euomerat iteꝝ haurit ⁊ reſumit. ⁊ ſic cuꝫ veneno reſūpto reuertit̉ ad cauernā viꝑa īſuꝑ vt dicit pli. li. xxix. c. i. lapidē quēdaꝫ deglutit quod percipiētes ſyri viperā caute aperiūt/ ⁊ lapidē aſſumūt/ ⁊ eo vtunt̉ cōtra venenū. Itē ibidē quē draco vel aſꝑis vulnerat caput vi­pere appoſitū vulneri ſanat. ⁊ ecōuerſo. queꝫ vipera pungit caro aſpidis attrahendo vene num vipere ſanare conſueuit. Finit liber. xviij. Incipit liber. xix. de coloribus ⁊ eorum proprietatibus. Eſcriptis proprietatibus rerū ſpiritualium ⁊ cor­poralium tam ſim­plicium ꝙͣ ꝯmixtaꝝ ꝓut ad manus no­ſtras peruenire po­tuerunt. nunc poſtre mo de quibuſdaꝫ ac cidentibus corporalium reꝝ ſubſtantiam cō­cōmitantibus/ cooperante nobis diuina gr̄a eſt hic attendendum. primo de colore. ſecūdo de odore. tertio de ſapore. vltimo de liquore. Calor eſt dictus vt dicit Iſi. li. xviij. eo ꝙ co­lore ignis vel claritate ſolis eſt perfectus. vel color a colando eſt dictus/ eo ꝙ colantur co­lores ad hoc vt ſūme ſubtilitatis ſint ⁊ intime puritatis. Colores aūt aūt naſcūtur aūt fiūt. De his quere infra in fine de coloribus. Eſt autem color ſcd̓m ariſto. in libro de ſenſu ⁊ ſē ſato. extremitas perſpicui in corpore determi nato. eſt enim color ſicut in ſubiecto in rei cor poralis viſibilis ſuperficie terminata. Cerni­mus tres colorum differentias quas color re cipit ex natura mixtionis elementorum ⁊ do­minio in corpore compoſito. vnde dicit ꝙ co lor mixto perſpicuo ⁊ dyaphono per actualē vnionem lucis radiantis/ ſuper ipſum ter­minabile ⁊ perſpicui corporis ſuperficiem vi ſui repreſentatur. ⁊ ꝓpter hoc dicit ariſtote. ī ij. de anima. ꝙ color eſt motiuus vel immuta tiuus viſus ſcd̓m actum lucidi nam lux ē actꝰ ⁊ perfectio lucidi ſeu perſpicui. naturam eniꝫ coloris in corpore mixto ex alicuius elementi dominio eſſentialiter exiſtentis ꝓducit lux ad actum immutationis viſus. quāuis enim co­lor naturaliter ⁊ eſſentialiter ſit in mixto/ non tamen habet potentiam manifeſtandi ſe niſi per lucem ſuper ipſius ſuperficiem actualiter radiantem. vnde color ad ſui manifeſtationē ſemper indiget luce ſed non econuerſo. qꝛ lux ad ſui manifeſtationem non indiget colore/ ſi cut color indiget luce actualiter exiſtente vt lu ce mediante coloris qualitas viſus organo ī primatur. ⁊ ideo poſuerunt aliqui ꝙ ratio vi­ſibilis radicaliter ⁊ formaliter ē in luce. quia ipſa ſublata rei colorate qualitas viſui nō ap paret. habet autem color actualem eſſentiam in tenebris. vt dicit cōmen. in. ij. li. de anima. de immutatione viſus ⁊ coloris. Non.n. cāt