Seite
abula Homo circunſcripta gratia ſeruans mandata diuina in ſtatu nature an meretur aliqͥd an nihil lib. ij. diſt. xxix. 16. Homo an ante lapſum habuerit gr̄aꝫ li. ij. di. xxix. q. j. c. rn̄. 17 Hoīem ꝙͣuis ſciuerit deus ſtatim lapſurum tū debuit ei dare donum gratie duplici ratione lib. ij. diſt. xxix. 18. Homo quare non peccauit ingratitudine maiori ꝙͣ lucifer li­bro. ij. diſt. xxix.21. Hominem prius debere tentari ꝙͣ in amicum aſſumi quomo­do intelligitur lib. ij. diſt. xxxix. 12. Homo an ſimul tempore conditus fuerit in gratuitis ⁊ natura libus lib. ij. di. xxix. q. ij. d. rū. 13. Homo poteſt per naturam venire in perfectam etatē ⁊ cogni­tionem ſed non in habitum gratie li. ij. di. xxix. 27. Homo an habuerit tot virtutes ante lapſuꝫ quot habuit poſt lapſum lib. ij. diſt. xxix. q. j. e. rn̄. 29. Homini an fuerūt dona gratuita eque magne efficacie ad me­rendū an̄ lapſuꝫ ſicut ſūt poſt lapſuꝫ li. ij. di. xxix. q. ij. f. ℟. 31 Homo an ante lapſum gratiam ⁊ virtutes habuerit lib. ij. di­ſtinctione. xxix. b. Hominum corruptio ſcꝫ paſſio mortis an inſit eis ex ſue condi tionis primordio: an ex peccati merito li. ij. di. xxx. q. j. a. rn̄. 3 Hic ponit̉ pene preuaricatiōis: ponat̉ pͥme preuaricationis. Homo ⁊ ouis mortales ſunt: ſed propter diuerſas rationes li bro. ij. diſt. xxx. 5. Hominis natura an merito prime tranſgreſſionis fuerit cor­rupta penaliter tantum an etiam culpabiliter lib. ij. diſ. cxx. q. ij. b. rn̄. ij. Homines quomodo dicunt̉ oēs fuiſſe in adam li. ij. di. xxx. 30. Homo an totum egerat quod manducat li. ij. di. xxx. 33. Homo an poſſet generari de carnibus alterius hominis libro ij. diſt. xxx. 37. ⁊ 38. Homo duplicem babet carnem: ſcꝫ carnem ẜm ſpeciem ⁊ car­nem ẜm materiam lib. ij. di. xxx. 42. Homo vnus quare magis pingueſcit ꝙͣ alter: ⁊ quare eſt ſtat­aliqn̄ in pingueſcendo li. ij. di. xxx. 42. poſt medium. Homo duplicem babet bumiditatem ſcꝫ radicalem et nutri­mentalem li. ij. di. xxx. 43. Hominem non poſſe fieri malum ab alio quomodo intelligit̉ lib. ij. diſt. xxxj. 34. Hoīes nihil fieri cum peccant qūo intelligit̉ li. ij. di. xxxiiij. 33. Homo quare perdidit dominium quod habebat ratio ſuꝑ vi­res inferiores li. ij. di. xxxij. 37. Homo qūo ꝑdidit dn̄ium ſuꝑ beſtias lib. ij. di. xxxij. 38. Hominis generationem quare deus ita inſtituit vt proles con traheret culpam a parente li. ij. di. xxxij. 53. Homo qua pena punitur remediabiliter: ⁊ qua irremediabi­liter li. ij. di. xxxvj. 19. Homo ⁊ deus diſſimiliter ſe babent in condonando oſfenſam lib. ij. di. xxxvj. 23. Homo quomodo eſt exaltatus propter incarnationem chriſti lib. iij. diſt. j. 4s. ⁊ diſt. ij. 16. Homo an habuerit maiorem cōgruitatem ad vnionem diuine nature ꝙͣ totū vniuerſum li. iij. di. ij. q. j. a. rn̄. s. ⁊. 13. ⁊ ꝑ totū. Homo an habuerit maiorem congruitatem ad vnionē diuine nature ꝙͣ angelus lib. iij. diſt. ij. q. ij. b. rn̄. 14. Homo quare magis indigebat auxilio reparationis ꝙͣ ange­lus lib. iij. diſt. ij. 17. Hominis in vno indiuiduo an fuerit maior cōgruitas ad vnio nem diuine nature ⁊ humane ꝙͣ in tota ſpecie humana lib. iij. di. ij. q. iij. c. rn̄. 19. ⁊ per totum: Hoīem qūo faciunt anima ⁊ corpus vnita lib. iij. diſt. v. 46. Homo ille terminus qua ratione predicatur de chriſto in hac oratione chriſtus eſt homo compoſitus li. iij. di. vj. 19. Homo eſt deificatus quare non conceditur li. iij. di. vij. 2. Homo dominicus an aꝑte dicatur lib. iij. di. vij. 3. Homo ⁊ deus non predicantur de ſe inuicem: quia aīa et caro non predicantur de ſeinuicem: non ſequit̉ li. iij. di. vij. 7. Homo an predicet̉ de deo vniuoce an equiuoce li. iij. diſ. vij. 8. Homo an predicetur per ſe an per accidens cum dicitur deus eſt homo lib. iij. di. vij. 9. Homo an predicet̉ de deo abſolute an relatiue li. iij. di. vij. 10. Homo an predicetur de deo in plus an in minus an in eque li­bro. iij. diſtin. vij. ii. Homo factus eſt deus an illa propoſitio ſit concedenda li. iij. diſt. vij. q. iij. c. rn̄. 22. ⁊ per totum. Homo predeſtinatus eſt eſſe filius dei vtrum hec ſit concedē­da lib. iij. diſt. vij. q. iij. f. rn̄ 37. Homo predeſtinatus eſt eſſe filius dei: ergo filius dei prede­ſtinatus eſt eſſe filius dei: non ſequitur li. iij. di. vij. 38. Homo ſi p̄deſtinatus eſt eſſe filius dei: aut ergo ẜm ꝙ eſt deꝰ. aūt ẜm ꝙ eſt homo li. iij. di. vij. 41. Homo totus quare dicitur natus cum ſolum traducatur pars hominis ſcꝫ caro li. iij. di. viij. 13. Homo an veraciter dicatur de diuina natura li. iij. diſt. viij. q. iij. c. rn̄. 14. ⁊ per totum. Homo iſte incepit eſſe chriſto demonſtrato. an hec ſit concedē da lib. iij. diſt. xj. q. ij. e. rn̄. 24. ⁊ per totum. Homo in chriſto habet modum ſupponendi termini accidenta lis quomodo intelligitur lib. iij. di. xj. 28. Homo incipit eſſe deus an hec ſit concedenda li. iij. diſtin. xj. q. iij. f. rn̄. 29. Homo iſte terminus reſpectu chriſti partim habet naturā ter­mini ſubſtantialis: partim naturam termini accidentalis li bro. iij. di. xj. 30. Homo ille ab eterno fuit deus in quo ſenſu eſt vera ⁊ ꝙ ad bu ius veritatem non ſequitur ꝙ illa ſit ſalſa: iſte homo incepit eſſe deus lib. iij. di. xj. 31. Homo incipit eſſe deus: aut ergo iſte vel ille lib. iij. diſt. xj. 32. Homo definit eſſe deus: an hec ſit vera ſi per impoſſibile diui­datur homo a deo lib. iij. diſt. xj. 34. Hominis educendi ineſſe quattuor modi lib. iij. di. xij. 31. Homo quare cunſentiendo in peccatum magis eſt datus ī po teſtatem diaboli ꝙͣ diabolus qui eſt actor peccati in poteſta­tem hominis lib. iij. diſt. xx. i. Homo quare magis eſt idoneus ad reparationem generis bu­mani ꝙͣ angelus lib. iij. diſt. xx. 1o. Homo quare non eſt adeo ſuſtentatus ne caderet: cum poſt la­pſum ſit ab eo adiutus vt reſurgeret lib. iij. diſtinctio. xx..n. Ad idem. 14. Homo quare liberatus eſt a pena damnationis eterne ⁊ non a pena mortis lib. iij. diſt. xx. 13. Homo exiſtens in gratia quare poteſt mereri ſummum bonū ſed non ſatiſfacere pro culpa originali li. iij. di. xx. 31. Homo an potuerit aliter liberari ⁊ redimi ꝙͣ per mortem xp̄i lib. iij. diſt. xx. 44. Homo ⁊ſi incipiat eſſe beatus ẜm animam: tamen non oportet ꝙ definat eſſe homo li. iij. diſt. xxij. ꝯ. Hominis affectus quare magis inclinatur ad filios ꝙͣ ad pa­tres lib. iij. diſt. xxix. 29. Homo quare magis delectatur loqui cum amico ꝙͣ cum deo: lib. iij. diſt. xxa. 42. Homo redemptus ꝙͣuis non eſſet valoris infiniti neceſſe tamē fuit ipſum redimi precio maiori ꝙͣ ſit totum genus humanuꝫ lib. iij. diſt. xxxij. 30. Homo infirmabatur triplici genere peccati libro. iiij. in pro­logo. 4. Homo ſubijcitur ſenſibilibus ⁊ inferioribus rebus propter quatuor. li. iiij. diſtin. j. 11. Hominis triplex ſtatꝰ poſt anime īfuſionē. ⁊ in quo poteſt ſan ctificari ⁊ quomodo. li. iiij. diſt. vj. 47. Honeſtus. Honeſtū quid eſt ẜm Tulliū. li. j. di. j. 35. Honeſtas ſex conditiones requirit. li. iiij. di. xxv. 47. Honor. Honor matris quō refertur ad filiū. lib. iij. diſt. iij. 18. Honor exbibetur alicui duplici modo. ⁊ vterqꝫ offert̉ cruci xp̄i li. iij. diſt. ix. 25. Ad idem. 29. Honoris debitū quod deo debemꝰ ex triplici cauſa oritur. lib. iiij. diſt. xv. 54. Horrere. Horrendum eſt incidere in manus dei viuentis quō intelligit̉ lib. iiij. diſt. xx. 5. Humauum. Humane nature an inſit corruptio quam in ea videmus ex ſue condi