ſie inferius in tribus vltimis ꝯcluſionibus tertij capituli ſpe cialiter tractabit̉. ſed etiā in pluribus alijs multa ꝯtinet in fi de erronea qd̓ declarant. ¶ Nā in prima parte ſumme. q. xlvij. arti. vlt. in reſponſione vltimi articuli. dicit ꝙ nō eſt poſſibile aliā terrā eſſe ꝙͣ iſtā. qꝛ oīs terra natural̓r ferretur ad hoc me dium vbicunqꝫ eſſet. ⁊ notū eſt ꝙ nō loquit̉ de potētia nature. ¶ Itē in articulo vltimo dicit ꝙ impoſſibile eſt duos angelos eſſe vnius ſpeciei. ⁊ ꝙ impoſſibile eſt eſſe plures albedines ſeparatas a ſubſtantijs que vident̉ eſſe cōtra articulum de oīpo tentia dei ⁊ cōtra veritates creditas circa ſacramentū altaris ¶ Itē infra. q. lxxviij. arti. iij. ⁊.vj. ⁊ in queſtionibus diſputatis tꝫ articulū de vnitate forme ſubſtātialis in hoīe. qͥ eſt. xiiij. articulus qͥnte partis de euāgelio eterno. dānatꝰ ꝑ Alexādruꝫ ¶ Itē ex hac opinione Thome de vnitate forme. ncut dicit in glo. Okam in dialogo ſuo ꝯcluſiones ſequūtur que in anglia fuerunt ſcandaloſe.ſ. ꝙ corpus xp̄i non fuit idē numero viuuꝫ ⁊ mortuuꝫ. Et hoc ꝯcedit ſanctus Thomas in queſtionibꝰ dif putatis. q. lxiij. qd̓ non fuit ſimpl̓r. Un̄ ſequit̉ vltra ꝙ caro mor tua nunꝙͣ fuit viua. ⁊ ꝙ corpora ſanctoꝝ mortuoꝝ nūꝙͣ fuerūt corꝑa ſanctoꝝ viuentiū. ⁊ ideo reliquie corporū ſanctoꝝ nunꝙͣ fuerunt partes corporū viuentiū. nec corpus xp̄i qd̓ fuit vulne ratum in cruce iacuit in ſepulchro. Que oīa ſunt abſurda. ¶ Ex quibus ⁊ alijs pluribus erroribus cōtra quos quidam doctores ſpeciales ꝯpoſuerunt tractatus ꝯcludunt iſti ꝙ huiuſmodi doctrina non pōt eſſe in oībus approbata. nec hoc ob ſtat eius ſanctitati vel canonizatiōi qꝛ nō oſtāte glorioſo martyrio Cypriani ipſe errauit in fide. ſicut ptꝫ. iiij. ſnīaruꝫ diſtin. vj. ⁊ infra dicetur. c. iij. vn̄ ſanctitas vite non infert ſanctitatē doctrine. ſicut ptꝫ de Papia martyre. qͥ fuit patronꝰ ſecte beretice. ¶ Unde ex bis oībus inferunt ꝙ p̄dicta approbatio qꝛ bani quinti nō eſt huiꝰ doctrine approbatio vniuerſalis. ſꝫ tāqͥ doctrine vtilis. ⁊ in multis ꝓbabilis. ſicut doctrina pape magi ſtraliter dicta ſola hꝫ autoritatē magiſtralē. ſicut dn̄s innocen tius. iiij. de ſuo apparatu teſtatus eſt. Sed de hac materia cō pioſiꝰ infra dicet̉ in tribꝰ pͥmis ꝯcl̓onibꝰ tertij capl̓i. ⁊ iō breuiꝰ ꝑtrāſimꝰ. ¶ Ad tertiū obiectū reſpōdet̉ prīo ꝙ nec facl̓tas ⁊c̄. Capitulum. ij. ¶ Circa ſecundum principale in quo declarandum eſt ꝙ aſſer tinōes dicti fratris per cedulā theologice facultatis dicto dn̄o ep̄o traditā fuerunt rōnabiliter ꝯdemnate. Premittenduꝫ eſt vnū preābulum generale ꝙ in aliqͥbus dictarum aſſertionuꝫ ⁊ earum condēnatione eſt neceſſario p̄notandū. videlicet ꝙ licet aliqua propoſitio vel aſſertio poſſit habere aliquem ſenſum ve rum. tn̄ pōt rōabiliter ꝯdēnari tanꝙͣ reuocāda ꝓpter aliū ſen ſum falſum in ea vel in eius ꝓbatione intellectum. Et hec ſuppoſitio ꝓbat̉ tam rōnibus ꝙͣ autoritatibus ſanctoꝝ doctoꝝ et ſpecialiter ex dictis ſancti Thome de aqͥno. vt ꝑs aduerſa ⁊c. ¶ Quarto ꝓbat̉ ſuppoſitio p̄miſſa ⁊ ſingulariter declaranda eſt ꝑ exēplum ſumptum ex doctrina eccl̓ie. Nā ꝑ eccl̓iam nonnunꝙͣ aſſertio ambigua babēs aliquē ſenſum catholicuꝫ eſt dā nata immo qū̄doqꝫ aſſertiones ꝯͣdictorie ẜm vocē ꝑ eā ſunt dā nate. ⁊ ideo altera earū vel vtraqꝫ aliqueꝫ bꝫ ſenſum catholi cū. Et ecce exēplum manifeſtum. Nam Iſido. in lib. ethimol̓. c. xix. lib. viij. ⁊ babet̉. xxiiij. q. iij. ca. quidā aūt. aperte infinuāt ꝙ vtraqꝫ iſtarum. deus creat mala. deus nō creat mala eſt bereſis ꝯdēnata. Un̄ ⁊ aſſertores vtriuſqꝫ reputat hereticos dictos Coliciani. a quodā colico noīati. qui dicunt deum non facere mala. cōtra illud qd̓ ſcriptū eſt. Ego deꝰ creās mala. Flo riani a floriano qui econtrario dicunt deum creaſſe mala ſcontra illud quod ſcriptum eſt. Fecit deus omnia bona. ¶ Ex quibus colligit̉ ꝙ vtraqꝫ iſtarum eſt hereſis ꝯdēnata. ⁊ tn̄ iſta aſſertio deus creat mala. bꝫ aliquē ſenſum catholicū ſ. iſtum. deus creat mala pene. ⁊ ſil̓r iſta deus nō creat mala. bꝫ ſenſum catholicum.ſ. iſtum deus non ereat mala culpe. ⁊c. ¶ Hac igit̉ ſuppoſitiōe preābula ſic firmiter ſtabilita ſigillatiꝫ declarandū eſt ꝙ aſſertiōes dicti fratris fuerūt rōnabiliter cō denate. ¶ Prima igit̉ ꝓpoſitio ſua fuit. maior eſt vnio hypoſtatica in xp̄o ꝙͣ vnio trium perſonarum in eſſentia increata ¶ Secunda poſſibile eſt eſſe aliquā creaturā purā in puris na turalibus. q̄ ita poſſet ſibi ⁊ homini mereri. ſicut anima xp̄i cō currente gratia babitali. nō eſt tn̄ aliqua poſſibilis. q̄ tā cōue nienter. cōgruenter ⁊ ſufficiēter. hoīeꝫ poſſet redimere ⁊ ſalua re ſicut xp̄s. Et iſta ꝯdēnat̉ reuocāda tāꝙͣ falſa ⁊ male ſonans ⁊ erronea ad intellectū ꝓbatiōis ſue. videlꝫ de gr̄a aīe xp̄i quo ad primā eiꝰ patē. ¶ Tertia. aliqua pura creatura rōnalis pōt in puris naturalibꝰ beatifice dei eſſentiā intueri. ⁊ hāc dicit pa tere de creatura p̄dicta. Et iſta condemnatur reuocanda. al̓s Pariſius damnata tāꝙͣ erronea in fide. ¶ Quarta. aliqua pu ra creatura eſt poſſibilis ꝑfectior aīa xp̄i in merendo puta gr̄a aīe xp̄i. Et hec dānat̉ reuocanda tanꝙͣ falſa erronea abſurda in theologia ⁊ philoſophia. ⁊ theologice doctrine irriſiua. Addidit huic ꝓpoſitiōi iſtā verificationē. ⁊ ſi nō quo ad ꝙͣtitatem meriti. tn̄ quo ad modū merēdi. Et hec oīa eidē ꝓdeſſe nō pn̄t ¶ Quinta videt̉ mihi ꝙ talis creatura ſi poneret̉ eſſe ſimpl̓r genus. Et hec ꝯdemnatur reuocāda ſicut immediate p̄cedens ¶ Sexta ponere aliquod creatū vel aliqua creata eſſe ſimpl̓r ⁊ abſolute. neceſſe eſt non eſſe cōtra fidē. Et hec ꝯdēnat̉ reuocāda tanꝙͣ falſa ⁊ male ſonās ī fide ẜꝫ cōem modū theologorum. ¶ Septima. neceſſe eſſe nō repugnat eſſe cauſatum. Et hec cō demnatur reuocanda tanꝙͣ falſa ⁊ erronea in fide. ¶ Octaua. magis eſt conſonuꝫ fidei ponere aliqͥd circa primū eſſe abſolute ⁊ ſimpliciter neceſſe nequaꝙͣ ponere ip̄m fine ali qua additiōe neceſſe eſſe. Et hec cōdemnat̉ reuocanda tanꝙͣ falſa ⁊ erronea ꝓpter falſam implicationē ⁊ erroneā comꝑatio nis quā includit ꝙ aliquā reꝫ creatam neceſſe eſſe. ſcꝫ ſine aliqua additione eſt conſonum ſacre ſcripture. ⁊ ꝑ conſequēs aliquod creatum eſt ⁊ increatum quod contradictionē includit. ¶ Nona. aſſerere aliquid fore verū qd̓ eſt cōtra ſacrā ſcripturā eſt expreſſiue contra fidē. Et hec cōdemnat̉ reuocāda tanc falſa ⁊ iniurioſa ſanctis ⁊ doctoribus ſi eā intelligat vniuerſaliter. prout in probatione eius videris pretendere. ¶ Decima. nō oēm hoīem p̄ter xp̄m ꝯtraxiſſe ab Adam pctm̄ originale eſt exp̄ſſe ꝯtra fidē. Et hec dānat̉ reuocāda tanꝙͣ falſa. ſcādaloſa. ⁊ piarum aurium offenſiua. ⁊ p̄ſumptuoſe aſſerta non obſtāte ꝓbabilitate queſtionis. vtrū beata virgo fuerit in peccato originali concepti ⁊c. ¶ Undecima. beatam Mariam virginē ⁊ dei genitricem non cōtraxiſſe pctm̄ originale eſt exp̄ſ ſe cōtra fidē. Et hec ꝯdemnatur reuocanda tanꝙͣ falſa ſcanda loſa p̄ſumptuoſa aſſerta ⁊ piarum aurium offenſiua. ¶ Duodecima tm̄ eſt contra ſacrā ſcripturaꝫ vnum hoīem eſſe exēptum a peccato originali p̄ter xp̄m ſicut ſi decē hoīes pone rent̉ exēpti. Et hec ꝯdēnat̉ ſicut p̄cedēs reuocāda tanꝙͣ falſa ſcandaloſa. preſumptuoſe aſſerta. ⁊ piarum aurium offenſiua. ¶ Tredecima magis eſt expreſſe contra ſcripturam ſacrā bea tā virginem non eſſe conceptā in peccato originali ꝙͣ aſſerere ip̄am ſimul fuiſſe beatā ⁊ viatricē ab inſtāti ſue ꝯceptionis vl ſanctificationis. Et poſtꝙͣ ꝓbauit correlariū dixit ꝙ pari mō videret̉ dici qd̓ magis eſt expreſſum ipſam vnitā fuiſſe hypoſta tice. ⁊ hoc idem in ꝯſiſtorio ⁊ in ſcripto ſuo corā iudicibꝰ recita uit. Hec aūt ꝓpoſitio cōdēnat̉ ſicut p̄cedēs reuocāda tāꝙͣ falſa ſcādaloſa. p̄ſumptuoſe aſſerta. ⁊ piarum auriū offenſiua. Et merito potuiſſet rigoroſiꝰ ꝯdēnari. qꝛ nulla p̄cedētiū eſt ita te meraria. ¶ Quartadecima ⁊ vltima in expoſitiōe ſacre ſcriptu re. ſiue declārādo ꝑ eccleſiaꝫ. ſiue ꝑ doctores. ſiue excipiēdo ꝑ quecunqꝫ. de ſacra ſcriptura ⁊ non aliunde trahenda eſt deter minatio. declaratio. ſiue exceptio. ſicut in grammatica contra regulas poni in eadē exceptio reperit̉. Et hec cōdemnat̉ reuocāda tanꝙͣ falſa ⁊ erronea. ſi intelligat ꝙ exceptio vel expoſitio ſit trahenda expreſſe ⁊ explicite ex ſacra ſcriptura et non aliūde prout videtur p̄tendere. aliter nō eſſet ad ꝓpoſitū ſuū. ¶ Harum propoſitionumimprobationes diffuſe ⁊ pulcherrime ponuntur in dicto tractatu. Capituluꝫ. iij. ¶ Circa tertiū principale in quo declarandum eſt ꝙ doctrina ſctī thome nō ſic ē approbata ꝙ p̄p̄ eā oporteat antedictā cōdēnationē aūt dicti ep̄i ꝓceſſuꝫ aliqͣliter īpedire. Premittēda eſt hec diuiſio ꝙ aliquā doctrinā eē ꝑ eccl̓iaꝫ approbatā p̄t tripliciter intelligi. Uno modo ꝙ talis doctrina ſit ꝑ eccleſiā tāꝙͣ veritas in fide probabiliter acceptata. ⁊ tāꝙͣ talis inter ſcho laſticos diuulgata. Scd̓o modo ꝙ talis doctrina ſit ſic approbata ꝙ oporteat credere ꝙ ipſa ſit in omni ſui parte vera. Ter tio mō ſic vt ipſa ſic ſit approbata. vt oporteat credere ꝙ ip̄a in nulla ſui ꝑte ſit in fide erronea vel heretica. nā multa ſunt falſa que nō ꝑtinēt ad fidē que tn̄ non inducūt errorē ꝯdēnabilē.
