Seite
ſanctoꝝ dictis que deuotōem redolent pariter et doctunā. Autoritatē ergo dantes hijs qui an̄ nos laborauerunt nos ꝓ modulo noſtro in labores eoꝝ intrauimꝰ. iparſim hincinde carpētes qd̓ potuimꝰ. Et vt ſciat̉ quo ordine eos ſecu ti ſumꝰ. pͥmo totū tempus veteris teſtamenti. 5199. annoꝝ in quinqꝫ etates diſtinctū repperimꝰ in quodā libello qui vſidoro aſſcriptus videbat̉. vbi multū artificialit̓ ꝓcedit deducendo ānos mūdi vſqꝫ ad tꝑa ſua ſcꝫ Eraclij qui cepit re gnare circa ānos dn̄i. 612. ſed ſupputacōem ſuā non ordinat ẜm erā xp̄i ſicut nec Oroſiꝰ. Et hunc ſeqͥmur in duabꝰ rip mis etatibꝰ. ſimilit̓ et in duabꝰ ſequētibus: exceptis paucis. qꝛ textus ẜm hebraycā veritatē a natiuitate Abrahe vſqꝫ ad captiuitatē babilonicam apud nos magis eſt correctꝰ et diligentiꝰ explanatus. et ideo ſequimur eū paꝝ tamē refert. In quinta etate maiorē laborē habuimus ꝓpter nimiā diuerſitatē hiſtoriaꝝ et veniā precor. qꝛ iam vnum iā alium ꝓ ut melius putaui ſecutus ſum. an autē debite ſingulos ānos ſupputaui: lectori iudiciū ꝯmitto. Lmneā autem Aſſyrioꝝ et Romanorū et alioꝝ ex diuerſis hiſtorijs laborioſe ſatis coaptaui: rogās vt ſi cui aſſcribere placuerit diligēter obſer uet ſpacia et numeꝝ correſpondentē ne longius aut ſtrictius. ponat ꝙͣ exempſar habꝫ. alioqͥn et labor peribit ⁊ fructū non reportabit. eritqꝫ opus eo mendoſiꝰ quo ꝯpendioſiꝰ niſi hoc diligent̓ ſtudeat obſeruare. Si autē debite qd̓ faci­le arbitramur hec incorꝑauerit: non modicā ei prebebit illuminatōem ad intelligendū ſacrā ſcripturā et libros Augu­ſtini et Iheronimi et Oroſij ac alioꝝ etcͣ. ſi vera ſunt que in pluribꝰ libellis ſcripta repꝑimus. Porro infexta etate ſequi mur cronicam Martini ⁊ Vincētij qui ꝯpendioſe ꝓcedunt vſqꝫ ad tꝑa ſua. Poſt eos ꝑ ānos fere ducentos ſequor no tabilē libꝝ quendā cuius autorē neſcio qui pene v̓ſqꝫ ad tꝑa ſua extendit. Que autē de poſt acta ſunt memorie digna­ſicut audiuimꝰ et vidimus fideliter prioribꝰ ſuppoſuimus. Que ōnia in ſequētibus ſūma breuitate patebūt. Modꝰ aūt ꝓcedendi planiſſimus eſt. et groſſitudine ruſticane adeo amicus vt in pariete qͥdem depingi poſſit. eo ꝙ ilico ſine ōni diffitultate intuentibꝰ ſe offerat. Depinxi igit̉ in medio folij circulos cū nomībus ꝑſonaꝝ debitis ꝓ quolibꝫ tꝑe et īfra et ſupra lineas duas qͣrum ſuꝑior cū ſuo numero deſcendit ab Adā vſqꝫ ad xp̄m iuxta ſeriē predictorū ſignificans vt quicqͥd ex aduerſo illius numeri ſcriptū eſt ſiue ſuꝑius ſiue inferius: etiā circa illa tēpora ſcm̄ veriſimilit̓ credat̉ Secun da linea.i. inferior retrorſū aſcendit a xp̄i natiuitate vſqꝫ ad mūdi creatōeꝫ. vt eadē facilitate vnico nūero inſpecto ſci atur quot ānis hoc aut illud ſcm̄ ſit an̄ xp̄i natiuitatē qd̓ ideo ſic ordinauimꝰ. qꝛ hec era magis ſolēnis eſt apud nos et qͥtiꝰ ſolet requiri. poſt xp̄m ſimul ambe deſcendūt vſqꝫ ad tēpora nrā paulatim creſcendo ita vt. ſuꝑior ſemꝑ on̄dat etatē mundi. ⁊ inferior etatem xp̄i qd̓ planiſſime patebit locis ſuis. Et qꝛ ex multis libris mendoſe ſcriptis modū hūc non leui labore ad lineā veritatis correximꝰ. obſecramus ꝓ xp̄o lectorē ne inciuiliter manū ad corrigendū hāc ānoruꝫ ſupputatōem apponat niſi prius toto oꝑe perſpecto. Quod nō ideo dicimus qͣſi nullibi errauimꝰ. ſed ad auiſandum de nimia diuerſitate doctorū in hac materia et freqn̄ter poſitio vnius eſt inuolutio alteriꝰ. Vbi aūt errorem inuenit cle­menter ignoſcat et corrigat ex predictis quos ſequimur. Faciliter em̄ in numeris erratur et ſepe negligenter deſcri­būtur et negligentius emendātur vt dicit Augꝰ. 15. li. de ciui. dei. Faciſculꝰ tempoꝝ oēs ātiquorū clonicas ꝯplectēs: admiſſus ab alma vniuerſitate Colon̄. incipit feliciter. (ues Iniqu faci daſalu­N pͥncipio creauit deus celū et tetrā. Dicit btūs Augꝰ/ ſuꝑ Geneſim ꝙ maior eſt huiꝰ ſcripture autoritas ꝙͣ ōnis humani ingenij perſpicacitas. Et qꝛ de tē­p̓mꝰ Icem et diuiſit lucē ac pore principaliter hic intēdimus. principtū temporis breuiter tangere placuit benebras. Vnde eſt aduertēdum ẜm doctores ꝙ quatuor coequeua in principio creata ſūt a deo ex nichilo in quo relucet creatoris ſūma potētia. Hec aūt ſunt celū empi In quo fecit deus fit dies mamentum et diinſit reum. Agelica natura. materia quatuor elementorū et tempus. Et hoc vocant aquas ab aquis. opus creatōnis qd̓ factū fuit an̄ omnē diē: poſt ſequitur opus diſtinctōnis in a quo relucet creatoris ſūma ſapientia qd̓ factū fuit in tribus diebꝰ primis. Dein de ſequitur opus ornatus in quo relucet creatoris ſumma bonitas quod factuꝫ In quo congregauit Dies Ildeꝰ aquas in vnū lo­fuit in tribus ſequētibus diebꝰ. vt ptꝫ clare in textu Geneẜ. 1º. Septima aūt die requieuit ab omni operē qd̓ patrarat. nō quaſi operando laſſus ſed nouam Fūet appauuit atida. creaturā facere ceſſauit. cuius materia vel ſimilitudo non preceſſerit. Qd̓ auteꝫ dicit̉ Io. 5. Pater meus vſqꝫ modo operatur et ego operor. intelligit̉ de conti­Die. In quō fecit deꝰ ſoleꝫ et lunā et ſtellas ⁊ po nua vniuerſe creature adminiſtracōe. qꝛ qd̓. condidit: continere et gubernare T ſuūit eas in fitmam̄to non ceſſat. Et in hoc relucet ſumma creatoris perfectio. qꝛ ſibi ſoli ſufficit nec eget creaturis ſed magis econtra. qꝛ virtus creatoris eſt cauſa ſubſiſtendi om­ni creature et hoc eſt ꝙ ſeptima dies veſperā non habꝫ De hijs pleniꝰ vide ma In quo fecit deus pi­Dies Iſces et volucres et ce giſtrum in ſecundo ſentētiaꝝ et doctores deſuꝑ copioſe ſcribentes Porro ſeqn̄s qͣntꝰ te grandia ex aqͣ. tempꝰ licet deū nobis oſtendat quo ad hec qͣtuor predicta ſcꝫ ſummā potētiā. ſapientiā. bonitatē et ꝑ conſeqn̄s ſummā ꝑfectōem. tn̄ ſpecialius oſtendūt di­uinā miſericordiā et iuſticiā. iuxta illud ps. Miſericordiā et iudiciū cantabo tibi In quo fecit deus be (ces dn̄e. Et iteꝝ. Vniuerſe vie dn̄i miſericordia et veritas. miſericordia tn̄ ſceptruꝫ ſtias et hominē. ſ ſextꝰ tenet ꝙͣdiu viatores ſumus que nulli petenti veniā negat. :