in bibliam. ue. Nemoª renūciaturꝰ ſeculo bene pōt uendere queᵇ ꝯtēpſit ut uenderet quicquidᶜ in ſūptꝰ de tuo tuleris ꝓ lucro cōputa. Antiquūº dictū ē. Auaro deeſt tā qd̓ habet qͣꝫ qd̓ non hꝫ. Cre dentiᵉ totusᶠ mūdus diuitiarū ē Infidelis aūtᵍ etiaꝫʰ obolo indi get. Sic uiuamꝰ quaſi nil habē tes: ⁊ oīa poſſidētes. Uictus atqꝫ ueſtitus diuitie chriſtiano rū ſunt. Si habesᵏ in ptāte reꝫ tuam uende: ſif nō habes ꝓijce. Tollēti tunicāᵐ etⁿ pallium re linquēdū eſt. Scilꝫ niſi tu ſem­ginis lapidū palus figit̉: ſic ⁊ inter mediū emptiōis ⁊ venditio­nis anguſtabit̉ peccatis. nemo ergo pōt bn̄ vendere ea. b Que cōtempſit. vt ꝓ his ꝓceſſu tꝑis vendendis in ſeculo re­manere nolit. ſi.n. remaneret cōcupiſcētie ſignū eēt. Ne aūt pauli nus allegaret neceſſariū ſibi eē ſollicitudinem circa rerū venditio nem.ſ. ꝓpter ſuā neceſſitatem: vel ꝓpter alioꝝ vtili tatem vtrūqꝫ ex­cludit. Qd̓ nō ꝓ pter ſuā neceſſita tem oporteat euꝫ hoc facere oſten­dit dicc̄s. c Quicqͥd in ſū­ptus de tuo tule ris ꝓ lucro cōpu­ta. q. d. quicquid ſiue multum ſiue parum de tuo tu­leris. in ſumptꝰ..i. ꝓpter ſumptꝰ fa ciēdos in via: cō­puta ꝓlucro.i. ꝓ magna acquiſiti on: qꝛ ſic vitabiſ more periculuꝫ ſi iter feceris indila tum. Qd̓ ꝓpt̓ ali orum vtilitatem non oporteat eum hoc facere. oſtendit infra vbi dicitur. Niſi tu ſemꝑ recraſtinās ⁊c. qd̓ exponit̉ in loco ſuo. Que re reſiduū diuiſionis. sͣ. vbi currit in ordine ſuo. quapropter bre­uitate ꝑtrāſiens litterā ꝑ ordinem exponere ꝓpono. d Antiquū dictū eſt ⁊c. Tam ⁊ ꝙͣ ponūtur hic ꝓ et. q. d. nihil ei ſufficit cū ſemꝑ vellet plus habere. Eccl̓. v. Auarus nō implebi tur pecunia. ⁊ ꝓuer. xi. Alij diuidūt ꝓpria ⁊ ditiores fiunt. alij ra piunt nō ſua ⁊ ſemꝑ in egeſtate ſunt: tales retinet timor penurie: ſed non eſſet eis timendum: quia. e Credenti. diuinis cōſilijs d̓ relinqueudis terrenis. f Totus mūdus diuitiarū eſt contem­ptiuus.ſ. vel adminiſtratiuus. vnde Luc. xxij. qn̄ miſi vos ſine ſacculo ⁊ pera ⁊ calciamentis nūquid aliquid defuit vobis. At illi dixerūt: nihil. Nō eſt ergo metuēda penuria expēſaꝝ: qꝛ vbiqꝫ habebūt neceſſaria qui relinquūt omnia ꝓpter chriſtum. Infidelis ⁊c̄. infidelis.ſ. qui non credit dei conſilijs. h Etiā obolo indiget.i. nūmis. ecōtrario dicit̉ de credētibus. ij. Coꝝ. vi. Sicut egentes: multos aūt locupletantes. ⁊ ibidē ſub ditur hic. Sic viuamus quaſi nihil habentes ⁊ oīa poſſidentes ſic pꝫ ꝙ nō timenda eſt penuria expenſaꝝ. ⁊ ſimiliter oſtēdit̉ non eſſe timenda penuria victualium vel veſtium: quia modica ſuffi­ciunt his qui modeſte viuere volunt. vnde dicitur hic. Uictus atqꝫ ⁊c i. chriſtū ſequentiū. nō dicit cibus ⁊ veſtimen tum: que ſonant ex abūdantia: ſed victus ⁊ veſtitus que ſonant ad ſufficientiam.i. ad Timoth̓. vi. Habentes alimēta ⁊ quibus tegamur: his contenti ſumus. ⁊ melius Math̓. vi. Nolite ſollici ti eſſe dicentes: quid māducabimus: aut quid bibemus: aut quo operiemur. ⁊ ſequitur. Querite primū regnū dei ⁊ iuſticiam eius: ⁊ omnia hec adijcientur vobis. Cōſequenter excludit alienandi voluntatem dicens. k Si habes ⁊c. id eſt aliena a te ⁊ ex ꝓpria re. Si non ⁊c i. quaſi vilem contemne. nec eſt contrarium qd̓ hic dicitur: quia quod ſupra dictum eſt. nemo pōt bene vendere ⁊c. quia ibi ꝓhibetur venditio retardans ⁊ impediens. hic vero cō ceditur venditio indilata ⁊ expediēs: de qua dicitur Math̓. xix. Si vis perfectus eſſe vade ⁊ vēde omnia que habes ⁊ da pau­peribus: ⁊ habebis thezaurum in celis: ⁊ veni ⁊ ſequere me. Cō­tentioſam ſuorum repetitionem excludit cum dicit. m Tollenti tunicam. ⁊ inſuper. n Et pallium ⁊c. ſcꝫ potius ꝙͣ cuꝫ contentione repetat̉. Iſtud ſumitur de Math̓. v. vbi dicitur. Si quis vult tecuꝫ iudicio cō­tendere ⁊ tunicam tuam tollere dimitte ei ⁊ pallium. Quibus ⁊ qualiter liceat ſua repetere: nota ꝑ hos ꝟſus. Expedit īfirmis lꝫ abſqꝫ dolo ſine lite. Prelatis licet: hoc non expedit anachorite. per recraſtinās et diē de die tra hēs caute ⁊ pedetētiꝫ tuas poſ ſeſſiunculas uendideris: nō hꝫ chriſtus unde alat pauperes ſu os. Totumᵖ deo dedit: ꝗ ſe ob tulit. Apoſtoliq tm̄ nauē ⁊ retia reliquerūt. uiduaʳ duo era miſit in gazophilatiumˢ: et prefertur creſi diuitijs. Facileᵗ cōtemnit omnia qui ſe ſemper cogitat eē moriturum. Explicit epiſtola ſancti Hie ronymi preſbyteri ad Pauli­num preſbyterum. Non licet vt res per eum ſint res in lite petite. Iſti verſus videntur ſum pti de glo. i. Corinth̓. v. Anachorita dicitur heremita: per quem viri per fecti deſignātur. ⁊ dicitur ab ana quod eſt ſurſum: ⁊ chore quod eſt au­la vel cor: ⁊ teneo nes. quia ſcilicet debet tenere cor ſuum ad ſuperna vl̓ ab ana quod eſt re: ⁊ chorus quaſi remotus a choro. id eſt a multitudi­ne: quia vero vt ſupra di ctum eſt paulinus poteſt dupliciter retardari circa venditionem rerum: ſcili­cet ꝓpter ſuam neceſſita tatem: aut ꝓpter alioruꝫ vtilitatem. Primū exclu dit Hiero. ſupra dicens. Quicquid d̓ tuo ⁊c. Se cūdum excludit hic cum dicit. Si licꝫ niſi tu ſemper recraſtinans: ⁊ diem de die trahens caute ⁊ pede tentim tuas poſſeſſiūcu­las vendideris non ha­bet chriſtꝰ vn̄ alat pau­peres ſuos: quaſi diceret Credis tu ꝙ chriſtus nō habeat vnde alat. id eſt nutriat pauperes ſuos qͥ ſunt eius ꝓuiſioni ſpecia liter derelicti ſicut dicitur in pſalmo. Tibi dereli­ctus eſt pauper: non habet inquam. Niſi tu.ſ. recraſtinans. id eſt de cra­ſtino in craſtinum ꝓtelans propoſitum tuum. Et diem de die trahens. id eſt de die in diem protrahens. Vendideris caute. id eſt diſcrete ne de­cipiaris in precio. Et pedetentim. id eſt paulatim vel progreſſiuene de­cipiaris temporis interuallo. Poſſeſſiunculas tuas. q. di. ſtultum eſſet hoc credere. Caute per deriuationem deſcendit a caueo caues. Pedetē­tim a pede ⁊ tento as. ⁊ tractum eſt a ceco: vel ab illo qui in tenebris am bulat: qui paulatim viam pertētans cauet ſibi ne pedes offēdat. Ne au tem diceret paulinus illud quod ſcribitur Eccl̓. vij. In multitudine mu nerum meorum reſpiciet deus. oſtendit ꝙ deus non querit noſtra ſꝫ uos vnde dicit. p Totum ſe deo dedit ⁊c. Et propterea deus magis acceptat affectuꝫ qͣꝫ datum. ⁊ hoc oſtendit per apoſtolos viduam ⁊ creſum. q Apoſtoli nauē tm̄ ⁊c. Hoc dicit de Iacobo ⁊ Iohāne: Math̓. iiij. ⁊Luce. v. Uidua duo era ⁊c. Luce. xxi. Marci. xij. s Gazophilacium. cōmuniter appellatur archa vl̓ locus vbi ponitur pecunia ad ſeruandum. In Ezechiele gazophilacia ponuntur pro exe­dris vel cameris prout hic accipitur gazophilacium dicitur archa de ſuper foramen habens poſita ad dextram ingrediētibus circa altare in quam mittebatur pecunia offerentium ad ſartatecta templi reparanda: ⁊ ibi ſeruabatur. Et nota ꝙ gaza lingua perſarum dicitur pecunia: di­uitie vel thezaurus. Philaxe verbum grecum eſt idem quod cuſtos. vn de a gaza ⁊ philaxe quod eſt ſeruare dicitur gaꝫophilacium: quaſi ga­zam cuſtodiens. viij. Iohānis ponitur pro porticu in qua gazophila­cium ſeruabatur. vnde dicitur ibi. Hec verba locutus eſt Hieſus in ga­zophilacio ⁊c. Creſus lydorum fuit ditiſſimus: per quem deſignant̉ di­uites qui mittebant munera in gazophilacium: quibus hec vidua a do mino eſt prelata. Quia vero ſeculuꝫ relinquentibus frequenter occurrūt inſultus temptationum. ideo contra inſultationes quaſtibet dat ſalu­bre remedium dicens. t Facile cōtemnit omnia qui ſe ſemper cogitat eſſe moriturum. Sic pꝫ expoſitio epiſtole ad paulinum. Sancti Hieronymi preſbyteri prologus in bibliam finit.