![]()
uerſo inconſyderatus. Diſertus eſt qui pꝛobe:id eſtbene diſſer· Cautus q cauet.non qui cauetur. Tutus poꝛtus Tuta vꝛbs ꝙ tucati: os:non gab alijs defendatur.tamen circa hominẽ paſſilie: vt Tuti ab hoſtibus Argutus qul acute ⁊ ſolerter arguit.⁊ inueſt gat.non tur, Falſus qui fallit.⁊ etiam qui fallit.deceptus. Cõtentus qͥ continetij Iaio ſatiſfacit Pꝛofuſus qui pꝛofundit.Scitus qͥ ſciens eſt ⁊ argutus Indeè ſcite aduerbiũ d eſt aſtute ⁊ vafre. Diſcretus qui qualitates perlonar: erum dilcernit Juratus qui iurat Vnde dicimus iuratus iudex Defectꝰ qui deficit Quin tilianus. Defecta laboꝛe ſenectus. n Paucioꝛa ſunt participia que paſſiue in voce actiua ſignificant. vt euidẽs N im euidens negociũ dicit quod videtur aperte ⁊ intelligit nõ quod videt et intelligit. Sic ⁊ indulgens cui alij indulgent. Ablatiui participioꝝ abſoluti poſiti oꝛnant:vt regnante.Octauiano ceſa re. Imperante Nerone. Itidẽ noĩm quoꝛundã ablauui que dignitates ac ho noꝛes ſignificant.pulchꝛe abſqʒ rectoꝛe ponunt᷑. vt Coꝛnelio z Balba edilib», conful acte funt in theatro fabule, Scipione cõſule. Dionyſio rege.nec ad dendum eſt participiũ:eriſtente:quoniã adimit oꝛationis venuſtatem. Accuſatiui et ablatiui participioꝝ ꝓ verbo intinitiuo ponũtur. Saluſtiꝰ Pꝛiuſq;ʒ incipias conſulto.at vbi conlulueris mature facto opus eſt cõſulto. hꝛo cõſulere:facto ꝓ facere ponit᷑ Teren. Jam iam inuentũ tibi curabo.⁊ ad ductũ tuũ Pamphilũ. Inuentũ ꝓ inuenire:adductũ ꝓ adducere. Verũ oꝛa toꝛes ablatiuo participij ꝓ infinitiuo licet ſepe vtãtur raro tamẽ actõ. Ablolutus conſumatꝰ etiã in ſuperlatiuo viro ⁊ oꝑi multũ ꝑfctõ tribuit, Abſtruſus id eſt abditꝰ.⁊ nullo pacto legendũ eſt obſtru ſus:quia abſtru fus venitab abs z trudo.Obſtruſus vero nullã inuenire poteſt oꝛiginem. Admotus pꝛo applicatus adiunctus. Affectus ſum bono ⁊ malo etiã cũ pᷣpoſitione a vel ab ⁊ caſu.vt Affectus ſum magnis honoꝛibus a pꝛincipe. Pꝛeditus ſimiliter bono et malo pᷣditus ſum humanitate pᷣtute:diuitijs: dignitate virly:moꝛbo..habeo illa. Nũq; tamẽ addit ei pᷣpoſitio a vel ab cũ calu.Sũt ⁊ noia q̃ in bonũ ⁊ĩ malũ ſumũ⸗ tur.vt notabilis nobikinſignis eximius:vt notabilis macies: nobile ſcoꝛtum Åd in oꝛdine meretricio ercellit.⁊ maxime inter alia norũ: inſignis latro: qui maioꝛi audacia graſſat᷑ Juſignis impꝛobitas:inſignis ⁊ eximia ſtulticia.L. Attonitus..territus ſtupefactus animo perculſus. Confectus ſum inopia:languoꝛe:ſenio pulchꝛe dicitur. Defunctus ſupꝛa frui Deditus ſupꝛa dedo. Diſertus oꝛnatũ participiñ eſt. Dimidiatos..in duas partes diuiſus. Deſyderatus in bello ab hiſt oꝛĩcis ſumitur ꝓ occiſus.vt ſupꝛa de noĩbo ranimatus..timens ⁊ turbatus. Fretus ſupꝛa frui Kaciendus melius qᷓ fiendus diat᷑:dicũt etiam comici faciundus Iniens ineiuntis ſupꝛa inco. Sactus magis auctus.Feſtus Pompeus ſupꝛa macte. Rogatum te velim. hoc elt rogo. Oꝛatos vos vclim..oꝛo. Lau. Obnoxius obligatus deuinctꝰ. de hoc vide Aul.Bel. li. vij.ca. xvij. Feſtꝰ Pompeus dicit. Gbnoxius pene:obligatus ad delictum. Obſeruans.oꝛ.obſeruantiſſimus actiuũ qui obieruat ⁊ colit aliquẽ Ob⸗ 12 b ſeruãdus dioꝛ. obſeruandiſſim sid coli ⁊ obſeruari plurimũ ẽ dignꝰ paſſiue. Oꝛiundus ſignificat oꝛiginẽ illius loci vnde fuerũt parẽtes:yt ego ſuz oze s- gnr Msn kifi Msh d ti 8 