![]()
addico diſtraho metioꝛ pꝛo eſtimo. Conſtat conduco loco foeneroꝛ paecſcot pango pepigi. Condẽno.⁊ ſi qua ſunt alia fimilis hoꝝ ſignificationis Non aũt dtct. Hic vẽclidit patriũ auri. Priamis redemit coꝛp Hectoꝛis auri. i3 licet dicere QAuann emiſti: tanti etimo. Emiſti.equum decem floꝛenis an pluris. Ita ꝙ hiduo caſus gtũs ⁊ ablatiuus iuxta idẽ pbũ herent. Lau. Teres melius qʒ rotundus dicitur. Totus.eius loco Vniuerſus pulchꝛe ſumitur 5 /Tempeſtas pꝛo etate ⁊ tẽpoꝛe ab oꝛatoꝛibo ponitur.a poetis aũt ꝓ turba tione celi. Tonatio ſuauius qʒ T; Vniuerſalis affirmatiua vel negatiua in fine oꝛatiõis oꝛnat: vt Que vir bonus facit laudant omnes. Quem te magis diligam habeo neminẽ. Vel inſigne aliquod nomẽ adiectiuũ:qualia ſunt inſignis egreg? fpectat magni ficus, vtqueadme fertbie funt egregia. Ehel aliquod infigne aduerbiũ.vt q mihi zufſiſti perferi omnia diligenter. VUaletudo ꝓ ſanttate:tñ frequẽtiſſime pꝛo languoꝛe accipit.vt Cicero ad CTerentiũ. Valitudinẽ tuã cura diiigenter:hoc eſi laboꝛẽ ⁊ infurmitatẽ. Fre⸗ quenter tñ aſponimus adlectiuñ:vt fauſtũ vł infauſtũ Ald diſtinguendũ ſta tũ coꝛpoꝛis:vᷣt qua valetudine es:qua valetudine viuis Reſpõdebis. Infir ma aduerfa mala valetudine, Ciel ətra bona.incolumis.optima valetuqine Verſipellis eſt doloſus:duplex ſimulatoꝛ carens integritate:aluud habẽs in oꝛe:aliud in pectoꝛe. Vlerbis: ablatiuus iſte:nõnun;; omittitur ita vt non cohereat ſubſtanti⸗ uum ſuo adiectiuo:vt pauas tecũ agam, Ron eft opus multis:bꝛeuibo nos expediemus:ſubintellige verbis. Alicus melius qᷓ; villa. Villa em̃ eſt pꝛediũ. Vnde villicus. Vlolatilia pꝛo volucribus ponuntur Aenuſtus ꝓ pulcher. Venuſtas..pulchꝛitudo. Venuſte.ipulchꝛe AVnuuerſitas.melius dieitur gymnaſiũ.academia.paleſtra Vter.i ille vel ille.⁊ eſt tantũ de duobus. Vniuerlus hoc eſt totus. De pꝛonominibus Ronomina in verbis pꝛime ⁊ ſecunde perſonarum incluſa. ſt expꝛi⸗ pmantur non adimunt oꝛationis venuſtatem. Tute p tuipſe:vel tumet oꝛatoꝛes ponunt.Terentius.Tute in iri ſti tibi eeqendum puta. Ipſe oꝛnate ponit᷑ loco huius ſyllabe met. vt Ego iße tu ip̃eille ipe: nos ipſi.vobis ip̃is:ꝓ egomet:tuimet:llemet:noſmet:voſmet.Et addit᷑ ad ꝓno⸗ nuna deriuatiua:vt in euãgelio. Tuam ipſius animã. ⁊ Cicero li.vi. epiſto larum. Jeaq; tontentus ero noſtra ipſonꝝ amicicia. Mẽ tul ſui noſtri veſtri pꝛimitiua iungũtur adiectiuis que copioſã quã⸗ dam abundantiã impoꝛtant:aut pꝛomptũ amoꝛem vel odiũ vcl efficacẽ cu⸗ piditatem demonſtrant.vt mei amantiſſimus:tui obſeruãdiſſimus:nullum tui amantioꝛem credas. Cum duaꝝ rerum de monſtretio vel relatio ſeſe offert ꝓnomã ille remotioꝛi Dit vero vcinioꝛt reſpõdeat. vt Jacobꝰ Scotus argẽtinẽſis de moꝛte. Doꝛ. iida ſum pꝛauis.uiſtis optabile lucrũ. Illos ſuppflicijs hos ego mitto polis. 7 ki 