Seite
4 $ fanatuavirtus.amplifima tua benemerita. 230% quinq; ablatiui feminini oꝛnatilfime coniunguntur verbis imperlonalibs intereſt ⁊ refert. vt mea in⸗ tereſt tua refert hoc eſt ad me pertinet. Mihi vel tibi vtile eſt. Sit ⁊ ſua nra veſtra Meo iure lignificat idem quodã modo quod mea auctoꝛitate.meacʒ licentia:ac conceſſa mihi ab om̃ibus libertate. Lau. ow Tul cauſa ⁊ tuacauſa plurimũ differũt. Tui cauſa tacio quod tibiißi ad quem loquoꝛexhibeo:vt tui cauſa ad Antonij caftra profeet? fum. quod et tue perſone tuende gratia.Sed tua cauſa facio alteri quiddam ꝓpter te con⸗ templatione tul ſperans rem tibi gratam keciſſe cum alteri pꝛodeſſem oſtras veſtras cuias(que patriã ⁊ nationem innuũt) pulchꝛe ſubſtanti ua flagitãt: vt Geoꝛgius gemmingen pꝛepolitus in quadã epiſtola. Eant c bitũ noſtrates philoſophi balbutientes ſoꝛtẽ currere:⁊ platonem diſputare. Etiam hec pꝛonomina partes ⁊ quaſi ſectã ſignificant.vt noſtrates philoſo⸗ phi nõ ſunt ita populares vt veſtrates qui ab epicuri ſchola ꝓdlerũt. Et cu⸗ iates philoſophi vos eſlis.ſtoici ne an academiciꝛan peripatetici:an noſtrate epicurei. Cice. Putares ne unq accidere poſſevt mibi verba deeſſent. nõ ſo⸗ lum iſta veſtratia oꝛatoꝛia.ſedl hec etiam leui noſtratia.Lau-. Aduerbium ne interrogandi apte componitur pꝛonomint hic interſeren go c ſyllabam:vt hiccine eſt bonus vir:hanccine contumeliã tam inſignem· hoccine eſt officium patris. Ecce componit di pꝛonominibꝰ eum eamiillũ ilam tc. vt Eccum eccam eccos eccas.ellum ellam ellos ellas:hoc ẽ. Ecce hic eum ſubintellige virum de quo agebamus. Eccã ecce hic eain mulierem de qua mentio erat. Teren. Eccum parmenonem. Lurentius Valla. De verbis Erbum in fine locutionis ponatun:vt ſupꝛa meminimus.de pꝛin⸗ y locutionis. precepto.f faltem quädam feum fonos ritatem afferat Sic et Tulius in oꝛatiõis ſine explicauit dicere ma⸗ luit qᷓ; erplicuit. Nam ſi explicuit diceret:impfecto ⁊ debili numero verboꝛũ ſonus clauderetur.Aulus gelius. Coniunctiuũin infinitiuũ ſuppoſitũ eius tu vel aliud quodcũcq; ſiue expli citũ ſiue implicitũ in actm̃ pulchꝛe mutamus.⁊ ipſa coniunctionẽ ꝙ vel vtcõ iunctiuo adiunctã e medio tollimus:vt volo q tu ſcribas:iubeo ꝙ tu mandu ces:nouiq tu aagi ꝙ tu pꝛoficiſcaris ad vꝛbẽ: gaudeo ꝙ decanatum conſecutꝰ es:cupio ꝙ Marcus veniat Lepidius dicũtur hechis vᷣbis. Vlo lo te ſatbere iubeo te manducare:noui te ludere:cupio te pꝛoficiſci ad vꝛbem gaudeo te decanatum conſecutũ eſſe:cupio Marcũ venire.Et ſifoꝛte ꝑ am⸗ phibologiam duo accuſatiui arca verbũ infinitũ interuenerint: ille ſuppoſiti locũ habebit qui infinitũ immediatius pᷣceſſerit:vt puto Pyrrhuz romanos vinccre poſſe:hoc eſt:puto ꝙ romani poſſunt vincere Pyrrhum. Verba compoſita cun nonnullis pꝛepoſitionibus ⁊ aduerbijs latinioꝛa ſunt q; li ſeparentur dictiones componentes. vt Exeo domo vel erco dor mum melius q; eo ex domo vel eo extra domumꝛextrudo expello compono ſepono compulſoꝛ: Reddd ⁊ redeo pꝛo iterum ⁊ econuerſo do ⁊ co. Malo ꝓ magis volo. Interſum ⁊ interfui eccleſie:lectionubello ꝓ ſum vë fut in eccl ſla lect. onebello.:cq; de alijs infinitis —