hho annd eltvon ddh kind ſch/ſoſ tündi? andei anderen gaͤbe/ das waͤre nit ein ſchencke/ ſond ein ſchuld. Dal welcher gelt hinder jm li⸗ gen hat der zyt/ weñ er weißt das ſin fründ deße manglet/ der hat hinder jm ligen das nit ſin/ der deß nitt notturfftig iſt/ ſonder ſines fründs iſt/ der deß vbel manglet. Ob aber Diogenes glych wenig hat/ ſo koũt er ſich deß wol laſſen vernuͤgen. Sin ſpys was krut/ Oluuen/ thürꝛ Fygen/ er haben mocht. Sin tranck was jetz wyn/ dañ waſſer/ wie es die müly gab. Vff koſtlichen ſpyſen/ vnd denen die darnach ſtaltent/ hat er wenig. Das man alſo by dem anderem ſicht/ das ſin oꝛden ſtraͤũg/ vnd nit einem jeden annaͤm lich/ ouch jm̃e/ dem Diogeni ſelbs/ anfangs gantz ſchwaͤr vntraglich gwaͤſen iſt. Dañ als er ſin Sect oder oꝛden erſt angnommen/ vnnd in ſinẽ faß thürꝛs vnſubers bꝛot/ hoꝛt er trum̃en/ pfyffen/ vnnd ander froͤüwd ſpil/ darmit yederman in der Statt vmb gieng/ wie dann vff einem hochzytlichenn tag be= ſchicht/ fieng er an der ſtrennge ſins Oꝛdens nach trachten/ vnnd an dem ettwas verdrüſ⸗ ſens habenn/ ouch rhaat ſchlagen vnnd ge⸗ dencken/ wie er deſſe abſtonn moͤchte. Do