fine ſeculi mirare iudicatus veniet iudicaturus Et vnde ei tanta ſapīa cuiuſlibꝫ facta ita ſciet plene q̄cunqꝫ cogita uit. fecit et dixit ac ſi ſibi ſoli intentꝰ fuiſſꝫ ac ſi ſolū ad ip̄m reſpectū habuiſſꝫ Et ꝙͣ mirabilis erit iuſticia vbi nichil boni manebit irremuneratū. et nichil mali īpunitū c̓te incōprehē­ſibilia ſunt iudicia eiꝰ et īueſtigabiles vie eius Et ꝙͣuis mi­randa ſunt eius iudicia tn̄ hoc firmit̓ ē tenend̓ oīa iuſtiſſi me fecit et faciet. qꝛ ſum̄e bonꝰ et nulli facit īiuriā Et quia dāpnatis dabit regnū. facit eis iniuriā qꝛ nichil iuris hn̄t ī regno Modo regula ē. Qui nichil hꝫ iuris p̄t cauſa re de īiuria. ſic̄ nec ego poſſem cauſare qꝛ me fecit angelū qꝛ nec merui de iure vermis Nec pot̓it qͥs ſe excuſare per ignoranciā. Quilibꝫ em̄ hꝫ ius naturale ſcriptū in corde ſuo et cuilibꝫ īſpirauit dn̄s aliqd̓ bonū ſiue fuerit paganus ſiue iudeꝰ Et qꝛ negligēcior fuit ſalute ſua. ꝙͣ bonis corꝑis quibꝰ cucurriſſet ad diuerſas ꝑtes mūdi ſi ſe neglexit im­putet ſibi Nec cauſari p̄t de ꝑpetuitate penarū. Quia enim ꝯtͣ et̓nuꝫ peccauit. et ꝑpetuū ꝯtēpſit et blaſphemauit dn̄m petua pena puniet̉ Quia ſi ꝑpetuo blaſphemarꝫ. et ſolum tꝑalit̓ puniret̉ manet aliqͥd impunitū Etiā qꝛ ꝯmittit cri­men leſſe maieſtatis. ꝯtͣ tꝑalē pnͥcipem dāpnat̉ ꝑpetuo exilio Et ſi ꝑpetue hic viuerꝫ. ꝑpetue ſtaret ſnīa. Vna ergo gutta d̓ine offenſe. ē maior offenſa ꝯtͣ tꝑalē pnͥcipem. qꝛ iſte mo mentaneꝰ Ille v̓o pnͥceps et̓nus Bn̄ ergo finalit̓ et iuſte oīa bn̄ fecit et faciet. qd̓ ſi facerꝫ deus eēt Qui p̄t caꝑe ca­piat. qui non poteſt credat. et ammirando veneret̉. Leuata mēte āmiracōꝫ in opificē oīm incidit. illud memorie nr̄e in ꝑſona redēptoris nr̄i dictū Recorda re pauꝑtatis mee. qꝛ ergo redēptor ꝓpt̓ nos homīes et ꝓpt̓ nr̄aꝫ ſalutē deſcēdit de celis. et īcarnatꝰ ē Dignū eſt ꝑeg̓nacōis eiꝰ attenta mente ī hac t̓ra et gͣtitudīe medi­tari Oīa em̄ nr̄o exēplo et nobis ſalutari Hic egit De hoc di. bern̄. ī ꝑſona xp̄i In vita mea potis cognoſce̓ vitam