nuctor nr̄ corꝑalit̓ et ſpūalit̓ Iuxͣ illd̓ oculi Oīm inte ſperāt dicimꝰ. dimitte no. ⁊cͣ. Optamꝰ ut pius creditor nobis relaxet qd̓ tenemur dicimꝰ Et ne nos ⁊cͣ Optamꝰ vt cu­ſtodiat nos dicimꝰ Sꝫ libera nos Optamꝰ ſolū a pn̄ti inpugͣcōe. ſꝫ et ab futura et ab qd̓ noue̓it ſibi diſplice̓ ē via vnitiua. Et ē qua qͥs bn̄ purgatus et illuīatus amoroſe vnitur creatori ſuo exultando de perfectio­nibus ſuis illi ſoli placere deſiderās prompte et lete nunc ipſum magnificat nunc laudat. nūc ammirat̉. totus languet amore eius vt poſſit dicere illud canticorum. Anima mea lique facta eſt vt dilectꝰ locutus es michi ⁊cͣ Et pꝰ pauca ſubdit qꝛ amore langueo Et pſalmiſta Quid enim incelo. et a te quid volui ſuꝑ t̓ram id ē ego pure amo te ꝓpt̓ dona celoꝝ. aut ꝓpt̓ dona ſuꝑ t̓raꝫ Et hec via ſepe ſu periꝰ tacta ē in via affectiua et ſuꝑlatiua In re em̄ vnū ſunt via affecta et vnitiua. ſꝫ noīa hn̄t diuerſa. Vn̄ viā vnitiuā eleuat qͥs mentē ſuā in deū. excludēs oēs vanitates ꝓponēs ſibi illd̓ Vidi cūcta erāt ſub ſole. et ecce vniuerſa vanitas Fac igit̉ ſic̄ auis volat ſurſuꝫ. et ſi occurrūt muſce. id ē va nitates. cures. ſꝫ ꝑtrāſtat dicēdo Ad ſolē tendo. nolo cor meū cuꝫ vanitatibus int̓ra ſunt occupare Et acquirit̉ hec via recollectōꝫ intimā ab ext̓ioribꝰ ad īteriora ab ymis ad ſūma. a tēꝑalibus ad et̓na. Vn̄ ſol ille de quo fctā ē mencio ille ē de quo d̓r Tu ſolꝰ ſcūs. tu ſolus dn̄s. tu ſolus altiſſiꝰ es Ad illā viā requirit̉ Prīo v̓tuoſaꝫ aſſuefactōꝫ et gr̄aꝫ ſit radicatus in v̓tutibꝰ. nullā delectacōꝫ hēat in ap­petitu vane glē. ī cupiditate diuiciaꝝ. in ꝯcupīa oculorū et gule Scd̓o requirit̉ int̓nū ſilenciū. ut occupet ſe c̓ca extio­ra qͥd audierit vel viderit foris nichil curādo tanꝙͣ ī ſomno occurriſſent Te̓cio reqͥrit̉ amoroſa adheſio d̓o. ut oīa eiꝰ iudicia. oīa fctā om̄s doctrinas reuerēcia āplectat̉ Quar­to nichil aliud q̄rat ſꝫ reputet ſibi illū dilectū ſufficiētiſſi ſuꝑ excellēs illū in corde ſuo diligat. ſuꝑ omne quod p̄t