Seite
gis qͣꝫ illud comedas: vt cibis ita cōcoctis fiat coagulatio certi ſemīs vt hac magis hora cocas. vt mulieris vulua. quam medici matricē dicunt ſit ſic affecta. Quibus variatis variari qͦꝫ feturam oportet Cur autem in meam magiſquā in tuam perniciem iſta ꝯtingāt Neſcire me fateor qͥ autē cauſam dicūt decorem vniuerſi: nō faciunt ſatis animo impatienti grauiter ferēti ſe cum decore vniuerſi dedecorari Sed ignorata cā. igno­rari nō licet hęc omnia ęquo aīo ferēda. cum vnicuiqꝫ ꝑſuaſum eſſe debe at: nihil a dei numine ſine recta rōne fieri poſſe. Sed ſunt qͥdam nō mi nus impij qͣꝫ imperiti. tam arrogantes: tam proterui. tam inſolentes et imphriniti. vt velint naturaꝝ omniū ꝟtutes ac oꝑatiōes: angeloꝝ etiaꝫ ritus ⁊ officia ꝓpter ſui pedis morbum īmutari Quod qͣꝫ alienum ſit a recta rōne breui exemplo digno ſcito. Si in Cithara ad ꝯcinitatē reda cta neruus vnus ꝯquerat̉. ⁊ dicat ſe nimiū tendi rogetqꝫ ſe paꝝ remitti. quid putamus Citharoedū reſpōſuꝝ. niſi totiꝰ citharę magiſquā nerui vnius rationē habendā. Sic ꝓfecto deus ordinē mudi ⁊ naturaꝝ. ex qͥ bus mūdus ꝯſtat: curam gerere ⁊ debet. ⁊ gerit. ꝙ ſi ꝯtranitaris. ⁊ obij­cias vniuerſi ordineꝫ opitulari ſingulis debere nō obeſſe: quem admodū in optima re. p. ſic cōmune bonum admīſtrat̉ vt ſinguli in pace ſine iniu ria viuāt. Nec em̄ alterius rei grā Prīcipes ac magiſtratus creant̉ niſi vt ſingulis benecōſulātur. Sicut de Solone ſalaminio d̓r ꝙ tanto pru­dentię temꝑamento leges atheniēſibus dedit: vt parem gram a ſenatu ⁊ a plebe ꝯtradixerit. qd̓ ſi tāte(vt ita dicam) cōditurę felicitas ab hoīs potuit prodire ꝯſilio. qd̓ humano generi p̄ſtare debuit dei ꝓuidētia cuiꝰ eſt ad nrām nulla ꝓportio: Nonne potuit. ⁊ omnibus ſimul ⁊ ſingulis bene ꝯſulere: O homo bulla. qͥ naſcēdo moreris ⁊ floēdo marceſcis. tan­taue cōtra autorem tuū ſurgis audacia vt ei ſuccenſeas: ⁊ velis in eū ex­ercere cenſuram. pone hanc vaniloquētiam. ⁊ recordare dicti illius gene­ſeos vidit deus cuncta q̄ fecerat. ⁊ erāt valde bona Sed an ꝯdere potuit meliora. nō defuere Theologi qͥ diſcerptarint. ꝯducamus ergo nobis qͥ dema deo bene ꝯſultū. Sed qm̄ vt Ariſtoteles inqͥt: intellectus noſter in cauſas altiſſimas ita fertur. ſicut nicticoracis oculꝰ in lumē ſolis nō poſſe nos ꝯſilij diuini rōnem ſcire. ⁊ ꝓpterea dictū a chriſto. neſcitis qͥd petatis At dices iterum. ſi naturaꝝ ordinē ⁊ oꝑatiōes violari nefas eſt nō licebit infirmo votis ⁊ p̄cibus cum deo de impetrāda ſanitate tracta re. Cui obiectioni reſpōdeo. licere quidem ſuppliciter. ac modeſte petere ⁊ qd̓ petitur. ſi datur. cū gratiaꝝ actiōe recipi debere ſi no datur. ꝯqueri nō licere. iſtorſum mea intendit oratio. De anime libertate Capitulū. v. E I Liber Seruus