¶ Liber SecūdusOrpoꝝ hęc cōditio. animi ꝟo natura libera. immunis in genua⁊ ab erumnis excluſa corporeis nec cœlo regit̉. nec elemētis ſeruit. ⁊ ſi ꝓpter appetitꝰ ꝯnexionē qui corporeis qualitatibus eſtſubditus in penis ſꝑ inclinat̉ in manu tamē ꝯſilij ſui eſt. Corpꝰ naturalibus rebus ⁊ deo. aīa ꝟo ſibi ⁊ deo ſubeſt. Propterea vtꝝqꝫ ẜm diuerſastrāſlatiōes legimꝰ in pſalmo. latini ſic legūt. Aīa mea in manibꝰ meisſꝑ. Greci āt ſic nob̓ erio Xepericroi̓. hoc eſt in manibus tuis.i. dei. noſtrę tamē trāſlationi Cōcordāt hebrei apud qͦs legiturnapſibe caphi. qd̓ eſt aīa mea in manu. Plotinꝰ in libro de ꝟtutibꝰ dicitAīam nō habere ſupra ſe naturam niſi deum a qͦ ſicut luna a ſole ꝟtuteꝫmutuat̉ ⁊ lumen Nec ab ijs multum diſſidet qd̓ Ariſtoteles d̓t in politicis rōnem ſcꝫ principatu politico appetitui. corpori vero deſpotico imperare. inter hos duos prīcipatus hoc intereſt: ꝙ in deſpotico hoc eſt herili nā greci dominiū. At vto ric vocāt. iugū ſeruitutis eſt grauiusſicut ſeruiuit Iſrael in ęgypto. ⁊ hoc ius habet animus in corpꝰ. in aīamvero ſicut ⁊ in angelos ſolus deꝰ. Unde ſicut in apocalypſi legit̉ Ioāniab angelo quē adorare volebat reſpōſum eſt. Uide ne feceris ꝯſeruꝰ em̄tuus ſum. ſꝫ in hac dei ſeruitute ſumma Libertas eſt. qꝛ deo ſeruire eſt cūeo regnare. In politico autem ſubditi aliquādo pn̄t ⁊ ꝯtradice̓ principibus ⁊ aduerſari. ſicut ⁊ appetitꝰ rationi Hāc etiā ob cām ſpūs promptꝰ⁊ caro infirma vocat̉ a chriſto. Torpꝰ eſt igit̉ vile mācipium. animꝰ aūtſemꝑ ⁊ vbiqꝫ principat̉. corpꝰ ſuū regit ⁊ poſſidet. At nos qui ꝓ inſcitiaac dementiā noſtra magis corpus qͣꝫ aīam colimus. concupiſcentijs nōſtris illecti ⁊ abſtracti deuꝫ ſubornare ⁊ pueriliter ac inepte ſupplicādoin ſentētiam nrām conamur attrahere At ſicut neqꝫ pater filio ſemꝑ indulget ſic neqꝫ deꝰ nos ſemꝑ exaudit Propte̓a filijs Tebedei honore ambiētibꝰ ꝓmiſit martyriū. ac ſi dice̓t vos ſalutis veſtrę ignari: ea tm̄ q̄ ſūtcorꝑis infantiliter petitis. ergo āt qͥ tanqͣꝫ opifex figmētuꝫ vrm̄ intelligo ⁊ tanqͣꝫ pater verā vrām ſalutē inqͥro. corꝑe cuiꝰ natura caduca eſt cōtempto. circa ea q̄ animi ſunt laboro. Exuēde ſunt igit̉ huiōi cogitatiōesDeus vt nrī miſeraet̉ orādus Et in hoc maxīe audiendꝰ ē Socrates: qͥnihil vltra a dijs petendū arbitrabat̉. qͣꝫ vt bona tribuāt. Nos autem idin plerūqꝫ votis expetere qd̓ nō Impetraſſe meliꝰ foret Ipſe em̄ deꝰ fecit nos ⁊ nō ipſi nos. ſub potēti manu eiꝰ hūiliari nos decet Ipſi em̄ eſtcura de nobis. ⁊ vt Iacobus inqͥt expectat a nobis fructū noſtrū temporaneū ⁊ ſerotinū Eum ſcilicet quem Maius. ⁊ quem September afferat. q̄ ſunt ꝑ metaphoram dicta. vt per hęc intelligamus ⁊ euꝫ fructumquem adoleſcēs adhuc in Iuuenta. ⁊ eum quam Aetas in occaſum vegens. ⁊ in mortem iam inclinata producat.
